ใจฉัน...รักเธอคนเดียว Only you

“บอกให้ตามเค้าไปไงเล่า! อยากจะเสียแก้วไปอีกครั้งก็ตามใจ!”กันต์ขึ้นเสียงใส่โทโมะก่อนจะเดินหนีไปอีกทาง

     พูดไปทั้งๆที่เจ็บ...แต่ก็ยังดีกว่ารั้งแก้วเอาไว้ ได้ก็แค่ตัว......

“เฮอะ! แก้ว!!”ไม่มีเวลามาหาเรื่องอีกแล้ว ร่างสูงรีบวิ่งตามแก้วไปทันที

.

.

“แก้ว! หยุดก่อนนะ ฟังชั้นก่อน แก้วๆ!”ร่างสูงกึ่งเดินกึ่งวิ่ง จนตามไปคว้าตัวเอาไว้ได้ทัน แต่กลับถูกสะบัดออกอย่างแรง

เพี๊ยะ!

มือบางฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อเต็มแรง ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาที่ยังไหลลงมาไม่ขาดสาย

“ออกไป!อย่ามายุ่งกับชั้น ปล่อยมือชั้นเดี๋ยวนี้!”ร่างบางกระชากมือกลับอย่างแรง แต่ถูกเข้าคว้าเอาไว้ได้ทันแล้วจับไว้แน่นจนแก้วหนีไปไหนไม่ได้

“แก้ว...ฟังกันหน่อยสิ! ได้โปรดเถอะ อย่าทรมานชั้นแบบนี้เลย”

“ฮึก....แล้วสิ่งที่นายทำ ฮึก...มันไม่เรียกว่าทรมานชั้นหรือไง? สิ่งที่นายทำลงไปน่ะ เคยคิดถึงความรู้สึกชั้นบ้างมั๊ย? ..ฮึก..แล้วอีอย่าง ที่ชั้นจะไม่มีวันให้อภัยนายก็คือเรื่องเมื่อกี๊ ที่นาย...ทำร้ายคนที่ชั้นระ......อึก!”ร่างสูงคว้าใบหน้าหวานเข้าหาแล้วระดมทันที ไม่เปิดโอกาสให้แก้วได้พูดจบ…

    ถ้าจะพูดว่ารักมัน...หยุดคิดไปได้เลย!!

เพี๊ยะ! ๆๆ

“ออกไป บอกให้ออกไป!!!”แก้วผลักอกของอกอย่างแรงก่อนจะวิ่งหนีออกไป   ไม่คิดที่จะตาม  ถ้าขืนตามไปความเกลียดในตัวเขาของแก้วอาจจะเพิ่มขึ้น ทางที่ดีรอให้แก้วใจเย็นก่อนจะดีที่สุด!

.

.

เช้าวันถัดมา

“อือ..ฮึก..ทำไม  ถึงมึนหัวอย่างนี้เนี่ย?”ร่างบางสลึมสลือตื่นขึ้นเพราะรู้สึกจี๊ดๆมึนๆอย่างบอกไม่ถูก อาการพะอืดพะอมทำเอาแก้วทนไม่ไหวต้องรีบวิ่งไปห้องน้ำ!

.

.

    ร่างบางปาดเหงื่อก่อนจะล้างหน้าอยู่ที่ซิงค์ในห้องน้ำ  อาการหลายอย่างตีกันยุ่งจนทำให้วันนี้แก้วไปเรียนไม่ไหว…แต่ก็ต้องดันทุรังไปให้ได้ เนื่องจากวันนี้เธอเองมีสอบเสียด้วย...และแน่นอนถ้าเธอไม่สอบ ปีสุดท้าย...ก็คงไม่จบ!

           โอ๊ย! เป็นบ้าอะไรของเราเนี่ย?

    ร่างบางเดินโอนเอนพยายามพยุงตัวเพื่อจะมาสอบให้ได้ จนขนมจีนร้องทักเมื่อเห็นเพื่อนอยู่ในสภาพไม่ปกติ

“ยัยแก้ว! เป็นอะไรไปอีก ไม่สบายอีกแล้วเหรอ?”ขนมจีนปรี่เข้ามาพยุงแก้วที่แทบจะล้มทั้งยืน แก้วปรือตามองเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามซ้ำอีกที

“หนมจีน แกว่าอะไรนะ?”

“ชั้นถามว่า...แกไม่สบายอีกแล้วเหรอ ทำไมหมู่นี้เป็นบ่อยจัง?”ขนมจีนเกาหัวแกรกๆด้วยความสงสัยแต่เมื่อเห็นสภาพเพื่อนแล้วจึงไม่ซักไซ้ต่อ

“อืม..มึนหัวนิดหน่อยนะ เข้าห้องกันเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้วด้วย!”

“อื้อ...ถ้าไม่ไหวบอกชั้นนะ เดี๋ยวจะพาไปห้องพยาบาล”

“อือ”แก้วพยักหน้ารับรู้ ก่อนที่ขนมจีนจะพยุงเข้าห้องไป

.

.

  การสอบสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี แต่คนสอบเห็นจะไม่เป็นอย่างนั้น ร่างบางกึ่งเดินกึ่งพยุงตัวเองออกมาจากห้องสอบอย่างทุลักทุเล

ฟุบ!!

   จริงอย่างที่ว่า พอพ้นประตูห้องสอบไปเท่านั้น ร่างบางก็ร่วงลงกับพื้นทันที

“แก้ว!!!”กันตืเดินผ่านมาพอดี พร้อมกับขนมจีนที่วิ่งมาดูอาการของแก้ว

“รีบพาแก้วไปห้องพยาบาลเร็ว!”กันต์พยักหน้าตามที่ขนมจีนบอกก่อนจะรีบช้อนตัวแก้วขึ้นทันที

.

.

“เพื่อนเราพักผ่อนน้อยนะ อ่ะ นี่ยาบำรุงอ.จัดไว้ให้ถ้าไม่ดีขึ้นต้องพาไปรพ.แล้วล่ะ เพราะที่นี่เครื่องมือก็มีไม่มากนัก!”

“ครับ!ขอบคุณครับ”

“นี่นาย!ดูแลเพื่อนั้นยังไงกันห๊า..ยัยแก้วถึงเป็นแบบนี้เนี่ยะ?”

“พาแก้วไปรพ.ดีกว่า อาการไม่ค่อยดีเลย ตัวร้อนมากด้วย”กันต์เลี่ยงที่จะตอบคำถามของขนมจีน

“เอางั้นก็ได้!!”

.

.

.

“อือ....”แก้วครางต่ำๆนั่นเป็นสัญญาณที่บ่งบอกได้ว่าคนไข้ฟื้นแล้ว กันต์กับขนมจีนรีบวิ่งมาดูทันที่

“แก้ว....”กันต์เรียกชื่อเบาๆในขณะที่ขนมจีนยืนนิ่งแล้วยิ้มเจื่อนๆให้

“ชั้นมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง?”

“แก...ทะ...เอ่อ..ไม่สบายนะ ชั้นกับกันต์เลยพารพ.”ขนมจีนพูดด้วยน้ำเสียงละล่ำละลั่กจนแก้วอดที่จะสงสัยไม่ได้แต่อาการที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันก็เกินว่าที่จะรับไหว!

“พักผ่อนเถอะแก้ว แก้วเหนื่อยมามากแล้ว!”กันต์เอ่ยบอก ทำเอาแก้วรู้สึกง่วงขึ้นมาอีกครั้งอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายก็ผล็อยหลับไปอย่างห้ามไมได้

.

.

.

“ชั้นควรจะฆ่านายดีมั๊ย! ไอ้บ้ากันต์!!! นายทำร้ายเพื่อนชั้น เลวมาก!”ขนมจีนรัวมือทุบเข้าที่ไหล่กันต์อย่างแรง น่าแปลกที่เขาไม่คิดจะหลบ

       ไอ้บ้านี่เป็นหินหรือไงนะ-*-

“มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิดก็ได้นะ!”กันต์พูดทิ้งท้ายก่อนจะกลับไปนั่งเฝ้าแก้วตามเดิม

“ถ้าไม่ใช่นายแล้วจะเป็นหมาที่ไหน!!  นายเป็นแฟนแก้วนะ!!”

.............................................................................................................................

สั้นๆๆๆๆๆ><ชิมิ ขอโทดดดค๊าบบบ