Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)

7.9

เขียนโดย นาริจัง

วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.57 น.

  22 chapter
  11 วิจารณ์
  33.51K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) อุ้ย!! หัวรังนก? หน้าเป็ด?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

มุคุโร่ทำแผลให้ฉันใหม่ พร้อมกับเอาชุดให้เปลี่ยนตอนแรกเป็นชุดนร.หญิง แต่ฉันขอให้เป็นของผู้ชายน่ะ(ก็ยังอยากเล่นนี่นา)

"งั้นฉันไปล่ะ"ว่าพร้อมสวมวิก

"คึหึหึ อย่าก่อเรื่องนะครับ"

"จ้า~ อ้อ!! มุคุโร่!!"

"ครับ?"

"จะว่าอะไรไหมถ้าฉันชวนโคลมไปเที่ยว?"นานๆทีหาเพื่อนเที่ยวดีกว่า

"คุฟุฟุฟุ ผมยินดีสุดๆเลยครับแต่...อย่านานนะผมรออยู่ที่นี่ล่ะ"

"อ้าว จะรอทำไม กลับเลยก็ได้นะ"

"คุฟุฟุ แล้วคุณจะกลับยังไงล่ะครับ?"

"เอาน่า ฉันจำทางได้ไม่เป็นไร"

"ผมไม่เชื่อผมจะรอครับ"

"เฮ้อ~ ตามใจนายล่ะกันฉันไปล่ะ"ว่าพร้อมจากไป

ตามที่มุคุโร่บอกคือ โคลมมักนั่งอยู่ตามซอกแถวๆนี้สินะ(ตัวอะไรย่ะ)อ๊ะ เจอแล้ว

"โคลม?"

"????"มองด้วยสายตาสงสัย

"เจอตัวแล้วเย้~"ว่าพร้อมจับแขนแล้ว ลาก เน้นว่า ลากออกมาแล้วเดินต่อ

"ปะ ปล่อยนะ ใครน่ะ?"สาวน้อยดิ้นไปมาหวังจะให้หลุด

"เอาน่าๆ ฉันเองนาริจังไง"

"หืม?"โคลมมองฉันแล้วถึงกับตาโตด้วยความตกใจ

"ไงจ๊ะ จำได้ไหม?^_^"

หมับ!!

"อืม จำได้สิ"เธอกอดฉันอย่างเป็นห่วง

"ขอโทษนะ"

"ทำไมล่ะ"

"ฉันไม่น่าสลบ...หน้าบ้านเธอเลย ขอโทษบ้านเธอระเบิด แล้วเธอก็ยังมีแผลอีก"

"ไม่เป็นไร แต่เธอจะไถ่โทษไหมล่ะ"

"เอ่อ คือ......"คลายกอดแล้วมองหน้า

"จะทำไหมล่ะ?"

"อึก อืม ว่ามาสิ"

"ไปเที่ยวกัน ไม่ต้องห่วงฉันเลี้ยงเองจ๊ะ"

"อะ เอ่อ !!!"ยังพูดไม่จบเธอก็โดนลากไปซะแล้ว

เดินซักพักโคลมก็เริ่มหายกลัวแล้วล่ะ ฉันไม่ได้จะฆ่าสักหน่อย

"มาวิ่งแข่งกันเถอะ"

"อืม ก็ได้"(โคลมมีแผนว่าจะแพ้อยู่แล้วล่ะ)

"งั้น 1 2 ไป!!!"นาริวิ่งไปด้วยความเร็ว ส่วนโคลมกลับวิ่งช้าๆเหมือนจ้อกกิ้งอยู่

"5555 ฉันชนะแน่ เหวอ!!"ตายล่ะใครน่ะจะชนแล้ว

พลั่ก!!!

ตุบ!!

"โอย อ๊ะ ขอโทษค่ะ อุ้ย ครับ!!"ปลอมเป็นชายอยู่ลืม ฉันลุกขึ้นแล้วรีบขอโทษเขาแต่

"พวกสุมหัว เดี๋ยวจะขย้ำซะ"

"ห๋า?"คนคนนี้คือ เอ อืมเคยได้ยินนะ อ้อ!!

"นายหน้าเป็ด!! นายฮิบาริ เคียวยะนี่นา!!"(เธอๆอยากตายรึไง)

"จะขย้ำล่ะนะ"เขาเอาท่อนฟาจะฟาดฉันแต่

"หว๋าย!!"ฉันหลบทัน

"หึ"เขาฟาดมาห้า หก รอบแต่ ฉันหลบได้หมด

"ว้าว เก่งดีนี่หนุ่มน้อย"

"ไอ้บ้าห้าร้อยเอ้ย!! จู่ๆมาฟาด เอา ฟาดเอา แก บ้ารึไง"

"ปากเก่งดีนี้"

หมับ!!

เขาจับคอเสื้อฉัน

"แต่ครั้งนี้ไม่พลาดแน่..."ผมมองหน้าไอ้เด็กปากกล้าคนนี้แล้วดันไปเห็นตรงอกเขา เพราะเสื้อมันใหญ่กว่าตัวเลยเห็นข้างในเสื้อเขา มันหน้าอกของผู้หญิงนี้ ผมสู้อยู่กับผู้หญิง?

"ทำไมจะฟาดก็ฟาดสิ!!"พูดไปแล้วหลับตาปี๋

"คุฟุฟุ ผมขอเล่นด้วยสิครับ"มุคุโร่เดินออกมาจากไหนก็ไม่รู้

หมับ!!

มุคุโร่รวบฉันไปกอดจากด้านหลัง

"ผมขอคืนนะเคียวยะคุง"

"หึ!!"เขาเหวี่ยงท่อนฟามาทางเราแต่มุคุโร่กับฉันหายไปจากตรงนั้นเขาเลยฟาดหมอกไป อิอิ

เรามาอยู่ที่บ้านได้ไงไม่รู้แต่ขอไม่ถามดีกว่าสยอง(ต้องบอกกี่รอบว่าเขาไม่ใช่ผี)

"เอ่อ มุคุโร่"เขายังกอดฉันแล้วยืนเงียบมาสักสิบนาทีได้

"มุคุโร่?"เสียงหัวใจฉันมันดังมาก มุคุโร่เป็นอะไรน่ะ 

"มุคุโร่นายเป็นอะไร"

"อย่า...ให้เขาดู....สิ"เขาพูดเสียงเบามากๆ

"อะไรนะ?"

"......"กอดแน่นขึ้น

หมอนี้เป็นอะไรน่ะ อ้อ โคลมล่ะ?

"มุคุโร่โคลมล่ะต้องไปหา"

"เธออยู่บ้านไม่เป็นไรหรอก"

"อืม ปะ ปล่อยได้แล้วนะ"เขาไม่ปล่อย ฉันเลยหันหลังไปมองแต่ถูกเขากดหน้าให้ซบ อกเขา มือเขาร้อนจัง ร้อน!!

"มุคุโร่!!นายเป็นไข้นี้!!"จับหน้าผากเขา ฉันลากเขาไปที่ห้องฉันแล้วให้เขานอนลงบนเตียง

ฉันให้เขากินยา แล้วก็นอนพัก แต่เขาไม่ยอมนอนเอาแต่มองหน้าฉันแล้วจับมือฉันไว้ ตาเขาเหมือนจะพูดอะไร

"อ้อ!! ที่นายบอกว่าอย่าให้เขาดูนี้อะไรเหรอ?"ถามเขาอย่างสงสัย แต่มือเขากลับบีบมือฉันแน่นแล้วทำหน้าตาโกรธจัดพร้อมพูดว่า

"คุณไม่รู้ตัวรึไง!!!"

"ห๋า?"

"อย่าให้เขายืนจ้องหน้าอกคุณสิ!!"

"ใคร ตอนไหน?"ฉันไม่เห็นเลยนะ(ก็หล่อนยืนหลับตานี่)

"คุณนี้นะ"เขาลุกขึ้นแล้วมองหน้าฉัน

"เอาน่าฉันไม่รู้นี่"พลักเขานอนลง

"...."ตอนป่วยเหมือนเด็กเลยนะนายเนี้ย

"นอนซะนะมุคุโร่"

"จูบผมก่อนสิ"ผมไม่หวังว่าจะจูบจริงหรอกแค่แกล้งเล่น

"ห๋า อะไรนะ"อีตาบ้านี้

"kiss goodnight"

"อ้อ ก็ได้"

"ว่าไงนะครับ!!?"ครั้งนี้ง่ายจัง

จุ๊บ~ 

"ฝันดีนะมุคุโร่"เธอจูบแก้มผมแล้วยิ้มให้จากนั้นก็นั่งอ่านหนังสือ มือผมก็ยังจับอยู่ผมรู้สึกอบอุ่นมากๆเลยล่ะจากนั้นผมก็หลับไป

ฉันรีบเอาหนังสือมาปิดหน้าเพราะคงจะแดงมากเลยล่ะมือฉันยังจับกับมุคุโร่จนมือเขาคลายไปแปลว่าหลับแล้วสินะ

ฉันวางหนังสือแล้วนั่งลงข้างเตียงเขาพรางพูดว่า 

"วันนี้ที่นายทำแผล ให้ชุด แล้วช่วยฉันจากนายหน้าเป็ดน่ะขอบคุณนะ นายสัปประรด"                                                                     -- -- -- -- -- -โปรดติดตามตอนต่อไป- -- -- -- -- -

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา