LoVe Or LeAvE ถ้าฉันร้าย แล้วเธอจะรักมั้ย

“พี่ชายเหรอ!!” คนตัวสูงทวนคำอย่างหงุดหงิดก่อนจะกดจูบหนักๆ ที่ริมฝีปากเรียว

 “พี่ชายเค้าทำแบบนี้ได้มั้ย?” เขาถามพลางเลื้อยมือลงไปกอบกุมส่วนที่อ่อนไหวของร่างเล็ก...

 “อ๊ะ..อย่า...”

 “แล้วคนเป็นพี่ชายเค้ารู้สึกอยากดูแล อยากปกป้อง อยากอยู่ใกล้ตลอดเวลาได้หรือเปล่า?”

 “...อะ..เอ่อ...”

 “พี่ชายเค้าแทบคลั่งทุกครั้งเวลาที่เธอไปอยู่กับคนอื่นได้หรือเปล่า...?”

 “เขื่อน...”

 “แล้วพี่ชายเค้าเป็นเจ้าของน้องได้หรือเปล่า?”

 “...เฟย์...เฟย์ไม่รู้” คนตัวเล็กตอบเสียงอ้อมแอ้ม จู่ๆ ใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเสียนี่

 “ถ้าพี่ชายทำแบบที่พูดมาไม่ได้ แล้วตกลงพี่อยู่ในฐานะอะไร?”

 “เอาแต่ถามเฟย์อยู่ฝ่ายเดียวได้ไง...เฟย์ขอถามเขื่อนมั่ง ตอนนี้เฟย์อยู่ในฐานะอะไรสำหรับเขื่อน เป็นตัวอะไรสำหรับเขื่อน...” คำพูดถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากร้อนโฉบมาปิดริมฝีปากเรียว เขื่อนกดจูบเบาๆ ก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปชิมความหอมหวานในโพลงปาก ก่อนที่เขาจะผละออกแต่ลิ้นร้อนจะโลมเลียอยู่ที่ริมฝีปากบางอย่างหื่นกระหาย

 “เฟย์คงเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ฉันรักล่ะมั้ง”

 “หืม หือ? หา!” คนตัวเล็กช็อคตาค้างมองไปที่ใบหน้าหล่อที่ยังส่งยิ้มบางๆ ให้เขา

 “แล้วฉันล่ะ...ฉันเป็นอะไรสำหรับเธอ”

 “กะ..ก็...”

 “ก้ออออ?”

 “กะ..ก็ อ๊ะ...อื้มมม” คนตัวเล็กครางเสียงหวานเมื่อริมฝีปากร้อนแกล้งจูบที่เม็ดบัวสีอ่อน แรงดูดดันสลับช้าเร็วทำเอาหน้าท้องเริ่มบิดเกร็งขึ้นมา

 “ตอบมาสิ..” เสียงแหบพร่าว่า

 “อะ...อื้อออ อ๊ะ...อ๊า...” คนตัวเล็กครางอีกครั้งเมื่อลิ้นร้อนยังไม่หยุด

 “...อือ...”

 “บอกพี่มาก่อนว่าฉันคือใครสำหรับเธอ...ตอบดีๆ ล่ะ ไม่งั้น...”

 “พอแล้ว...”

 “บอกมาสิครับ..”

 “ก็เป็นอย่างที่ฉันเป็นนั่นแหละ!”

เฟย์ว่าแล้วรีบใช้จังหวะที่ซาตานเผลอวิ่งหนีเข้าห้องน้ำทันที คนตัวสูงยิ้มบางๆ ให้กับแผ่นหลังที่ลับหายไปแล้วลูบผิวฟูกข้างๆ ที่คนตัวเล็กต้องมานอนทุกคืน...

 “ฉันคงรักเธอเข้าแล้วจริงๆ สินะ”

เขายิ้มกับเหตุการณ์น่ารักๆ เมื่อสักครู่ ถ้าเขาไม่ร้าย ไม่เลวใส่ก่อน คงจะมีโอกาสเห็นมุมน่ารักๆ แบบนี้ แต่เป็นเพราะความโง่ของเขา ที่คิดว่าคนตัวเล็กจะเหมือนกับผู้หญิงทั่วๆ ไป...เลยทำให้เขาหลงผิดทำร้ายเฟย์ทั้งร่างกาย และจิตใจ อันที่จริง เขื่อนเองก็รู้ตัวมาตั้งนานแล้วล่ะว่าหลงรักเฟย์แต่แค่ไม่ยอมรับตัวเอง จนกระทั่งเวลาผ่านไป...มันเลยทำให้เขาฝืนหัวใจตัวเองไม่ไหว......ยอมรับคำว่า รัก ที่ตะโกนออกมาจากหัวใจของเขา ในใจตอนนั้นเขาคิดว่า หากไปบอกเฟย์ว่ารู้สึกเช่นไร มีหวังได้กลับมาเพียงความรู้สึกขยะแขยง และสะอิดสะเอียนแน่นอน เขาจึงเลือกที่จะใช้ช่วงเวลาระยะสั้นๆ ทำดี...อ่อนโยนกับคนตัวเล็กให้มากที่สุด (ถึงแม้ว่ามากที่สุดของเขาจะทำได้เท่านี้ก็ตาม =_= // ไรเตอร์)

 “แฮ่ก...แฮ่ก...เฮ้อ~”

คนตัวเล็กเอามือเรียวทาบหน้าอกตัวเองก่อนจะมองออกไปนอกประตู เขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขารู้สึกดีกับซาตานที่ทำร้ายเขามาตลอด...

 “รักคนที่ทำร้ายตัวเองมากตลอดเนี้ยนะเฟย์ บ้าไปแล้วแน่ๆ” คนตัวเล็กบ่นกับตัวเองก่อนจะแอบลอบยิ้มให้กับชายหนุ่ม....

“แต่ทำไงได้ ก็รักซาตานไปแล้วนี่”