รักอลเวงของฉันและเธอ

8.4

เขียนโดย nookna

วันที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554 เวลา 00.13 น.

  5 session
  42 วิจารณ์
  11.73K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

แม่ : ใครอ่ะคยองเท แฟนลูกหรอทำไมแม่ไม่เคยเห็น

คยองเท : อ...เอ่ออ ค...คือ

แก้ว : ใช่คะหนูเป็นแฟนคยองเทเรารักกันมากเลยนะคะ นี่เราก็เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศด้วยกัน (ไหนบอก

ไร้สาระไงคะม๊า) ( เอาเหอะแกล้งแม่เนี่ยสนุกที่สุด )

แม่ : โอ๊ยยชั้นจะเป็นลม คยองเททำไมทำอย่างนี้มหาลับยังเรียนไม่จบไปมีแฟนไปเที่ยวกันถึงต่างประเทศแล้ว

หรอ

แม่ทำท่าจะเป็นลมจริงๆอ่าาชั้นเป็นลูกที่เลวมากเลยใช่มั้ยเนี่ย ไม่ได้การล่ะชั้นต้องบอกความจริง แต่ทันใดนั้น

เองแม่ก็แทรกขึ้นมาก่อน

แม่ : แล้วเธอล่ะเป็นใคร? มาจากไหน? พ่อแม่ทำงานอะไร?เป็นคนที่ไหน

แก้ว : (นี่แม่ชั้นจริงๆใช่มั้ยเนี่ยย) ชื่อแก้วคะ เป็นคนกรุงเทพส่วนแม่ก็กำลังยืนคุยด้วยอยู่

แม่ : เอ๊ะ ยัยแก้วใช่มั้ยลูก

แก้ว : ก็แก้วสิคะแม่ แค่นี้ก็จำลูกสาวตัวเองไม่ได้

พูดจบก็วิ่งเข้าไปกอดแม่ แม่ลูกกอดกันกลมเพราะไม่ได้เจอกันตั้ง7ปีก็คิดถึงกันเป็นธรรมดา

แก้ว : ว่าแต่คนที่จะมาเป็นแฟนคยองเทก็ต้องระวังตัวเหมือนกันนะเนี่ย เพราะว่าแม่สามีดุ โอ๊ยยแก้วเจ็บนะคะ

แม่ (แม่ตีที่แขนเบาๆ )

แม่ : ก็น้องลูกอ่ะหล่อก็ต้องระวังผู้หญิงที่จะมาจับบ้างอะไรบ้างสิ มาเหนื่อยๆไปพักผ่อนก่อนไปแม่ให้แม่บ้านทำ

ความสะอาดรอลูกทุกวันๆลูกก็ไม่กลับมาสักที

แก้ว : ก็กลับมาแล้วนี่ไงคะ (หญิงสาวเข้าไปกอดแขนแม่แบบอ้อนๆ)

แม่ : ไปๆๆคยองเทพาพี่เค้าไปขึ้นห้อง

คยองเท : ครับๆๆแม่

หลังจากคุยกับแม่เสร็จคยองเทก็พาชั้นมาที่ห้อง หลังจากที่ไม่มีบทพูดอยู่นานคยองเทก็พูดข้นมา

คยองเท : พี่แก้วไปเที่ยวกันเหอะวันนี้

แก้ว : วันนี้หรอพี่เหนื่อยว่ะ พรุ่งนี้เช้าเหอะ โอเคป้ะ น้องชายย

คยองเท : ^^' โอเคครับพี่สาว รีบอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวกันน้าาา อย่าช้าล่ะผมหิว

น้องชายรีบวิ่งออกไปเพราะรู้ทันว่าชั้นจะต้องด่าเรื่องที่ว่าชั้นอาบน้ำช้าา ไม่ช้าสักหน่อยแค่ครึ่งชั่วโมงเองว่าแต่

นี่ก็เบื่อเหมือนกันนะเนี่ย พรุ่งนี้จะเที่ยวให้หายเบื่อไปเลยยย

...บ้านโทโมะ แบม...

... : ไม่เอาคะ แบมไม่ไปไหนทั้งนั้นแบมจะเรียนที่นี่ไม่ไปต่อไหนเด็ดขาดคะ

แม่แบม : ทำไมถึงอยากเรียนที่นี่นักนะ ติดเพื่อนหรอออ

แบม : ป่าวนะคะ แบมอยากอยู่ที่นี่อ่ะ แม่คิดดูสิคะ พี่โทโมะก็ไม่อยู่แม่ก็เหงาแย่สิคะถ้าแบมไป

... : ใครว่าพี่ไม่อยู่กันเล๊า

แบม : พี่โทโมะกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ (เข้าไปกอดพี่ชาย)

โทโมะ : น้องสาวพี่โตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย กลับมาเมื่อกี้เองเห็นเราโวยวายเสียงดังลั่นบ้านเลยย

แบม : ก็แม่สิคะพี่โมะ

โทโมะ : : ) แม่ครับน้องไม่อยากไปก็อย่าไปบังคับเลยนะครับ ให้เรียนที่นี่แหละดีแล้ว ผมหวง

แม่โทโมะ แบม : อ่ะๆๆยอมก็ได้ (แล้วแม่ก็เดินออกไป)

แบม : พี่โทโมะพรุ่งนี้ไปเที่ยวกันนะ

โทโมะ : รู้เหตุผมแหละชอบเที่ยวนี่เองแม่ถึงอยากให้ไปเรียนต่อที่นู้นนอ่ะ

แบม : สรุปนี่จะไม่ไปใช่ป่ะ

โทโมะ : ไปสิน้องชวนทั้งที

แบม : โอเคคคคะเดี๋ยวแบมจะมาปลุกนะ ฝันดีคะพี่ชาย จุ๊บบ(เดินไปหอมแก้มพี่ชาย)

....................เม้นวันละนิด จิตแจ่มใสนะคะ....................

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา