Secret... ความลับเฉพาะเธอ

    "นี่ เดินช้าๆหน่อยไม่ได้ไง เดินยังกับรีบไปตายยังงั้นแหละ"

   "เงียบปากแล้วเดินตามฉันมา"

   เมื่อเรากินข้าวกันที่ร้านอาหารนั้นเสร็จปุ๊บ เขาก็ลากฉันเดินต๊อกต๊กออกมายังกับหนี้เจ้าหนี้

   "ช่วยจัดหาเสื้อผ้ารองเท้ากระเป๋าให้ผู้หญิงคนนี้หน่อยครับ"

   เมื่อเดินเข้ามาในร้านเสื้อผ้าเขาก็ดันตัวฉันเข้าไปหาพนักงานผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมกับบอกจุดประสงค์

   "นี่อะไรเนี้ย ฉันไม่ได้ต้องการเสื้อผ้าสักหน่อย ของฉันก็มี"

   "ฉันจะซื้อให้มีอะไรมั๊ย "

   "ฉันไม่เอา!"

   ฉันพูดแล้วจะเดินออกจากร้านไปแต่หันไปเห็นบุคคลที่เข้ามาใหม่ทำให้ฉันต้องหันไปหาเขาทันที

   "อ้าว กลับมาทำไมล่ะ ไม่เอาไม่ใช่หรอ"

   "แฟนนายมา"

   "ใคร?"

   "โทโมขาาาาาาาาาาาาาาาา"

   ยังไม่ทันที่เขาจะถามฉันจบก็มีเสียงซ้อนขึ้นมา

   "หวาย"

   "ค่ะ หวายเองค่ะ โทโมะมาหาหวายที่ร้านเลยหรอคะเนี่ย หวายคิดถึงโทโมะจัง"

   "ผมมาซื้อเสื้อผ้าน่ะ"

   "ซื้อ? ซื้อให้ใครคะ อย่าบอกนะว่า..."

   เธอพูดเกาะแข้งเกาะขาโทโมะแล้วก็หันมามองฉัน

   "ฉันเอง"

   "เด็กใจแตกที่หนีเที่ยวนี่เอง"

   "ก็ดีกว่าผู้ใหญ่ที่ควงผู้ชายไม่เลือกหน้ามั่วไม่เลือกที่นะคะ ^^"

   "นี่! นี่แกว่าใคร!!!"

   "ว่าผู้ใหญ่ทั่วๆไปไม่ได้เจาะจงที่เธอสักหน่อย"

   "แกนี่มันวอนโดน..."

   "พอ!พอ! ได้แล้วนี่ขนาดผมยืนอยู่ตรงนี้นะคุณยังจะทำอีกหรอหวาย!"

   "นี่!โทโมะปกป้องนังเด็กนี่หรอคะ!"

   "ผมไม่ได้ปกป้องใครทั้งนั้นแหละ คุณไม่เห็นหรอว่าตอนนี้มีแต่คนมามุงดูเรากันนะ"

   "ไม่! ช่างคนพวกนั้นสิคะ หวายจะตบสั่งสอนนังเด็กปากดีนี่ก่อน"

   "คุณกล้าหรอ!!!"

   "ทะ...ทำไมหวายจะไม่กล้า"

   "งั้นก็เชิญคุณจะทำอะไรกับเธอก็ได้แล้วแต่ผมอนุญาต"

   "นี่นาย...แฟนนายจะตบฉันนะ นายทำไมทำแบบนี้!"

   "ก็เธอไปปากดีใส่เขาก่อนทำไมล่ะ"

   "ก็แฟนนายมาว่าฉันก่อน"

   "งั้นเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่อระหว่างเธอกับหวานกันแค่2คน ฉันไม่เกี่ยว"

   เขาพูดแล้วก็ผลักฉันเข้าไปหายยัยเจ้ที่ยืนทำตาขวางใส่ฉันอยู่