LoVe Or LeAvE ถ้าฉันร้าย แล้วเธอจะรักมั้ย
6.4
DRAMABEBEEM
แชร์นิยายฟิคชั่น
17) ยิง!!//เมื่อป็อปปี้เจอกับฟาง?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เขื่อน!! เฟย์ลืมของไว้อ่ะ เดี๋ยวมานะ!!”
“เฮ้อ...แฟนฉันแก่ขึ้นทุกวันแล้วสิเนี่ย...”
“-_-”
“J”
“เฮ้อ...เฟย์ไปเอาของดีกว่า!!”
..
.
..
.
“ยังหาไม่เจออีก...”
“อืม...” เขื่อนมองไปรอบๆ “นั่นมัน...”
เขื่อนชะงักเมื่อเห็นอีกร่างกำลังเล็งกระบอกปืนไปที่...เฟย์!
“เฟย์!! หมอบลง!!”
เขาตะโกนสุดเสียง แต่น่าเสียดาย ที่เฟย์อยู่ไกลเกินจะได้ยิน แต่ยัยเตี้ยก็หันมาโบกมืออย่างร่าเริงให้เขา
เขื่อนรีบวิ่งไปยังคนตัวเล็กทันที
“บ้าเอ๊ย!! ขึ้นนกแล้ว” เขื่อนเร่งฝีเท้าเข้าไปอีก ในขณะที่มือของเขากำลังจะสัมผัสร่างเล็ก
ปัง!
“กรี๊ดดดดด!!!!” เฟย์ร้องลั่น กุมที่ต้นแขนตัวเองไว้ก่อนจะค่อยๆ ทรุดตัวลง โลหิตสีแดงฉ่าซึมออกมาจากเสื้อนักศึกษา เขื่อนตกใจมองหน้าคนรักที่กำลังซีดเผือก ก่อนจะช้อนคนตัวเล็กขึ้นแล้วมองไปรอบๆ เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย...
“ช่วยด้วยครับ ช่วยแฟนผมด้วย!!”
“ขะ...เขื่อน...เจ็บ...”
“เฟย์...เฟย์มองหน้าฉันไว้นะ อย่าหลับตานะเฟย์” น้ำอุ่นใสหยดแหมะบนใบหน้าหวาน เฟย์ยกแขนขึ้นลูบใบหน้าคมอย่างแผ่วเบา
“อย่าร้องสิ อึก...อะ..เฟย์...มะ...ได้เป็นอะไรสักหน่อย...แฮ่ก...”
“ฉันไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรไปหรอก”
“อือ...เฟย์เชื่อ อ่ะ...อึก...” ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนที่มือเรียวจะตกลงกระทบพื้นพร้อมกับสติที่ดับวูบไปของเฟย์...
“ถ้าเฟย์เป็นอะไรไป ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย ..อย่าเป็นไรนะ”
ใครจะไปเชื่อว่าซาตานจอมเลือดเย็นที่เกิดมาไม่เคยเห็นน้ำตาตัวเอง ในวันนี้กลับร้องไห้อย่างไม่อายใคร...เพราะเขากำลังจะสูญเสีย...สิ่งสำคัญที่สุดบนโลกใบนี้ไปน่ะสิ...
“พลาด...ได้ยังไงกัน” ฟางจ้องไปยังคนตัวเล็กที่ถูกชายหนุ่มอุ้มขึ้นเพื่อไปส่งโรงพยาบาล
“บ้าชะมัด...” ฟางสบถเบาๆ ก่อนจะเก็บอาวุธเมื่อสักครู่ แล้วหมุนตัวกลับ แต่ก็พบกับอีกหนึ่งชายหนุ่มที่จ้องเธอเขม็ง
ป็อปปี้ที่ตั้งใจจะมารับเฟย์กลับบ้านมองภาพเขื่อนอุ้มเฟย์ในสภาพบาดเจ็บสาหักขึ้นรถ แล้วเบนกลับมายังฟาง
“เธอ...ยัย...แก...เป็นคนยิงงั้นเหรอ!!”
“...” ฟางยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเดินผ่านร่างสูงไป
มือสากคว้าหมับเข้าที่บ่าเล็ก
ฟางตวัดสายตามองคนแปลกหน้าก่อนจะใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีชักปืนออกมาจ่อกลางศีรษะของคุณหมอหนุ่ม
“ถ้าฉันเหนี่ยวไกเมื่อไหร่ สมองของคุณได้กระจุยแน่...คุณหมอ” ฟางว่าอย่างล้อเลียน
“กะ...แก!!”
“หรือผมต้องเรียกว่า คุณหมอภานุ จิระคุณ ผู้รักเขาข้างเดียว” ฟางพูดติดตลก แต่คนที่ฟังกลับไม่ขำด้วยเลย ป็อปปี้หน้าซีดลงเรื่อยๆ เมื่อเห็นปลายนิ้วเรียวขึ้นนก
“ปั้ง...”
“เฮ้ย!!”
ร่างเล็กหัวเราะอย่างชอบใจ แล้วเก็บอาวุธพร้อมกับหมุนตัวกลับ ทิ้งไว้เพียงความตกใจของป็อปปี้
“ยัย....ยัยบ้าเอ้ย!!!!”
----------------------------------------------------------------------------------------------------
“เฮ้อ...แฟนฉันแก่ขึ้นทุกวันแล้วสิเนี่ย...”
“-_-”
“J”
“เฮ้อ...เฟย์ไปเอาของดีกว่า!!”
..
.
..
.
“ยังหาไม่เจออีก...”
“อืม...” เขื่อนมองไปรอบๆ “นั่นมัน...”
เขื่อนชะงักเมื่อเห็นอีกร่างกำลังเล็งกระบอกปืนไปที่...เฟย์!
“เฟย์!! หมอบลง!!”
เขาตะโกนสุดเสียง แต่น่าเสียดาย ที่เฟย์อยู่ไกลเกินจะได้ยิน แต่ยัยเตี้ยก็หันมาโบกมืออย่างร่าเริงให้เขา
เขื่อนรีบวิ่งไปยังคนตัวเล็กทันที
“บ้าเอ๊ย!! ขึ้นนกแล้ว” เขื่อนเร่งฝีเท้าเข้าไปอีก ในขณะที่มือของเขากำลังจะสัมผัสร่างเล็ก
ปัง!
“กรี๊ดดดดด!!!!” เฟย์ร้องลั่น กุมที่ต้นแขนตัวเองไว้ก่อนจะค่อยๆ ทรุดตัวลง โลหิตสีแดงฉ่าซึมออกมาจากเสื้อนักศึกษา เขื่อนตกใจมองหน้าคนรักที่กำลังซีดเผือก ก่อนจะช้อนคนตัวเล็กขึ้นแล้วมองไปรอบๆ เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย...
“ช่วยด้วยครับ ช่วยแฟนผมด้วย!!”
“ขะ...เขื่อน...เจ็บ...”
“เฟย์...เฟย์มองหน้าฉันไว้นะ อย่าหลับตานะเฟย์” น้ำอุ่นใสหยดแหมะบนใบหน้าหวาน เฟย์ยกแขนขึ้นลูบใบหน้าคมอย่างแผ่วเบา
“อย่าร้องสิ อึก...อะ..เฟย์...มะ...ได้เป็นอะไรสักหน่อย...แฮ่ก...”
“ฉันไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรไปหรอก”
“อือ...เฟย์เชื่อ อ่ะ...อึก...” ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนที่มือเรียวจะตกลงกระทบพื้นพร้อมกับสติที่ดับวูบไปของเฟย์...
“ถ้าเฟย์เป็นอะไรไป ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย ..อย่าเป็นไรนะ”
ใครจะไปเชื่อว่าซาตานจอมเลือดเย็นที่เกิดมาไม่เคยเห็นน้ำตาตัวเอง ในวันนี้กลับร้องไห้อย่างไม่อายใคร...เพราะเขากำลังจะสูญเสีย...สิ่งสำคัญที่สุดบนโลกใบนี้ไปน่ะสิ...
“พลาด...ได้ยังไงกัน” ฟางจ้องไปยังคนตัวเล็กที่ถูกชายหนุ่มอุ้มขึ้นเพื่อไปส่งโรงพยาบาล
“บ้าชะมัด...” ฟางสบถเบาๆ ก่อนจะเก็บอาวุธเมื่อสักครู่ แล้วหมุนตัวกลับ แต่ก็พบกับอีกหนึ่งชายหนุ่มที่จ้องเธอเขม็ง
ป็อปปี้ที่ตั้งใจจะมารับเฟย์กลับบ้านมองภาพเขื่อนอุ้มเฟย์ในสภาพบาดเจ็บสาหักขึ้นรถ แล้วเบนกลับมายังฟาง
“เธอ...ยัย...แก...เป็นคนยิงงั้นเหรอ!!”
“...” ฟางยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเดินผ่านร่างสูงไป
มือสากคว้าหมับเข้าที่บ่าเล็ก
ฟางตวัดสายตามองคนแปลกหน้าก่อนจะใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีชักปืนออกมาจ่อกลางศีรษะของคุณหมอหนุ่ม
“ถ้าฉันเหนี่ยวไกเมื่อไหร่ สมองของคุณได้กระจุยแน่...คุณหมอ” ฟางว่าอย่างล้อเลียน
“กะ...แก!!”
“หรือผมต้องเรียกว่า คุณหมอภานุ จิระคุณ ผู้รักเขาข้างเดียว” ฟางพูดติดตลก แต่คนที่ฟังกลับไม่ขำด้วยเลย ป็อปปี้หน้าซีดลงเรื่อยๆ เมื่อเห็นปลายนิ้วเรียวขึ้นนก
“ปั้ง...”
“เฮ้ย!!”
ร่างเล็กหัวเราะอย่างชอบใจ แล้วเก็บอาวุธพร้อมกับหมุนตัวกลับ ทิ้งไว้เพียงความตกใจของป็อปปี้
“ยัย....ยัยบ้าเอ้ย!!!!”
----------------------------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
