LoVe Or LeAvE ถ้าฉันร้าย แล้วเธอจะรักมั้ย

6.4

เขียนโดย DRAMABEBEEM

วันที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 22.38 น.

  28 session
  25 วิจารณ์
  44.18K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17) ยิง!!//เมื่อป็อปปี้เจอกับฟาง?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“เขื่อน!! เฟย์ลืมของไว้อ่ะ เดี๋ยวมานะ!!”

“เฮ้อ...แฟนฉันแก่ขึ้นทุกวันแล้วสิเนี่ย...”

“-_-”

“J”

“เฮ้อ...เฟย์ไปเอาของดีกว่า!!”

 ..

.

..

.

“ยังหาไม่เจออีก...”

 “อืม...” เขื่อนมองไปรอบๆ “นั่นมัน...”

เขื่อนชะงักเมื่อเห็นอีกร่างกำลังเล็งกระบอกปืนไปที่...เฟย์!

 “เฟย์!! หมอบลง!!”

เขาตะโกนสุดเสียง แต่น่าเสียดาย ที่เฟย์อยู่ไกลเกินจะได้ยิน แต่ยัยเตี้ยก็หันมาโบกมืออย่างร่าเริงให้เขา

เขื่อนรีบวิ่งไปยังคนตัวเล็กทันที

 “บ้าเอ๊ย!! ขึ้นนกแล้ว” เขื่อนเร่งฝีเท้าเข้าไปอีก ในขณะที่มือของเขากำลังจะสัมผัสร่างเล็ก

ปัง!

 “กรี๊ดดดดด!!!!” เฟย์ร้องลั่น กุมที่ต้นแขนตัวเองไว้ก่อนจะค่อยๆ ทรุดตัวลง โลหิตสีแดงฉ่าซึมออกมาจากเสื้อนักศึกษา เขื่อนตกใจมองหน้าคนรักที่กำลังซีดเผือก ก่อนจะช้อนคนตัวเล็กขึ้นแล้วมองไปรอบๆ เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย...

 “ช่วยด้วยครับ ช่วยแฟนผมด้วย!!”

 “ขะ...เขื่อน...เจ็บ...”

 “เฟย์...เฟย์มองหน้าฉันไว้นะ อย่าหลับตานะเฟย์” น้ำอุ่นใสหยดแหมะบนใบหน้าหวาน เฟย์ยกแขนขึ้นลูบใบหน้าคมอย่างแผ่วเบา

 “อย่าร้องสิ อึก...อะ..เฟย์...มะ...ได้เป็นอะไรสักหน่อย...แฮ่ก...”

 “ฉันไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไรไปหรอก”

 “อือ...เฟย์เชื่อ อ่ะ...อึก...” ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนที่มือเรียวจะตกลงกระทบพื้นพร้อมกับสติที่ดับวูบไปของเฟย์...

 “ถ้าเฟย์เป็นอะไรไป ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย ..อย่าเป็นไรนะ”

ใครจะไปเชื่อว่าซาตานจอมเลือดเย็นที่เกิดมาไม่เคยเห็นน้ำตาตัวเอง ในวันนี้กลับร้องไห้อย่างไม่อายใคร...เพราะเขากำลังจะสูญเสีย...สิ่งสำคัญที่สุดบนโลกใบนี้ไปน่ะสิ...

 

 

 “พลาด...ได้ยังไงกัน” ฟางจ้องไปยังคนตัวเล็กที่ถูกชายหนุ่มอุ้มขึ้นเพื่อไปส่งโรงพยาบาล

 “บ้าชะมัด...” ฟางสบถเบาๆ ก่อนจะเก็บอาวุธเมื่อสักครู่ แล้วหมุนตัวกลับ แต่ก็พบกับอีกหนึ่งชายหนุ่มที่จ้องเธอเขม็ง

ป็อปปี้ที่ตั้งใจจะมารับเฟย์กลับบ้านมองภาพเขื่อนอุ้มเฟย์ในสภาพบาดเจ็บสาหักขึ้นรถ แล้วเบนกลับมายังฟาง

 “เธอ...ยัย...แก...เป็นคนยิงงั้นเหรอ!!”

 “...” ฟางยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเดินผ่านร่างสูงไป

มือสากคว้าหมับเข้าที่บ่าเล็ก

ฟางตวัดสายตามองคนแปลกหน้าก่อนจะใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีชักปืนออกมาจ่อกลางศีรษะของคุณหมอหนุ่ม

 “ถ้าฉันเหนี่ยวไกเมื่อไหร่ สมองของคุณได้กระจุยแน่...คุณหมอ” ฟางว่าอย่างล้อเลียน

 “กะ...แก!!”

 “หรือผมต้องเรียกว่า คุณหมอภานุ จิระคุณ ผู้รักเขาข้างเดียว” ฟางพูดติดตลก แต่คนที่ฟังกลับไม่ขำด้วยเลย ป็อปปี้หน้าซีดลงเรื่อยๆ เมื่อเห็นปลายนิ้วเรียวขึ้นนก

 “ปั้ง...”

 “เฮ้ย!!”

ร่างเล็กหัวเราะอย่างชอบใจ แล้วเก็บอาวุธพร้อมกับหมุนตัวกลับ ทิ้งไว้เพียงความตกใจของป็อปปี้

“ยัย....ยัยบ้าเอ้ย!!!!” 

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา