เพื่อนกัน...ฉันรักเธอTK

keaw talk
@ kami cafe
ฉันนั่งเหงาหงอยอยู่คนเดียวที่ร้านนี้ เพราะไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนละ เบื่อบ้าน- -*
เอ้ะ!ฉันมีเพื่อนนี่นา ใช่ ฉันมีเพื่อน
"สวัสดีเฟย์ :)"
(อ..อะ ไรของแก=[]=)
"มาหาฉันที่ร้าน kami cafe หน่อยได้มั๊ยย?"
(ฉันมีเวลาว่างให้เพื่อนรักเสมอจ้า)
"ขอบใจนะที่ร๊ากก>3<"
(แกไม่ใช่เพื่อนรักฉัน-*-)
"โหดร้ายอ่ะเฟย์T^T"
(อ่ะๆอีก10นาทีเจอกัน)
"แล้วฟางล่ะ"
(ไปเดตกับป๊อบน่ะ= =)
"เช้อออ โอเคๆอีก10นาทีเจอกัน"
ตู๊ดดดดดๆๆๆ~
"อ่าววว จริญญา :)"ใครมาเรียกชื่อจริงฉันอีกเนี่ย เสียวหลังเลย = =;
"อ่าว ธามไท =[]="หมอนี่ นี่เองงงง-*-
"มาทำอะไรเเถวนี้เนี่ย"ธามถาม
"มาซื้อหนังสือน่ะ-0-"ฉันประชด
"นี่ไม่ใช่ร้านหนังสือซะหน่อย-3-"
"-*-//"ฉันมอง
"แล้วนี่นายมากับใคร.."
"เฮ้!ธาม สั่งไอติมหรือสั่งข้าวเหนียวมะม่วงโรยซอสพริกไทยดำว๊ะ นานจริงๆ อ่าวแก้ว..O_O"คนพูดไม่ใช่ใครที่ไหน เขื่อน นี่เอง
"สวัสดีเขื่อน :)"
"มาทำอะไรแถวนี้คนเดียวเนี่ย?"
"มากินไอศกรีมนี่แหละจ่ะ ^^;"
"น้อยๆหน่อย เมื่อกี้ยังบอกมาซื้อหนังสืออยู่เลยนะจริญญา"
"อย่ายุ่งน่ะธาม!-*-//"
"แล้วโมะล่ะ ไม่มาเหรอ?"เขื่อนถามต่อ
"ไม่อ่ะ เค้าคงไปหาพิมเเล้วมั้ง"
"พูดงี้เเสดงว่างอนมันอ่ะดี๊^O^"เกลียดนัก..คนรู้ทัน-0-
"ไม่ได้งอนซะหน่อย-3-"
"จริงอ่ะ"
"จริงสิ"
...ฉันไม่ได้งอนโมะนะ แค่พอระบายกับบ๊อบบี้เเล้วก้รู้สึกน้อยใจเฉยๆ เจ้าตัวเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันงอน เดี๋ยวกลับบ้านไปก็คงมากวนประสาทฉันเเน่ๆเลย-*-
"นี่เขื่อน มารังแกอะไรเพื่อนฉันกันย้ะ??"เฟย์มาเเล้ววว>O<
"เปล่านะๆๆ ธามฉันว่าเรารีบไปกันเถอะๆ เห็นหน้าเฟย์เเล้วกินไม่ลงละ-0-"อะไรกัน เมื่อวันศุกร์ยังดีๆหวานๆกันอยู่เลย โกรธกันอีกล่ะสิ
"เชิญเลย ไปกินบ้านจินนี่สิจะได้กินลง!"เฟย์ก็ประชดประชันไป
"อื้อ ไปกินแน่ ยัยขี้งอน-3-"อะไรเนี่ยฉันงง
"ชิ!ผู้ชายเอาเเต่ใจ!"
"ผู้หญิงเอาเเต่งอน!"
"เเบร่/เเบร่ :P" ทั้งสองเเลบลิ้นให้กันเเล้วเขื่อนกับธามก็เดินเเยกไปเลย ทิ้งฉันให้สงสัย ' '
"อะไรเหรอเฟย์ เกิดอะไรขึ้น ' '?"
"ก็เขื่ือนน่ะสิฉันโทรไปก็สายไม่ว่าง ฉันก็เลยเดาว่าคงคุยกับยัยจินนี่นั่นน่ะ"มันก็คิดเกินไปนะบางทีU_U
"อย่าคิดมากสิเฟย์-0-"
"ช่างเถอะ ว่าแต่แก้วมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าเนี่ย"
"อื้มม-.-"
"เรื่องอะไรล่ะ"
"ฉันว่า เอ่อ..ฉัน.."
".."
"ฉันว่า..บางที"
"..."
"ฉันน่าจะ.."
"ชอบโทโมะเข้าเเล้วล่ะสิ.."
"เฟย์รู้O///O"
"ใครดูไม่ออกกันเล่า ก็มีแต่ตาทึ่มโมะนั่นแหละที่มัวเเต่ไมรู้เรื่องอะไร"โมะ..ไม่ใช่ตาทึ่มนะ-/-
"แล้วอยากให้ฉันช่วยอะไรล่ะ หืม?"
"คืองี้..."
"เหอะ..ก่ะเเล้วเชียว โอเคๆแกนี่เจ๋งดีนะ คิดอะไรประหลาดชมัด-0-"
"ไม่ประหลาดไม่ใช่ฉันย่ะเฟย์^^;"
"เหอะ..งั้นแกรีบกลับไปหาโมะเถอะรีบทำคะเเนนไว้นะเเซงยัยพิมเลย"
"โอเคตามนั้นเล้ยยย~"ฉันจะเเรดเเล้วนะ คิคิ >O<
"ให้ไปส่งบ้านป่ะ?"เฟย์ถามฉัน
"ก็ดีนะ ป่ะเถอะ"
"ฉันเพิ่งกินไอศกรีมได้เเค่้ก้อนเดียวเองนะ-*-"
"ช่างมันก่อนเถอะเฟย์"
"ไม่เป็นไรครับน้องเฟย์ พี่ไปส่งแก้วเอง"
พ..พี่กวิน!! OoO??
"เอ่อ..ค่ะ"เฟย์ที่เอ่อๆอยู่ตอบอย่างงงๆ
"แก้วกลับกับเฟย์ดีกว่านะเผื่อพี่กวินมีธุระ"ฉันพูด..มันเเปลดนะที่อยู่ดีๆพี่กวินก็โผล่มาเนี่ย
"ไม่มี..ลุกเถอะ รีบกลับบ้านซะที"พี่กวินฉุดข้อมือฉันให้ลุก
"พี่กวินแก้วลุกเองได้นะ อะไรของพี่เนี้ยแก้วเจ็บนะ!?"ฉันกึ่งโวยวายกึ่งถาม อยู่ดีๆก็มาบีบข้อมือฉันเเรงอย่างงี้ต้องโมโหใครมาเเน่ๆ แต่พี่กวินไม่ใช่คนที่วีนขนาดนี้นะ?? แก้วใจงงค่าาา TOT
"พี่กวินคะ คือเฟย์ว่า.."เฟย์เเกต้องช่วยฉันนนนTTOTT
"ไม่มีอะไรหรอกน้องเฟย์ พี่จะสั่งสอนเด็กดื้อที่แอบมากินไอศกรีมคนเดียวหน่อยน่ะ ไปนะครับ ^^;"ไม่ใช่..มันต้องมีอะไรร้ายกว่านั้นเเน่ๆ-0-
"ขึ้นรถ!"
"พี่กวิน เลิกบีบข้อมือเเก้วสิ แก้วเจ็บนะ!!!"
"เจ็บก็ขึ้นรถไปสิ!"ทำไมต้องมาตะคอกด้วยเนี่ย
แต่ฉันก็ยอมขึ้นไปนั่งบนถรเพราะรู้ว่ายังไงๆก้ไม่มีทางต้านเเรงของพี่กวินได้หรอก
@บนรถ(ที่เงีียบสงบ)
"พี่ไม่ได้จะรุนเเรงกับแก้วนะ"
"..."
"พี่เเค่โมโหเเรงไปหน่อย"
"..."
"พี่ขอโทษนะ"
"..."
"แก้ว!!!"
"อะไร..พี่กวินมีอะไรกับแก้วอีก"
"นี่แก้วทำไมทำตัวดื้ออย่างนี้"
"แก้วจะไม่ดิ้อเลยถ้าพี่กวินบอกมาว่าอะไรคือเหตุผลที่พี่กวินตามมาลากแก้วที่ร้าน แก้วทำอะไรผิดน่ะ!?"
"เพราะเเก้วออกมาคนเดียวเพราะเเก้วไม่บอกพี่!"เราเริ่มโต้เถียงกันอีกยก
"แก้วโตเเล้ว แก้วไปไหนมาไหนของแก้วอย่างนี้ทุกที พี่กวินน่ะเลิกยุ่งซะที!"
"มันไม่้ง่ายหรอกนะ"พี่กวินแสยะยิ้ม เสียวหลังอีกแล้ว= =
"..."
ฉันเงียบ เงียบมาตลอด จนถึงบ้าน
"ถึงเเล้ว"
"..."ฉันเปิดประตูรถเเล้วรีบเดินเข้าไปในบ้านเเต่ถึงเเค่ห้องโถงเท่านั้น พี่กวินก็ตรงมากระชากมืออีก
...นี่มันอะไรกันนักกันหนา
"อะไรของพี่กวินอีก แก้วเหนื่อยแก้วอยากพักผ่อน!!"
"อยากพักผ่อนหรือไปหาไอ้โทโมะกันเเน่"
"หาโทโมะ พอใจพี่กวินนมั๊ยละ ห้ะ!?"
"แก้ว"พี่กวินบีบข้อมือฉันแรงกว่าเดิม จนกระดูกฉันเเทบหัก
"รู้มั๊ย พี่ได้ยินทุกอย่างเลยนะ ในสวนเมื่อเช้านี้น่ะ"อ๋อ..เรื่องนี้นี่เอง 
"รู้ด้วยสินะว่าแก้วชอบโทโมะ รู้สินะ รู้เเล้วใช่มั๊ย รู้เเล้วก้เลิกยุ่งกับแก้วเเล้วกลับไปเรียนที่ต่างประเทศต่อซะ"
"..."พี่กวินจ้องลงมาในตาฉันอย่างที่เคยทำ แต่คราวนี้เเววตานั้นบอกถึงความเศร้า 
"พี่กวินน่ะไม่ควรรักแก้วตั้งเเต่เเรกเลย ใช่!แก้วปลื้มพี่เเต่ เเก้วรักโทโมะแก้วชอบโทโมะอ่ะ พี่กวินเข้าใจมั๊ย"
"..."
"เฮอะ..แก้วสมเพชตัวเองเหมือนกันนะที่ไปชอบเพื่อนสนิทตัวเอง ยิ่งใกล้กันมันก็ห่างกันมากขึ้นเท่านั้น"
"..."
"พี่กวินรู้มั๊ยโมะน่ะเป็นคนเดียวเลย ที่ทำให้แก้ว หึง หวง ห่วง ยิ้ม เศร้า หรือมีความสุขได้ โมะคนเดียวอ่ะ โมะคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้แก้วมีความรู้สึกอย่างนี้ได้"
"..."
"แก้วจะทำทุกอย่าง แก้วจะรั้งโมะทุกวิธีทาง แก้วจะไม่ยอมยกโมะให้ใคร ไม่ว่าหน้าไหนก็ตาม!!!"
"เท่านี้สินะ"พี่กวินพูด
"..."คราวนี้ฉันเองที่เป็นคนเงียบ
"แก้วก็ไม่อยากยอมเเพ้ แก้วก็ไม่อยากยกไอ้นั่นให้ใคร แต่แก้วรู้มั๊ยว่าพี่ก็ไม่ต่างอะไรจากแก้วเลย"
"..."
"พี่จะบอกกับแก้วว่า พี่ก็จะไม่ยกแก้วให้ใครไม่ว่าหน้าไหนก็ตามเหมือนกัน!!"
"ก็ลองดูสิ :)"ฉันเเสยะยิ้ม
"ฮึ!"พี่กวินปล่อยมืออกจากข้อมือฉัน แล้วสบถอย่างเหลืออด
"แก้วขอไปพักผ่อนนะ"ฉันเดินขึ้นมาบนห้องแล้วก็อยากจะหลับอยากจะพัก
อยากจะ..
..สู้กับน้ำตาที่ไหลออกมา แต่มัน
.....ท้อเกินจะหยุดน้ำตาได้
ทำไมอะไรๆวุ่นวายอย่างนี้
-----------------------------------------------------------------------------------------------
แต่งไปน้ำตาไหลไป ดราม่ามากอ่ะช่วงนี้ ฮืออออออออออ
 เม้นให้หนูได้มั๊ย หนูท้อมากกกกกกกกกกกกกกกกก T^T ขอร้องล่ะนะนะ :)