Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)

ฉันนั่งกับยุยข้างสระน้ำด้วยเนื้อตัวเปียกไปหมด ฉันกำลังจะหยิบโทรศัพท์โทรหาเคน(ดีนะที่มันเป็นรุ่นกันน้ำ)แต่มีผู้ชาย 4คน มาล้อมเราไว้

"ไงยุยจังมาเล่นน้ำเหรอ"ช.1

"ถ้าจะเล่นก็ถอดเสื้อสิ"ช.2

"อู้ฮู้~บราสีชมพูซะด้วยสิ"ช.3 พูดพร้อมมองด้วยสายตาหื่นกระหาย เพราะเสื้อของยุยมันสีขาว(เสื้อพละ)เลยสามารถเห็นข้างในได้ แต่เสื้อฉันมันสีเขียวแก่เลยไม่เห็นและไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิง

"มองอะไรนักหนาว่ะ!!! ไอ้โรคจิต!!!!"นั้นไงหลุดปากไปแล้วสิเรา

"เฮ้ย!!หมอนี่ใครว่ะ กล้าซ่ากับเรา"ช.4

"รู้ไหมพวกเราเป็นใคร!!"ช.2

"ขนาดตัวเองยังไม่รู้เลยแล้วฉันจะรู้เรอะ!!ความจำเสื่อมหรือว่า...อ้อ!!แก่แล้วนี่เอง"ฉันลุกขึ้นตะโกนใส่หน้าไอ้บ้านี่อย่างเหลืออด

"ไอ้เปี๊ยกนี้!!เฮ้ย สั่งสอนมันหน่อยดีกว่า!!"พูดจบมันทั้งสี่วิ่งเข้ามาทางฉัน

ฟิ้ว~ตุบ!!!

"อ้ากกก!!"ฉันเหวี่ยงคนที่หนึ่งลงพื้นแล้วเตะเข้าที่หว่างขามัน

"ยุยหลบไปไกลๆก่อนนะ!!"รีบบอกก่อนจะหลบหมัดด้วยความไวสูง(ขอบคุณอาจารย์ที่สอนมาดีค่าาT_T)

"จะ จะเรียกคนมาช่วยนะ!!อ๊ายยย!!"ยุยถูกฉันเหวี่ยงให้ห่างจากการเตะของมัน

"เกือบไป"ยุยกลัวจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งมองตัวสั่นดูแล้วน่าสงสารจัง

พลั่กก!!

"โอ้ยย!!"ฉันถูกต่อยที่ปาก

"มีแค่นี้เองเหรอ"ช.3 พูดพร้อมจะเข้ามาเตะอีกแต่โดนฉันเอาหัวโขกใส่จมูกเต็มๆ(เคยมีคนบอกว่าฉันหัวแข็งน่ะ)

"ไอ้บ้านี้!!!!"

พลั่กก!!!

ฉันเตะเป้ามันจนตกน้ำ รู้สึกว่าเหนื่อยสุดเลยหายใจไม่ทันแล้วT_T ไอ้หน้าตัวเมีย ทำร้ายผู้หญิง(เอ่อ เธอแต่งชายอยู่นะ

 -_-)

"คนสุดท้ายล่ะ อ๊ากก!!"ฉันโดนไม้ตีเข้าที่หัว หน่อยแน่ โกรธจริงๆแล้วนะ(ตะกี้ยังไม่จริงเหรอ=_=)

"ไป!!ตาย!!ซะ!!"แย่งไม้มา

ตุ้บบ!!!

"อ๊าาาก!!!"

ตุบ!!

ฉันฟาดจนมันสลบไป โอยย เจ็บมากๆเลย อ่ะT_T

"ยุยเป็นอะไรไหม"นั่งลงข้างยุย

"ทะ ทะ ทีก้า!!! คะ คะ คุณ เลือดออก!!"ยุยมองบาดแผลจากการต่อย เตะ และไม้ฟาดอย่างวิตก และกลัว

"ไม่เป็นไรหรอก"แต่ครั้งนี้ร่างกายแข็งแรงสินะ ตัวถึงไม่ปล่อยแสงเก็บอารมณ์เพราะกลัวตรงนี้ล่ะโอยยตาลาย

"อึก ทะ ทีก้าา ฮืออๆ"ยุยกอดฉันพร้อมกับร้องไห้อย่างหนัก

เวลาผ่านไปนานจนเราแยกกันยุยขอลากลับบ้านก่อนส่วนฉันทำแผลเรียบร้อยแล้วล่ะ

"ตามที่เคนบอกมุคุโร่อยู่นี่สินะ"ฉันมาถึงห้องมืดๆห้องหนึ่ง แล้วเลื่อนประตูออก

"ขออนุญาติ....อ๊ะ!!!!"

"อุ้ย!!ตายแล้วใครค่านั้นนะ"สิ่งที่ฉันเห็นคือหญิงสาวผมสีน้ำตาลแดง ใส่ชุดนักเรียนแต่ปลดกระดุมออกหมด กำลังคร่อมมุคุโร่อยู่

"มีธุระอะไรเหรอครับ"เขาพลักหญิงคนนั้นออกแล้วถามฉัน

"........."พะ พูดไม่ออก ไม่มีเสียง เสียงฉันหายไปทันที(ก็ไปหาเสียงสิ^ ^)

"คุฟุฟุ ..มาเรียออกไปได้แล้ว"

"ค่าา ไปนะจ๊ะหนุ่มน้อย~ จุ๊บ~"เธอพูดเสร็จแล้วหันมาส่งจูบให้ฉัน แต่ทำไมถึงเจ็บล่ะเพราะบาดแผล หรือเพราะมุคุโร่? โอ้ยย สับสนจริงๆ

"คุฟุฟุ คุณไม่ใช่คนโรงเรียนนี้สินะ"เขาว่าพร้อมเดินมาใกล้

"แผลนี้อะไร?อ้อ คนที่ชอบมาก่อเรื่องที่นี่คือคุณสินะ หนุ่มน้อย?"ดีจริงมุคุโร่ก็ดูไม่ออก

"มะ ไม่ใช่นะ คะ ครับ"หาเสียงเจอแล้ว

"อ้อ พูดได้นี่ครับ คึหึหึ"

"ขอโทษ ทะ ทะ ที่รบกวน ละ ลาก่อน"ฉันกำลังจะเดินหนีแต่ถูกเขาดึงคอเสื้อเอาไว้ก่อน

"จะไปไหนครับ คนที่เอาแต่ก่อเรื่องชกต่อย ต้องเป็นคุณแน่ๆใชไหม"

"ปล่อยนะ!!!"ฉันกระชากตัวกลับแล้วรีบวิ่งหนีแต่...

"หยุดเดี๋ยวนี้!!"

ฟุบ!!

"!!!!!!"

"!!!!!"

เขาดึงผมฉันไว้กะจะให้หยุดแต่หารู้ไม่ว่ามันเป็นวิก แล้ววิกก็หลุดจนเผยให้เห็นเส้นผมเงา ดำยาวสบัดหลุดออกจากวิก และสาวน้อยก็ล้มลงไป

"คะ คุณ......นา.....ริ?"ชายหนุ่มตกใจมาก เพราะหนุ่มน้อยที่เขาดึงผมกลายเป็นสาวน้อยนาริจังซะแล้ว

"อึก....อูยย"ตอนล้มดันเอาหลังที่โดนฟาดลงเจ็บจนจะตายอยู่แล้ว

"คุณมาทำอะไร ที่นี้? มาได้ไง? แล้วแผลอะไรน่ะ"ผมงงมากๆเลยแต่แผลนั้น เฮ้อทำไมผมถึงต้องห่วงด้วยนะ ตัวเองทำเองแท้ๆ ผมเอื้อมมือไปหวังดึงเธอขึ้นแต่...

เพียะ!!

"อย่ามาแตะฉันนะ!!!"เธอตบมือผมทิ้ง

"คุฟุฟุ เป็นอะไรครับ ลุกเองยังไม่ได้ยังจะเก่งอยู่อีก"โกรธอะไรอีกล่ะยัยตัวแสบ

"เรื่องของฉัน!!!ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือของนาย!!"ทำไมฉันต้องโกรธด้วยเนี้ยT_T

"เลิกตะโกนได้แล้วน่ะ เป็นอะไรเนี้ย"ผมงงจะบ้าตายแล้ว

"ฉันมาดูว่าที่มาโรงเรียนแล้วกลับดึกนายทำอะไร หึ!! ที่แท้มาอยู่สนุกกับสาวๆสินะ!!"เกี่ยวอะไรกับฉันเนี้ย ฉันลุกขึ้นแต่เซ มุคุโร่จะมาช่วย แต่ฉันจับเก้าอี้และยืนเองได้แล้วล่ะ

"คุณกำลังเข้าใจผิด"เอ่อ ทำไมต้องอธิบายล่ะ

"ฉันไม่ฟังแล้ว!!!"

"!!!!!!"แย่แล้วตาเธอเริ่มเรืองแสงอีกแล้ว ทำไงดี

"อีตาบ้า บ้า!! บ้า!! บะ....!!!!"ผมรีบวิ่งเข้าไปประกบจูบเธออย่างรวดเร็ว และแสงเธอค่อยๆดับลง แต่ผม หยุดจูบไม่ได้ แล้วทำไมผมต้องจูบด้วย ฟาดให้สลบยังดีกว่า ผมหยุดไม่ได้แล้วมันช่าง หวาน นิ่มและร้อนจนเหมือนลิ้นผมกำลังระลาย

"....."ฉันถูกจูบอย่างนานและรุนแรงเหมือนเดิมทำไมถึงทำอย่างนี้กับฉันนะ แต่ว่าฉันรู้สึกชอบมัน บ้าน่า ไม่เอาหมอนี่ต้องเจ้าชู้แน่ๆเลย โอยยย ไม่ไหวแล้ว

ตุบ!!

ร่างบางทรุดลงกับพื้นหากแต่ร่างสูงยังไม่ยอมหยุด

"อึก อ๋าย ไอ ไอ้ ออก"หายใจไม่ออก

"อืม"ผมหยุดจูบได้แล้ว ผมมองเธอแล้วพูดว่า

"ผู้หญิงเมื้อกี้น่ะ ไม่ใช่ผู้หญิงนะครับ"

"ห๋า?????"

"เขาเป็นสายลับของผมที่กำลังแต่งหญิง เขาต้องทดสอบว่าใช่ได้ไหมเลยมาลงที่ผมอย่างนั้นล่ะ "ผมอธิบายยืดยาวจนจบ

"จริงเหรอ?"ยังไม่เชื่อหรอก

"คุฟุฟุ เข้ามาสิ มาเรีย"เขาเรียกคนเมื่อกี้ที่เห็นเข้ามา

"ครับท่านมุคุโร่"แต่คนที่เข้ามาคือชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงตาสีอัมพัน เดินเข้ามาและมองมาที่ฉัน

"เอ่อ หนุ่มน้อย?"เขาพูดกับฉันด้วยเสียงประหลาดใจ

"คุฟุฟุ ไม่ใช่หนุ่มแล้วครับ"

"นั้นสิ อืม สาวน้อยเหรอ"

หมับ!!

"เฮือก!!!"เขาเดินมาแล้วจับที่หน้าอกของฉัน

"ok ผู้หญิงสินะ"

"อะ อะ อะ"ฉัน

"ว้าว น่ารักจังเลย ผม มิรัยนะ"เขายื่นมือมาดึงฉันขึ้น (เนียนเลยนะนายน่ะ)

"คือ ฉะ ฉะ ฉันนาริค่ะ"หล่อจังเลย

"-_-" 

"อึยย!!"

"อึ๋ย!!"

เราสองคนรู้สึกเย็นวาบที่กลางหลัง พอหันไปมองก็เห็นมุคุโรแพ่รังสีน่ากลัว บนหน้าเขาเหมือนกับมีคำเขียนไว้ว่าเดี๋ยวตายซะหรอก อยู่

"เอ่อ ผมไปดีกว่า นะ"

"นะ นั้นสินะบาย"

"นาริจังบ๊ายบายนะ"เขารีบวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูง

"เขาน่ารักจังนะ"ฉันหันไปยิ้มให้เขา

"ก็งั้นๆนะครับ"

"อืม.ฉันไปล่ะ อ๊ะ!!"

ฟิ้ว~แปะ

รูปที่ถ่ายเมื่อเช้าที่ยัดใส่เสื้อปลิวออกไป และมุคุโร่ก็จับมันได้แล้ว....

"คึหึหึ นี่อะไรครับ-`_´-"

"อะ เอ่อคือ"ตายคราวตายมาถึงแล้ว

"คุณทำอะไรน่ะ?"

"เอ่อ ลองเดาสิ"ขออย่างเข้าใจผิดนะ

"คึหึหึ ผมว่าอย่างคุณเคนคงไม่เอาหรอก นี้มันการบังคับชัดๆ"

"รู้ได้ไงอ่ะ"เย้ ดีจังเลย

"เพราะขวดยาหยอดตาอยู่ข้างๆ แล้วเท่าที่ดูเหมือนคุณจะเกาะเขามากกว่า"จริงนั้นและฉันเกาะอย่างกับปลาหมึกแน่ะ

"ว้าวนายเก่งจัง"

"ดูง่ายมากครับ"จิคุสะคงจะดูออกแต่ยอมให้มาอยู่แล้วสินะ ไม่สิจิคุสะอาจจะอยู่ในแผนตั้งแต่แรกแล้วล่ะ

"คุฟุฟุ ว่าแต่แผลนั้นมันอะไรน่ะครับ?"

"เอ่อ คือ..."

                -------โปรดติดตามตอนต่อไป-------