เพื่อนกันพูดไม่ได้ทุกเรื่อง

10.0

เขียนโดย aumoum_kwj

วันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 15.20 น.

  3 ตอน
  17 วิจารณ์
  7,944 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) ความในใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 2

เช้าวันต่อมา

“อื้อ...” ร่างสูงเป็นคนตื่นขึ้นมาก่อนก็เหลือบไปเห็นร่างบางนอนหันหน้ามาหาตนอยู่ข้างๆเลยเอามือเขี่ยผมที่ลงมาปิดหน้าร่างบางออกให้

“เธอนี่มันน่ารักเป็นบ้า^^” ร่างสูงพูดกับตัวเองแล้วยิ้มให้กับคนที่หลับอยู่ข้างกาย

“แก้ว...ตื่นได้แล้วนะสายแล้ว” ร่างสูงปลุกร่างบาง

“อื้อ...ขออีก 5 นาทีนะโมะ zZZ ” ดูเค้าสิ๊ - - ยังจะมาต่อรองเวลานอนอีก

“จะไปเที่ยวป่าวถ้าไปรีบๆตื่นเลย”

“ไปไหนหรอออ  ^ ^” ดูๆๆได้ผลจริงๆ555

“แล้วแต่เธอเลยละกันไปอาบน้ำสิ๊”

“อื้มๆ” หลังจากนั้นทั้งแก้วและโทโมะก็อาบน้ำเสร็จโทโมะเสร็จก่อนเลยมานั่งรอแก้วอยู่ที่ห้องนั่งเล่น พอแก้วเดินออกมาโทโมะก็ดูจะตกใจนิดๆกับการแต่งตัวของแก้ว

“O__O!! ทำไมเธอแต่งตัวงี้อะทำไมต้องใส่ขาสั้น!!!”  ก็ดูสิ๊แก้วนะแก้วขาสั้นนะใส่อยู่บ้านก็ได้ไม่เห็นต้องใส่ไปโชว์ขาอ่อนให้ใครเห็นเลยรู้มั้ยว่าฉันหวง!!!!

“อะ..ทำไมอะโมะก็ฉันร้อนนิ๊ หวงไง!! ”

“เออ!! หวง!!! ” อะไรนายจะหวงฉันทำไมกัน??

“> < ไอ้โมะบ้า!!”

แล้วฉันกับโทโมะก็มาเดินช็อปปิ้งซื้อของนิดๆหน่อยที่ห้างแล้วสายตาของนายโทโมะก็สะดุดเข้ากับร้านๆนึงฉันก็เลยเดินตามโทเข้าไปในร้าน

“ซื้อไรหรอ โอ๊ะ!! โทโมะดูนี่สิ๊..แหวนคู่อะ” ฉันสะกิดให้โทโมะหันมาดูมันเป็นแหวนคู่สวยมากๆฉันอยากจะใส่คู่กับโทโมะจัง > <

“อื้อสวยดี ทำไมหรอ”

“ฉันอยากใส่คู่กับคนๆนึงอะแต่เค้าคงไม่ใส่ใจมันหรอก ช่างมันเถอะ” 

“ใครอะ?? เธอแอบชอบใครแก้ว!”

“สักวัน...ฉันจะบอกนายนะ^^” สรุปคือเราไม่ได้อะไรจากร้านแหวนคู่นั่นเลย - - พอตกเย็นโทโมะก็พาฉันมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

“เห้ออ....เงียบดีจังเนอะ^^” ฉันหันไปพูดกับโทโมะแล้วนั่งลงที่ม้านั่ง

“อื้อ..แก้วฉันขอถามอะไรเธอหน่อยได้ปะ”

“ก็ถามมาสิ ^^”

“ที่เมื่อกลางวันเธอบอกอะ คนที่เธอแอบชอบเค้าคือใครหรอ” ผมอยากรู้จริงๆนะผมไม่สบายใจเลยถ้าผมต้องเห็นคนที่ผมรักไปรักคนอื่นที่ไม่ใช่ผม : (

“ก็...ฉันบอกไม่ได้หรอกนายถามทำไมหละ” ฉันจะบอกได้ไงโทโมะ ก็คนที่ฉันชอบคือคนตรงหน้าฉัน > <

“ป่าวหรอก ฉันแค่หวงเพื่อนนะ ^^ ไม่อยากให้เธอไปเป็นของใคร”

“แค่เพื่อนสินะ : (” ร่างบางบ่นกันตัวเองไม่ให้คนข้างๆได้ยิน

“เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ ”  เค้าบ่นอะไรของเค้านะเมื่อกี้ผมไม่ทันได้ฟัง ที่ผมพูดไปแบบนั้นผมอยากจะให้เธอลังเลบ้างเท่านั้นเอง

“อะ..อ่อ...ป่าวหรอกกลับกันเถอะ”

แล้วฉันกับโทโมะก็กลับไปที่คอนโดแล้วกินข้าวนอนแยกห้องกัน

เช้าของอีกวันที่ต้องไปเรียนเราทั้งคู่ก็เดินไปเรียนพร้อมกัน

“แก้วกินไรเดี๋ยวซื้อให้”

“อะไรก็ได้เอามาเหอะ งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำให้แล้วกัน” แล้วทั้ง 2 คนก็แยกกันไปซื้อข้าวและน้ำแล้วก็กลับมานั่งที่โต๊ะพร้อมๆกัน

“มาแล้วๆๆ อะนี่ของเธอ”  โทโมะเดินมาพร้อมกับนั่งลงแล้วเลื่นจานข้าไปให้แก้ว

“ขอบคุณนะอะนี่ของนาย” พอเราจะเริ่มลงมือกินข้าวกันก็มีจอมป่วนมาป่วนจนได้ - -*

“ฮิ้ววววว คู่นี้หวานกันอีกแล้วอะเฟย์ > <” ใช่แล้วยัยเฟย์กับยัยฟางเพื่อนของฉันเอง

“เงียบปากไปเลยยัยฟาง!!!!!” พอฉันได้ยินก็หันไปวีนใส่ยัยเพื่อนบ้าทันทีแต่ต่างกับโทโมะที่เอาแต่ยิ้มอยู่ได้ นายนั้นบ้าไปแล้วแน่ๆ  = = ‘’

“โถ่ๆๆ ฉันอุส่าหวังดีจะมาบอกว่าให้แกกับโทโมะเตรียมเพลงไว้คนละเพลงคาบแรกเรียนขับร้องครูให้ร้องเพลงอะไรก็ได้คนละ 1 เพลงแค่นี้แหละ” ยัยเฟย์พูด

“อื้มๆขอบคุณนะ” และแล้วคาบแรกก็มาถึง T T

“เอ้านร.!!! ที่ครูบอกว่าให้ไปเลือกเพลงมาเอาเพลงที่มันตรงกับตัวเองนะ เอาที่แบบเพลงนี้แหละตรงกับอารมณ์เราในตอนนี้ นะ!! เอ้า!! เริ่มที่จริญญา”

“ห๊ะ!! หนูก่อนเลยหรอค่ะ”

“เธอนั่นแหละออกมาเลย”

“เอ่อ..ค่ะๆๆ”

“งั้นเริ่มได้จ๊ะ”  โหยย !! ฉันคนแรกเลยตื่นเต้นอ่า > < เอาละนะ!!

“ก็...เพลงที่แก้วจะร้องต่อไปนี้คือความรู้สึกของแก้วล้วนๆแก้วอยากจะให้เค้าตั้งใจฟังเพลงนี้แต่ไม่รู้ว่าเค้าคนนั้นจะเข้าใจความหมายของมันรึป่าว ” ฉันพูดไปแล้วก็มองตากับโทโมะเค้าก็มองมาที่ฉันเป็นเชิงให้กำลังใจ

“ที่ไม่เป็นเหมือนเดิม ที่ไม่เป็นเหมือนเคย ที่เพื่อนเธอคนนี้ดูแปลกไป
เธอไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้โกรธ ขอยคุณที่เธอยังถามไถ่

ยิ่งเธอมาสนใจ ยิ่งเธอมาถามกัน มันยิ่งทำให้ฉันมันหวั่นไหว
พูดไม่ได้หรอก พูดไม่ค่อยออก อย่าเลยย่าถามกันได้ไหม

อยากระบาย ทุกเรื่องให้เธอได้รู้ แต่เพื่อนกัน ก็มีเรื่องหนึ่งที่บอกเธอไม่ได้

จะให้ฉันพูดอย่างไร (เมื่อเพื่อนคนหนึ่งที่เธอคุ้นเคย)
ทำอย่างไร (ในวันนี้มันไม่เหมือนเดิม)
อย่ามาถามเลยฉันลำบากใจ
เธอไม่ต้องรู้มันหรอกนะ (ฉันกลัวว่าเราจะไม่เหมือนเคย)
ขอเถอะนะ (ไม่ต้องการให้เธอรู้เลย)
ว่าเพื่อนที่เธอเคยไว้ใจ มันคิดอะไรกับเธอ

ถ้าไม่ใช่เพื่อนเธอ ถ้าไม่เป็นเพื่อนกัน ฉันก็คงบอกได้ทุก ๆ อย่าง
กลัวว่าพูดไป แล้วต้องเสียใจ ถ้าเธอไม่เหมือนเดิมกับฉัน” พอฉันร้องเพลงจบเพื่อนๆก็ต่างพร้อมใจกันปรบมือให้กับฉัน แต่...ฉันบอกออกไปขนาดนี้แล้วนายจะรับรู้ถึงความรู้สึกของฉันบ้างรึป่าวนะ...โทโมะ....

Tomo  say

เมื่อกี้ที่แก้วร้องเพลงที่แก้วเลือกมามันตรงกับผมมากเหมือนกันเหมือนความรู้สึกของผมที่มีให้ต่อแก้วในตอนนี้เลยแต่ที่ผมสงสัยคือตอนที่แก้วร้องเพลงแก้วหันมาสบตากับผมตลอดเลยผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึป่าวที่คิดว่า “แก้วก็แอบมีใจให้ผมเหมือนกัน 

“เอ้า!! คนต่อไปดูโอ้จริญญานะออกมาเลย โทโมะ!!!”

“คะ...ครับๆๆ” แก้วก็เดินกลับมานั่งที่(นั่งข้างๆติดกับโทโมะเลย) ส่วนโทโมะก็เดินออกไปหน้าห้อง

“ครับ..เมื่อกี้แก้วร้องไปแล้วเพราะมากครับแต่ไม่รู้ว่าผมจะร้องเพราะสู้แก้วได้รึป่าว > < แต่เพลงนี้ผมอยากจะให้คนนึงในห้องนี้ได้ฟังเหมือนกันครับ ขอให้เค้าตั้งใจฟังเพลงนี้จนจบด้วยนะ ^^”  โทโมะมองมาที่ฉันด้วยอะ > <

“มันคงเป็นความรัก
ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ใจฉัน
ไม่ยอมหยุดเสียที

แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส
แม้ว่าฉันต้องพลาดไปอีกสักที
แต่ว่าความรัก ก็ยังขอให้ฉันทำแบบนี้

ที่จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ
บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน
ถ้าเธอไม่รับมัน
ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม

หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ
ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม
ก็ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ
คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน

มันคงเป็นความรัก ที่เปลี่ยนคำว่าชีวิต
เลยฟังดูมีความหมาย
มันคงเป็นความรัก
ที่ทำให้การรอคอย เป็นเรื่องง่ายดาย

แม้ว่าเหมือนไม่มีโอกาส
แม้ว่าฉันต้องพลาดอะไรมากมาย
แต่ว่าการรอคอยนี้ก็คุ้ม
เพราะมีเธอเป็นจุดหมาย

จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ
บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม
เธอคือความสุขของฉัน
ถ้าเธอไม่รับมัน
ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็พร้อม

หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ (เปลี่ยนใจ)
ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม (เปลี่ยนใจ)
ก็ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ

เธอรอให้ฉันหันหลังเดินลับหายไป ได้ยินไหม
คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน

มันคงเป็นความรัก” พอจบเพลงเพื่อนก็โห่กันใหญ่โห่ที่เห็นว่าทั้งแก้วกับโทโมะร้องเพลงให้กันแต่ไม่มีใครรู้ใจกันและกัน

Kaew say

นี่ฉันคิดไปเองรึป่าวนะที่เห็นว่าโทโมะตั้งใจร้องเพลงนี้ให้กับฉันเค้าชอบฉันหรอเค้ารักฉันหรอเราใจตรงกันหรอ หรือว่าฉันคิดไปเอง T T แต่ตอนที่เค้าร้องเพลงฉันเห็นว่าเค้าไม่มองใครเลยนอกจากฉันนะ เอ๊ะ!!!

“เป็นไงฉันร้องเพราะป่าว” โทโมะนั่งลงแล้วถามคนที่นั่งข้างๆ

“เอ่อ..เพราะๆๆ ^^ นายเอ่อ..ร้องเพลงให้ฉันหรอโทโมะ”

“แล้วเธอหละ...เธอก็ร้องเพลงให้ฉันใช่มั้ยแก้ว”

-------------------------------

แก้วกับโมะจะตอบว่าอะไรน้าาาาา > <

อยากรู้กันป่าววว อยากรู้ก็เม้นๆๆๆๆ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา