ใจฉัน...รักเธอคนเดียว Only you

วันต่อมา

   แสงแดดอ่อนที่ส่องทะลุกับผ้าม่านของรพ.ทำเอาแก้วต้องตื่นขึ้นเสียดื้อๆ

“อือ...โอ๊ย!”แก้วยกมือกุมขมับ เพราะรู้สึกปวดจี๊ดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“แก้วๆ! เป็นอะไรมากหรือเปล่า?”กันต์ที่นอนเฝ้าอยู่ข้างๆสะดุ้งตื่นข้น แล้วรีบถามอาการแก้วทันที

“อือ...กันต์...แก้ว ปวดหัว! มันหนักมากๆเลย !”

“งั้น...แก้วนอนก่อนนะ กันต์จะเรียกหมอให้”กันต์ จัดการเรียกหมอทันทีเมื่อเห็นอาการของแก้ว

.

.

.

“ไม่มีอะไรมากแล้วล่ะครับ ที่หมอต้องการตอนนี้เนี่ย คือ ต้องการให้คนไข้พักผ่อนมากๆ ยิ่งมากเท่าไหร่ยิ่งดี ช่วงนี้ร่างกายคนไข้ อ่อนแอมากเลยครับ เอ่อ...ขอโทษนะครับ คุณเป็น...”

“ครับ! อย่างที่หมอเข้าใจ งั้นเอาเป็นว่า เดี๋ยวผมดูแลเธอเองขอบคุณคุณหมออีกครั้งครับ!”กันต์กล่าวของคุณอย่างสุภาพเมื่อหมอตรวจร่างกายแก้วเสร็จ

“ครับ มันเป็นหน้าที่ผมอยู่แล้ว งั้นหมอขอตัวครับ!”หมอหนุ่มโค้งให้กันต์เล็กน้อย ก่อนจะเดินไปตรวจคนไข้รายอื่นต่อ

.

.

.

“กันต์ แก้วอยากกลับแล้ว แก้วไม่อยากนอนรพ.นานๆนะกันต์”เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งแก้วก็เอาแต่โวยวายจะกลับอย่างเดียว จนกันต์ไม่รู้จะอ้างว่ายังไง

“แก้ว! แก้วยังไม่แข็งแรงพอ แล้วอีกอย่างนะ ถ้าขืนแก้วกลับไปแล้วไม่สบายหนักกว่าเดิมจะทำยังไง กันต์ไม่ได้อยู่กับแก้วตลอดเวลานะ!”กันต์เอ็ดเสียงดุด้วยความเป็นห่วงแต่ถึงอย่างนั้นแก้วก็ยังยืนยันว่าจะกลับ จนสักพักขนมจีนก็กลับมาหลังจากกลับไปอาบน้ำที่บ้านของตัวเอง

“อ้าว!!ยัยแก้ว ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงมั่ง?”

“ขนมจีน!พาชั้นกลับบ้านที ชั้นไม่อยากอยู่ที่นี่อ่ะ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรแล้วแค่ปวดหัวนิดหน่อยเองนะ...”

“ยัยแก้ว! นี่แก....”ขนมจีนหันไปส่งสายตากับกันต์ที่ยังนิ่งเฉยเป็นเชิงถาม ว่าแก้วคงยังไม่รู้ กันต์ทำได้เพียงพยักหน้าเบาๆ

“อะไร? นี่พวกเธอ 2 คนมีความลับอะไรที่ปกปิดชั้นอยู่หรือเปล่า?”คำถามของแก้วทำให้ทั้งขนมจีนและกันต์อึ้งไปชั่วขณะ

   ทำอย่างนี้ มันพิรุธชัดๆ!

“เอ่อ....”

“ใช่มั๊ย!!!”แก้วถามย้ำอีกครั้ง ไม่เปิดโอกาสให้ขนมจีนได้พูดอะไร

“แก้ว...ใจเย็นๆก่อนสิ คือ....”กันต์พยายามจะอธิบายแก้วฟัง แต่อีกฝ่ายกลับโวยวาย

“บอกแก้วมานะ!! ชั้นรู้นะขนมจีน แกโกหกไม่เก่ง บอกชั้นมาเดี๋ยวนี้!....กันต์!!!บอกแก้วนะ”แก้วตวาดลั่น มันน่าโมโหมั๊ยล่ะ?ที่คนอื่นรู้เรื่องของตัวเอง ทั้งที่ตัวเองไม่รู้!!!

“ก็ได้!”ขนมจีนพูดขึ้น ทำเอากันต์หันไปส่งสายตาตำหนิและเชิงห้ามปราม ไม่ให้ขนมจีนพูด

“ชั้นรอฟังแกอยู่นะ!”

“คือ....”

“ไม่นะ!”กันต์ร้องห้ามเสียงดัง ในขณะที่ขนมจีนยังไม่แยแสเพราะคิดว่าเขาคงจะกลัวความผิด!!

“นายเงียบไปเลยนะกันต์ วันนี้แก้วต้องรู้ เรื่องที่นายทำ!! นายกลัวใช่มั๊ยล่ะ?แล้วนายคิดถึงแก้วบ้างมั๊ย?ดีนะ ที่ชั้นรู้เรื่องนี้ด้วย”

“เรื่องอะไรขนมจีน กันต์...ทำอะไร”แก้วมองหน้า 2 คนสลับกันไปมาอย่างงุนงง

“ขนมจีนชั้น...”ยังไม่ทันที่กันต์จะกล่าแย้ง...

“แกท้องไงแก้ว!!หมอนี่ทำแกท้อง แล้วคิดจะไม่รับ แถมยังให้ชั้นปกปิดด้วย!!!”เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกดับมืด  ‘ท้อง’ ฮะๆ นี่เธอคงกำลังฝันอยู่แน่! แก้วนั่งนิ่งตัวชา ข้างในสั่นวูบ อย่างจะสลบไปอีกครั้งและคิดว่ามันเป็นเพียง ความฝัน...ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง!

“กะ...แก...ละ...ล้อเล่น...ละ...ล้อชั้นเล่น...ใช่มั๊ย?”แก้วถามด้วยน้ำเสียงละล่ำละลั่ก นึกภาวนาในใจให้สิ่งที่ขนมจีนพูดเป็นเพียงความฝัน

“ฟังชั้นนะ ยัยแก้ว แก  ท้อง  และชั้น...ไม่ได้ล้อแกเล่น เรื่องแบบนี้ ไม่ล้อเล่นและโกหกไม่ได้ คนอย่างชั้นโกหกไม่เก่ง แกรู้! มองชั้นสิ แล้วจะรู้ว่าทั้งหมดคือเรื่องจริง!”ขนมจีนจับไหล่ของแก้วเข้าหาเธอเอง ก่อนจะพูดเน้นย้ำให้แก้วได้ฟังอีกรอบ แก้วเบนหน้าไปหากันต์ เพื่อขอคำตอบ ...คำตอบสุดท้ายจากกันต์!

“แก้ว...ฟังกันต์นะ...ที่ขนมจีนพูด....มัน....เอ่อ....คือเรื่องจริง!”

.

.

.

“หมอครับ แฟนผมเป็นยังไงบ้าง?”

“อาการภายนอกโดยรวมแล้ว ไม่เป็นอะไรหรอกครับ แค่อ่อนเพลียและพักผ่อนน้อยก็เท่านั้น แค่นอนให้น้ำเกลือวัน 2 วันก็กลับบ้านได้แล้วครับ!”

“ขอบคุณครับหมอ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ”กันต์กล่าวลาแพทย์เจ้าของไข้เล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นจะเดินออกไป แต่ถูกเรียกไว้เสียก่อน

“เอ่อ...เดี๋ยวก่อนครับคุณกันต์!...หมอยังมีอีกเรื่องที่จะเรียนให้ทราบครับ!”

“เอ๋...?เรื่องอะไรครับหมอ! แก้วเป็นอะไรหรือเปล่า?”กันต์รีบถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ เพียงแค่หมอ..อยากจะบอกว่า เธอตั้งครรภ์น่ะครับ ประมาณเดือนกว่าแล้ว! หมอรู้นะครับว่าวัยนักศึกษาอย่างพวกคุณ คงจะยังไม่พร้อม แต่ขอเถอะครับ ทำอะไรคิดถึงเด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยเลย ขอโทษอีกครั้งนะครับ ที่หมอต้องพูดแบบนี้!”นายแพทย์ร่ายยาวพลางถอนหายใจ ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกมันชินเสียแล้วล่ะ แต่ที่เป็นห่วงก็กลัวจะเอาเด็กออกก็เท่านั้น เพียงแค่คิดจรรยาบรรณในตัวแพทย์ก็ทำงานจนต้องพูดมันขึ้นทันที...

           เฮ้อออ   วัยรุ่นสมัยนี้นี่น้า!

    กันต์นั่งนิ่ง ไม่ตอบสนองใดๆทุกการทำงานในตัวหยุดการรับรู้ตั้งแต่สิ้นสุดคำว่าตั้งครรภ์แล้ว

“คุณกันต์ครับ!ๆ”นายแพทย์เอ่ยเรียกเมื่อเห็นกันต์นิ่งไป ก่อนที่เขาจะได้สติ

“มะ...หมอแน่ใจนะครับ!ไม่ได้ตรวจพลาดใช่มั๊ย?”

“นี่ครับ!ผลการตรวจ!”นายแพทย์ยื่นใบตรวจร่างกายให้กันต์ดู เขาไล่ดูทีละบรรทัดอย่างละเอียด...และคำตอบ ก็ทำให้เขาอึ้งจนถึงกับพูดไม่ออก!

“ขอร้องล่ะครับหมอ อย่าพึ่งบอกเธอได้มั๊ย?ตอนนี้สภาพจิตใจเธอแย่มาก ไว้ผมจะบอกเค้าเอง”

“แต่...”

“นะครับหมอ เอ่อ...นั่นลุกผมนะ ผมไม่ทำร้ายเขาหรอก หมอวางใจได้และแก้วก็จะได้รับรู้ แต่ขอให้เขาได้พักผ่อนโดยไม่ต้องกังวลใจอีก นะ..หมอ”กันต์เว้าวอนนายแพทย์จนเขาใจอ่อนยอมตกลง

“โอเคครับ! หมอไม่บอกก็ได้”

“ขอบคุณครับ!”

.

.

.

“ฮึก....ไม่จริง!....ไม่จริง!!!!”น้ำใสๆเอ่อล้นปริ่มขอบตาจนต้องหลั่งมันลงมา...ลงมาอย่างไม่ขาดสาย  หัวใจเหมือนถูกบดขยี้ก็ไม่ปาน และแล้วในวันที่แก้วกลัวก็มาถึง  กลัวจะเหมือน...ฟ้าใส  แก้วอยากจะคิดให้มันเป็นแค่ความฝัน ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง  แต่ตอนนี้มันดันตรงกันข้าม มันกลับกลายเป็นความจริง...ความจริงที่ไม่มีวันเป็นความฝัน! ความจริงที่โหดร้ายเกินไป!!

“ยัยแก้ว..แกไม่ต้องกลับนะ ชั้นอยู่ตรงนี้นี่ไง”ขนมจีนน้ำตาคลอด้วยความสงสารเพื่อน พลางสงสายตาโกรธแค้นมาที่กันต์

“ฮึก...แกบอกชั้นทีว่ามันไม่จริงๆๆๆๆ!”

“แก้ว...ไม่ต้องกลัวนะ กันต์จะไม่มีวันทิ้งแก้ว เชื่อสิ เชื่อใจกันต์!”กันต์เดินเข้ามาโอบกอดแก้วไว้ พลางเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

    ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชั้นจะไม่มีวันทิ้งเธอนะแก้ว!!!

......................................................................................................................

โอ๊ะ! เก่งจังทายกันถูกด้วย^O^  เง้ออออ~โทดทีที่ดึกน่ะ การบ้านมันเยอะมว๊ากกก<<<ขอโทษที่วิบัติค๊าบบ แต่ไม่ค่อยว่างเลยจริงๆT^T