ปากร้ายแต่ใจรัก

ตอน28

“ง่วงไม่ใช่หรอ นอนสิ”โทโมะพูดทั้งๆที่กำลังจูบไปทั่วคอขาวๆ

“นี่ นายทำแบบนี้ชั้นจะนอนได้อย่างไง”แก้วว่าพร้อมเอามือแงะมือโทโมะ

“ฮึ ไม่ง่วงแล้วหรอ”โทโมะว่าและถอนจูบพร้อมกับชะเง้อหน้ามองหน้าแก้ว

“จะหายง่วงก็เพราะนายเนี้ยแหละ ขัดอารมณ์จัง”แก้วว่าและหันหน้าเข้าหาโทโมะ คิ้วยังคงขมวดกันแน่น

“ดีละ ไม่ต้องนอนหรอก”โทโมะพูดจบก็เอาจมูกชนกับแก้วและเอามือดันหลังแก้วให้ชนกับตัวเขา แก้วลืมตาโตแล้วมองตาโทโมะที่อยู่ใกล้ซะเหลือเกิน

“ทะ...ทำอะไร”แก้วอ้ำอึ้งและถาม

“ทำอะไรที่สนุกๆ”โทโมะพูดจบก็เลื่อนหน้าเข้าหาแก้วแล้วจูบลงบนริมฝีปากบางอย่างเบาแรง ลิ้นใหญ่เกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างช้าๆ แก้วค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆโทโมะเองก็หลับตาลงเช่นกัน มือของโทโมะไล้ไปตามผมของแก้วขึ้นไปเรื่อยๆและลงมาจนถึงก้นนิ่มๆ โทโมะค่อยๆเลื่อนมือเข้าไปในเสื้อของแก้วล้วงไปลูบเนื้อเนียนๆของสาวคนนี้ แก้วรู้สึกอบอุ่นแต่เขาก็อดที่จะปกป้องร่างกายตัวเองไม่ได้ แก้วพยายามดันโทโมะออก แก้วเอามือตัวเองทุบหน้าอกโทโมะอยู่หลายครั้ง แก้วเริ่มจะหายใจไม่ทัน โทโมะเองก็เหมือนกัน โทโมะค่อยๆถอนจูบออกช้าๆ

“ชอบไหม”โทโมะถามเบาๆ แก้วที่หน้าแดงลืมตามองแววตาที่แสนจะเป็นมิตรของโทโมะและรอยยิ้มของเขาอย่างเต็มใจ แก้วยิ้มตอบอย่างเขินอาย

“ชอบบ้าอะไรหละ”แก้วว่าและทุบอกโทโมะเบาๆ โทโมะเอื้อมมือมาจับมือแก้วไว้

“จะนอนหรือยัง”โทโมะถามพร้อมกับเลื่อนมือไปเสยผมให้กับแก้ว แก้วพยายามดิ้นตัวออกห่างโทโมะแต่ก็ทำไม่ได้

“จะนอนแล้ว”แก้วพูดและหลับตาลงแต่ยังไม่หลับ โทโมะเห็นก็เลยแกล้งถอดเสื้อตัวเองออก ไปคลุมหัวของแก้ว

“เอ้ย อะไรเนี้ย”แก้วเอามือหยิบเสื้อโทโมะออก

“ฮ่าๆๆ เธอถอดเสื้อชั้น”โทโมะพูดและชี้ไปที่มือแก้ว

“ฮะ จะบ้าหรือไง นายนั่นแหละถอดเอง”แก้วพูดทั้งๆที่ในมือถือเสื้อของโทโมะอยู่

“นั่นไงหลักฐาน”โทโมะชี้ไปที่มือแก้วและหัวเราเบาๆ แก้วรีบโยนเสื้อโทโมะใส่หัวของโทโมะและยิ้มบางๆ

“ชั้นจะนอน อย่าแกล้งอีกหละ”แก้วพูดจบก็หันหน้าหนี โทโมะกอดแก้วไว้แน่น

“นี่ นาย ไปใส่เสื้อได้ไหมเนี้ยชั้นเย็นๆหลัง”แผ่นอกกว้างที่แนบชิดกับหลังของแก้วทำให้แก้วรู้สึกหวิวๆที่แผ่นหลังตัวเองจนต้องพูดออกมา

“เธอก็ถอดเสื้อเธอสิ จะได้เหมือนกัน”โทโมะพูดจบก็เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อแก้ว

“นี่ หยุดนะ”แก้วพูดและจับมือโทโมะไว้

“อ้าว ทำไมหละ”โทโมะว่าพรางงับหูแก้ว

“ไอบ้า เจ็บนะ”แก้วพูดและตีมือโทโมะอย่างแรง แปะๆๆ!

“ฮ่าๆๆ อ่ะๆนอนๆ ไม่แกล้งละ”โทโมะพูดจบก็หันหน้าหนีแก้ว แก้วเลยหลับตาลงและนอนหลับไป

เช้าตรู่

เมื่อทำกิจกรรมตอนเช้าเสร็จโทโมะก็พาแก้วลงมาข้างล่างด้วยชุดเซอๆของโทโมะ

“วันนี้ชั้นกลับบ้าน แกจะไม่มีของฝากให้ชั้นบ้างหรอ”เสียงทักของพ่อโทโมะถามขึ้น

“อะไร”โทโมะถามด้วยหน้าตาไม่พอใจ

“เด็กแกไง”พ่อของโทโมะเล็งแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้า

“พ่อจะไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับคนของชั้น”โทโมะว่าพร้อมดึงมือแก้วไปขึ้นรถ แก้วเดินตามไปตามแรงดึงของโทโมะ โทโมะขับรถออกไปอย่างเร็ว ฟิ่ว~~~~~

“นี่ ขับช้าๆหน่อยได้ไหม ชั้นจะอ้วก”แก้วที่เมารถก็เอามือปิดปากตัวเอง โทโมะหันมองแก้วและชะลอรถให้ช้าลง แก้วเริ่มจะมึนค้าง

“ขอโทด หายยัง”โทโมะที่โมโหก็กลับมาเป็นห่วงแก้ว

“มียาดมไหม มันมึนค้าง”แก้วเอามือควานหายาดมทั่วรถแต่ก็ไม่มี

“เธอไม่ชอบยาดมไม่ใช่หรอ”โทโมะถามขึ้น

“ไม่ชอบยาดมแต่ชอบอย่าหม่องอ่ะ”แก้วหันหน้าไปมองโทโมะและยิ้มน้อยๆ โทโมะเลี้ยวไปจอดที่ปั้มลงไปซื้อยาหม่องมาให้แก้ว

“อ่ะ”โทโมะยื่นให้ตอนขึ้นมานั่งบนรถแล้ว แก้วรับไว้ก่อนที่โทโมะจะขับรถออกไป

“นายทะเลาะกับพ่อทำไมหละ”อยู่ดีๆแก้วก็ถามขึ้น

“ที่เค้าทำกับเธอมันสมควรไหมหละ อายุก็คราวพ่อแต่ทำตัวได้.....ฮึ้ย”โทโมะไม่อาจจะว่าพ่อตัวเองได้ ได้แต่เอามือกระแทกพวงมาลัยแรงๆไปทีนึง

“เค้าไม่เคยจริงใจกับแม่ชั้นสักครั้งจนชั้นต้องพรากแม่แบบนี้ไงหละ”โทโมะพูดขึ้น

“แต่อย่างน้อยนายก็ยังมีพ่อ นายควรจะรักเขามากๆนะ”

“เธอไม่รู้หรอก เค้าไม่เคยรักชั้นเลย เค้าปลักปลำชั้นตลอดเวลาว่าเป็นลูกแม่กับชู้ และก็ด่าชั้นทุกครั้งที่เจอหน้า ไม่ว่าชั้นจะพาเพื่อนผู้หญิงหรือใครเข้าบ้านที่เป็นผู้หญิงเค้าก็จะ......จะคอยทำที่เค้าพยายามทำกับเธอ”โทโมะพูดจบก็ขับรถเร็วขึ้น

“เอ่อ.....ชั้นเข้าใจละ แต่ขับช้าๆได้ไหม”แก้วพูดขึ้นเมื่อตัวเองเริ่มมึนหัวอีกครั้ง

“โทดที”โทโมะเบาแรงเหยียบคันเร่งลง

“นายจะขับไปไหน”แก้วถามขึ้น

“ไม่รู้”โทโมะตอบหน้าตาเฉย

“ฮะ!!”แก้วทำหน้างงแต่ก็นั่งต่อไป โทโมะขับรถไปจอดในที่ที่ค่อนข้างจะมืดๆทั้งๆที่เช้าอยู่ เป็นเหมือนพงหญ้าข้างๆถนน ต้นไม้เต็มไปหมดมีช่องน้อยๆพอให้รถเข้าไปได้ โทโมะขับไปจอดและเอาหัวพิงเบาะหลับตา

“มาทำไม”แก้วถามขึ้น โทโมะลืมตาและหันไปมองแก้วที่นั่งเอ๋ออยู่

“พักผ่อน”โทโมะพูดจบก็เปิดหลังคารถ ปิดเครื่องยนตร์ แก้วหลับตาลงนอนพักผ่อน ลมเย็นๆพัดชายผมยาวสลวยปลิวไปกระทบกับหน้าของโทโมะ ทำให้โทโมะนอนไม่ได้

“เธอ มัดผมก่อนได้ไหม”โทโมะดึงผมแก้วไว้ แก้วเจ็บเลยลืมตาขึ้น

“ปล่อยนะอย่าดึง”แก้วเย่อกลับมาเบาๆ โทโมะไม่ยอมปล่อย ต่างคนต่างเย่อ ผมที่ดูมีน้ำหนักของแก้วเริ่มขาดทีละเส้นแต่ไม่ได้ขาดตั้งแต่โคน ขาดครึ่งเส้นหรือปลายเส้นที่โทโมะดึง

“ย๊ากกกก ปล่อยนะเว้ยยยย”แก้วดึงอย่างแรงจน

“กึ๊ย~~ 0.0”โทโมะอุทานออกมาเมื่อผมแก้วขาดดัง เปรี้ย!! ขาดครึ่งเส้นประมาณหนึ่งกำมือน้อยๆจนผมแก้วส่วนหนึ่งด้านซ้ายสั้นปะบ่า

“อร้ายยยยยยยยยยย โทโมะ ไอบ้า นายมาดึงผมชั้นทำไม ไอบ้าๆๆๆ ฮือ ผมที่รักของชั้น นายๆๆ นายตายแน่”แก้วลุกขึ้นคุกเข่ากับเบาะรถและบีบคอโทโมะ โทโมะหดคอและหัวเราเบาๆ

“เธอผมสั้นนี่ก็เอ๋อดีนะ”โทโมะหัวเราะออกมาเบาๆ

“ไอบ้าๆๆๆๆ”แก้วฟาดฝ่ามืออรหันลงไปที่หัวไหล่โทโมะแรงๆก่อนจะนั่งลง โทโมะเอาผมของแก้วที่ติดมือตัวเองโยนกระจายไปทั่วทุกทิศของต้นไม้ แก้วจับผมที่สั้นข้างยาวข้างของตัวเองอย่างนึกเสียใจ....................

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เว่อร์ไปไหมดึงทีผมขาดเลย 555+

ยังไงก็รักทุกคนนะคะ เดี๋ยวให้อีกตอน ให้หายอยากกันไปเลย

muah!!