LoVe Or LeAvE ถ้าฉันร้าย แล้วเธอจะรักมั้ย
DRAMABEBEEM
20) ...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“...” เขื่อนหมุนลูกบิดเข้ามาในห้อง พบเพียงเรือนร่างของคนตัวเล็กหลับสนิทอยู่บนเตียง ปลายนิ้วเขี่ยปรอยผมที่ปรกใบหน้าหวานออกแล้วเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจ้าตัวเล็กโผเข้ากอดเขาเอาไว้แน่น
“เขื่อนหายไปไหนมาตั้งนาน รู้มั้ยว่าเฟย์...”
“ก็เห็นว่าอยู่กับแฟน นึกว่าไม่ต้องการคนอื่นอย่างฉันนิ!”
“พี่ป็อปปี้เหรอ...ฉันกับพี่ป็อปปี้เป็นแค่พี่กับน้องกันแล้วก็ไม่ใช่คนอื่นด้วย” คนตัวเล็กก้มหน้างุด เขื่อนแค่นหัวเราะเบาๆ
“แล้วไอ้ที่ประกาศโต้งๆ ว่าแฟนเนี้ย จะให้คิดว่าไง”
“พี่ป็อปปี้เค้าแกล้งเฉยๆ อ่ะ”
“จริง?”
“อืม!”
“แน่นะ?”
“อื้อ!”
“แล้วบอกมันไปหรือเปล่าว่าเธอเป็นอะไรกับฉัน!”
“กะ...ก็บอก..แล้ว...” ใบหน้าหวานแดงซ่าน เขื่อนเผลอยิ้มออกมาแต่ก็ทำเป็นเคร่งขรึมต่อ
“บอกว่าอะไร!”
“กะ..ก็...บอกว่า..เราเป็นแฟนกัน”
“เด็กอะไร ขี้ตู่ชะมัด” เขื่อนว่า ร่างเล็กเงยหน้ามองคนตัวสูงอย่างไม่เข้าใจ
“ฉันเคยขอเธอเป็นแฟนตอนไหนเหรอ ไม่ยักกะจำได้ -_-”
“ฮึก...”
เฟย์เม้มปากสนิทก่อนจะฟุบหน้าลงที่หมอนเพื่อซ่อนน้ำตาที่ไหลออกมาเพียงเพราะคำพูดที่แสนเย็นชาของเขื่อน จริงสิ..ซาตานยังไงก็เป็นซาตานวันยันค่ำ ไม่น่าโง่เลย ฮึก ฮือๆๆ
“เพราะงั้น วันนี้...เป็นแฟนกันนะ”
“ฮึก ฮือๆๆ เอ๋?...อ๊ะ! เขื่อนแกล้งเฟย์อีกแล้ว!” คนตัวเล็กรีบปาดน้ำตาแล้วทุบแผงอกกว้างแรงๆ
“ร้องทำไมเนี้ย” เขาว่าแล้วใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาที่เปื้อนแก้มนวลออกอย่างแผ่วเบา “แล้วจะเป็นแฟนผมได้มั้ยครับ...” (ทีงี้พูดซะเพราะเชียว)
“ซาตานอย่างเขื่อนไม่มีใครเค้าอยากจะเป็นแฟนด้วยหรอก ชิ!”
“ฟังนะ...” เขาหันไปสบตาคนตัวเล็ก
“..”
“ฉันรักเธอนะ รักมากที่สุดบนโลกใบนี้...”
“รู้แล้ว”
“คงไม่กล้าบอกหรอกว่าจะทำให้เธอมีความสุขเหมือนคนเป็นแฟนกันทั่วไป แต่จะไม่ทำให้เธอเสียใจไปมากกว่านี้...ไปมากกว่าสิ่งเลวร้ายที่เคยทำไว้กับเธอ...เพราะงั้น...”
“...”
“เป็นแฟนกันนะ”
“อืม”
“อะไร อืม???”
“อื้มมมม”
“อื้มอารายยยย”
“จะเป็นแฟนกับเขื่อนไง...ซาตานของเฟย์...”
ใบหน้าหวานประดับรอยยิ้มทำเอาเขื่อนอดใจประทับริมฝีปากไว้ไม่อยู่...เวลาผ่านไปหลายนาทีสำหรับจูบแลกสัมผัสหอมหวานของทั้งคู่...
“พอๆ เดี๋ยวได้เหนื่อย”
“ทะลึ่ง!”
“นี่...”
“?”
“รักนะเด็กดื้อ -//////-!”
เฟย์อดยิ้มกับมุมน่ารักๆ ของซาตานตรงหน้าไม่ได้ ในเวลานี้ ร่างเล็กไว้ใจและเชื่อใจเขื่อนเป็นที่สุด เธอยอมลืมเรื่องต่างๆ ในอดีตที่เลวร้ายเพื่อเริ่มต้นใหม่กับเจ้าของหัวใจคนนี้...
“นี่...”
“อะไรครับ”
รักเหมือนกัน... (คงได้แต่คิด )
เพราะพอเห็นใบหน้าเจ้าเล่ห์นี่ทีไร ก็ไม่กล้าพูดมันทุกที
“หิวข้าว”
“อ้าวเหรอ! งั้นเดี๋ยวลงไปหาอะไรให้กินนะ แล้วนี่กินยาตอนกลางวันหรือยัง?”
“ยัง...”
“แล้วทำไมไม่กินเล่า!”
“ก็ใครล่ะทิ้งเค้าไว้อยู่คนเดียวน่ะ!”
“เดี๋ยวไถ่โทษด้วยการไปซื้อ...ข้าวผัดกุ้งมาให้ ตกลงมั้ย?”
“รออะไรอยู่เล่า รีบไปสิ หิววววว!”
“คร้าบๆ คุณแฟน”
“บ้าๆๆๆ!” เฟย์ดันแผ่นหลังกว้างออกไป เขื่อนหันมาส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไปซื้อของตามที่คิดไว้
แต่เขาช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย...ว่าการปล่อยคนที่รักไว้คนเดียวแบบนี้...มันจะทำให้เขื่อนและเฟย์ไม่มีวันกลับไปเหมือนเดิมได้อีก...!
แกร๊ก...!
“มาแล้วเหรอขะ..” เด็กสาวหยุดชะงักแล้วเพ่งพินิจใบหน้าของหล่อน “คุณอรชา!”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
