DJ.ผีเพี้ยน
เขียนโดย กุหลาบราตรี
วันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 15.52 น.
แก้ไขเมื่อ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.48 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) บอกรักผ่านคลื่น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันกับเจมส์นั่งใกล้กันมากๆ ในห้องนี้ ผู้คนทางบ้านก็โทรมาถามเรื่องเสียงที่เพิ่งพูดออกไปเมื่อกี้เยอะมากๆ ฉันยังนั่งกลัวอยู่เลยนะยะจะรู้ได้ยังไงล่ะ
"สงสัยจะมีการผิดพลาดนิดหน่อยครับ ผมเจอคลิปเสียงแล้วครับน่าจะมีคนมาแกล้งมากกว่า ไม่ต้องกลัวกันนะครับ ช่วงนี้ก็มีการปรับเปลี่ยนนิดหน่อยนะครับเป็นช่วงบอกรักผ่านคลื่น ขออธิบายสั้นๆ เลยนะครับ จะให้คนที่ต้องการบอกรักใครที่ไม่กล้าบอกโทรมาที่เบอร์ 084366555999 ครับแล้วเราจะต่อสายถึงคนที่ต้องการจะบอกรักให้ใครสนใจโทรมาได้เลยครับ ก่อนจบเพลงพูดไม่ค่อยถูกนะครับ" ฉันจำได้ว่าช่วงนี้นายเป็นคนปรับเปลี่ยนเองนะยะ
และก็เป็นหน้าที่ของฉันที่ต้องต่อสายให้กับคนที่โทรเข้ามาหลังจากจบเพลงแล้ว ทำอย่างนี้เหมือนเป็นแม่สื่อยังไงก็ไม่รู้ (แต่ก็ชอบอ่ะ)
"สายแรกของเราวันนี้ คุณแดนนะครับ"
"ครับผมอยากจะบอกผู้หญิงที่ชื่อแพรวครับ"
"ครับคุณแพรวครับ" เจมส์เรียกคุณแพรวที่กดรับสายเรียบร้อยแล้ว
"ค่ะ"
"พูดเลยครับคุณแดน"
"แพรวนานแล้วนะที่เราเป็นเพื่อนกันมา...." แล้วเขาก็พรรณนาความรู้สึกออกมาตั้งนาน ฉันกับเจมส์ที่นั่งฟังก็ซึ้งไปตามๆ กัน
จะซึ้งจะอินอะไรก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ทำไมต้องเอาแขนมาโอบฉันไว้ด้วย ฉันใช้ศอกกระทุ้งที่ท้องเจมส์เบาถ้าทำแรงเดี๋ยวมีเสียงแล้วคนทางบ้านจะเข้าใจผิด แค่นี้ฉันกับเจมส์ก็นั่งฟังกันนาน มากๆ กว่าจะบอกรักกันได้
"เรารักแพรวนะ" และก็เป็นหน้าที่ของเจมส์
"แล้วคุณแพรวจะรับรักคุณแดนหรือเปล่าครับ บอกให้คนทางบ้านรู้กันไปเลยครับ"
"พูดมาขนาดนี้ก็ต้องรับรักสิคะ"
เพราะคนแรกบอกรักกันนานมากทำให้คนอื่นที่โทรเข้ามาต้องผลัดไปเป็นวันพรุ่งนี้
เช้าวันต่อมา...
"นี่พวกเธอตอนนี้ช่วงบอกรักผ่านคลื่นดังมากๆ มีคนส่งจดหมายมาตั้งหลายฉบับ วันนี้มีคนโทรมาจองคิวกันตั้งเยอะ ฉันว่าตัดช่วงเก่าทิ้งไปเลยดีกว่า" พี่วรรณพูดแบบไม่เกรงใจใคร
"แต่พี่วรรณคะ ทางบ้านจะคิดว่าเราลืมดีเจทัตไปหรือเปล่าคะ"
"ไม่หรอกเบลล่า...ตอนนี้เขาคงคิดถึงแต่ดีเจเจมส์มากกว่า"
"แล้วเรื่องคนร้ายยังจับตัวไม่ได้ใช่มั้ยคะ"
"อื้อ ใช่ แต่ถ้าเบลล่าจะให้มีช่วงนั้นต่อไป ทางบ้านเขาจะกลัวกันหรือเปล่าคิดดูสิหลังจากมีข่าวการตายของดีเจทัตออกไป ช่วงนั้นก็ไม่มีใครโทรเข้ามาเลยนี่แหละทำให้เราต้องคิดอะไรใหม่ๆ ขึ้นมา อีกอย่าง ดีเจทัตก็เฮี้ยนนะ ได้ข่าวว่าที่โรงแรมโดนผีหลอกด้วยแหละ" ฉันคิดตามที่พี่วรรณพูดมันก็จริงอย่างที่พี่เขาพูด ขนาดเมื่อคืนยังมีคลิปเสียงของดีเจทัตอยู่เลยไม่รู้ว่าใครเป็นคนอัดเสียงไว้
"สวัสดีครับ" ไม่ต้องหันไปฉันก็รู้ว่าเป็นเสียงใคร
การทำงานเริ่มต้นอีกครั้ง ทุกคนลงมติว่าจะตัดช่วงที่พี่ดีเจทัตเคยคิดขึ้นมาออกทั้งหมดและเปลี่ยนเป็นช่วงบอกรักผ่านคลื่นเพราะตอนนี้เรตติ้งกำลังพุ่ง (ก็อย่าล่มก่อนก็แล้วกัน)
"ตรวจดีๆ นะว่ามีคลิปเสียงของดีเจทัตหรือเปล่า"
"คนไม่ได้เป็นคนอัดไว้เหรอ"
"ฉันจะอัดไว้ทำไมล่ะ อีกอย่างเขาไม่ชอบให้ใครมาอัดเสียงเขาไว้ด้วย"
"ที่เคยมีข่าวว่าดีเจคนนั้นเคยคบกับคนในนี้ ใช่คุณหรือเปล่า" ถามไม่คิดเลยนะยะอย่างฉันเนี่ยนะ โดนยืมเงินครั้งเดียวก็เข็ดแล้วย่ะ
"ไม่มีทางเด็ดขาด นายถามเรื่องนี้ทำไม"
"ก็แปลกใจ บางทีเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกับคดีก็ได้นะ"
"พูดอย่างกับเป็นตำรวจ"
"..." เจมส์ไม่ตอบอะไร หรือว่าเขาจะเป็นตำรวจจริงๆ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอตำรวจบ้าอะไรจะมาสมัครเป็นดีเจ เสียเวลาการทำงานเปล่าๆ
วันนี้ก็ดีกว่าเมื่อวานเยอะมีคนโทรเข้ามาต่อคิวกันบอกรักเพียบ ทำไมไม่บอกต่อหน้าเลยล่ะ เดี๋ยวนี้ทุกอย่างพัฒนาแล้วนะบอกผ่านอะไรก็ได้หมดแหละ (เหมือนไม่อยากให้คลื่นนี้ดังยังไงก็ไม่รู้)
"ขอต้อนรับท่านผู้ฟังเข้าสู่คลื่นเอฟเอ็มสองจุดจุดจุด ครับผมช่วงบอกรักผ่านคลื่นวันนี้มีคนโทรเข้ามากันเยอะมากๆ จนเลือกไม่ถูกแต่ก็ขอให้คนที่โทรเข้ามาก่อนได้บอกรักก่อนนะครับเริ่มกันที่คนแรก"
คนแรกของวันนี้ชื่อทัต เขาบอกว่าเขาเป็นดีเจ...ของ...ที่....นี่!!!! กรี๊ดดดดด~
"เจมส์"
"ครับดีเจทัตคุณต้องการจะบอกรักใครครับ"
"..." เสียงปลายสายไม่ยอมบอกอะไร
"คงเป็นพวกชอบแกล้งอำน่ะครับ คุณผู้ฟังยังไม่ได้ปิดวิทยุใช่มั้ยครับ" แกล้งบ้าแกล้งบออะไรล่ะนั่นมันเป็นเสียงดีเจทัตชัดๆ ฉันจำได้
แต่ก็ยังมีคนโทรเข้ามา ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดีกับที่นี่แล้วนะ มันเริ่มจากที่มีคลิปเสียงนั่นแล้ว วันนี้ยังมีเสียงของดีเจทัตโทรเข้ามาอีก นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยหรือว่ามีใครเล่นตลกอยู่
"เจมส์...ฉันว่ามันแปลกๆ นะ"
"ไม่หรอกมั้งคงเป็นคนที่โทรมาแกล้งนั่นแหละ เมื่อกี้ตำรวจคงจะหาที่อยู่จากปลายสายไปแล้ว"
"อะไรนะ"
"เอ่อ...ยังไงก็ต้องทำงานร่วมกัน ถ้ารู้เรื่องนี้แล้วห้ามบอกใครนะ"
"ว่า" ฉันเริ่มรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก
"ฉันช่วยตำรวจสืบคดีนี้อยู่"
"อะไรนะ!!!" ฉันพูดเสียงดังมากๆ ด้วยความตกใจ
"เบาๆ สิฉันไม่กล้าบอกคนที่นี่เพราะกลัวเขาไม่รับฉันเข้าทำงาน แค่ดีเจทัตคนเดียวนั่นแหละฉันโดนขอร้องมาจากรุ่นพี่ที่สนิทกัน"
"อะไรเนี่ย เรื่องแค่นี้ไม่มีใครไล่นายออกหรอกนะที่นี่กำลังต้องการดีเจใครจะไม่รับล่ะ"
"เอาเถอะน่า"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ