ยัยอาร์ตตัวแม่ปะทะมาเฟียตัวพ่อ

 

 

 

 

“คดีนี้เป็นคดีที่เกิดขึ้นที่เกาหลี เป็นการฆาตกรรมที่แปลกมาก” คุณอาพูดอย่างเครียดๆจนผมที่นั่งฟังอยู่เริ่มเครียด

ตาม

 

“มันแปลกยังไงครับ...แล้วมันเกี่ยวกับไทยยังไง”

 

“มันแปลกอยู่ตรงที่ว่าคนร้ายฆ่าเหยือด้วยการรัดคอและเลือกที่จะฆ่าเหยือผู้หญิงและผู้หญิงพวกนั้นก็เป็นผู้หญิง

 

ของมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี เหมือนกับว่าใครที่ยุ่งกับมาเฟียคนนี้ก็จะตายทุกคน...” ผู้การพูดพร้อมกับเอา

 

แฟ้มคดียื่นมาให้ผมดู ผมรับแฟ้มนั้นมาดู...ผมเปิดแฟ้มดูทีละหน้า และในแฟ้มนี้ก็มีแต่ผู้หญิงที่ถูกรัดคอ

 

ด้วย...เข็มขัด...

 

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกรมตำรวจไทยละครับ” ผมถามคุณอาแต่ก็ยังไม่ล่ะสายตาจากแฟ้ม

 

“จริงๆมันก็ไม่เกี่ยวกันหรอกน่ะ ถ้าเหยื่อผู้หญิงที่ตายไม่มีคนไทยอยู่ด้วย...ลองดูหน้านี้สิ” คุณอาพูดพร้อมกับยื่น

 

มือมาเปิดหน้ากระดาษ

 

“จินนี่  เขริกา โชติวิจิตร...นี้มันลูกสาวท่าน สมพงค์ โชติวิจิตร (ชื่อสมมุติ) นิครับ” ผมถามขึ้นอย่างตกใจ

 

“ใช่แล้ว...ทางคุณ สมพงค์ โชติวิจิตร อยากให้เราสืบเรื่องนี้อย่างลับๆ แล้วจับคนที่ฆ่าลูกสาวเขาให้ได้เพราะทาง

 

ตำรวจที่เกาหลีไม่ค่อยกล้าทำคดีนี้เท่าไรเพราะท่านจีดร้ากอนหรือมาเฟียที่ใครๆก็เกรงกลัว...เขามีเส้นสายเยอะ

 

เลยไม่มีใครทำอะไรเขาได้....อาเลยอยากให้ป๊อปไปสืบเรื่องนี้จากน้องสาวของเขา...นี้คือรูปและแฟ้มประวัติของ

 

น้องสาวของหมอนั้น ป๊อปเอาไปอ่านเองน่ะ” คุณอายื่นรูปแล้วแฟ้มมาให้ผม....พอผมเห็นรูปนั้นรอยยิ้มของเธอคน

 

 

นี้....อยู่ๆทำไมหัวใจของผมถึงเต้นแรงขึ้นมาซะงั้น

 

“แต่ป๊อปต้องระวังตัวหน่อยนะเห็นสวยๆหวานๆแบบเนียะร้ายและเก่งไม่แพ้พี่ชายเลย....” คุณพูดเสร็จก็ยกกาแฟ

ขึ้นมาดื่ม

 

“หึหึ...ผมว่าคดีนี้น่าสนใจมากเลยครับ ป๊อปจะรับงานนี้ครับ”^_^ ผมดูรูปอย่างไม่ล่ะสายตา

 

“เอ่อ...แต่ป๊อปก็ต้องไปทำคดีที่เกาหลีด้วยนะ อาประสานงานกับตำรวจทางนั้นแล้ว”

 

“ครับ...ถ้าผมเอาทีมเสริมไปด้วยจะได้ไหมครับ” ผมล่ะสายตาจากรูปแล้วหันไปถามคุณอา

 

“แล้วแต่เหอะ ก็อาให้ป๊อปทำคดีนี้แล้วนิ ^-^ แต่ก็ต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับด้วยและป๊อปยังไม่ไปเกาหลีตอนนี้

 

นะ เพราะสายของอารายงานมาว่า ตอนนี้น้องสาวมาเฟียใหญ่ อยู่ที่ไทย....”

 

พอผมออกจากห้องผู้การผมก็ยกi phone ขึ้นมาโทรหาทีมเสริมของผม

 

ตุ๊ด.....ตุ๊ด.....

 

(โหล! แกโทรมีไรเปล่า) คนปลายสายถามขึ้น

 

“เอ่อ...ไอ้แก้วฉันมีงานจะให้แกทำว่ะ”

 

(งานอะไรว่ะ! ตื่นแต๋วๆ >.<)

 

“ฉันว่าแกต้องสนใจแน่นอน เจอกันที่เดิมนะเดี๋ยวฉันจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง”

 

(เอ่อๆ เจอกันที่เดิมจ้า เพื่อนเลิฟฟฟฟ ฉันรักแกจริงๆเลย) ถึงผมจะไม่เห็นหน้าไอ้แก้วเพื่อนผมแต่ผมก็รู้ว่ามันทำ

หน้าแบบไหน

 

“ถึงแกจะเป็นผู้หญิงแต่ฉันก็ขนลุกว่ะ! แค่นี้นะ” ผมวางสายจากไอ้แก้วเสร็จผมก็ขับรถไปตามจุดนัดพบที่ประจำ

 

ของผมกับไอ่แก้ว

 

‘Kaew’

 

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกคนคะ ^o^ ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อรอผลชันสูตรศพเพื่อเอาไปทำข่าวอยู่คะ

 

ระหว่างที่ฉันรอก็นั่งเมาส์มอยกับพยาบาลก่อน

 

“คุณแก้วคะ วันนี้คุณแก้วจะต้องอยู่เจอหมอหน้าโทโมะ คนที่พิมแอบชอบให้ได้นะคะ” คุณพิมพยาบาลที่ฉันมารอ

 

ผลชันสูตรศพทีไรก็เจอตลอดจนเราสนิทกันขอร้องให้ฉันอยู่เจอหมอโหกหมอโมะคนที่ชันสูตรศพให้ได้ เพราะฉัน

 

มาทีไรก็ไม่เคยเจอสีกทีได้ยินแต่คุณพิมโม้ให้ฟังทุกทีว่าหล่ออย่างนั้น เก่งอย่างนี้ และรวยมากกกกกก เฟอร์เฟค

 

สุดๆ ฉันเลยอยากจะเห็นหน้าซะหน่อยแต่คงไม่มีบุญมั้งเลยไม่เคยเจอสักที =_=

 

“ค่ะๆๆ แก้วจะอยู่ระ.....”

 

“baby baby baby  boy boy！” ใครโทรมาเนียะ

 

“เอ่อ แก้วขอรับโทรก่อนน่ะคะ” ฉันล้วงมือถือจากกระเป๋ากางเกง ดูสิว่าใครโทรมา “ไอ้ป๊อปนี่เอง”

 

“โหล! แกโทรมีไรเปล่า” ฉันถามไอ้ป๊อปมันต้องมีคดีอะไรเจ๋งๆแน่เลย = V=

 

(เอ่อ...ไอ้แก้วฉันมีงานจะให้แกทำว่ะ) นั้นไงจริงด้วย >0<

 

“งานอะไรว่ะ! ตื่นแต๋วๆ >.<”

 

(ฉันว่าแกต้องสนใจแน่นอน เจอกันที่เดิมนะเดี๋ยวฉันจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง)

 

“เอ่อๆ เจอกันที่เดิมจ้า เพื่อนเลิฟฟฟฟ ฉันรักแกจริงๆเลย” ฉันทำหน้าดีใจและดี้ด้าสุดๆ >.<

 

(ถึงแกจะเป็นผู้หญิงแต่ฉันก็ขนลุกว่ะ! แค่นี้นะ) ไอ้บ้านี่! หน้าโมโหจริงๆ วางสายเร็วจริงยังไม่ได้ด่าเลยอ่ะ ฉันเก็บ

 

มือถือใสกางเกงตามเดิม

 

“คุณพิมค่ะ แก้วมีธุระอ่ะคะ เดี๋ยวผลชันสูตรออกมาแล้วเก็บไว้ให้แก้วก่อนนะคะอย่าเพิ่งให้สำนักข่าวอื่นเด็ดขาด

 

พรุ่งนี้แก้วจะมารับใหม่นะคะ” ฉันพูดกับคุณพิม

 

“ค่ะคุณแก้ว...แต่คุณแก้วจะไม่รอดูหน้าหมอโทโมะหน่อยหรอคะ”

 

“ไม่แล้วคะ โอกาสหน้าก็ยังมีนี่คะไปแล้วนะคะ บายยยยยยยยยย” ฉันโบกมือบ๊ายบายให้คุณพิมแล้วรีบวิ่งออกไป

 

หลังจากแก้ววิ่งออกไป

 

“เฮ้ออออออ คุณแก้วล่ะก็ ทุกทีเลยอ่ะ” หมอพิมบ่นอย่างเซ็งๆ

 

“แอ๊ด” เสียงประตูห้องชันสูตรศพเปิดออกมา

 

“เอ้าคุณพิม...แล้วคนที่จะมาผลชันสูตรศพละครับ” หมอโทโมะ ที่เพิ่งเปิดประตูห้องชันสูตรศพออกมาถามหมอ

 

พิมที่ยืนอยู่หน้าห้องคนเดียว

 

“อ้อ...คุณแก้วมีธุระคะเลยขอตัวกลับก่อนแล้วล่ะคะ.....ตะกี้นี้เอง” หมอพิมตอบหมอโทโมะ แต่คำหลังเบามากๆ

 

“อีกแล้วหรอครับ อ๊ะ! จัดการด้วยนะครับเค้าคงจะมารับพรุ่งนี้เหมือนเดิมล่ะสิ” หมอโทโมะยื่นแฟ้มชันสูตรศพให้

 

หมอพิม แล้วหมอพิมก็รับไว้แล้วเดิมออกไปด้วยความเขิน...>////<

 

 

 

เอ้า! ป๊อปปี้ได้ทำคดีที่เกี่ยวกับฟาง แล้วแก้วก็ยังมาเป็นทีมเสริมให้กับป๊อปปี้อีก .....

 

ติดตามกัยตอนหน้านะค่ะ 

 

..