Me and casting.เอ๋ออย่างเธอต้องเจออย่างชั้น

บทสี่ (จัดไป)
“จะกลับบ้าน ปล่อยๆๆ”แก้วส่ายหัวเบาๆ
“รีบไปไหนเล่า”โทโมะพูดจบก็เอามือกวาดของลงจากโต๊ะทำงานแล้วอุ้มแก้วไปนั่งบนนั้นพร้อมกับอ้าขาของแก้วออกแล้วเสียบตัวเอาไปตรงกลาง (หื่นเว่อร์ 5555)
“อร้ายๆๆๆ”แก้วร้องลั่นแล้วดันหน้าโทโมะเงยขึ้น
“ซนหนะ”โทโมะพูดแล้วเอามือรวบมือแก้วไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา
“ฮือๆๆ ปล่อยเถอะนะ ไหว้ๆๆ”แก้วพูดพร้อมกับก้มหัวพงกๆ
“ไหว้ให้ดูก่อนสิแล้วจะปล่อย”โทโมะที่กำมือแก้วไว้แน่นแล้วก็พูดก่อนจะโลมริมฝีปากเข้ากับคอขาวๆของแก้วจนได้กลิ่นหอมๆจากตัวของแก้ว
“ปล่อยมือชั้นสิ จะได้ไหวได้”แก้วพูดขึ้น
“ไม่ปล่อย ไหว้ได้เมื่อไหร่แล้วจะปล่อย”โทโมะพูดจบก็จัดการปิดปากแก้วด้วยริมฝีปากตัวเอง
“อื้มๆๆ”แก้วฮำในลำคอเป็นการประท้วง แต่ไม่มีผลอะไร ลิ้นรุกรานไปเรื่อยๆแต่ลิ้นแก้วกับดิ้นหลบไปติดอยู่กับเพดาน โทโมะใช้มืออีกข้างบีบปลายคางของแก้วไว้เพื่อกันว่าจะหันหนี ชั้นจะรอดไปได้ไหม ฮือๆๆ แก้วนึกในใจก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
“อย่าร้องสิ น้ำตาเธอมันเค็ม”โทโมะถอนจูบออกแล้วเลียปากตัวเองพร้อมกับพูดขึ้น แก้วสะอื้นน้อยๆแล้วสบตาโทโมะ โทโมะเห็นดวงตาของแก้วแล้วเค้ารู้สึกอ่อนแอในทันที ทำไมเธอต้องร้องไห้ด้วยว่ะ!! โทโมะฉุนอารมณ์ขึ้นในทันที เค้าถอนตัวออกจากแก้วแล้วหันหลังให้ แก้วกระโดดลงจากโต๊ะแล้วมองดูชายตรงหน้าที่อารมณ์เปลี่ยนไปได้ไวมาก
“เป็นอะไรหรอ”แก้วเอียงคอเล็กน้อยแล้วถามขึ้น โทโมะหันมาชักสีหน้าโมโหใส่
“ยุ่ง!! จะกลับหรือยัง”โทโมะเอ่ยถามด้วยสีหน้าเครียดๆ
“กลับสิ”แก้วพูดแล้วหยิบกระเป๋าของเขาเดินออกไปที่ห้องนั่งเล่น
“หมาน้อย”แก้วนั่งยองๆลงกับพื้น หมาน้อยที่อยู่ในกรงข้างโซฟายังคงอยู่ที่เดิม หมาน้อยขนปุกปุยสีขาวนอนกระพริบตาอยู่ในกรง
“ทำไมไม่ออกจากกรงสักทีหละจ๊ะ ไม่มีแรงหรือเจ้านายไม่ยอมปล่อยให้ออก แล้วมีชื่อยังเนี้ย กินอะไรหรือยัง”แก้วยิงคำถามเป็นชุด หมาน้อยลุกขึ้นยืนก่อนจะแลบลิ้นออกมา
“หิวหรอ”แก้วถามแล้วหันมองหาของให้กิน แก้วลุกเดินไปในห้องครัวเปิดตู้เย็นไปเจอถุงไส้กรอกก็หยิบออกมาแล้วเอาใส่จานให้สองชิ้น แก้วเดินถือมาเปิดกรงออกแล้ววางให้กับหมาน้อยกิน
“ทำอะไร”โทโมะที่พึ่งเดินออกมาก็ถามขึ้น
“น้องหมาหิว ทำไมไม่ดูแลเลยหละ”แก้วเงยหน้าขึ้นมองโทโมะ หมาน้อยกินอย่างหิวโหย โทโมะเดินเข้ามาดูใกล้ๆ
“นี่มันไส้กรอกชั้นนิยัยเอ๋อ .... เธอเอามาให้หมากินได้ไง ของโปรดช้านนนน!!”…
โทโมะพูดสุดเสียงจนแก้วต้องปิดหู
“ก็นายไม่ให้อะไรน้องหมากินเลย น้องหมาก็หิวเป็นเหมือนกันนะ!!”แก้วลุกขึ้นสวนกลับปาวๆๆ
“แต่นี่มันของโปรดสุดๆของชั้นนะยัยเอ๋อ!!”โทโมะสวนกลับ
“คำก็เอ๋อ สองคำก็เอ๋อ ไอ้ดาราขี้งก!!”แก้วด่ากลับ แล้วมองหน้าอย่างโมโห สายตาของทั้งคู่อาฆาตกันแทบจะกินเลือด หนึ่งคนก็หวงของกิน อีกคนก็ใจบุญ
“พูดแบบนี้ไม่อยากกลับบ้านใช่ไหม”โทโมะพูดเสร็จก็รวบตัวแก้วขึ้นทันที
“ปล่อยนะเว้ยยยย”แก้วร้องลั่น โทโมะวางแก้วลงบนโซฟาอย่างแรง
“เหวออออ โอ๊ยยย”แก้วก้นกระแทกจนปวด
“จะโยนทำไมเนี้ย”แก้วถามขึ้น
“ก็พอใจอ่ะ มีอะไรไหม”โทโมะทำเสียงหมันไส้แล้วก้มลงเอาปากกดลงไปบนปากของแก้วอย่างแรง เค้าก็เจ็บแก้วก็เจ็บ ต่างคนต่างเจ็บ ลิ้นบ้าๆบอๆสัมผัสลึกซึ้งเข้าไปในโพรงปากของแก้ว
“หงิงๆ”หมาน้อยหลังจากกินเสร็จก็เอียงคอดูคนทั้งสองคนทำอะไรบ้าๆกันอยู่
“ปล่อยน้า ไม่เห็นหรือไง หมามองอยู่”แก้วพูดเมื่อปากเป็นอิสระ แต่คอดันถูกรุกราน
“หมาแล้วไง”โทโมะพูดก่อนจะปลดกระดุมเสื้อแก้ว
“ฮือ....ช่วยด้วยยยยย”แก้วร้องลั่นพร้อมขยับขาไปมา ร้องอีกแล้ว โทโมะนึกในใจก่อนจะผละตัวออก
“วันหลังอย่าทำให้หมันไส้ เข้าใจ๋”โทโมะพูดจบก็เอาจานใส่ไส้กรอกไปเก็บอย่างฉุนๆ
“ไอ้โรตจิตเอ้ย”แก้วขยับปากมุบมิมเบาๆคนเดียว
“ว่าใคร”โทโมะถามขึ้น
“ได้ยินอีก”แก้วมองหมาน้อยก่อนจะอุ้มขึ้นมากอดไว้
“น้องหมาชื่ออะไรหรอ”แก้วถาม
“ไม่รู้ ไม่มีชื่อ ขี้เกรียจตั้ง ไม่อยากเลี้ยง เธอเอามา งั้นก็เอาไปเลี้ยงด้วยนะ”โทโมะเดินออกจากห้องครัวแล้วพูดขึ้น
“บ้านชั้นเท่ารูหนู ฐานะก็ไม่ได้ร่ำรวย นายนั่นแหละเลี้ยง ดาราเลี้ยงหมา มันดูดีนะ”แก้วพูดพร้อมกับเอาจมูกตัวเองชนกับจมูกหมาน้อย
“ก็ดี แต่ชั้นไม่ชอบขนหมา”โทโมะพูดขึ้น
“ชั้นว่ามันน่ารักดีออก นายก็นึกว่าขนหมาคือปุยนุ่นสิ มันน่ารักดีนะ”แก้วหันไปสบตากับโทโมะที่ยืนกินน้ำอัดลมอยู่
“ก็ได้ และมันจะชื่ออะไรดีหละ”โทโมะถามขึ้น แก้วทำหน้าคิดแล้วก็ ปิ้ง!!O^O
“นายคิดสิ”โธ่ ทำหน้าอย่างกับคิดออก โทโมะนึกและทำหน้าหมดอารมณ์
“เธอนั่นแหละคิด ชั้นคิดไม่สร้างสรรค์”โทโมะพูดแล้วซดน้ำอัดลมในมือ
“งั้น เอาเป็น...ชื่อ....ไส้กรอกละกัน”พรวดดดด น้ำอัดลมกระจายทั่วพื้น
“อะไรนะ”โทโมะถามย้ำเมื่อน้ำอักลมพุ่งออกจากปากหมดแล้ว
“หยี สกปรก มาพ่นใส่หน้าชั้นทำไม ฮัดชิ่ว!”แก้วจามฟึดฟัดเมื่อโดนสะเก็ดน้ำอัดลมกระเด็นเข้าหน้า
“ชั้นบอกว่าชื่อ ไส้กรอก ก็เมื่อกี้เจ้านี่พึ่งจะขโมยใส่กรอกของโปรดนายกินไง”แก้วพูดแล้วทำหน้าเอ๋อ (ไม่ต้องทำก็เอ๋ออยู่แล้ว)
“มันไม่เชยไปหน่อยหรอ ชั้นมามันควรจะชื่อ..เจสสิก้า ซันนี่ ยุนอา แทยอน โฮยอน ทิฟฟานี่ ซอฮยอน ซูยอง ยูริ ประมาณนี้นะ”(แหมเอามาซะครบเลยนะ)โทโมะออกความคิดของตัวเอง
“นี่นายเอามาทั้งวงเค้าเลยหรือไง”แก้วพูดขึ้น
“ก็ทำนองนั้น มันเพราะดีนิ”โทโมะโต้ขึ้น
“ชั้นว่าอย่าไปก้าวก่ายชื่อเค้าเลยได้ไหม เอาไส้กรอก”แก้วถกเถียงเรื่องชื่อหมาน้อยกับโทโมะจน4ทุ่ม
“ไส้กรอกก็ไส้กรอก”โทโมะพูดขึ้น
“น่าจะยอมตั้งนานแล้วนะ”แก้วพูดขึ้น บนตักมีเจ้าไส้กรอกนอนหลับอยู่เพราะอาจจะรำคาญทั้งสองคนเถียงกัน
“จะนอนไหน”โทโมะยิงคำถามประหลาดขึ้น
“บ้านสิ ไปส่งด้วย”แก้วอุ้มเจ้าไส้กรอกเบาๆแล้ววางบนโซฟาแล้วเดินออกนอกห้องไป โทโมะส่ายหัวเบาๆก่อนจะเดินตามไป ทุกสายตาพากันจ้องมองแก้ว
“ตายแน่”โทโมะพูดแล้วดึงแก้วไปหลบอยู่ที่มุมที่ลับตาคนคือซอกบันได
“อะไรๆ”แก้วทำหน้างงๆ หลังของทั้งคู่ชนกำแพง มันเป็นทีแคบจริงๆจนหน้าทั้งสองคนใกล้กันมากเกินกว่าที่สายตาจะมองเห็นอะไรชัด
“ชู่วๆๆ”โทโมะชู่ปากเป็นการบอกให้แก้วเงียบๆเอาไว้ ลมหายใจทั้งคู่รดรินซึ่งกันและกัน แก้วรู้สึกหน้าแดงจัดเป็นพิเศษ เค้าทั้งสองคนอยู่อย่างนี้ได้สักประมาณ10นาทีโทโมะก็ชะเง้อหน้าออกไปมองอะไรสักอย่างแล้วกลับเข้ามา จุ๊บ โทโมะจูบปากแก้วอย่างรวดเร็วแล้วเดินออกมาจากซอกบรรไดนั่น แก้วดูจะเขินๆ แก้วเดินออกมาตีไหล่โทโมะอย่างแรง
“บ้า เล่นอะไรของนาย”แก้วพูดเบาๆด้วยความเขิน
“เมื่อกี้มีปาปารัสซี่มาหนะเลยต้องหลบ”โทโมะพูดแล้วจูงมือแก้วเดินออกจากคอนโดไปยังรถคันสีขาวสะอาดของเขา แก้วขึ้นนั่งแล้วเอากระเป๋าสะพายวางบนตัก
“เมื่อไหร่จะเลิกหน้าแดง”โทโมะหันไปถามเมื่อเห็นแก้วยังคงหน้าแดงๆอยู่
“ใครหน้าแดง ชั้นหรอ” แก้วดึงกระจกหน้ารถของโทโมะให้หันมาทางเค้าแล้วส่อง ชั้นหน้าแดงจริงๆด้วย แก้วนึกในใจก่อนจะเอามือขยี้แก้มตัวเองเบาๆ
“ชั้นโดนยุงกัดหนะ”แก้วพูดขึ้นเพื่อแก้ตัว โทโมะขับรถออกไปอย่างเร็วพอประมาณ บรื้นๆ จนถึงหน้าบ้านของแก้ว
“ยัยเบอะตื่น”โทโมะดีดหน้าผากแก้วให้ตื่น แก้วหลับมาตลอดทางเพราะอาจจะเพลีย
“ถึงละหรอ หาวววว”แก้วอ้าปากหาวจนโทโมะเอานิ้วไปขั้นระหว่างปากไว้
“เวลาหาวหนะปิดปากบ้างก็ดี เอ๋ออยู่แล้วยิ่งเอ๋อไปใหญ่”โทโมะพูดก่อนจะยิ้ม แก้วเปิดประตูลงจากรถไปแล้วหันมาโบกมือหยอยๆให้โทโมะ โทโมะโบกมือตอบ
“พรุ่งนี้เรียนกี่โมง”โทโมะถามขึ้น
“8โมงเช้า”แก้วพูดขึ้น โทโมะพยักหน้ารับแล้วขับรถออกไป แก้วเดินเข้าไปในบ้าน อาบน้ำเสร็จก็นั่งยิ้มอยู่หน้ากระจกคนเดียว
“พี่เทค โทโมะ ชั้นจะเลือกใครดีน้า”แก้วนึกแล้วยิ้มบ้าอยู่คนเดียวหน้ากระจก 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ฮิฮิ อัพแล้วนะเจ้าคะ ช้าไปนิส แต่ก็ขอโทดด้วยนะคะ ^^
ง่วงหงาวหาวนอน พรุ่งนี้อาจไม่ได้อัพนะคะ ไปทัศนศึกษา
ขอบคุณรีดเดอร์ที่คอยเป็นกำลังใจ(คอยเร่ง)มากๆๆนะคะ
5555 ถ้าไม่เร่งก็ไม่เสร็จถูกไหมหล่าา ฝันดีนะคะ muah!!!!!