ยัยอาร์ตตัวแม่ปะทะมาเฟียตัวพ่อ

 
 

 
 
“คดีนี้เป็นคดีที่เกิดขึ้นที่เกาหลี เป็นการฆาตกรรมที่แปลกมาก” คุณอาพูดอย่างเครียดๆจนผมที่นั่งฟังอยู่เริ่มเครียด
ตาม
 
“มันแปลกยังไงครับ...แล้วมันเกี่ยวกับไทยยังไง”
 
“มันแปลกอยู่ตรงที่ว่าคนร้ายฆ่าเหยือด้วยการรัดคอและเลือกที่จะฆ่าเหยือผู้หญิงและผู้หญิงพวกนั้นก็เป็นผู้หญิง
 
ของมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี เหมือนกับว่าใครที่ยุ่งกับมาเฟียคนนี้ก็จะตายทุกคน...” ผู้การพูดพร้อมกับเอา
 
แฟ้มคดียื่นมาให้ผมดู ผมรับแฟ้มนั้นมาดู...ผมเปิดแฟ้มดูทีละหน้า และในแฟ้มนี้ก็มีแต่ผู้หญิงที่ถูกรัดคอ
 
ด้วย...เข็มขัด...
 
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกรมตำรวจไทยละครับ” ผมถามคุณอาแต่ก็ยังไม่ล่ะสายตาจากแฟ้ม
 
“จริงๆมันก็ไม่เกี่ยวกันหรอกน่ะ ถ้าเหยื่อผู้หญิงที่ตายไม่มีคนไทยอยู่ด้วย...ลองดูหน้านี้สิ” คุณอาพูดพร้อมกับยื่น
 
มือมาเปิดหน้ากระดาษ
 
“จินนี่  เขริกา โชติวิจิตร...นี้มันลูกสาวท่าน สมพงค์ โชติวิจิตร (ชื่อสมมุติ) นิครับ” ผมถามขึ้นอย่างตกใจ
 
“ใช่แล้ว...ทางคุณ สมพงค์ โชติวิจิตร อยากให้เราสืบเรื่องนี้อย่างลับๆ แล้วจับคนที่ฆ่าลูกสาวเขาให้ได้เพราะทาง
 
ตำรวจที่เกาหลีไม่ค่อยกล้าทำคดีนี้เท่าไรเพราะท่านจีดร้ากอนหรือมาเฟียที่ใครๆก็เกรงกลัว...เขามีเส้นสายเยอะ
 
เลยไม่มีใครทำอะไรเขาได้....อาเลยอยากให้ป๊อปไปสืบเรื่องนี้จากน้องสาวของเขา...นี้คือรูปและแฟ้มประวัติของ
 
น้องสาวของหมอนั้น ป๊อปเอาไปอ่านเองน่ะ” คุณอายื่นรูปแล้วแฟ้มมาให้ผม....พอผมเห็นรูปนั้นรอยยิ้มของเธอคน
 

 
นี้....อยู่ๆทำไมหัวใจของผมถึงเต้นแรงขึ้นมาซะงั้น
 
“แต่ป๊อปต้องระวังตัวหน่อยนะเห็นสวยๆหวานๆแบบเนียะร้ายและเก่งไม่แพ้พี่ชายเลย....” คุณพูดเสร็จก็ยกกาแฟ
ขึ้นมาดื่ม
 
“หึหึ...ผมว่าคดีนี้น่าสนใจมากเลยครับ ป๊อปจะรับงานนี้ครับ”^_^ ผมดูรูปอย่างไม่ล่ะสายตา
 
“เอ่อ...แต่ป๊อปก็ต้องไปทำคดีที่เกาหลีด้วยนะ อาประสานงานกับตำรวจทางนั้นแล้ว”
 
“ครับ...ถ้าผมเอาทีมเสริมไปด้วยจะได้ไหมครับ” ผมล่ะสายตาจากรูปแล้วหันไปถามคุณอา
 
“แล้วแต่เหอะ ก็อาให้ป๊อปทำคดีนี้แล้วนิ ^-^ แต่ก็ต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับด้วยและป๊อปยังไม่ไปเกาหลีตอนนี้
 
นะ เพราะสายของอารายงานมาว่า ตอนนี้น้องสาวมาเฟียใหญ่ อยู่ที่ไทย....”
 
พอผมออกจากห้องผู้การผมก็ยกi phone ขึ้นมาโทรหาทีมเสริมของผม
 
ตุ๊ด.....ตุ๊ด.....
 
(โหล! แกโทรมีไรเปล่า) คนปลายสายถามขึ้น
 
“เอ่อ...ไอ้แก้วฉันมีงานจะให้แกทำว่ะ”
 
(งานอะไรว่ะ! ตื่นแต๋วๆ >.<)
 
“ฉันว่าแกต้องสนใจแน่นอน เจอกันที่เดิมนะเดี๋ยวฉันจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง”
 
(เอ่อๆ เจอกันที่เดิมจ้า เพื่อนเลิฟฟฟฟ ฉันรักแกจริงๆเลย) ถึงผมจะไม่เห็นหน้าไอ้แก้วเพื่อนผมแต่ผมก็รู้ว่ามันทำ
หน้าแบบไหน
 
“ถึงแกจะเป็นผู้หญิงแต่ฉันก็ขนลุกว่ะ! แค่นี้นะ” ผมวางสายจากไอ้แก้วเสร็จผมก็ขับรถไปตามจุดนัดพบที่ประจำ
 
ของผมกับไอ่แก้ว
 
‘Kaew’
 
สวัสดีท่านผู้อ่านทุกคนคะ ^o^ ตอนนี้ฉันกำลังอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อรอผลชันสูตรศพเพื่อเอาไปทำข่าวอยู่คะ
 
ระหว่างที่ฉันรอก็นั่งเมาส์มอยกับพยาบาลก่อน
 
“คุณแก้วคะ วันนี้คุณแก้วจะต้องอยู่เจอหมอหน้าโทโมะ คนที่พิมแอบชอบให้ได้นะคะ” คุณพิมพยาบาลที่ฉันมารอ
 
ผลชันสูตรศพทีไรก็เจอตลอดจนเราสนิทกันขอร้องให้ฉันอยู่เจอหมอโหกหมอโมะคนที่ชันสูตรศพให้ได้ เพราะฉัน
 
มาทีไรก็ไม่เคยเจอสีกทีได้ยินแต่คุณพิมโม้ให้ฟังทุกทีว่าหล่ออย่างนั้น เก่งอย่างนี้ และรวยมากกกกกก เฟอร์เฟค
 
สุดๆ ฉันเลยอยากจะเห็นหน้าซะหน่อยแต่คงไม่มีบุญมั้งเลยไม่เคยเจอสักที =_=
 
“ค่ะๆๆ แก้วจะอยู่ระ.....”
 
“baby baby baby  boy boy！” ใครโทรมาเนียะ
 
“เอ่อ แก้วขอรับโทรก่อนน่ะคะ” ฉันล้วงมือถือจากกระเป๋ากางเกง ดูสิว่าใครโทรมา “ไอ้ป๊อปนี่เอง”
 
“โหล! แกโทรมีไรเปล่า” ฉันถามไอ้ป๊อปมันต้องมีคดีอะไรเจ๋งๆแน่เลย = V=
 
(เอ่อ...ไอ้แก้วฉันมีงานจะให้แกทำว่ะ) นั้นไงจริงด้วย >0<
 
“งานอะไรว่ะ! ตื่นแต๋วๆ >.<”
 
(ฉันว่าแกต้องสนใจแน่นอน เจอกันที่เดิมนะเดี๋ยวฉันจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง)
 
“เอ่อๆ เจอกันที่เดิมจ้า เพื่อนเลิฟฟฟฟ ฉันรักแกจริงๆเลย” ฉันทำหน้าดีใจและดี้ด้าสุดๆ >.<
 
(ถึงแกจะเป็นผู้หญิงแต่ฉันก็ขนลุกว่ะ! แค่นี้นะ) ไอ้บ้านี่! หน้าโมโหจริงๆ วางสายเร็วจริงยังไม่ได้ด่าเลยอ่ะ ฉันเก็บ
 
มือถือใสกางเกงตามเดิม
 
“คุณพิมค่ะ แก้วมีธุระอ่ะคะ เดี๋ยวผลชันสูตรออกมาแล้วเก็บไว้ให้แก้วก่อนนะคะอย่าเพิ่งให้สำนักข่าวอื่นเด็ดขาด
 
พรุ่งนี้แก้วจะมารับใหม่นะคะ” ฉันพูดกับคุณพิม
 
“ค่ะคุณแก้ว...แต่คุณแก้วจะไม่รอดูหน้าหมอโทโมะหน่อยหรอคะ”
 
“ไม่แล้วคะ โอกาสหน้าก็ยังมีนี่คะไปแล้วนะคะ บายยยยยยยยยย” ฉันโบกมือบ๊ายบายให้คุณพิมแล้วรีบวิ่งออกไป
 
หลังจากแก้ววิ่งออกไป
 
“เฮ้ออออออ คุณแก้วล่ะก็ ทุกทีเลยอ่ะ” หมอพิมบ่นอย่างเซ็งๆ
 
“แอ๊ด” เสียงประตูห้องชันสูตรศพเปิดออกมา
 
“เอ้าคุณพิม...แล้วคนที่จะมาผลชันสูตรศพละครับ” หมอโทโมะ ที่เพิ่งเปิดประตูห้องชันสูตรศพออกมาถามหมอ
 
พิมที่ยืนอยู่หน้าห้องคนเดียว
 
“อ้อ...คุณแก้วมีธุระคะเลยขอตัวกลับก่อนแล้วล่ะคะ.....ตะกี้นี้เอง” หมอพิมตอบหมอโทโมะ แต่คำหลังเบามากๆ
 
“อีกแล้วหรอครับ อ๊ะ! จัดการด้วยนะครับเค้าคงจะมารับพรุ่งนี้เหมือนเดิมล่ะสิ” หมอโทโมะยื่นแฟ้มชันสูตรศพให้
 
หมอพิม แล้วหมอพิมก็รับไว้แล้วเดิมออกไปด้วยความเขิน...>////<
 
 

 
เอ้า! ป๊อปปี้ได้ทำคดีที่เกี่ยวกับฟาง แล้วแก้วก็ยังมาเป็นทีมเสริมให้กับป๊อปปี้อีก .....
 
ติดตามกัยตอนหน้านะค่ะ 
 
..