DJ.ผีเพี้ยน

          ช่วงนี้เป็นช่วงพัก...
          
          เพราะรับปากจะปิดเรื่องที่เจมส์ช่วยตำรวจสืบคดีนี้ก็เลยต้องปิดเรื่องนี้ให้เป็นความลับที่สุด เอาล่ะ...ฉันต้องสนใจเรื่องงานแล้วนะ เนื่องจากเมื่อวานมีดีเจทัต (หรือเปล่าก็ไม่รู้) โทรเข้ามาทำให้เรตตติ้งไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
 
"เอ่อ...พี่วรรณดูไม่ค่อยสดใสเลยนะคะ"
 
"เมื่อคืนพี่อดนอน"
 
          ไม่บอกก็รู้แล้ว ฉันไม่ได้สนใจอะไรมากนักเดินเข้าไปทำงานต่อ...ปกติเวลานี้ยังไม่ค่อยมีใครมาทำงานมากนักหรอก
 
          อยู่ๆ พี่นัทก็เรียกประชุมอย่างด่วนด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง....
 
"มีอะไรถึงต้องเรียกพวกเรามาคะ" เมรี่ถามด้วยความสงสัยสุดขีด
 
"พี่ว่าช่วงที่เคยมีดีเจทัตเราอย่าตัดออกเลยนะ"
 
"ทำไมคะ" เมรี่ถามอีกครั้ง
 
"ไม่เจอแบบพี่ก็ไม่เข้าใจหรอก"
 
          ฉันไม่ค่อยเข้าใจที่พี่นัทบอกสักเท่าไหร่แต่ฉันก็ไม่ได้แย้งอะไร ทางที่ดีน่าจะรีบบอกเจมส์มากกว่า พอฉันโทรไปบอกเขาก็แปลกใจนิดหน่อยที่อยู่ๆ ก็ไม่ตัดออกไปแต่ก็ยุ่งเรื่องคดี (ซะเมื่อไหร่ล่ะ) เขาจะเข้ามาที่นี่อีกไม่กี่นาทีนี้แล้ว
 
"กรี๊ดดดดด!!"
 
          นี่เป็นเสียงเมรี่นี่นาฉันรีบวิ่งไปตามเสียง เกิดอะไรขึ้นเนี่ยพอฉันวิ่งไปถึงที่เกิดเหตุก็ สภาพแบบเละเทะไปหมด แถมเมรี่ยังพูดซ้ำซ้ำมาว่าเป็นผีดีเจทัตอีกต่างหาก
 
"จะบ้าเหรออย่าล้อเล่นนะ" ฉันพูดอย่างหัวเสีย
 
"ฉันจะล้อเล่นทำไมล่ะ เมื่อกี้ฉันเห็นดีเจทัตจริงๆ เขาบอกว่าถ้าตัดช่วงที่มีเขาออกไปเขาจะฆ่าทุกคน"
 
          ฉันคิดตามที่เมรี่พูดหรือว่าที่พี่วรรณอดนอนและพี่นัทที่ไม่ตัดช่วงที่มีดีเจทัตออกจะเป็นเพราะโดนแบบนี้มาแล้ว
 
"เกิดอะไรขึ้น" เจมส์ที่เพิ่งมาถึงถามด้วยความตกใจ
 
"ก็เมรี่น่ะสิบอกว่าเห็นผีดีเจทัต"
 
"จะเป็นไปได้ยังไง"
 
"มันเป็นไปแล้ว"
 
          หลังจากนั้น...
 
          ทุกคนก็ลงมติว่าให้เมรี่ลาพักร้อนสักหนึ่งเดือนเพราะตอนนี้เธอกลัวมากๆ จนไม่เป็นอันได้ทำอะไรแล้ว และวันนี้ดีเจเจมส์ก็ต้องรับช่วงต่ออีกตามเคยอาจเป็นเพราะยังมีช่วงเก่าอยู่ทำให้คนฟังเริ่มลดน้อยลง
 
"พี่ว่าปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ได้แล้วนะ" อยู่ๆ พี่นัทก็พูดออกมา
 
"แล้วจะทำยังไงดีเจทัตก็น่ากลัวซะขนาดนี้" พี่วรรณถาม
 
"เราต้องรู้ว่าเขาต้องการอะไร"
 
"เขาต้องการให้เราจับคนที่ฆ่าเขาหรือเปล่าคะ" ฉันเสนอความคิดเห็นซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย
 
          และแล้วการตามหาตัวฆาตกรก็เริ่มขึ้น เริ่มจากคืนที่ดีเจทัตตายมีใครบ้างที่ไม่ได้อยู่ในงานนอกจากฉันก็ไม่มี ส่วนคนที่อยู่ในงานและอาสาพาดีเจทัตไปส่งบ้านก็มีพี่วรรณ เมรี่ พี่นัท สามคนนี้เท่านั้น เมรี่อาสาพาไปส่งที่หน้าคอนโดแต่หลังจากนั้นก็พากันกลับบ้านพร้อมกัน
 
          น่ากลุ้มใจจริงๆ ที่ไม่รู้ว่าจะสงสัยใครดี...
 
"เธอน่าจะสงสัยคนที่มีเรื่องกับดีเจทัตบ่อยๆ นะ" อยู่ๆ เจมส์ก็ออกความเห็น
 
"คนที่มีเรื่องกับดีเจทัตก็มีเมรี่กับพี่วรรณ แต่กับพี่วรรณดีเจทัตเขาก็คอยง้อตลอดเลยนะ ส่วนเมรี่เคยทะเลาะกันถึงขั้นไม่ยอมมองหน้ากันเลยนะตอนนี้ไม่รู้ว่าดีกันหรือยัง"
 
          เจมส์ทำท่าคิดหนัก...
 
          ฉันนั่งมึนหัว....
 
"กาแฟร้อนๆ จ๊ะทั้งสองคน"
 
"ขอบคุณค่ะพี่วรรณ"
 
"ขอบคุณครับ"
 
          หลังจากได้กินกาแฟแล้วฉันก็เสนอให้ไปดูกล้องวงจรปิดในวันที่เกิดเหตุอีกครั้ง...
 
          ในนั้นรู้แค่ว่ามีผู้หญิงมาส่งถึงห้อง พอเดินออกมาก็มีผ้าคลุมหัวมิดชิด แต่เหมือนจะมีกำไลข้อมือสีดำด้วยนะ ของแบบนี้คงทิ้งไปแล้วล่ะมั้ง
 
          สุดท้ายก็ไม่ได้เรื่องอะไรเลย....
 
"นี่กำไลของใคร" เจมส์เจอกำไลที่ทางเข้าพอดี
 
"อ้าวนี่เป็นกำไลของเมรี่" พี่วรรณตอบ
 
          ไม่จริง!!!