ยัยอาร์ตตัวแม่ปะทะมาเฟียตัวพ่อ

 
‘poppy’
 
ตอนนี่ผมมานั่งรอไอ่แก้วที่ร้านประจำของเราระหว่างที่รอผมอ่านประวัติผู้ต้องหาในแฟ้ม
 
“ชื่อ:  ควอนจียง  อายุ 27 ปี
 
ชื่อเล่น :จียง หรืออีกชื่อที่ใครๆก็ต้องเรียก “ท่านจีดร้ากอน”
 
วันเกิด :18 สิงหาคม 25XX อายุ 27 ปี
 
กรุ๊ปเลือด : B
 
ได้รับช่วงต่อจากพ่อตอนอายุ 18 ปี เป็นคนน้ำนิ่งไหลลึก ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ไม่เคยมีเรื่องกับใครก่อน รักเพื่อน
 
รักครอบครัว เป็นที่นับถือและยกย่องของลูกน้องทุกคนมีน้องสาวต่างแม่หนึ่งคน มีเพื่อนสนิทคนตั้งแต่เด็กห้าคน
 
คนที่หนึ่ง เชวซึงฮยอน นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ทงยงเบนักร้องหนุ่มสุดโรแมนติก อีซึงฮยอน(ซึงรี) นายแบบสุดฮอต
 
คังแดซอง บ.ก การ์นตูนสุดฮา  ชื่อแก๊งเฉพาะกลุ่มชื่อว่า BIGBANG....
 
มีธรุกิจ บ่อนกาสิโน ที่ ไทย เกาหลี เซี่ยงไฮ้ ขายอาวุธ....บลาๆๆๆๆ อีกมากมาย”  เนียะหรอคนที่ฉันต้องสืบ
 
อัตรายใช่ย่อยผมเปิดไปหน้าต่อไปก็เป็นน้องสาวของเขา
 
“ชื่อ ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์
 
ชื่อเล่น  ฟาง.....”
 
“มาแล้วววววว >o< ”  ผมยังอ่านไม่จบคนที่ผมรอคอยก็มาถึงสีกทีผมปิดแฟ้มลงแล้วทักทายคนที่ปล่อยให้ผมรอ
ตั้งนาน
 
“ไง ไอ้แก้ว ดี้ด้ามาเชียะนะ” ผมทักอย่างหมั่นไส้ จริงๆมันก็สวยน่ะ แต่ผมติดที่จะเรียกมันว่าไอ้แก้วอ่ะ ถ้าทุกคน
 
ได้เห็นมันยังเป็นทอมอยู่คงรู้ว่ามันหล่อแค่ไหน แต่ตอนเนียะไปเกิดกินยาผิดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไว้ผมยาวแถมยังแต่ง
 
หน้าแต่งตัวผมไม่ชินเลย แต่นิสัยมันก็ยังเหมือนเดิม
 
“แหม่มมมม  ก็คนมันตื่นแต๋วอ่ะ” แต่มันชอบพูดและทำอะไรแปลกๆขึ้น เช่นหยิกแก้มผมเหมือนเมื่อกี้...
 
บรื๋ออออ...ขนลุกว่ะ ผมลูบแขนตัวเบาๆ
 
“ฉันขนลุกว่ะ” ผมตอบออกไปแล้วไอ้แก้วก็ทำหน้าใส่ค้อนผม ถ้าคนอื่นเห็นคงว่ามันน่ารักแต่ผมสยองงงงงงง อ่ะ TvT
 
“แกมีคดีอะไรจะให้ฉันทำหรอ... มันต้องเป็นคดีต่างประเทศแน่เลยแกถึงเรียกทีมเสริมอย่างฉันอ่ะ” ไอ้แก้วถามผม
อย่างตื่นเต้น
 
“ถูกต้องแล้วคร้าบบบบ คราวนี้เป็นคดีที่เกาหลีว่ะมันเป็นคดีที่แปลกมากเพราะว่าคนร้ายฆ่าเหยือด้วยการรัดคอและ
 
เลือกที่จะฆ่าเหยือผู้หญิงและผู้หญิงพวกนั้นก็เป็นผู้หญิงของมาเฟียที่ใหญ่ในเกาหลี ที่ใครๆก็เรียกเขาว่า ‘ท่านจี
 
ดร้ากอน’....” แก้วอึ่งไปนิดหนึ่ง
 
“ละ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกรมตำรวจไทยอ่ะ....” จากตอนแรกที่ไอ้แก้วกำลังดี้ด้าอยู่มันก็เปลี่ยนสีหน้าแปลกๆ
 
“จริงๆมันก็ไม่เกี่ยวกันหรอกน่ะ ถ้าเหยื่อผู้หญิงที่ตายไม่มีคนไทยอยู่ด้วย...ลองดูหน้านี้” ผมแฟ้มให้ไอ้แก้วดู
 
“นี่มัน.....” O.O
 
“ใช่แล้ว....ตอนแรกฉันก็ตกใจเหมือนกันว่ะพ่อของคุณจินนี่อยากให้เราสืบเรื่องนี้อย่างลับๆ แล้วจับคนที่ฆ่าลูกสาว
 
เขาให้ได้เพราะทางตำรวจที่เกาหลีไม่ค่อยกล้าทำคดีนี้เท่าไรเพราะท่านจีดร้ากอนหรือมาเฟียที่ใครๆก็เกรงกลัวมี
 
เส้นสายเยอะเลยไม่มีใครทำอะไรเขาได้คดีนี้เลยตกอยู่ในมือเรา....คุณอาเลยอยากให้ฉันไปสืบเรื่องนี้จากน้อง
 
สาวของเขา...ฉันเลยมาขอความ......”
 
ฟึ่บ!
 
ไอ่แก้วลุกจากเก้าอี้อย่างเร็วแล้ววิ่งออกไป “เห้ยยยยย เดี๋ยวดิว่ะ ฉันยังพูดไม่จบเลย”  อะไรของมันว่ะ
 
‘kaew’
 
ฉันรีบวิ่งออกจากร้าน...นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนียะ....ฉันไม่อยากให้ไอ้ป๊อปเห็นสีหน้าชั้นเลย....ฉันจะทำยังไงดีเนียะ
 
คนนี้ก็เพื่อน คนนั้นก็เพื่อนฉันจะช่วยใครดีว่ะ....แล้วเรื่องนี้พี่จียงรู้รึยัง...ยัยฟางล่ะ...แล้ว...โอ๊ยยยยยย ปวดหัว
 
เว้ยยยยเรื่องใหญด้วยสิฉันจะต้องโทรปรึกษาที่เทมท์ ฉันรีบโทรหาพี่เทมป์
 
“(โหล)” ใครรับว่ะ เสียงหว้นมาก
 
“โหล...พี่เทมป์อยู่ไหมค่ะ”
 
“นี่เธอเป็นใครโทรมาหาสามีฉันทำไม! นี้เธอกล้ามากเลยน่ะที่โทรมาเบอร์บ้านอ่ะ เทมป์ไม่อยู่โว้ยยยยยย” คน
 
ปลายสายตะโกนออกมาฉันยกมือถือออกห่างจากหู แสบแก้วหูจริงๆ เสียงอย่างนี้ต้องยัยบอมมี่ ปีศาจข้าวโพดแน่ๆ
เลย -_-
 
“ฉันเอง...ยัยแก้วผีเปรตเพื่อนเธออ่ะ” ก็ไม่อยากพูดคำนี้น่ะ =_=
 
“อะ...เอ้า ยัยแก้วมีไรหรอเทมป์ไม่อยู่อ่ะ” รีบเปลี่ยนเสียงเลยนะ
 
“แล้วพี่เทมป์ไปไหนอ่ะ” เรื่องนี้บอกยัยบอมมี่ไปได้เด็ดขาดแค่เอาข้าวโพดล่อก็หลุดหมดแล้ว -_-
 
“เทมป์ไปประชุมงานที่ไทยนะ ถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็ไปที่บริษัทสิ”
 
“อ้อๆ...เอ่อขอบใจมากกกกกเพื่อน คิดถึงแกนะ...รีบๆมีหลานให้ฉันอุ้มได้แล้ว”
 
“บ้าน่ะแก >///< พูดอะไรก็ไม่รู้อ่ะ ฉันก็คิดถึงแกน่ะ ฝากบอก เฟย์ฟางด้วย”
 
“จ้าๆๆ บายนะ” พอฉันวางสายแล้วจุดมุงหมายต่อไปคือบริษัทXXX ฉันขับรถมาจนถึงที่หมายฉันเดินไปที่เคาเตอร์
 
“มาขอพบคุณ เชวซึงฮยอนค่ะ” พนักงานเคาเตอร์มองหน้าฉันเล็กน้อย เหมือนกับว่าฉันจะมาทำโจรกรมมอย่างนั้น
แหละ
 
“คุณเชวซึงฮยอยประชุมอยู่คะไม่ทราบว่านัดไว้หรือเปล่าคะ” พนักงานถามฉันอยากบอกจริงๆว่าฉันเป็นเพื่อนกับ
 
ท่านประธานของเธอ (เพื่อนของเพื่อนน้องสาว)อีกที...
 
“ไม่คะ...ฉันมีเรื่องด่วนจะคุยกับเขา...ประชุมจะเลิกเมื่อไรคะ” พนักงานทำหน้าเหมือนจะเย้ยฉันเล็กน้อย
 
“ถ้าไม่ได้นัดไว้ก็เข้าพบไม่ได้คะ!” แหม่แม่คุณกระแทกเสียงคำว่าคะ!ดังจังเลยนะ -_- แต่ใครจะไปสนอย่างไง
 
ฉันก็จะเข้าไป
 
ฉันเดินเข้าในอย่างไม่รอเสียงทักของพนักนักงาน
 
“เข้าไม่ได้นะคะคุณ!” ฉันเดินเข้าในลิตฟ์ เอ่อแล้วพี่เทมป์อยู่ชั้นไหนเนียะ ฉันไม่รู้ว่าพี่เทมป์อยู่ชั้นไหนฉันเลย
 
เปลี่ยนเป็นเดินขึ้นบันไดแทน
 
“ยาม!! คนนั้นแหละ! จับตัวไว้อย่าให้เข้าไปได้” นั้นไงยัยพนักงานนั้นเรียกยามแล้วววววฉันจะต้องเปลี่ยนโฉมตัว
 
เองให้เป็น แก้วหน้าม้าแล้วววว ฉันรีบวิ่งหนียามขึ้นบันไดไม่น่าออกจากลิตฟ์เลยยยยยย >.<
 
“เฮ้ยยยย จับไว้ๆ” ชลมุนหน้าดูพนักงานและยามเป็นสิบวิ่งจับฉันคนเดียวฉันวิ่งขึ้นมาจนถึงชั้นไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า
 
เหนือยโคตรรรร >o<' ฉันวิ่งมาหยุดอยู่ห้องๆหนึ่งก่อนจะวิ่งหนีต่อแต่
 
หมับ!
 
“จับได้แล้ว! ก่อกวนจริงๆไปออกไป” ยามที่วิ่งตามฉันทันล๊อดแขนฉันไว้
 
“ปล่อย!นะเว้ยยยยย ปล่อยยยย”  >O< ฉันตะโกนสุดเสียงเพื่อหวังจะให้พี่เทมป์ได้ยิม แต่เปล่าเลยเสียงฉัน
 
กลับเรียกยามสี่ห้ามาแทน T.T ยามที่มาถึงล๊อดแขนฉันอีกข้างแล้วเหี่ยวปีกฉันลงไปอีกชั้น
 
“ปล่อยเว้ยยยยยยปล่อยยยยย” ชั้นยังตะโกนสุดเสียง
 
“เงียบได้แล้วไม่งั้นฉันจะโทรเรียกตำรวจ!” พนักงานคนนั้นพูดขึ้น ฉันเงียบและมองหน้ายัยพนักงานนั้นฉันไม่กลัว
 
หรอกเพราะเพื่อนฉันเป็นตำรวจเว้ยยยย
 
“ปล่อยยยย พี่เทมป์!!!! แก้วมาหา! พี่!!!เททป์!!!” ฉันยังตะโกนสุดเสียง
 
ปึก! เสียงผลักประตู
 
“เกิดอะไรขึ้นเนียะ ทำไมเสียงเอ๊ะอ๊ะโว๊ยวายไปถึงข้างใน”เสียงคนหนึ่งพูดออกมา พูดไม่ชัดด้วยต้องเป็นพี่เทมป์
แน่ๆ
 
“เอ่อ...” ยามรีบปล่อยมือฉัน
 
“เอ่อ...คุณจองเบคะผู้หญิงคนนี้ บลาๆๆๆ” หา! จองเบหรอใครว่ะ? พอพนักงานพูดจบจองเบก็หันมามองฉัน
 
“เธอมีอะไรกับเทมป์หรอ” เขาถามฉัน...ฉันรีบกอดอกเชิดหน้า!
 
“เรื่องส่วนตัว” ฉันตอบออกไป
 
“ถ้าเรื่องส่วนตัวฉันคงให้เข้าพบไม่ได้...แต่ถ้าเรื่องงานฉันยังคิดพิจราณาหน่อย” กวนชะมัด พูดไม่ชัดยังกวนอีก
 
“แต่มันเป็นเรื่องสำคัญมาก...ฉันต้องเจอกับพี่เทมป์ให้ได้” ฉันไม่ยอมแพ้หรอก ยังไงก็ต้องเจอพี่เทมป์ให้ได้
 
“พี่เทมป์เลยหรอ....เธอ...คงจะสนิทกับเขาสินะ” เขาพูดเสียงเรียบๆ แต่ทำหน้า น่าตบมากกกกก
 
“มันไม่ใช่  เรื่อง  ของ  นาย!!” ฉันเน้นเสียงเข้ม
 
ปึก!
 
แล้วเสียงประตูก็ผลักออกอีกครั้ง ร่างของคนที่ฉันกำลังรอพบอยู่ก้าวออกจากห้อง เอ๊ะ....แล้วมีผู้หญิงตามออกมา
 
อีกคนคุ้นๆนะยัยคนนั้นน่ะ OoO ยัยยูรินี้
 
“ยัยยูริ!! พี่เทมป์” ฉันตะโกนเรียกออกไป
 
“O.O!”ตกใจทั้งคู่ พี่เทมป์และยูริเดินเข้ามาหาฉัน แล้วยัยยูริก็กอดฉัน
 
“คิดถึงแกมากกกกกกกก” เสียงยูริ
 
“ไม่มีอะไรแล้วแยกย้ายไปทำงานได้” ไอ้กวนนั้นบอกทุกคนแล้วทุกคนก็แยกย้ายไปทำงานฉันหันไปมองยัย
 
พนักงานเคาเตอร์นั้นก่อนจะแลบลิ้นให้ เชอะ!
 
“เราจะมาทำไมไม่บอกพี่” เทมป์พูดพร้อมกับเอามือลูบหัวฉัน
 
“แก้วโทรไปแล้วคะ แต่ยัยปีศาจข้าวโพดภรรยาพี่เป็นคนรับสายแล้วบอกว่าพี่อยู่นี้ ...แต่ไม่ได้บอกว่ายัยยูริอยู่นี้
 
ด้วย=,.=  ”
 
“^_^ ...แหะๆๆ” ยังมายิ้มแหะๆอีก
 
“นี้คุณจองเบ หุ้นส่วนของพี่ และนี้ แก้วน้องสาวผมเองครับ” พี่เทมป์แนะนำฉันผิดเล็กน้อยนะ -_- แต่เราก็สนิท
 
กันเหมือนพี่น้องทุกคนแหละ
 
“ครับ...ซึงฮยอนชิ มีน้องสาวเยอะจังนะครับคุณยูริก็น้องสาวคุณแก้วก็น้องสาว ฮ่า ฮ่า”
 
“ครับ ^_____^”
 
“พี่เทมป์แก้วมีเรื่องสำคัญมากกกกกกกกกกกกกจะคุยกับพี่” ฉันรีบพูดออกไปก่อนจะลืม เกือบลืมแล้วแหละ....
 
พี่เทมป์มองหน้าฉัน ฉันส่งสายตาว่าเป็นเรื่องความลับ
 
“ยูริไปรอพี่ที่รถกับจองเบก่อนเลย เดี๋ยวพี่ตามไป” พูดเสียงนิ่ง
 
“ค่ะ...ไปคะคุณจองเบ” แล้วทั้งสองก็เดินจากไป
 
ในห้องทำงาน
 
“พี่เทมป์แก้วจะทำยังไงดี! แก้วต้องทำคดีเกี่ยวกับพี่จียงอ่ะ”
 
“ เรื่องอะไร O.O” พี่เทมป์ถามอย่างตกใจทำตาโตแบ๊วเชียะ คงมีแต่พวกเราคนสนิทของพี่แหละที่จะได้เห็น
 
เพราะพี่แกวางมาดเยอะมากกกก เหมือนกันทั้งแก๊งแต่ยกเว้นซึงรี
 
“คือ...บลาๆๆๆๆ”  พอฉันเล่าจบพี่เทมป์ก็นิ่งไป
 
“จริงๆ....พี่รู้เรื่องนี้แล้วล่ะแต่พี่ปิดไอ้จีมันไว้เพราะไม่อยากให้มันมารู้เรื่องแย่ๆแค่ฟางมันก็เครียดพอแล้ว...และพี่
 
ก็ตามสืบเรื่องนี้อยู่พี่คิดว่าต้องเป็นฝ่ายศัตรูที่ไอ้จีไปขัดขามันไว้แน่และพวกมันเลยจองจะเล่นงานไอ้จีแต่พวกมัน
 
ทำอะไรไอ้จีไม่ได้มันเลยทำคนรอบข้างแทน....” ตอนแรกพี่เทมป์ยังตาแบ๊วอยู่เลยตอนนี้เครียดซะละ
 
“แล้วมีใครรู้เรื่องนี้ไหมคะ”
 
“ก็มีพี่กับไอ้ยงเบแหละที่รู้ แดซองพี่ยังหาโอกาสไปบอกมันไม่ได้เลยเพราะงานพี่และงานมันเยอะส่วนไอ้ซึงรี ไม่
 
ต้องพูดถึงพี่จงใจปิดเรื่องนี้ไม่ให้มันรู้เลยแหละ...พี่กลัวมันรู้มากกว่ากลัวไอ้จีรู้ซะอีก” ก็จริงอย่างที่พี่เทมป์บอก
 
ซึงรีรู้โลกรู้...ฮา ฮา ฮา ฮา ^o^
 
“งั้นเราต้องบอกฟางค่ะ” พี่เทมป์หันมามองหน้าฉันเหมือนจะถามว่า ทำไม เพราะฉันอยากบอกเรื่องนี้กับฟางเพื่อ
 
พิสูจน์ว่าไม่ใช่พี่จียงทำเพราะฉันก็รู้จักพี่จียงหลายปีแล้ว...แต่ไม่ขอบอกว่าไอ้ป๊อปปี้เพื่อนอีกคนตามสืบเรื่องนี้อยู่
 
ถ้ารู้ล่ะก็......ไม่อยากคิดเลย >.<