เพื่อนกัน...ฉันรักเธอTK

keaw talk

@ kami cafe

ฉันนั่งเหงาหงอยอยู่คนเดียวที่ร้านนี้ เพราะไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนละ เบื่อบ้าน- -*

เอ้ะ!ฉันมีเพื่อนนี่นา ใช่ ฉันมีเพื่อน

"สวัสดีเฟย์ :)"

(อ..อะ ไรของแก=[]=)

"มาหาฉันที่ร้าน kami cafe หน่อยได้มั๊ยย?"

(ฉันมีเวลาว่างให้เพื่อนรักเสมอจ้า)

"ขอบใจนะที่ร๊ากก>3<"

(แกไม่ใช่เพื่อนรักฉัน-*-)

"โหดร้ายอ่ะเฟย์T^T"

(อ่ะๆอีก10นาทีเจอกัน)

"แล้วฟางล่ะ"

(ไปเดตกับป๊อบน่ะ= =)

"เช้อออ โอเคๆอีก10นาทีเจอกัน"

ตู๊ดดดดดๆๆๆ~

"อ่าววว จริญญา :)"ใครมาเรียกชื่อจริงฉันอีกเนี่ย เสียวหลังเลย = =;

"อ่าว ธามไท =[]="หมอนี่ นี่เองงงง-*-

"มาทำอะไรเเถวนี้เนี่ย"ธามถาม

"มาซื้อหนังสือน่ะ-0-"ฉันประชด

"นี่ไม่ใช่ร้านหนังสือซะหน่อย-3-"

"-*-//"ฉันมอง

"แล้วนี่นายมากับใคร.."

"เฮ้!ธาม สั่งไอติมหรือสั่งข้าวเหนียวมะม่วงโรยซอสพริกไทยดำว๊ะ นานจริงๆ อ่าวแก้ว..O_O"คนพูดไม่ใช่ใครที่ไหน เขื่อน นี่เอง

"สวัสดีเขื่อน :)"

"มาทำอะไรแถวนี้คนเดียวเนี่ย?"

"มากินไอศกรีมนี่แหละจ่ะ ^^;"

"น้อยๆหน่อย เมื่อกี้ยังบอกมาซื้อหนังสืออยู่เลยนะจริญญา"

"อย่ายุ่งน่ะธาม!-*-//"

"แล้วโมะล่ะ ไม่มาเหรอ?"เขื่อนถามต่อ

"ไม่อ่ะ เค้าคงไปหาพิมเเล้วมั้ง"

"พูดงี้เเสดงว่างอนมันอ่ะดี๊^O^"เกลียดนัก..คนรู้ทัน-0-

"ไม่ได้งอนซะหน่อย-3-"

"จริงอ่ะ"

"จริงสิ"

...ฉันไม่ได้งอนโมะนะ แค่พอระบายกับบ๊อบบี้เเล้วก้รู้สึกน้อยใจเฉยๆ เจ้าตัวเขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันงอน เดี๋ยวกลับบ้านไปก็คงมากวนประสาทฉันเเน่ๆเลย-*-

"นี่เขื่อน มารังแกอะไรเพื่อนฉันกันย้ะ??"เฟย์มาเเล้ววว>O<

"เปล่านะๆๆ ธามฉันว่าเรารีบไปกันเถอะๆ เห็นหน้าเฟย์เเล้วกินไม่ลงละ-0-"อะไรกัน เมื่อวันศุกร์ยังดีๆหวานๆกันอยู่เลย โกรธกันอีกล่ะสิ

"เชิญเลย ไปกินบ้านจินนี่สิจะได้กินลง!"เฟย์ก็ประชดประชันไป

"อื้อ ไปกินแน่ ยัยขี้งอน-3-"อะไรเนี่ยฉันงง

"ชิ!ผู้ชายเอาเเต่ใจ!"

"ผู้หญิงเอาเเต่งอน!"

"เเบร่/เเบร่ :P" ทั้งสองเเลบลิ้นให้กันเเล้วเขื่อนกับธามก็เดินเเยกไปเลย ทิ้งฉันให้สงสัย ' '

"อะไรเหรอเฟย์ เกิดอะไรขึ้น ' '?"

"ก็เขื่ือนน่ะสิฉันโทรไปก็สายไม่ว่าง ฉันก็เลยเดาว่าคงคุยกับยัยจินนี่นั่นน่ะ"มันก็คิดเกินไปนะบางทีU_U

"อย่าคิดมากสิเฟย์-0-"

"ช่างเถอะ ว่าแต่แก้วมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าเนี่ย"

"อื้มม-.-"

"เรื่องอะไรล่ะ"

"ฉันว่า เอ่อ..ฉัน.."

".."

"ฉันว่า..บางที"

"..."

"ฉันน่าจะ.."

"ชอบโทโมะเข้าเเล้วล่ะสิ.."

"เฟย์รู้O///O"

"ใครดูไม่ออกกันเล่า ก็มีแต่ตาทึ่มโมะนั่นแหละที่มัวเเต่ไมรู้เรื่องอะไร"โมะ..ไม่ใช่ตาทึ่มนะ-/-

"แล้วอยากให้ฉันช่วยอะไรล่ะ หืม?"

"คืองี้..."

"เหอะ..ก่ะเเล้วเชียว โอเคๆแกนี่เจ๋งดีนะ คิดอะไรประหลาดชมัด-0-"

"ไม่ประหลาดไม่ใช่ฉันย่ะเฟย์^^;"

"เหอะ..งั้นแกรีบกลับไปหาโมะเถอะรีบทำคะเเนนไว้นะเเซงยัยพิมเลย"

"โอเคตามนั้นเล้ยยย~"ฉันจะเเรดเเล้วนะ คิคิ >O<

"ให้ไปส่งบ้านป่ะ?"เฟย์ถามฉัน

"ก็ดีนะ ป่ะเถอะ"

"ฉันเพิ่งกินไอศกรีมได้เเค่้ก้อนเดียวเองนะ-*-"

"ช่างมันก่อนเถอะเฟย์"

"ไม่เป็นไรครับน้องเฟย์ พี่ไปส่งแก้วเอง"

พ..พี่กวิน!! OoO??

"เอ่อ..ค่ะ"เฟย์ที่เอ่อๆอยู่ตอบอย่างงงๆ

"แก้วกลับกับเฟย์ดีกว่านะเผื่อพี่กวินมีธุระ"ฉันพูด..มันเเปลดนะที่อยู่ดีๆพี่กวินก็โผล่มาเนี่ย

"ไม่มี..ลุกเถอะ รีบกลับบ้านซะที"พี่กวินฉุดข้อมือฉันให้ลุก

"พี่กวินแก้วลุกเองได้นะ อะไรของพี่เนี้ยแก้วเจ็บนะ!?"ฉันกึ่งโวยวายกึ่งถาม อยู่ดีๆก็มาบีบข้อมือฉันเเรงอย่างงี้ต้องโมโหใครมาเเน่ๆ แต่พี่กวินไม่ใช่คนที่วีนขนาดนี้นะ?? แก้วใจงงค่าาา TOT

"พี่กวินคะ คือเฟย์ว่า.."เฟย์เเกต้องช่วยฉันนนนTTOTT

"ไม่มีอะไรหรอกน้องเฟย์ พี่จะสั่งสอนเด็กดื้อที่แอบมากินไอศกรีมคนเดียวหน่อยน่ะ ไปนะครับ ^^;"ไม่ใช่..มันต้องมีอะไรร้ายกว่านั้นเเน่ๆ-0-

"ขึ้นรถ!"

"พี่กวิน เลิกบีบข้อมือเเก้วสิ แก้วเจ็บนะ!!!"

"เจ็บก็ขึ้นรถไปสิ!"ทำไมต้องมาตะคอกด้วยเนี่ย

แต่ฉันก็ยอมขึ้นไปนั่งบนถรเพราะรู้ว่ายังไงๆก้ไม่มีทางต้านเเรงของพี่กวินได้หรอก

@บนรถ(ที่เงีียบสงบ)

"พี่ไม่ได้จะรุนเเรงกับแก้วนะ"

"..."

"พี่เเค่โมโหเเรงไปหน่อย"

"..."

"พี่ขอโทษนะ"

"..."

"แก้ว!!!"

"อะไร..พี่กวินมีอะไรกับแก้วอีก"

"นี่แก้วทำไมทำตัวดื้ออย่างนี้"

"แก้วจะไม่ดิ้อเลยถ้าพี่กวินบอกมาว่าอะไรคือเหตุผลที่พี่กวินตามมาลากแก้วที่ร้าน แก้วทำอะไรผิดน่ะ!?"

"เพราะเเก้วออกมาคนเดียวเพราะเเก้วไม่บอกพี่!"เราเริ่มโต้เถียงกันอีกยก

"แก้วโตเเล้ว แก้วไปไหนมาไหนของแก้วอย่างนี้ทุกที พี่กวินน่ะเลิกยุ่งซะที!"

"มันไม่้ง่ายหรอกนะ"พี่กวินแสยะยิ้ม เสียวหลังอีกแล้ว= =

"..."

ฉันเงียบ เงียบมาตลอด จนถึงบ้าน

"ถึงเเล้ว"

"..."ฉันเปิดประตูรถเเล้วรีบเดินเข้าไปในบ้านเเต่ถึงเเค่ห้องโถงเท่านั้น พี่กวินก็ตรงมากระชากมืออีก

...นี่มันอะไรกันนักกันหนา

"อะไรของพี่กวินอีก แก้วเหนื่อยแก้วอยากพักผ่อน!!"

"อยากพักผ่อนหรือไปหาไอ้โทโมะกันเเน่"

"หาโทโมะ พอใจพี่กวินนมั๊ยละ ห้ะ!?"

"แก้ว"พี่กวินบีบข้อมือฉันแรงกว่าเดิม จนกระดูกฉันเเทบหัก

"รู้มั๊ย พี่ได้ยินทุกอย่างเลยนะ ในสวนเมื่อเช้านี้น่ะ"อ๋อ..เรื่องนี้นี่เอง 

"รู้ด้วยสินะว่าแก้วชอบโทโมะ รู้สินะ รู้เเล้วใช่มั๊ย รู้เเล้วก้เลิกยุ่งกับแก้วเเล้วกลับไปเรียนที่ต่างประเทศต่อซะ"

"..."พี่กวินจ้องลงมาในตาฉันอย่างที่เคยทำ แต่คราวนี้เเววตานั้นบอกถึงความเศร้า 

"พี่กวินน่ะไม่ควรรักแก้วตั้งเเต่เเรกเลย ใช่!แก้วปลื้มพี่เเต่ เเก้วรักโทโมะแก้วชอบโทโมะอ่ะ พี่กวินเข้าใจมั๊ย"

"..."

"เฮอะ..แก้วสมเพชตัวเองเหมือนกันนะที่ไปชอบเพื่อนสนิทตัวเอง ยิ่งใกล้กันมันก็ห่างกันมากขึ้นเท่านั้น"

"..."

"พี่กวินรู้มั๊ยโมะน่ะเป็นคนเดียวเลย ที่ทำให้แก้ว หึง หวง ห่วง ยิ้ม เศร้า หรือมีความสุขได้ โมะคนเดียวอ่ะ โมะคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้แก้วมีความรู้สึกอย่างนี้ได้"

"..."

"แก้วจะทำทุกอย่าง แก้วจะรั้งโมะทุกวิธีทาง แก้วจะไม่ยอมยกโมะให้ใคร ไม่ว่าหน้าไหนก็ตาม!!!"

"เท่านี้สินะ"พี่กวินพูด

"..."คราวนี้ฉันเองที่เป็นคนเงียบ

"แก้วก็ไม่อยากยอมเเพ้ แก้วก็ไม่อยากยกไอ้นั่นให้ใคร แต่แก้วรู้มั๊ยว่าพี่ก็ไม่ต่างอะไรจากแก้วเลย"

"..."

"พี่จะบอกกับแก้วว่า พี่ก็จะไม่ยกแก้วให้ใครไม่ว่าหน้าไหนก็ตามเหมือนกัน!!"

"ก็ลองดูสิ :)"ฉันเเสยะยิ้ม

"ฮึ!"พี่กวินปล่อยมืออกจากข้อมือฉัน แล้วสบถอย่างเหลืออด

"แก้วขอไปพักผ่อนนะ"ฉันเดินขึ้นมาบนห้องแล้วก็อยากจะหลับอยากจะพัก

อยากจะ..

..สู้กับน้ำตาที่ไหลออกมา แต่มัน

.....ท้อเกินจะหยุดน้ำตาได้

ทำไมอะไรๆวุ่นวายอย่างนี้

-----------------------------------------------------------------------------------------------

แต่งไปน้ำตาไหลไป ดราม่ามากอ่ะช่วงนี้ ฮืออออออออออ

 เม้นให้หนูได้มั๊ย หนูท้อมากกกกกกกกกกกกกกกกก T^T ขอร้องล่ะนะนะ :)