รักร้าย เจ้าสาวจำเป็น

"บ้าเอ้ย เพราะนายคนเดียวอ่ะนายหมีพูห์"ฟางกับป๊อปปี้ที่ยืนอยู่หน้าประตูเก่าคร่ำครึระบุเลข 1117

"เป็นไรว่ะ เธอก็นอนพื้นฉันนอนเตียงสองคืนจบ ฉันไม่ปล้ำเธอหรอกยัยหมู"เสียงป๊อปปี้โวยวายใส่ฟางที่ยืนถือกระเป๋ารุ่นดังสองใบ

"ไอบ้านี่นายยังไม่รู้อีกเหรอเนี่ย"

"ฉันต้องรู้อะไรคงไม่มีอะไรเลวร้ายเท่ากับนอนห้องเดียวกับหมูหรอก"ป๊อปปี้สบถใส่หญิงสาวที่ทำหน้าเหมือนเค้าโง่งมมาสองแสนปีแล้วเธอพึ่งจะรู้=_=

"ไอ ถ้าพี่จีนจะลงโทษแค่นั้นเค้าไม่ทำหรอก ฉันก็นึกว่านายรู้แล้วว่าห้องนี้ไม่มีไฟ พัดลม แอร์ เตียงและ...ห้องน้ำ!!!"ป๊อปปี้เป็นฝ่ายยืนอึ้งมากหลังจากได้ยินที่หญิงสาวพูด

"เห้ย พี่สาวเธอจะฆ่าเรารึไงยัยหมู"

"ถึงบอกว่าไม่ฆ่าก็เหมือนฆ่านั่นแหละYY"

"โถ่แล้วจะอาบน้ำยังไง"

"ห้องน้ำต้องเดินไปอยู่ในสวนมันใกล้สุดแล้ว"

"เวร"

"หือ หือ แงๆๆๆๆ"อยู่อยู่ฟางก็ร้องไห้โอ๊ย มีแต่ปัญหานะช่วงนี้

"เธอร้องไห้ทำไมยัยหมูบ้า"ป๊อปปี้เขย่าตัวฟางถึงเขาจะเป็นเพลย์บอยก็ไม่เคยรับมือกับผู้หญิงขี้แย

"กลัว..."

"กลัวฉันรึไง ฉันบอกแล้วไม่ปล้ำเธอหรอก"

"ชะ...ฉันไม่เคยนอนคนเดียว"

"หะ ยัยหมู"ว่าจะไม่ยุ่งด้วยแล้วนะยัยบ้านี่สร้างแต่เรื่อง

"เธอไม่ต้องกลัวหรอกไม่ได้นอนคนเดียวซะหน่อย...มีฉันไง"ป๊อปปี้ยิ้มเห็นร้ายอย่างงี้ไม่น่าเชื่อยัยนี่ก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กๆ

"อย่าทิ้งฉันนะ"หญิงสาวปาดน้ำตาไม่น่าเชื่อว่าเธอจะยอมเชื่อคำพูดของนายนี่

"ถ้าฉันทิ้งเธอ ฉันจะไปอยู่ไหนละ"ฟางตีแขนป๊อปปี้ดังจนเค้าต้องกระโดดโหยงๆ

"ตอบดีๆซิ"

"คร้าบ ไม่ทิ้งแล้วครับ"ไม่รู้ทำไมความรู้สึกตอนเห็นฟางยิ้มครั้งแรกถึงกลับมาวนเวียน

"นายยิ้มทำไมหน้าฉันมีอะไรติด"ฟางถามเมื่ออยู่ดีๆป๊อปปี้ก็ยิ้มออกมานี่เค้าบ้ารึไงเนี่ย

"ป๊าว ใครยิ้ม"เห้ย เค้ายิ้มจริงๆเหรอเนี่ยเป็นบ้าเปล่าวะ

"นายเป็นบ้ารึเปล่า"ฟางถามดังๆแบบไม่ต้องการคำตอบเพราะถึงเค้าตอบว่าไม่เธอก็ไม่เชื่อ

"มีเหตุผลเดียวที่ทำให้ฉันเป็นบ้า"ป๊อปปี้โน้มตัวลงมาใกล้หน้าฟางแต่ครั้งนี้หญิงสาวไม่ได้ปัดป้องอะไรหวังจะได้ยินคำโรแมนติกจากปากของเค้าแต่ป๊อปปี้กับพูดออกมาว่า

"ติดจากเธอไง"ฟางรีบตีป๊อปปี้ผลักเค้าออกเธอไม่น่าหวังให้เค้าพูดอะไรอย่างงั้นเลย

"พูดมาได้นะ ชิ"

"เอ้า แล้วเธอจะยืนให้ยุงกัดตายรึไงมันใกล้มืดแล้วนะอยากไปอาบน้ำตอนมืดเหรอ"ป๊อปปี้ที่เห็นฟางเงียบไปนานลากฟางเค้ามาในห้องแล้วเห็นว่าที่ฟางพูดถึงมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ

"ไป ไปอาบน้ำก่อนฉัน"

"ไม่ไม่เอา"ฟางปฎิเสธส่ายหน้าหงึกๆน้ำตาเริ่มคลอแต่เหมือนป๊อปปี้จะเห็น

"พอ พออย่าร้องไห้นะ เธอไม่กล้าไปคนเดียวเหรอ"

">_< อืม"ฟางหน้าแดงนี่สรุปป๊อปปี้กินความลับเธอเข้าไปหมดแล้วอ่ะ

"งั้นไปพร้อมกันก็ได้ แต่" ป๊อปปี้กดตัวฟางกับกำแพงโดยมีแขนล้อมรอบไว้

"เธออยากให้ฉันอาบน้ำเป็นเพื่อนก็บอกนะ"ป๊อปปี้ลงมากระซิบข้างหูฟางก่อนที่เข้าจะโดนหญิงสาวผลักออกมา

"ไอทะลึ่ง ขอให้โดนผีชักโครกเอาลงไปทำเมีย"ฟางแลบลิ้นใส่ป๊อปปี้ก่อนวิ่งลงมาจากห้องพักโดยมีชายหนุ่มวิ่งตาม

.........

"ใครเค้าให้เธอสระผมว่ะ"หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยป๊อปปี้ก็ต้องมานั่งเช็ดผมให้ฟางต่อก็ระหว่างเค้าอาบน้ำยัยหมูที่อาบเสร็จแล้วก็บอกจะรออยู่หน้าห้องน้ำพอเค้าออกมายัยนี่ก็หลับไปแล้วปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นลำบากให้อุ้มกลับมาอีกแล้วผมก็ยังไม่แห้งต้องมานั่งเช็ดให้เดี๋ยวไม่สบายจะลำบากเค้าอีก

"โอ๊ยยัยบ๊อง"ยัยฟางนี่แกล้งเค้ารึเปล่านี่อยู่ดีๆก็พลิกตัวหนีเดี๋ยวทิ้งให้ไข้จับเลย

"หนาว..."

"หืม"

"หนาว..."

"ยัยหมู เธอเป็นอะไร"ผมถามพอเธอไม่ตอบก็ลองเอามือแตะแขนดู

"เธอไม่สบายแน่เลย" ซวยแล้วตัวร้อนจี๋เลยไม่มียาด้วยผ้าห่มก็ไม่มีอยู่ดีๆยัยหมูก็ดึงมลงไปแรงเยอะชะมัดเลย

"อย่า...อย่าทิ้งฉัน"เห้ย ยัยหมูน้ำตาไหลจะทำไงดีเนี่ยพากลับบ้านใหญ่ก็ไม่ได้ข้างนอกยิ่งหนาวเดี๋ยวเป็นอะไรไปจึงได้แต่ตอบรับไป

"ฉันไม่ทิ้งเธอหรอกยัยหมู"ป๊อปปี้ดึงตัวฟางเข้ามาในอกส่งความอุ่นให้เธอหน้าที่ซีดเกร็งเริ่มผ่อนลงก่อนที่จะรู้ตัวเค้าก็เผลอหลับไปเสียแล้ว

..........

"กรีีดดดด กอดกันแล้ว"อีกฝั่งสี่หนุ่มและสี่สาวกำลังนั่งดูคลิปใช่...คลิปจากห้อง1117

"ถ้ายัยฟางรู้ต้องฆ่าพวกเราแน่เลย พี่จีนไม่น่าเอากล้องวงจรปิดไปติดไว้เลย"แก้วบ่นแต่ตาก็จับจ้องที่หน้าจอไม่เว้นโดยโทโมะก็ฉวยโอกาสมานั่งข้างๆแก้ว

"แล้วดูมั๊ยละ"ขนมจีนถามไอคนที่บ่นเป็นอะไรๆแต่ตาก็ไม่หันไปทางไหน

"ดู"

"แหม่ แล้วทำเป็นบ่น"ขนมจีนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"เฟย์ครับถ้าพี่ป๊อปกับฟางเค้าจะแต่งงานกัน เราแต่งพร้อมเค้าเลยมั๊ยครับ"

"เขื่อนบ้า"เฟย์อายบิดตัวไปมาแล้วก็ปาหมอนอิงรูปหัวใจใส่เขื่อน

"เย้ เฟย์ให้หัวใจเขื่อนแล้ว"เขื่อนตอบก่อนขยับมาเบียดเฟย์

"หยุดสวีตได้แล้วเห็นแล้วมันน่าถีบ"เคนตะที่นั่งอยู่ดีๆไม่ว่าดีๆก็หาเรื่องเข้าตัว

"นายอิจฉาเค้ารึไง"

"อ้าวยัยบวบพูดดีๆนะ"เคนตะชี้หน้าจินนี่ที่ทำหน้าเยาะเย้ยเคนตะ

"เอ๊ะแต่คุณฟางไม่สบายอยู่นะครับ"จองเบที่เดินถือแก้วโกโก้เข้ามาสองแก้วเอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนหยุดหยอกล้อกัน

"อืม นั่นนะสิ"แก้วเสริมพยักหน้าไปกับความคิดของจองเบ

"งั้น  เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับกลับเลยแล้วกัน ไปตอนนี้เดี๋ยวจะไปขัดเค้า"ขนมจีนบอกเรียกเสียงหัวเราะและทำให้การหยอกล้อดำเนินต่อไป

"ทำงานหนักไม่ดีเลยครับ"จองเบเดินมานั่งข้างๆขนมจีนก่อนยื่นแก้วโกโก้ให้

"คุณจองเบนั่นแหละคะทำงานตลอดเวลา"ขนมจีนรับแก้วโกโก้จากเจ้านายมาแล้วจิบ

"เรียกผมจองเฉยๆดีกว่า"

"แต่คุณเป็นเจ้านายนะคะ"

"อย่าลืมสิตอนนี้จีนลาพักร้อนนะ"จองเบยิ้มหวานโน้มตัวเข้าหาขนมจีนแต่...

"อะไรอ่ะพี่จองเบที่พวกผมนะต้องเรียกเต็ม"เขื่อนทำหน้างิกงอแกล้งพี่ชายซะหน่อยซึ่งก็ได้ผลเพราะตอนนี้จองเบและขนมจีนหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเรียกเสียงหัวเราะได้อย่างดี

ไรเตอร์ยัง...งง...เค้าสนิทกันเร็วมาก

แต่รับได้ค่าาาา(บ้าไปแล้วหิ หิ)

แถมเบื้องหลังใช่เธอ