ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน27

โทโมะเดินนำแก้วเข้าไปในบ้าน

“ไอโทโมะ”เสียงพ่อของโทโมะเรียกอย่างครึ้มกรึม แก้วที่เดินเข้ามาก็ถึงกลับตกใจ

“อะไร”โทโมะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเฮื่อยๆ

“นั่นใคร”เสียงทุ้มๆถาม

“เรื่องของผม”โทโมะว่าแล้วดึงแก้วเข้ามา โทโมะกำลังจะเดินขึ้นห้อง

“หยุดนะไอลูกเวร”โทโมะถึงกับชะงัก

“วันนี้แกไม่คิดจะรดน้ำดำหัวชั้นบ้างหรือยังไง”พ่อของโทโมะถามขึ้น

“พ่อยังมีอะไรให้ผมเคารพอีกหรอ”โทโมะหันมามองพ่อตัวเอง แก้วถึงกับค้าง

“ทะ..โทโมะ”แก้วเรียกโทโมะเบาๆ

“ฮึ...เด็กแกดูจะงงสินะที่เห็นคนเลวๆอย่างแกพูดกับพ่อแบบนี้”พ่อโทโมะมองหน้าแก้วและยิ้มกระหยิ่มอยู่มุมปาก

“อย่ามายุ่ง และอย่ามองแก้วในท่าทีแบบนั้น เค้าไม่ใช่คนอย่างที่พ่อคิด”แก้วตาลุกวาวเมื่อเห็นสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามของพ่อโทโมะ

“ไปสอยกลับมาจากผับไหนอีกหละ”พ่อโทโมะถามอย่างไม่ให้เกรียติแก้ว แก้วถึงกับกำมือแน่นแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร

“เค้าไม่ใช่คนแบบนั้น อย่าแม้แต่จะคิด”โทโมะว่าและชี้หน้าพ่อตัวเอง

“ฮึ...ชั้นแค่จะบอกว่ายัยคนนี้สวยกว่าทุกคนที่แกพามาอีกนะ”พ่อโทโมะพูดและเดินเข้าไปใกล้ๆแก้วก่อนจะเอามือลูบผมเล่น แก้วเอียงตัวออก

“เฮ้ย ออกไป อย่ามายุ่ง”โทโมะปัดมือพ่อของตัวเองออกและยืนบังแก้วไว้

“อย่าทำหวงก้างไปหน่อยเลยหนะ ทุกคนที่แกพามาชั้นก็รับช่วงต่อตลอด เบื่อเมื่อไหร่บอกชั้นจะรับต่อไว้เอง”พ่อของโทโมะพูดและเดินไปนั่งที่โซฟา

“ชั้นบอกว่าเค้าไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าพ่อยังพูดแบบนี้อีก ชั้นจะไม่เรียกพ่อว่าพ่ออีกต่อไป พ่อมันคนไม่รู้จักพอ แม่ถึงได้ทิ้งไป”โทโมะว่าพร้อมน้ำตาคลอเมื่อนึกถึงแม่ที่ทิ้งเขาไปตอนเขา5ขวบ แม่อยากเอาเค้าไปด้วยแต่กลัวว่าจะลำบากเลยปล่อยให้อยู่กับพ่อ

“แกอย่าว่าแต่ชั้น แกเองก็ไม่รู้จักพอ”พ่อของโทโมะพูดและยิ้มบางๆมุมปาก

“ฮึ ผมยังดีกว่าพ่อเยอะนัก”โทโมะว่าและยืนมองหน้าพ่อของเขาอย่างโกรดเคือง

“แกรีบเอาเด็กแกไปจัดการซะเถอะ เดี๋ยวจะเฉาตายซะก่อน”พ่อของโทโมะพูดและจิบน้ำชาหน้าตาเฉย

“บอกว่าเค้าผู้หญิงแบบนั้นไงหละ”โทโมะว่าแล้วหันหลังลากแก้วขึ้นบันไดไปในห้อง โทโมะปิดประตูลงดัง ปั้ง และนั่งนิ่งบนเตียงตัวเอง

“ทำไมพ่อนายมองชั้นเป็นคนแบบนั้น”แก้วถามโทโมะที่นั่งก้มหน้า

“พ่อชั้นเค้าก็เป็นแบบนี้ อย่าไปถือเลย”โทโมะเงยหน้าขึ้นมองแก้ว

“อืม ช่างเหอะ ว่าแต่ พาชั้นมาที่นี่ทำไม”แก้วถามและนั่งลงข้างโทโมะ

“ไม่รู้สิ แค่อยากให้มา”โทโมะพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป แก้วนั่งงงอยู่บนเตียงก็เอนตัวลงนอนเตียงนุ่มๆของโทโมะแก้วถอดรองเท้านักศึกษาส้นสูงสำดำออกแล้วเกลือกกลิ้งไปทั่วที่นอนแสนจะนิ่ม ลมจากแอร์เย็นๆทำให้แก้วง่วง แก้วเลื่อนหัวขึ้นไปหนุนหมอน และหลับตาลงแต่ยังไม่หลับ

“ปล่อยนะ”แก้วร้องลั่นเมื่อมีมือหนารวบกอดเขาไว้ แก้วหันไปเจอหน้าก็ถึงกับตกใจมากที่เป็น...พ่อของโทโมะ แก้วรีบสะบัดตัวไปมา

“โทโมะ โทโมะ ชะ...อึก”วิธีบ้าๆของพ่อโทโมะคือการเอามือปิดปากของแก้ว

“เด็กน้อย น่ารักจังเลย คืนละเท่าไหร่จ๊ะ”พ่อของโทโมะถามเสียงเยาะเบาๆ

“งั่ม”แก้วกัดลงที่มือของพ่อโทโมะอย่างแรงจนเขาปล่อยมือและเอามือขึ้นมาดู

“ยัยนี่แสบไม่เบา”พ่อโทโมะพูดเบาๆ

“โทโมะๆๆๆ”แก้วร้องเรียกโทโมะที่อยู่ในห้องน้ำ โทโมะได้ยินแว่วๆก็สวมเสื้อคลุมออกมาเห็นว่าพ่อตัวเองกำลังกอดรัดแก้วอยู่ โทโมะรีบเดินไปผลักพ่อของตัวเองออก

“บอกว่าอย่ามายุ่ง”โทโมะทำหน้าขรึมใส่ก่อนที่จะดึงแก้วมาแนบตัว แก้วดูหวาดๆ

“กี่คนๆแกก็ไม่เคยหวงขนาดนี้ ทำไมคนนี้หวงจังว่ะ”พ่อของโทโมะพูด

“ก็บอกว่าเค้าไม่ใช่คนอย่างที่พ่อคิด เค้าคือผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับผม จำเอาไว้ และอย่าได้แตะต้องตัวแก้วอีก ไม่งั้นละก็....พ่อได้เห็นดีกับผมแน่”โทโมะว่าพลางทำหน้าเฮี้ยมใส่ พ่อของโทโมะพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป โทโมะเดินไปล็อคประตูทั้งลูกบิด ทั้งกลอน และว่าโซ่คล้องอย่างดี

“ระวังตัวหน่อยนะ ไปอาบน้ำไป”โทโมะเดินเข้ามาและจับแก้มขาวๆของแก้วเล่น แก้วดูจะตกใจไม่หายแต่ก็คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป

20นาทีผ่านไป แก้วออกมาพร้อมกับเสื้อคลุมสีฟ้าของโทโมะ

“โทโมะ มีเสื้อผ้าบ้างไหม”แก้วถามและมองโทโมะที่กำลังนั่งเล่นอินเทอร์เน็ตอยู่

“มีแต่ของผู้ชาย”โทโมะพูดแล้วหันไปมอง

“อะไรก็ได้เอามาเถอะ”แก้วพูดและเดินไปนั่งบนเตียงของโทโมะ โทโมะเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อกล้ามของเขากับหางเกงขายาวชุดนอนให้แก้ว

“ไม่มีเสื้อทับอีกตัวหรอ มันโป๊ไป”แก้วหยิบจากมือโทโมะมาดู

“ยังไงชั้นก็เคยเห็นแล้วอยู่ดี”โทโมะยิ้มเจ้าเล่ห์ให้แก้ว

“ไอบ้า หยิบมาอีกตัวเลย”แก้วที่หน้าแด่งซ่านก็พูดเสียงดังอย่างเขินๆ โทโมะเลยยิ้มแล้วเดินไปหยิบเสื้อชุดนอนแขนสั้นของเขาส่งให้แก้ว แก้วหยิบและเดินเข้าห้องน้ำไป

10นาทีผ่านไป แก้วออกมาพร้อมชุดนอนตัวใหญ่ๆของโทโมะ แก้วเดินไปเอนตัวลงบนเตียงนุ่มๆ

“ทำไรอยู่อ่ะ”แก้วลุกขึ้นนั่งและมองโทโมะ

“เล่นคอม”โทโมะตอบอย่างไม่หันหน้ามอง

“มันมีอะไรน่าเล่นหรอไอคอมอะไรนั่น”แก้วถามแล้วลุกขึ้นไปยืนดูโทโมะ

“ก็หลายอย่างอ่ะ”โทโมะกำลังเข้าดูหนังผีอยู่เขาใส่หูฟังข้างเดียว

“หนังอะไรอ่ะ เฮ้ย หนังผีหรอ”แก้วตกใจกับผีที่โผล่มาให้เห็นตรงหน้าจอแล้วรีบเดินไปนั่งที่เตียงอีกครั้ง เอามือจับหน้าอกตัวเองและหายใจเข้าออก

“กลัวผีหรอ ฮึ”โทโมะหัวเราะเบาๆในคอก่อนจะปิดคอมและเดินไปนั่งข้างกับแก้ว

“ไม่ได้กลัว แค่ไม่ชอบดู”แก้วตอบอย่างเฉยๆแต่ความจริงแล้ว แก้วกลัวผียิ่งกว่างูเห่าอีก แก้วเอนตัวนอนบนเตียงของโทโมะ

“อะไรกัน พึ่ง1ทุ่มเองจะนอนแล้วหรอ”โทโมะถาม

“ไม่รู้สิ ห้องนายเย็นดี น่านอน”แก้วว่าพรางกับหยิบผ้าห่มปลายเท้าขึ้นมาห่มและหลับตาพริ้ม โทโมะเห็นเลยเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆแล้วซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาโอบกอดร่างบางใต้ผ้าห่มไว้หลวมๆ

“นี่ จะนอน”แก้วว่าพลางกับจับมือโทโมะออก

“ไม่ให้นอน”โทโมะว่าแล้วก็เอาคางของตัวเองไปวางบนไหล่ของแก้วในท่านอนและหันไปจุ๊บตามคอขาวๆของแก้วอย่าสนุก แก้วจั๊กจี้เลยหดคอลง โทโมะเลยแลบลิ้นเลียหูเล็กๆของแก้ว

“นี่ จั๊กจี๊นะ”แก้วบอกและพยายามสะบัดตัว…………..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

แฮะๆๆๆ อัพช้านิดนึง วันนี้จะอัพให้ 3ตอน เลยนะ

muah!! จุ๊บๆ ฮิฮิ