ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน27
โทโมะเดินนำแก้วเข้าไปในบ้าน
“ไอโทโมะ”เสียงพ่อของโทโมะเรียกอย่างครึ้มกรึม แก้วที่เดินเข้ามาก็ถึงกลับตกใจ
“อะไร”โทโมะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเฮื่อยๆ
“นั่นใคร”เสียงทุ้มๆถาม
“เรื่องของผม”โทโมะว่าแล้วดึงแก้วเข้ามา โทโมะกำลังจะเดินขึ้นห้อง
“หยุดนะไอลูกเวร”โทโมะถึงกับชะงัก
“วันนี้แกไม่คิดจะรดน้ำดำหัวชั้นบ้างหรือยังไง”พ่อของโทโมะถามขึ้น
“พ่อยังมีอะไรให้ผมเคารพอีกหรอ”โทโมะหันมามองพ่อตัวเอง แก้วถึงกับค้าง
“ทะ..โทโมะ”แก้วเรียกโทโมะเบาๆ
“ฮึ...เด็กแกดูจะงงสินะที่เห็นคนเลวๆอย่างแกพูดกับพ่อแบบนี้”พ่อโทโมะมองหน้าแก้วและยิ้มกระหยิ่มอยู่มุมปาก
“อย่ามายุ่ง และอย่ามองแก้วในท่าทีแบบนั้น เค้าไม่ใช่คนอย่างที่พ่อคิด”แก้วตาลุกวาวเมื่อเห็นสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามของพ่อโทโมะ
“ไปสอยกลับมาจากผับไหนอีกหละ”พ่อโทโมะถามอย่างไม่ให้เกรียติแก้ว แก้วถึงกับกำมือแน่นแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร
“เค้าไม่ใช่คนแบบนั้น อย่าแม้แต่จะคิด”โทโมะว่าและชี้หน้าพ่อตัวเอง
“ฮึ...ชั้นแค่จะบอกว่ายัยคนนี้สวยกว่าทุกคนที่แกพามาอีกนะ”พ่อโทโมะพูดและเดินเข้าไปใกล้ๆแก้วก่อนจะเอามือลูบผมเล่น แก้วเอียงตัวออก
“เฮ้ย ออกไป อย่ามายุ่ง”โทโมะปัดมือพ่อของตัวเองออกและยืนบังแก้วไว้
“อย่าทำหวงก้างไปหน่อยเลยหนะ ทุกคนที่แกพามาชั้นก็รับช่วงต่อตลอด เบื่อเมื่อไหร่บอกชั้นจะรับต่อไว้เอง”พ่อของโทโมะพูดและเดินไปนั่งที่โซฟา
“ชั้นบอกว่าเค้าไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าพ่อยังพูดแบบนี้อีก ชั้นจะไม่เรียกพ่อว่าพ่ออีกต่อไป พ่อมันคนไม่รู้จักพอ แม่ถึงได้ทิ้งไป”โทโมะว่าพร้อมน้ำตาคลอเมื่อนึกถึงแม่ที่ทิ้งเขาไปตอนเขา5ขวบ แม่อยากเอาเค้าไปด้วยแต่กลัวว่าจะลำบากเลยปล่อยให้อยู่กับพ่อ
“แกอย่าว่าแต่ชั้น แกเองก็ไม่รู้จักพอ”พ่อของโทโมะพูดและยิ้มบางๆมุมปาก
“ฮึ ผมยังดีกว่าพ่อเยอะนัก”โทโมะว่าและยืนมองหน้าพ่อของเขาอย่างโกรดเคือง
“แกรีบเอาเด็กแกไปจัดการซะเถอะ เดี๋ยวจะเฉาตายซะก่อน”พ่อของโทโมะพูดและจิบน้ำชาหน้าตาเฉย
“บอกว่าเค้าผู้หญิงแบบนั้นไงหละ”โทโมะว่าแล้วหันหลังลากแก้วขึ้นบันไดไปในห้อง โทโมะปิดประตูลงดัง ปั้ง และนั่งนิ่งบนเตียงตัวเอง
“ทำไมพ่อนายมองชั้นเป็นคนแบบนั้น”แก้วถามโทโมะที่นั่งก้มหน้า
“พ่อชั้นเค้าก็เป็นแบบนี้ อย่าไปถือเลย”โทโมะเงยหน้าขึ้นมองแก้ว
“อืม ช่างเหอะ ว่าแต่ พาชั้นมาที่นี่ทำไม”แก้วถามและนั่งลงข้างโทโมะ
“ไม่รู้สิ แค่อยากให้มา”โทโมะพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป แก้วนั่งงงอยู่บนเตียงก็เอนตัวลงนอนเตียงนุ่มๆของโทโมะแก้วถอดรองเท้านักศึกษาส้นสูงสำดำออกแล้วเกลือกกลิ้งไปทั่วที่นอนแสนจะนิ่ม ลมจากแอร์เย็นๆทำให้แก้วง่วง แก้วเลื่อนหัวขึ้นไปหนุนหมอน และหลับตาลงแต่ยังไม่หลับ
“ปล่อยนะ”แก้วร้องลั่นเมื่อมีมือหนารวบกอดเขาไว้ แก้วหันไปเจอหน้าก็ถึงกับตกใจมากที่เป็น...พ่อของโทโมะ แก้วรีบสะบัดตัวไปมา
“โทโมะ โทโมะ ชะ...อึก”วิธีบ้าๆของพ่อโทโมะคือการเอามือปิดปากของแก้ว
“เด็กน้อย น่ารักจังเลย คืนละเท่าไหร่จ๊ะ”พ่อของโทโมะถามเสียงเยาะเบาๆ
“งั่ม”แก้วกัดลงที่มือของพ่อโทโมะอย่างแรงจนเขาปล่อยมือและเอามือขึ้นมาดู
“ยัยนี่แสบไม่เบา”พ่อโทโมะพูดเบาๆ
“โทโมะๆๆๆ”แก้วร้องเรียกโทโมะที่อยู่ในห้องน้ำ โทโมะได้ยินแว่วๆก็สวมเสื้อคลุมออกมาเห็นว่าพ่อตัวเองกำลังกอดรัดแก้วอยู่ โทโมะรีบเดินไปผลักพ่อของตัวเองออก
“บอกว่าอย่ามายุ่ง”โทโมะทำหน้าขรึมใส่ก่อนที่จะดึงแก้วมาแนบตัว แก้วดูหวาดๆ
“กี่คนๆแกก็ไม่เคยหวงขนาดนี้ ทำไมคนนี้หวงจังว่ะ”พ่อของโทโมะพูด
“ก็บอกว่าเค้าไม่ใช่คนอย่างที่พ่อคิด เค้าคือผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับผม จำเอาไว้ และอย่าได้แตะต้องตัวแก้วอีก ไม่งั้นละก็....พ่อได้เห็นดีกับผมแน่”โทโมะว่าพลางทำหน้าเฮี้ยมใส่ พ่อของโทโมะพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป โทโมะเดินไปล็อคประตูทั้งลูกบิด ทั้งกลอน และว่าโซ่คล้องอย่างดี
“ระวังตัวหน่อยนะ ไปอาบน้ำไป”โทโมะเดินเข้ามาและจับแก้มขาวๆของแก้วเล่น แก้วดูจะตกใจไม่หายแต่ก็คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
20นาทีผ่านไป แก้วออกมาพร้อมกับเสื้อคลุมสีฟ้าของโทโมะ
“โทโมะ มีเสื้อผ้าบ้างไหม”แก้วถามและมองโทโมะที่กำลังนั่งเล่นอินเทอร์เน็ตอยู่
“มีแต่ของผู้ชาย”โทโมะพูดแล้วหันไปมอง
“อะไรก็ได้เอามาเถอะ”แก้วพูดและเดินไปนั่งบนเตียงของโทโมะ โทโมะเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อกล้ามของเขากับหางเกงขายาวชุดนอนให้แก้ว
“ไม่มีเสื้อทับอีกตัวหรอ มันโป๊ไป”แก้วหยิบจากมือโทโมะมาดู
“ยังไงชั้นก็เคยเห็นแล้วอยู่ดี”โทโมะยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แก้ว
“ไอบ้า หยิบมาอีกตัวเลย”แก้วที่หน้าแด่งซ่านก็พูดเสียงดังอย่างเขินๆ โทโมะเลยยิ้มแล้วเดินไปหยิบเสื้อชุดนอนแขนสั้นของเขาส่งให้แก้ว แก้วหยิบและเดินเข้าห้องน้ำไป
10นาทีผ่านไป แก้วออกมาพร้อมชุดนอนตัวใหญ่ๆของโทโมะ แก้วเดินไปเอนตัวลงบนเตียงนุ่มๆ
“ทำไรอยู่อ่ะ”แก้วลุกขึ้นนั่งและมองโทโมะ
“เล่นคอม”โทโมะตอบอย่างไม่หันหน้ามอง
“มันมีอะไรน่าเล่นหรอไอคอมอะไรนั่น”แก้วถามแล้วลุกขึ้นไปยืนดูโทโมะ
“ก็หลายอย่างอ่ะ”โทโมะกำลังเข้าดูหนังผีอยู่เขาใส่หูฟังข้างเดียว
“หนังอะไรอ่ะ เฮ้ย หนังผีหรอ”แก้วตกใจกับผีที่โผล่มาให้เห็นตรงหน้าจอแล้วรีบเดินไปนั่งที่เตียงอีกครั้ง เอามือจับหน้าอกตัวเองและหายใจเข้าออก
“กลัวผีหรอ ฮึ”โทโมะหัวเราะเบาๆในคอก่อนจะปิดคอมและเดินไปนั่งข้างกับแก้ว
“ไม่ได้กลัว แค่ไม่ชอบดู”แก้วตอบอย่างเฉยๆแต่ความจริงแล้ว แก้วกลัวผียิ่งกว่างูเห่าอีก แก้วเอนตัวนอนบนเตียงของโทโมะ
“อะไรกัน พึ่ง1ทุ่มเองจะนอนแล้วหรอ”โทโมะถาม
“ไม่รู้สิ ห้องนายเย็นดี น่านอน”แก้วว่าพรางกับหยิบผ้าห่มปลายเท้าขึ้นมาห่มและหลับตาพริ้ม โทโมะเห็นเลยเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆแล้วซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาโอบกอดร่างบางใต้ผ้าห่มไว้หลวมๆ
“นี่ จะนอน”แก้วว่าพลางกับจับมือโทโมะออก
“ไม่ให้นอน”โทโมะว่าแล้วก็เอาคางของตัวเองไปวางบนไหล่ของแก้วในท่านอนและหันไปจุ๊บตามคอขาวๆของแก้วอย่าสนุก แก้วจั๊กจี้เลยหดคอลง โทโมะเลยแลบลิ้นเลียหูเล็กๆของแก้ว
“นี่ จั๊กจี๊นะ”แก้วบอกและพยายามสะบัดตัว…………..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
แฮะๆๆๆ อัพช้านิดนึง วันนี้จะอัพให้ 3ตอน เลยนะ
muah!! จุ๊บๆ ฮิฮิ