BECAUSE OF YOU.เพราะเธอคือลมหายใจ...
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.35 น.
แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 11.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความBECAUES OF YOU เพราะเธอคือลมหายใจ (NC)
ตอนที่5 คำถาม...?
เปลือกตาค่อยๆเลื่อนขึ้นเปิดเปลือยดวงตาคู่หวานของหญิงสาวร่างบอบบาง เธอมองลำแขนแกร่งที่
โอบกอดร่างของเธอไว้
“ตื่นแล้วหรอครับ”
“ค่ะ”เธอซุกใบหน้าลงบนแผงอกแกร่ง
พยายามนึกถึงภาพที่ผ่านแล่นเข้ามาในหัวเมื่อสามชั่วโมงก่อน หากแต่ภาพเหล่านั้นกลับหายเข้ากลีบเมฆ
ไปแล้ว และยิ่งคิดก็เหมือนจะยิ่งปวดหัวมากขึ้นไปทุกที
“ไหนให้พี่ดูรอยแดงหน่อยซิ”เธอกระถดกายออกจากอกแกร่งของเขา ก่อนมือหนาจะร่นคอเสื้อเชิ้ตลงพอ
ให้เห็นเนินอกและซอกคอของเธอ
“เริ่มหายแล้วนี่ ไว้คืนนี้ค่อยทาอีกทีละกัน”เขาติดกระดุมให้เธอดังเดิม ก่อนจะประคองเธอให้ลุกขึ้น
“พี่ป๊อป เดี๋ยวก่อน...”เธอฉุดเขาไว้ ก่อนจะเอ่ยถามอย่างที่ใจคิด
“ฟางเป็นอะไรรึเปล่าคะ ฟาง...”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ฟางคงเมารถน่ะ ไปบ้านพี่กันดีกว่าป่านนี้ผู้ใหญ่รอแย่แล้วพี่โทรไปบอกท่านแล้วว่า
จะไปทานอาหารเย็นด้วย”เขาจูงมือเธอเดินไปชั้นล่างของบ้าน ก่อนเขาจะแยกไปปิดประตูหน้าต่างบ้าน เธอก็ไม่
เข้าใจอยู่ดี ตอนเธอตื่นขึ้นมาก็มีเขาอยู่ข้างกาย และอาการแปลกๆของคนรอบข้างที่เมื่อเธอแค่เอ่ยถามว่าเมื่อไหร่
เธอกับเขาจะได้แต่งงานกันอย่างที่ถามมาตลอดเก้าปี ทุกคนกลับพากันตกใจราวกับเธอไปฆ่าใครมาเสียอย่างนั้น
จากนั้นก็พากันยกโขยงออกไปนอกห้องจนหมด ทิ้งความงงไว้ให้เธอคนเดียว แล้วเรือนหอหลังนี้ก็เหมือนกัน มันมี
สิ่งของเครื่องใช้ของเธออยู่ครบครัน มีแม้กระทั่งชุดแต่งงานที่เธอสวมในงานวันแต่งที่เพิ่งผ่านมาสองเดือนนี้ และ
อีกอย่างเธอก็สวมมันได้พอดี มันจะเป็นไปได้อย่างไรเมื่อเขาบอกว่านี่เป็นชุดแต่งงานเก่าของคุณพิมลและอยาก
ให้เธอสวมในวันแต่งงานของเรา
“เรียบร้อยแล้ว นี่ใช่มั้ยครับถุงของฝากเรา เอาไปหมดนี่เลยรึเปล่า”เธอหันไปตามเสียงของเขา ก่อนจะ
เดินไปหาชายหนุ่ม
“ชวนเฟย์ แก้ว แอนนี่ไปด้วยได้มั้ยคะ”
“ได้สิครับ เพิ่งจะสี่โมงเย็นอยู่เลย”เขายิ้มก่อนจะตอบเธอ
เธอหยิบโทรศัพท์เครื่องสวยออกมาก่อนจะโทรหาเพื่อนสาวคนสนิท เธอมองชายหนุ่มที่เดินไปนั่งรอที่โซฟาสีครีม
ตัวยาว เธอต่อสายคุยกับเฟย์ ก่อนจะบอกแม่กระต่ายตื่นตูมประจำกลุ่มให้โทรบอกสองคนที่เหลือก่อนจะเดินไปหา
สามีหนุ่มที่ยืนมองสวนกุหลาบขนาดย่อมของเธอผ่านกระจกบานใสที่กั้นเอาไว้
“ดอกกุหลาบบานหลายดอกเลย ฟางตัดไปฝากคุณแม่ดีไหมคะ” เขาเบนสายตาจากกระจกใสมองมาที่
เธอ ก่อนลำแขนแกร่งจะเกี่ยวร่างของเธอเข้าไปแนบชิดร่างกายแกร่ง
“แดดร้อนอยู่เลย เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”
“ฟางถึกจะตาย เค้าไปเอากรรไกรก่อนนะ”เธอผละตัวออกจากอ้อมกอดของเขา ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว
และออกมาพร้อมกับกรรไกรและตะกร้าสาน เดินดุ่มๆไปลอดซุ่มที่เชื่อมจากห้องรับแขกกับสวนที่เธอลงมือตกแต่ง
เองที่ข้างๆตัวบ้าน เธอทอดสายตามองสวนดอกกุหลาบที่เธอปลูกไว้ข้างรั้วด้านในของบ้าน เธอเดินไปที่ดอก
กุหลาบต้นแรกที่ปลูกเรียงรายมาจากรั้วที่ติดกับบ้านอีกหลัง เธอตัดดอกกุหลาบดอกตูมที่กำลังจะบานในวันพรุ่งนี้
ใส่ลงในตะกร้า ก่อนจะลงมือตัดที่ต้นอื่นๆที่เรียงรายกันเกือบร้อยต้น
“ร้อนละสิท่า”เสียงนุ่มทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้น ก่อนหมวกรูปตัวPที่เขาอุตส่าห์ซื้อให้เมื่อครั้งไปเดินห้างด้วย
กันคราวก่อนจะถูกสวมลงบนศีรษะของเธอ เขาแย่งตะกร้าดอกไม้ในมือของเธอไปถือไว้เสียเอง
“ขอบคุณค่ะ”เธอเอ่ยขอบคุณเขาเบาๆ ก่อนจะตัดดอกกุหลาบไปเรื่อยๆโดยมีสามีหนุ่มคอยถือตะกร้าเดิน
ตามหลัง
“ถ้าฟางจะไปซื้อดอกกุหลาบมาเพิ่มแล้วเราจะเอามาลงตรงไหนล่ะ”
“รั้วด้านโน้นยังว่างอยู่เลย”
“นี่กะจะปลูกให้มันเต็มบ้านเราเลยหรือไง”มือใหญ่โยกศีรษะของเธอไป-มาอย่างหยอกล้อ เธอจับหมับ
เข้าที่มือใหญ่ก่อนจะยกมือของเขาออกจากศีรษะ
“ใครบอก...ฟางจะปลูกให้มันเต็มบ้านไปเลยต่างหาก”เธอพูดก่อนจะจูงมือหนาเข้าบ้านไปเอากรรไกรไป
เก็บไว้ที่เดิมพร้อมๆกับถือถุงของฝากและตะกร้าดอกกุหลาบเดินไปรอชายหนุ่มที่ล็อกประตูบ้านอยู่ เขาขับรถไปที่
บ้านจิระคุณซึ่งอยู่ห่างจากเรือนหอของเขาและฟางประมาณสามกิโลเมตร คนตัวเล็กนั้นนั่งเงียบตลอดทาง เธอยัง
คงจ้องมองดอกกุหลาบในตะกร้าอย่างไม่คลาดสายตา เหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่างอยู่ ซึ่งเขาก็พอจะรู้ว่าหญิง
สาวกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่
“ดอกกุหลาบพวกนั้นใครปลูกหรอคะ”เขาหันไปมองคนตัวเล็กที่เริ่มซักไซ้ จะให้เขาบอกอย่างไรว่าเธอเอง
นั่นแหละที่เป็นคนปลูก เพราะตอนนี้เธอจำอะไรไม่ได้ “แล้วฟางว่าใครเป็นคนปลูกล่ะ”เขาย้อนถามกลับไป คิ้วโก่ง
สวยถึงกับขมวดมุ่น
“ฟางรู้สึกคุ้นๆกับดอกกุหลาบพวกนั้น ต้นดอกพุดต้นนั้น แล้วก็เก้าอี้หวายตัวนั้น...”
“ก็...ก็ไม่เห็นแปลก..ฟาง ฟางอยู่มาตั้งสองเดือนแล้วนี่นา”
“มันไม่ใช่แบบนั้น...เหมือนฟางจะเป็นคนปลูกดอกกุหลาบพวกนั้นเอง...ไม่ใช่มัณฑนากร เหมือนฟางจะ
เป็นคนเลือกเก้าอี้หวายตัวนั้นเอง...ไม่ใช่มัณฑนากร เหมือนฟางเคยเห็นดอกพุดต้นนั้นมานานแล้ว นานกว่า...”
“ถึงแล้วครับ”เขารีบตัดบทคนตัวเล็กที่พูดในสิ่งที่เขากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะหันไปถอดหมวกออกจาก
ศีรษะทุยสวยของเธอ เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม เขารู้ว่าเธอคงจะสงสัยกับชีวิตตัวเองไม่น้อย
ที่อยู่ๆตื่นขึ้นมาแล้วสิ่งรอบตัวก็เปลี่ยนไป เธอยังคงสงสัยในสิ่งที่ใครไม่สามารถให้คำตอบเธอได้...ในวันนี้
“คนนิสัยไม่ดี...ไม่ฟังเค้าพูดเลย”คนตัวเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงสะบัด ก่อนร่างเล็กๆจะเดินจ้ำอ้าวลงจากรถ
ของเขา แล้วเดินเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว เขาโคลงศีรษะเบาๆ เขารู้ว่าคนตัวเล็กนั้นไม่ได้งอนจริงจังนักหรอก
หากแต่เขากลัวเหลือเกิน...กลัวว่าสักวันเธอจะจำเรื่องราวระหว่างเขาและเธอได้ แล้วเธอก็จะไปจากเขา...
เสียงคุยเจี้ยวจ้าวกันตามประสาผู้หญิงลอยมากระทบโสตประสาทของเขา เขาเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กที่คุย
กับเพื่อนสาวอย่างออกรสออกชาติ เขาทรุดตัวลงนั่งข้างๆร่างบอบบางของภรรยาสาว
“ฟางครับ ยังไม่หายงอนพี่อีกหรอคนดี”เขาโอบแขนรอบเอวบาง ก่อนจะส่งซิกให้เพื่อนสาวของเธอให้
ออกไปก่อน สามสาวพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปแต่โดยดี
“จะไปไหนกันน่ะ เดี๋ยวสิรอฉันด้วย”เสียงหวานเอ่ยรั้งท้ายสามสาวที่เดินออกไปแล้ว และคนตัวเล็กก็ดู
เหมือนกำลังจะลุกตามเขาจัดการล็อกเอวบางเอาไว้ ก่อนจะยกร่างของเธอขึ้นมานั่งบนตักอย่างง่ายดาย
“ปล่อยเค้านะ พี่ป๊อปจะทำอะไร”มือเล็กๆดันใบหน้าของเขาเอาไว้ก่อนที่จะทันได้หอมแก้มนวล
“ก็ง้อเมียไง ฟางอย่างอนพี่เลยนะครับ” “จะไม่ให้ฟางงอนได้ยังไง ก็พี่ป๊อปไม่ฟังที่ฟางพูดเลย แถมยัง
ตัดบทอีกต่างหาก”
“พี่ขอโทษนะ ต่อไปนี้พี่จะฟังที่ฟางพูดทุกอย่างเลย”ป๊อปปี้เอ่ยอย่างเอาใจภรรยาตัวน้อย นิ้วเรียวเกลี่ย
แก้มใสที่อยู่ในระยะประชิดอย่างทะนุถนอม
“จริงๆนะ”
“ครับ จะตอบทุกคำถามเลยด้วย”
“งั้นฟางถามอะไรหน่อยได้ไหม...”
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
มาแล้ววววววววววววววววววว คาดว่านิยายเรื่องนี้ไม่น่าจะเกินยี่สิบตอน ตอนนี้เรากำลังเร่งแต่งอยู่ ยังไงก็อย่าเพิ่ง
ทิ้งกันไปนะ สุดท้ายก็ต้องขอบคุณทุกกำลังใจเลยนะจ้ะ สัญญาว่าจะแต่งออกมาให้ดีที่สุด
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
