Secret... ความลับเฉพาะเธอ

 
    ตุบ!
 
 
   เสียงไหล่ของฉันไปกระแทกกับตัวผู้หญิงคนนั้นจากแรงผลักของนายนั่น
 
 
   "นี่!จะไปไหนย่ะ คิดจะหนีฉันหรอยัยเด็กบ้า!"
 
 
   "ฉันไม่ได้จะหนี แต่เรื่องของเจ้ไว้ก่อนฉันต้องไปเคลียร์ับอีตาบ้านั่นก่อน!"
 
 
   "ฉันไม่ให้ไป!!"
 
 
   "นี่ปล่อยฉันนะ"
 
 
   "วันนี้ฉันจะสั่งสอนเด็กอย่างเธอที่ปากมาก คิดจะมาเป็นศัตรูกับฉันงั้นหรอ เด็กน้อย"
 
 
   "ศัตรูอะไรของเธอ มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้นแหละที่คิดไปเองคนเดียว"
 
 
   "นี่แกกล้าต่อปากต่อคำกับฉันหรอ"
 
 
   เพี้ยะ!!   
 
 
   "นี่อะไรเนี่ย! ฉันแค่อธิบายให้ฟังเฉยๆยังไม่ได้ว่าอะไรเลย!"
 
 
   "แกมันมากวนไม้กวนมือฉันก่อนทำไมล่ะ ฉันสั่งสอนแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ!"
 
 
   เพี้ยะ
 
 
   "อย่าคิดว่าตัวเองก็มีมือคนเดียว ฉันก็ตบคนเป็นจำไว้!"
 
 
   "นี่!นี่แกนังเด็กบ้า!!  ก็กล้าตบตอบฉันหรอ"
 
 
   "หรือจะให้ฉันตบอีกข้างเธอถึงจะรู้ว่าฉันก็กล้า"
 
 
   "หน็อย!! คิดว่าฉันจะปล่อยให้เด็กอย่างแกมาตอบโต้ฉันงั้นหรอ!!"
 
 
   ผละ!
 
 
   ตัวของฉันกระเด็นและล้มลงพื้นอย่างแรงเมือเจอแรงผลักของผู้หญิงตรงหน้า คนที่เดินไปมาเริ่มเข้ามา
 
รุมดูมากขึ้น   
 
 
   เพี้ยะ!
 
 
   "ตบนี้คือที่แกเอาคืนฉันเมื่อกี้!"
 
 
   ฉันถูกตบเข้าเต็มหน้าเต็มๆจนหน้าข้างซ้ายของฉันรู้สึกช้าหวาเมื่อโดนซ้ำกับเมื่อกี้เป็นครั้งที่2 ตอนนี้ผู้
 
หญิงคนนั้นคร่อมตัวของฉันและเตรียมจะฝาดฝ่ามือลงมาที่ฉันอีกรอบทำให้ฉันต้องหลัับตาปี้เพราะถูกแรง
 
กดทับไว้จะขยับตัวและลุกขึ้นตอบโต้ไม่ได้
 
 
   "และสำหรับข้างนี้เพราะว่าฉัน...."
 
 
   "หยุด!!!!"
 
 
   เสียงผู้หญิงบนตัวของฉันยังพูดไม่ทันจบประโยคก็มีเสียงดังแซงขึ้นมาทำให้ทุกอย่างหยุดการ
 
 
เคลื่อนไหวโดยทันที
 
 
   "คุณทำมากเกินไปหรือเปล่าหวาย!"
 
 
   "ก็นังเด็กนี่มันมากวนอารมณ์หวายก่อนนี้คะ"
 
 
   เมื่อลุกขึ้นเธอก็เดินเข้าไปเกาะแขนของโทดมะและพูดขึ้น
 
 
   "แต่คุณก็ไม่ควรที่จะทำรุนแรงขนาดนี้ นี่มันห้างของผมนะไว้หน้าผมบ้างสิ! และนี่ก็คนของผม!"
 
 
   เขาพูดแล้วเดินมาดึงให้ฉันลุกขึ้นพร้อมกับมองสภาพร่างกายที่ยับเยินของฉันไปด้วย
 
 
   "ก็คุณอนุญาตหวายแล้ว"
 
 
   "แล้วยังไง ผมอนุญาตแล้วแปลว่าคุณต้องทำความรุนแรงกับคนของผมขนาดนี้เลยหรอ"
 
 
   "ก็นังเด็กนี่มัน ..."
 
 
    "ผมไม่ต้องการคำแก้ตัวของคุณไว้เราค่อยคุยกันทีหลัง ตอนนี้คุณกลับไปก่อน!"
 
 
   "คุณต้องไปส่งหวาย เพราะหวายไม่ได้เอารถมา"
 
 
   "คุณยังจะเรียกร้องอะไรจากผมอีกหรอ"
 
 
   "แต่!"
 
 
   "เราเป็นแค่เพื่อนกัน ขอตัวนะ ผมต้องพาคนของผมไปพักก่อน"
 
 
   "ฝากไว้ก่อนเถอะ แล้วฉันจะมาเอาคืนกับเธอแน่!!"
 
 
   เป็นแค่คำกระซิบที่เธอเดินมาใกล้ฉัน
 
 
   "ไปได้แล้ว ยัยก่อแต่เรื่อง!"