รักร้าย เจ้าสาวจำเป็น

"ร้อน..."
"หืม"ป๊อปปี้ที่นอนกอดฟางอยู่ดีๆต้องลืมตามาดูเมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิงตรงหน้า
"เธอเป็นอะไร"
"ฉันร้อน" ยัยบ้าก่อนนอนบอกหนาวตอนนี้บอกร้อนเค้าไม่สามารถเป็นทั้งแอร์และฮีตเตอร์พร้อมๆกันหรอกนะ
"เธอปวดหัวรึเปล่า"
"ฉันบอกไม่ถูกมันทรมาน"น้ำตาของหญิงสาวรินลงมาตามแก้มบ้าเอ้ย เค้าไม่ชอบเลยเวลายัยนี่ร้องไห้
"โอ๋ ไม่เป็นไรนะ"ตอนนี้มันคงทำอะไรได้ไม่มากเกลียดตัวเองจริงๆที่ทำได้แค่...ปลอบ
"พาฉันกลับบ้าน"
"หืม"เค้าขมวดคิ้วไม่ใช่ได้ยินไม่ชัดแต่ไม่เข้าใจ
"พาฉันไปบ้านใหญ่"
"เธอจะไปทำไม บ้านใหญ่มันไกลนะ"เค้าถามยิ้มๆนึกว่าหญิงสาวละเมอ
"ฉันต้องไปกินยา มันทรมานเกินไป"น้ำตาเริ่มไหลลงมาโดนแขนของเค้าและเค้าก็ตัดสินใจทำตามคำพูดของหญิงสาว อย่างไม่ลังเลเค้าประคองหญิงสาวไว้บนหลังแล้วออกวิ่งอย่างไม่ลังเลต้องรีบไปให้เร็วที่สุดเธอจะได้ไม่ทรมานนานนี่เค้าใส่ใจคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...หรือตอนพบยัยหมู เค้าหยุดความคิดอีกนิดเดียวเท่านั้นน้ำตาที่หยดลงมาบนไหล่เค้าแต่ละหยดเหมือนกำลังแผดเผาเค้าไปด้วย
..........
"นายได้ยินเสียงอะไรป่ะ"เฟย์ที่นั่งเล่นเกมกดกับเขื่อนอยู่กลางบ้านถามฝั่งที่กำลังมันส์
"เปล่านี่"เขื่อนตอบลวกๆแบบขอไปที
"นี่ฟังก่อนซิยะ"
"คร้าบบบบ"เขื่อนที่ถูกดึงหูเริ่มได้ยินเสียงคนวิ่งอยู่หน้าบ้าน
"ได้ยินอะไรเปล่า"
"อืม เสียงคน...หรือไม่ใช่คนนะ"เขื่อนพูดแกล้งเฟย์โดยรู้ว่าเฟย์กลัวพวกสิ่งลี้ลับมากเท่าไหร่
"นี่นายฉันกลัวนะ"เฟย์ฟาดแขนเขื่อนที่แกล้งเธอแต่เธอก็กลัวอ่ะนะ
"โห่ ทีร้ากเขื่อนล้อเล่นเฉยๆ"
"ไปดูเลยอยากแกล้งฉันดีนัก"หะ ยัยบ้านี่ถึงไม่กลัวแต่ก็ไม่ได้ชอบลองนะครับ
"ไป"
"คร้าบบบบ"แต่ ก็ไม่กล้าปฎิเสธไปก็ได้ ชิผมลองไปส่องตาแมวก่อนจะรีบเปิดประตูออกไปยัยเฟย์และทุกคนที่อยู่ในบ้านพอรู้เรื่องก็รีบวิ่งมาก่อนจะพาสองร่างสลบหน้าบ้านไปโรงพยาบาล
..........
"น้องฉันไปไงบ้าง"ขนมจีนถามหมอทันทีที่หมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน
"อาการหนักสมองกระทบกระเทือนตอนที่คุณป๊อปปี้หกล้มมีสิทธิ์เป็นเจ้าหญิงนิทรา"สิ้นเสียงขนมจีนที่น้ำตาไหลพรากเมื่อรู้ว่าน้องสาวอาการหนักเธอไม่เห็นอะไรตอนนี้โลกเริ่มพร่าเลือน
"หนมจีน"จองเบวิ่งเข้ามาประคองตัวหญิงสาวที่ตอนนี้สลบไปทั้งน้ำตา
"มันเป็นความผิดของพวกเราที่ทำอย่างนี้กับฟาง"แก้วช็อกเธอไม่มีน้ำตาซักหยดเธอตะลึงจนกว่าจะพูดอะไรได้
"คุณแก้วไม่ผิดหรอกครับ"โทโมะทนไม่ได้ที่เห็นหญิงสาวยืนนิ่งเค้าไม่ชอบที่เรื่องมันเป็นอย่างนี้เลยได้แต่จับมือแก้วแน่นเค้าจะไม่ปล่อยเธอกระแสไฟฟ้าที่แล่นวูบผ่านมือเค้ามันทำให้เค้าชาไปหมดแต่มันม่ทำให้เค้าปล่อยมือจากเธอเลย
"เขื่อน มันต้องเป็นความผิดฉัน ฉันออกไปดูช้าไป"ร่างบางที่เข้มแข็งบัดนี้อ่อนแอไปหมดพี่สาวเธอทั้งคน จะไปถาวร...ไม่ได้
"ไม่เฟย์ไม่ผิดนะ"เขื่อนดึงเฟย์เข้ามากอดไว้แน่นเค้ากดหน้าเธอซบไหล่แต่มันก็ปิดเสียงสะอื้นของเธอได้ไม่หมด
"จินนี่"เคนตะเรียกหญิงสาวที่ยืนคอตกนี่เป็นหายนะของชีวิตเธอทีเดียว
"ฉันขอโทษ"หญิงสาวขมวดคิ้วหันไปตามเสียงเรียกเค้าต้องบ้าแน่เลยถึงมาขอโทษเธอเนี่ย
"ถ้าฉันให้ป๊อปปี้มันเข้าห้องน้ำมันก็ไม่เป็นอย่างนี้"
"ฉันขอโทษ ฉันมันเห็นแก่ตัว"ไม่มีคำอะไรออกจากปากของหญิงสาวเธอรู้ว่าเธอต้องทำอะไรและเธอกำลังทำเธอเดินเข้าไปหาเคนตะแล้วก็ดึงเค้าเข้ามากอดปลอบโยนเค้าปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลลงมาเปลียกเสื้อเธอเธอไม่รังเกียจออกจะยินดีด้วยซ้ำ
"ขอบคุณ ขอบคุณ"เคนตะไม่รู้จะพูดอะไรเค้าต้องขอบคุณเธอไม่ใช่เหรอเธอทำให้เค้าได้รู้จัก...ความรักมันหอมหวานอย่างนี้ไม่มีการซ้ำเติมไม่มีการตบ เหมือนที่เค้าเคยเจอ
 
 
อ่านแล้วจะร้องไห้อย่าพึ่งด่าไรเตอร์นะจะมาช่วยลุ้นว่าสาวฟางจะพบปาฏิหารรึเปล่าเพราะถึงเธอจะฟื้นต้องมาเจอความจริงของหนุ่มๆว่ามีสาวๆอีกห้าคนคอยเปิดศึกอยู่