เพื่อนกัน...ฉันรักเธอTK

9.8

เขียนโดย eyez

วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 14.38 น.

22 บท

77 วิจารณ์

40.30K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 00.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

14) เรื่องมันเล็กเเต่ความรู้สึกมันใหญ่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Keaw talk

ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับหัวสมองมึนตึบ โอ้ยยย~ ปวดหัวจัง เมื่อวานวุ่นวายชมัด

ฉันลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำ เเละลงไปกินข้าว แต่เอ้ะ..

มีpost it ติดอยู่หน้าประตูห้องน้ำด้วย

'แก้ว..พี่ขอโทษนะที่วันนนี้พี่ทำไม่ดีกับแก้ว พี่ขอโทษที่ทำให้แก้วเจ็บนะ เห็นแก้วนอนทั้งๆที่ยังมีแต่คราบน้ำตาแล้วพี่อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ ยาวางอยู่บนโต้ะ ทานข้าวเสร็จอย่าลืมทานยานะ พี่ต้องออกไปธุระ

พี่ขอโทษจริงๆ

พี่กวิน '

ฮือออออออ ทำไมนะ ฉันถึงเป็นคนใจอ่อนขนาดนีี้้ ฉันก็เกลียดตัวเองนะ ที่ใจอ่อนง่ายๆอย่างนี้ แหม..ฉันมันแม่พระน่ะ คิคิ (ยี๋= =)

เดี๋ยว!

นั่นไม่ใช่ประเด็น...

พี่กวิน ไปเอากุญเเจเข้าห้องมาจากหนายยยย>O<

ฉันวิ่งไปที่ประตูห้องน้ำก็ชี้เเจงแถลงไข

...ฉันลืมล็อคประตู =[]=

แก้วนะแก้ววว T+T

ฉันอาบน้ำเสร็จเเล้วล่ะ ได้ลงไปกินข้าวซะทีอยากรู้จัง ว่าโมะจะทำอะไรให้กิน งืมม ว่าเเต่พี่กวินไปไหนนะ ออกไปเที่ยวล่ะมั้ง ตั้งเเต่มาก็ไม่ค่อยเห็นไปไหนเลยเนอะ=3=

"โมะจ๋าาาาา โมะทำอะไรกินอ่าาาาาา^3^"ฉันเดินเข้าไปในครัว

"ข้าวผัดน่ะ อ่ะ"โมะตักข้าวผัดใส่จานเเล้วเดินออกจากครัวไปเลย อะ..อะ..อะไรของเขา ' '?

"โมะจะไปไหนอ่ะ"ฉันวิ่งตามโมะออกไปที่ประตูหน้าบ้าน

"ข้างนอกน่ะ"อ๋อ เหรอคะ ==

"คือ ออกไปข้างนอกน่ะจะออกไปไหน' '?"

"ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยเหรอ"สรรพนามเปลี่ยน ใครทำอะไรโมะ โมะโดนคุณไสยเหรอ TT

"โมะ โมะเป็นอะไรโมะโกรธอะไรแก้ว"

"ฉันไม่ได้โกรธอะไรเธอ"โมะตอบเสียงเรียบ เชื่อชมัด- -

"แล้วทำไมโมะถึงใช้คำว่าฉันกับเธอแทนที่จะเป็นแก้วกับโมะล่ะ"

"แล้วทำไมต้องใช้โมะแก้วล่ะ"

"โมะ ครั้งสุดท้ายที่เราคุยกันโมะก็ยังดีๆอยู่นะ โมะโกรธอะไรบอกแก้วตรงๆสิ อย่ามาประชดกัน"

"ฉันไม่ได้ประชดเธอหรอกนะ"

"ทำไมล่ะ โมะชอบตอบแก้วอย่างนี้ตลอดอะ แต่สีหน้าเเละการกระทำของโมะมันตรงกันข้ามนะ"

"งั้นเหรอ โทษทีล่ะกัน"อ๋อจ้าา ไม่เป็นไร = =;

"เอ้ะโมะ!!! โมะจะไปไหนน่ะ"ฉันตะโกน และจับมือโมะไว้

"ก็แล้วมันจะเ็ป็นเหรอที่ฉันต้องบอกเธอ!"

"จำเป็นสิ !"

"เราเป็นอะไรกัน !"โมะขึ้นเสียงใส่

"เราเป็นเพื่อน...สนิทกัน"ฉันตอบเสียงอ่อยลง

"ฟังนะ..ฉันสนิทกับเขื่อนกับป๊อบมากพอๆกับเธอ มันยังไม่มาถามอะไรฉันจู้จี้เลยนะ"

"โมะจะบอกว่าแก้วผิด"

"ฉันไม่ได้พูด เธอคิดไปเอง..ไปล่ะ"โมะแกะมือฉันออก ฉันก็ยอมปล่อยแต่โดยดี

"แล้วรีบกลับมานะ"ฉันพูดเเล้วเดินหันหลังเข้าบ้าน

"ฉันจะไปบ้านพิมน่ะ ไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหน ไม่ต้องรอ"

"อ๋อ..อืม ขอให้สนุกนะ :)"

"ไม่ต้องบอกก็สนุก"โมะพูดเท่านี้..แล้วก็เดินไป

แหมะๆๆ น้ำตาไหลออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว

..นี่ฉันผิดมากมั๊ยนะ ฉันเเค่เป็นห่วงเอง

แต่แค่ดูเหมือนโมะไม่ต้องการมันเลย

...จะพอดีมั๊ยนะ ล้มเลิกทุกอย่างดีมั๊ยนะ

"ไม่ได้!! ฉันจะล้มเลิกไม่ได้ เจ็บกว่านี้ก็เคยมาเเล้ว เจ็บอีกสักทีจะเป็นอะไรไป จะทำอะไรก็ให้มัน สุดๆไปเลยดีกว่า!!"

---------------------------------------------------------------------------------------------

กุ๊กกู๋ๆๆๆๆ แอบมาอัพตอนตีสาม สั้นไปหน่อยแต่ตั้งใจเเต่งน้าาา^3^ ไม่ค่อยว่างเลยมีเเต่เรียนๆ คิดถึงรีดเดอร์นะ แต่รีดเดอร์คงไม่คิดถึงเค้าใช่ม้าาาาาTOT เ้ม้นหน่อยน้าาา เเค่นี้เองเนอะ ให้หนูได้มีกำลังใจเเต่งต่อหน่อยน้าาา

รีดเดอร์ของหนูน่าฮักทุกคน ><

บท 13

สารบัญ

บท 15