ใจฉัน...รักเธอคนเดียว Only you

 
“บอกให้ตามเค้าไปไงเล่า! อยากจะเสียแก้วไปอีกครั้งก็ตามใจ!”กันต์ขึ้นเสียงใส่โทโมะก่อนจะเดินหนีไปอีกทาง
     พูดไปทั้งๆที่เจ็บ...แต่ก็ยังดีกว่ารั้งแก้วเอาไว้ ได้ก็แค่ตัว......
“เฮอะ! แก้ว!!”ไม่มีเวลามาหาเรื่องอีกแล้ว ร่างสูงรีบวิ่งตามแก้วไปทันที
.
.
“แก้ว! หยุดก่อนนะ ฟังชั้นก่อน แก้วๆ!”ร่างสูงกึ่งเดินกึ่งวิ่ง จนตามไปคว้าตัวเอาไว้ได้ทัน แต่กลับถูกสะบัดออกอย่างแรง
เพี๊ยะ!
มือบางฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อเต็มแรง ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาที่ยังไหลลงมาไม่ขาดสาย
“ออกไป!อย่ามายุ่งกับชั้น ปล่อยมือชั้นเดี๋ยวนี้!”ร่างบางกระชากมือกลับอย่างแรง แต่ถูกเข้าคว้าเอาไว้ได้ทันแล้วจับไว้แน่นจนแก้วหนีไปไหนไม่ได้
“แก้ว...ฟังกันหน่อยสิ! ได้โปรดเถอะ อย่าทรมานชั้นแบบนี้เลย”
“ฮึก....แล้วสิ่งที่นายทำ ฮึก...มันไม่เรียกว่าทรมานชั้นหรือไง? สิ่งที่นายทำลงไปน่ะ เคยคิดถึงความรู้สึกชั้นบ้างมั๊ย? ..ฮึก..แล้วอีอย่าง ที่ชั้นจะไม่มีวันให้อภัยนายก็คือเรื่องเมื่อกี๊ ที่นาย...ทำร้ายคนที่ชั้นระ......อึก!”ร่างสูงคว้าใบหน้าหวานเข้าหาแล้วระดมทันที ไม่เปิดโอกาสให้แก้วได้พูดจบ…
 
    ถ้าจะพูดว่ารักมัน...หยุดคิดไปได้เลย!!
 
เพี๊ยะ! ๆๆ
“ออกไป บอกให้ออกไป!!!”แก้วผลักอกของอกอย่างแรงก่อนจะวิ่งหนีออกไป   ไม่คิดที่จะตาม  ถ้าขืนตามไปความเกลียดในตัวเขาของแก้วอาจจะเพิ่มขึ้น ทางที่ดีรอให้แก้วใจเย็นก่อนจะดีที่สุด!
.
.
เช้าวันถัดมา
“อือ..ฮึก..ทำไม  ถึงมึนหัวอย่างนี้เนี่ย?”ร่างบางสลึมสลือตื่นขึ้นเพราะรู้สึกจี๊ดๆมึนๆอย่างบอกไม่ถูก อาการพะอืดพะอมทำเอาแก้วทนไม่ไหวต้องรีบวิ่งไปห้องน้ำ!
.
.
    ร่างบางปาดเหงื่อก่อนจะล้างหน้าอยู่ที่ซิงค์ในห้องน้ำ  อาการหลายอย่างตีกันยุ่งจนทำให้วันนี้แก้วไปเรียนไม่ไหว…แต่ก็ต้องดันทุรังไปให้ได้ เนื่องจากวันนี้เธอเองมีสอบเสียด้วย...และแน่นอนถ้าเธอไม่สอบ ปีสุดท้าย...ก็คงไม่จบ!
 
           โอ๊ย! เป็นบ้าอะไรของเราเนี่ย?
 
 
    ร่างบางเดินโอนเอนพยายามพยุงตัวเพื่อจะมาสอบให้ได้ จนขนมจีนร้องทักเมื่อเห็นเพื่อนอยู่ในสภาพไม่ปกติ
“ยัยแก้ว! เป็นอะไรไปอีก ไม่สบายอีกแล้วเหรอ?”ขนมจีนปรี่เข้ามาพยุงแก้วที่แทบจะล้มทั้งยืน แก้วปรือตามองเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามซ้ำอีกที
“หนมจีน แกว่าอะไรนะ?”
“ชั้นถามว่า...แกไม่สบายอีกแล้วเหรอ ทำไมหมู่นี้เป็นบ่อยจัง?”ขนมจีนเกาหัวแกรกๆด้วยความสงสัยแต่เมื่อเห็นสภาพเพื่อนแล้วจึงไม่ซักไซ้ต่อ
“อืม..มึนหัวนิดหน่อยนะ เข้าห้องกันเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้วด้วย!”
“อื้อ...ถ้าไม่ไหวบอกชั้นนะ เดี๋ยวจะพาไปห้องพยาบาล”
“อือ”แก้วพยักหน้ารับรู้ ก่อนที่ขนมจีนจะพยุงเข้าห้องไป
.
.
  การสอบสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี แต่คนสอบเห็นจะไม่เป็นอย่างนั้น ร่างบางกึ่งเดินกึ่งพยุงตัวเองออกมาจากห้องสอบอย่างทุลักทุเล
ฟุบ!!
   จริงอย่างที่ว่า พอพ้นประตูห้องสอบไปเท่านั้น ร่างบางก็ร่วงลงกับพื้นทันที
“แก้ว!!!”กันตืเดินผ่านมาพอดี พร้อมกับขนมจีนที่วิ่งมาดูอาการของแก้ว
“รีบพาแก้วไปห้องพยาบาลเร็ว!”กันต์พยักหน้าตามที่ขนมจีนบอกก่อนจะรีบช้อนตัวแก้วขึ้นทันที
.
.
“เพื่อนเราพักผ่อนน้อยนะ อ่ะ นี่ยาบำรุงอ.จัดไว้ให้ถ้าไม่ดีขึ้นต้องพาไปรพ.แล้วล่ะ เพราะที่นี่เครื่องมือก็มีไม่มากนัก!”
“ครับ!ขอบคุณครับ”
“นี่นาย!ดูแลเพื่อนั้นยังไงกันห๊า..ยัยแก้วถึงเป็นแบบนี้เนี่ยะ?”
“พาแก้วไปรพ.ดีกว่า อาการไม่ค่อยดีเลย ตัวร้อนมากด้วย”กันต์เลี่ยงที่จะตอบคำถามของขนมจีน
“เอางั้นก็ได้!!”
.
.
.
“อือ....”แก้วครางต่ำๆนั่นเป็นสัญญาณที่บ่งบอกได้ว่าคนไข้ฟื้นแล้ว กันต์กับขนมจีนรีบวิ่งมาดูทันที่
“แก้ว....”กันต์เรียกชื่อเบาๆในขณะที่ขนมจีนยืนนิ่งแล้วยิ้มเจื่อนๆให้
“ชั้นมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง?”
 
“แก...ทะ...เอ่อ..ไม่สบายนะ ชั้นกับกันต์เลยพารพ.”ขนมจีนพูดด้วยน้ำเสียงละล่ำละลั่กจนแก้วอดที่จะสงสัยไม่ได้แต่อาการที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันก็เกินว่าที่จะรับไหว!
“พักผ่อนเถอะแก้ว แก้วเหนื่อยมามากแล้ว!”กันต์เอ่ยบอก ทำเอาแก้วรู้สึกง่วงขึ้นมาอีกครั้งอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายก็ผล็อยหลับไปอย่างห้ามไมได้
.
.
.
“ชั้นควรจะฆ่านายดีมั๊ย! ไอ้บ้ากันต์!!! นายทำร้ายเพื่อนชั้น เลวมาก!”ขนมจีนรัวมือทุบเข้าที่ไหล่กันต์อย่างแรง น่าแปลกที่เขาไม่คิดจะหลบ
 
       ไอ้บ้านี่เป็นหินหรือไงนะ-*-
 
“มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิดก็ได้นะ!”กันต์พูดทิ้งท้ายก่อนจะกลับไปนั่งเฝ้าแก้วตามเดิม
“ถ้าไม่ใช่นายแล้วจะเป็นหมาที่ไหน!!  นายเป็นแฟนแก้วนะ!!”
 
.............................................................................................................................
สั้นๆๆๆๆๆ><ชิมิ ขอโทดดดค๊าบบบ