เงาร้าย พ่ายรัก

...........

.

.

.

ในขณะที่ผมกำลังลงจากรถ จอดอยู่ภายใต้ที่จอดรถของบริษัท ซึ่งวันนี้เป็นวันที่ผมไม่มีเที่ยวบินเลยมาเคลียงานที่บริษัทแต่เช้า แต่ก็มีเสียงมือถือดังขึ้นพอรู้ชื่อผมก็รีบรับทันที

 

 

 (คุณค่ะ ถึงไหนแล้วเนี่ย)  

 

 

ถึงบริษัทแล้วครับ   "Tomo : ฟังเสียงเธอแล้วดูรีบร้อนแปลกๆ"

 

 

(คุณลืมเอกสารอีก 2 ฉบับ ไว้ตรงหัวเตียงอ่ะค่ะ)

 

 

จริงด้วยลืมซะสนิทเลย   "Tomo : ใช่จริงๆ ผมลืมไปเลยว่าเมื่อคืนผมเอางานไปทำที่ห้องพอง่วงเลยเอาวางไว้ตรงนั้นแล้วไม่ได้หยิบมาซะด้วยสิ"

 

 

(อืม...งั้นเดี๋ยวแก้วเอาไปให้คุณที่โน่นแล้วกันนะค่ะ)

 

 

ขอบคุณครับที่รัก   "Tomo : ยิ่งนานวันเธอยิ่งน่ารักขึ้นซะทุกที่ หลังจากวันนั้นที่กลับมาจากทะเล แก้วก็เรียกแทนตัวเองเป็นชื่อของเธอมาตลอด ฟังแล้วน่ารักเป็นบ้าเลย "

 

 

ค่ะๆๆ   "kaew : ชั้นรีบวางสายอย่างเร็ว คนบ้าอะไรกวนได้ซะทุกสถานการณ์ ชั้นรีบคว้าเอกสารพร้อมกับกุญแจรถเพื่อเอาเอกสารงานไปให้คุณโทโมะที่บริษัท "

 

 

 แก้วจะไปไหนลูก "kaew :  พอลงมาข้างล่างคุณแม่คุณโทโมะก็ถามขึ้น "

 

 

แก้วจะเอาเอกสารไปให้คุณโทโมะน่ะค่ะคุณแม่ 

 

 

 พี่เค้าลืมไว้เหรอลูก 

 

 

ค่ะคุณแม่ 

 

 

จ๊ะๆ รีบไปเถอะลูก กลับตอนเย็นพร้อมกันเลยก็ได้นะจ๊ะ ที่บ้านไม่มีอะไรหรอกลูก

 

 

ขอดูก่อนละกันค่ะคุณแม่ 

 

 

นังแก้วมันจะไปไหนของมันนะ  " Belle : ชั้นกำลังมองดูนังแก้วอยู่ในรถ จากซอยข้างๆบ้านของโทโมะซึ่งชั้นผ่านมาทำธุระแถวนี้แต่กำลังจะกลับ ดันเจอกับนังแก้วซะก่อน ไม่ยักรู้นะว่าคุณหนูอย่างนังนั่นจะขับรถเป็น หึ ก็ดีมันจะได้ไม่ตัวติดโทโมะตลอด เข้าทางชั้นละ!!! "

 

 

 เธออยู่ไหน พิม!!! 

 

 

(อยู่บ้านอ่ะแก มีอะไรเหรอ)

 

 

ชั้นคิดว่าแผนที่เราพูดกันไว้น่ะ มันน่าจะเริ่มได้แล้วล่ะ

 

 

(เอางั้นเหรอ)

 

 

 งั้น…เดียวชั้นไปหาแกที่บ้านละกัน

 

 

 

 

คุณแก้ว สวัสดีค่ะ คุณโทโมะอยู่ในห้องทำงานนะค่ะ   "kaew : ชั้นเดินเข้าบริษัทพร้อมกับเอกสารในมือได้สักพัก ก็มีพนักงานที่บริษัททักทายด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร"

 

 

รู้ได้ไงค่ะ ว่าแก้วมาหาคุณโทโมะ

 

 

ก็เดาไม่ยากหนิค่ะ ทั้งบริษัทก็มีอยู่คนเดียวที่น่าจะเป็นไปได้

 

 

ค่ะๆ แก้วขอตัวนะค่ะ

 

 

เชิญค่ะ คุณแก้ว

 

 

หลังจากที่จบบทสนทนากับพนักงานแล้ว ชั้นก็ตรงไปห้องทำงานของรองผู้บริหาร ซึ่งมันเป็นตำแหน่งของคุณโทโมะภายใต้บริษัทนี้

 

 

ก๊อกๆๆ

ขออนุญาตค่ะ  "kaew : ชั้นแกล้งเคาะประตูตามมารยาท"

 

 

เชิญครับ     "Tomo : มาได้รวดเร็วทันใจผมจริงๆ^^"

 

 

นี้ค่ะเอกสาร พ่อคนขี้ลืม

 

 

           ว้ายยยยยย!!

 

 

ชั้นกำลังจะไปนั่งตรงโซฟายาว อีกมุมหนึ่งภายในห้องทำงานของเขา แต่กลับโดนเค้ากระชากให้มานั่งที่เก้าอี้ทำงานตัวเดียวกับที่เค้านั่งทำงานอยู่ ซึ่งมันก็เป็นบนตักเค้าด้วย

 

 

อะไรอีกล่ะคุณ

 

 

มาแป๊ปเดียวจะกลับแล้วเหรอ  "Tomo : ผมรีบเอามือโอบเอวเธอไว้เพื่อไม่ให้ดิ้นหนี"

 

 

เปล่าหรอก จะไปนั่งตรงนู้นต่างหาก  

 

 

หึ เอโคครับ งั้นก็รอกลับพร้อมกันตอนเย็นเลยดีกว่า 

 

 

ไม่เอา จะกลับก่อนเดี๋ยวต้องกลับไปช่วยคุณป้าทำกับข้าวอีกนะค่ะ

 

 

ไม่ได้ เดี๋ยวโทรบอกคุณแม่ว่าเราจะทานข้าวข้างนอกกัน

 

 

คุณขี้เกียจทานกับข้าวที่ชั้นทำใช่มั้ย ดี!! วันหลังจะได้ไม่ต้องทำอีก    "kaew : ชั้นนั่งทำหน้างอนอยู่บนตักของคุณโทโมะ คงจริงอ่ะเค้าคงเบื่อฝีมือชั้นแล้วล่ะ ปกติเห็นกลับไปทานที่บ้านทุกวัน แต่วันนี้หาเรื่องทานนอกบ้านซะงั้น"

 

 

ไปกันใหญ่แล้วคุณ ผมแค่อยากมีเวลาให้คุณบ้างดูแต่ละวันสิ เจอกันแค่ตอนเช้าแล้วอีกทีก็ตอนดึกๆ เราไม่มีเวลาสวีทกันเลยนะที่รัก  

 

 

แหวะ!!  ไม่ต้องพูดเลยอยากจะอ้วก  

 

 

นี้คุณท้องเหรอ แต่เอ๊ะ!! 

 

 

นี่คุณจะบ้ารึไง ชั้นคนนะไม่ใช่ปลากัดที่แค่จ้องตาก็ท้องอ่ะ

 

 

เอ้...แต่จะว่าไปเมื่อไหร่เราจะมีเจ้าตัวเล็กกันซะทีล่ะแก้ว ผู้ใหญ่ท่านรอนานแล้วนะ  "Tomo : คิดไปคิดมาผมก็อยากจะมีตัวเล็กแล้วเหมือนกัน ดูเพื่อนผมแต่ละคนสิทำงานทำการ มีครอบครัว มีลูก กันไปหมดแล้ว คงเหลือแต่ผม อีกอย่างทางผู้ใหญ่ท่านก็เร่งมา สำหรับผมไม่มีปัญหาอะไรแต่แก้วน่ะสิ ไม่ยอมมีซะที "

 

 

ชั้นยังไม่พร้อมค่ะ แล้วไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ด้วย  "kaew : ชั้นรีบพละตัวเองออกจากคุณโทโมะไปทันทีหลังจากทีเค้าเผลอ ชั้นยังไม่อยากคิดเรื่องนี้ ชั้นรู้สึกเหมือนกำลังจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับชั้นเกรงว่าจะเป็นเรื่องไม่ดีซักเท่าไหร่"

 

 

 

 

 

เวลาล่วงเลยผ่านมาได้ครึ่งวัน ที่รับรู้ได้จากการมองนาฬิกาข้อมือที่สวมใส่อยู่ร่วมกับความรู้สึกที่ร่างกายรับรู้ว่าเป็นเวลาที่จะต้องรับสารอาหารอีกครั้ง ผมจึงจัดการเก็บเอกสารที่กลานเกลือนบนโต๊ะทำงานเข้าที่ทางแล้วลุกออกจากเก้าอี้ทำงานเพื่อไปหาใครบ้างคนที่พยายามปลีกตัวหนีผมไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้า 

 

 

 

แก้ว... แก้ว คุณ!!

อือ...มีอะไรหรอค่ะ    "Tomo : ผมที่พยายามเรียกแก้วหลายครั้งหลังจากที่ผมเดินเข้ามาหาเธอที่โซฟารับแขกภายในห้องทำงานของผม แอบมาหลับตรงนี้นี่เอง "

 

 

เที่ยงแล้วนะแก้วไปหาอะไรทานกันก่อน 

 

 

ค่ะ   

 

 

 

 

คุณจะทานอะไรดีละ  

 

 

แก้วขอเป็นสลัดผลไม้แล้วกันค่ะ

 

 

งั้น...ก็สลัดผลไม้แล้วก็สปาเก๊ตตี้คาโบนาร่าอย่างละที่ แล้วก็น้ำเปล่าละกัน

 

 

ผมหันไปบอกกับเด็กเสริฟของร้านอาหารข้างๆกับบริษัท

 

 

จากที่ชั้นและคุณโทโมะทานอาหารกันเสร็จก็กลับมาที่ห้องทำงานของเขาต่อ ชั้นก็ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยจัดเอกสารที่ดูไม่เข้าที่ทาง ให้มันเป็นระเบียบอย่างที่ควรจะเป็น แล้วทำความสะอาดโน่นนี้อะไรไปเรื่อยๆ จนดูสะอาดตา

 

 

แก้ว!!คุณไม่แต่ทำก็ได้นะ เดี๋ยวแม่บ้านเค้าทำเอง เหนื่อยซะเปล่า  "Tomo : ผมบอกเธอด้วยความเป็นห่วงเห็นเธอยืนปาดเหงื่อไปตั้งหลายครั้ง "

 

 

ไม่เป็นไรหรอคุณทำแค่นี้คงไม่ตายหรอกน่า    "kaew : ชั้นพูดตอบคุณโทโมะไปขณะที่มือยังหยิบจับข้าวของไปเรื่อยๆ "

 

 

เดี๋ยวแม่บ้านที่นี้ก็ตกงานหมดพอดี   "Tomo : ผมเดินไปใกล้ๆแก้วที่ยังไม่หยุดทำ" 

 

 

ก็ดีไม่ใช่หรอคุณ จะได้ไม่ต้องเสียค่าจ้างพนักงานทำความสะอาดไงละ

 

 

ไม่ไหวมั้งครับ ผมไม่ยอมให้ภรรยาคนสวยของผม ต้องทำงานหนักๆอะไรแบบนี้หรอกนะครับ 

 

 

นี่!! คุณกลับไปทำงานได้แล้วมากอดแก้วทำไมเนี่ย  "kaew : คนบ้าอะไรเล่นไม่รู้จักเวล้ำเวลา น่ารักได้ตลอดเลยนะ^^"

 

 

ก็อยากกอดอ่ะ คนมันคิดถึง 

 

 

อยู่ด้วยกันยังจะมาคิดถึงอะไรอีก บ้ารึเปล่าค่ะ 

 

 

ก็มันจริงนี่ครับ 

 

 

ไม่ต้องเลยนะ แล้วนี่งานคุณน่ะเสร็จแล้วเหรอ 

 

 

เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวเราออกไปทานข้าวแล้วค่อยเข้าบ้านกัน 

 

 

ตามใจแล้วกันค่ะ 

 

 

จากที่เคลียงานมาทั้งวันก็เสร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีอย่างไม่รู้สึกเหนื่อย คงเป็นเพราะว่าผมมีกำลังใจดีแน่ๆ  แล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาช่วงเย็นๆ ซึ่งผมกับแก้วเราจะออกไปทานข้าวข้างนอกอย่างที่ผมเคยบอกแก้วเอาไว้ 

 

 

คุณแล้วรถคนนี้ละค่ะ  "kaew : เมื่อลงมาถึงลานจอดรถชั้นก็นึกได้ถึงรถอีกคันที่ชั้นขับมาเมื่อเช้า แล้วถ้าชั้นไปกับคุณโทโมะแล้วใครจะเป็นคนขับมันไปล่ะ "

 

 

เอามันไว้ที่นี้แหละ ไม่มีปัญหาอะไรหรอก

 

 

ค่ะ  "kaew : แล้วชั้นกับคุณโทโมะก็ออกจากบริษัทเพื่อมุ่งหน้าไปร้านอาหารตามที่เขาได้บอกเอาไว้ "

 

 

ร้านนี้เหรอค่ะ    "kaew : เมื่อมาถึงหน้าร้านชั้นก็รีบถามเขาขึ้น เป็นเพราะชั้นยังไม่เคยมาถึงได้ถาม ชั้นว่าบรรยายกาศมันดีมีสวนย่อมเล็กๆ สไตล์การจัดร้านก็ดูร่มรื่นและผ่อนคลายซะจริง "

 

 

คุณมาที่นี้บ่อยเหรอค่ะ  

 

 

ก็พอควรน่ะครับเวลาผมเครียดๆก็มักจะมานี้มันรู้สึกเหมือนช่วยลดความเครียดลงไปได้มากเลยทีเดียว

 

 

อืม...คุณสั่งอาหารไปได้เลยนะค่ะ แก้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน

 

 

เอโคครับ   

 

 

 

 

เอ๊ะ!! นั่นมันนังแก้วนี่

 

 

อะไรของแกยัยเบลล์ 

 

 

ก็นั่นไงล่ะ เป้าหมายที่แกจะต้องร่วมมือกับชั้นกำจัดมัน

 

 

ก็สวยใช่ย่อยเหมือนกันนะ ไม่แปลกที่คุณโทโมะคนรักของแกจะหลงรักมันเข้า 

 

 

นี่ยัยพิม!! แกอยู่ข้างชั้นไหมห้ะ!! 

 

 

เอาน่าๆ ใจเย็นๆสิยะ ชั้นก็พูดไปงั้นแหละ 

 

 

หึ!! โชคช่างเป็นใจให้ชั้นจริงๆ ไปที่ไหนก็เจอแต่ศัตรูหัวใจที่ต้องการกำจัด!!! ดีเลยทุกอย่างมันจะได้ง่ายขึ้น แถมไม่ต้องเหนื่อยที่จะต้องลงมือลงแรงเองเลยแม้แต่นิด

 

 

วันนี้ปล่อยมันไปก่อนเพราะถึงยังไงมันก็ไม่รอดมือเราไปได้หรอก ฮ้อ...หึๆๆ มาฉลองกันดีกว่าพิมเพื่อนรัก วันนี้ชั้นเลี้ยงแกเอง 

 

 

 

 

                                                                                  phung_TK_kaewjai 

 

---

 

มาอัพเพิ่มแร้วววววน้าาาาา

อาทิตย์หน้าไรเตอร์ไม่ว่างต้องไปทำการแข่งขันกิจกรรมศิลปหัตถกรรม ที่ จ.เพชรบรูณ์

ทุกวันนี้ก็ต้องซ้อมอยู่ 

ถ้าว่างแล้วจะอัพเร็วขึ้น ตอนต่อตอนไปเลย 

ฝากด้วยน้าาาา อย่าพึ่งทิ้งกันนะค่ะ 

และทุกคนคงได้เห็นข่าวของ พี่แก้ว ใช่มั้ยค่ะ 

บอกเลย.....ไรเตอร์ ร้องไห้ตามไปด้วยเลย 

เสียใจเนอะ ไม่น่าทำกันแบบนี้เลย 

แต่ ชาว Toys ให้กำลังใจกันๆได้ดีมากๆ เลย