ป่วนใจนักขอรักซะเลย…ยัยตัวแสบ

Kaew…[Part]
ช่วงบ่ายฉันก็มาเรียนตามปกติ วันนี้อากาศเย็นนิดๆนะ ไม่เหมือนเมื่อวานเลยร้อนมากๆ รีบๆเดินไปห้องเรียนดีกว่า ยัยฟางก็ไปเรียนตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว
“แก้ว!!!”
“อ้าว! โทโมะ มายืนอะไรตรงนี้คนเดียวอ่ะ” ฉันเดินเข้าไปหาโทโมะทันทีที่เห็นเขายืนกอดอกพิงต้นไม้ใหญ่อยู่
“แล้วเธอล่ะ”
“ฉันเหรอ? กำลังจะไปเรียน นายก็แต่งชุดนิสิตนี่ไปเรียนมาเหรอ?”
“ใช่ เลิกแล้ว” โทโมะทำหน้าเรียบๆ เสียงก็เรียบๆ เป็นอะไรของเขาเนี่ย!
“เอ่อ..เรื่องเมื่อคืนอ่ะที่นายโทรมาไม่ติดอ่ะขอโทษนะพอดีว่า…”
“ไม่ต้องหรอก ไม่เป็นไร” โทโมะว่าพลางมองไปทางอื่น
“อะไรของนายเนี่ย! เป็นไข้เหรอ?” ฉันเดินเข้าไปใกล้เขาแล้วเอามืออังหน้าผากเขาดู
“….”
“ไม่มีไข้นี่” ฉันขยับออกมาแต่นายนั่นดันดึงฉันเข้าไปกอดจนแน่น
“อ่ะ! นี่ ฉันหายใจใม่ออก >O<” ฉัพยายามดิ้นอยู่กลางแผงอกของเขา
“อย่าปล่อยฉันนะแก้ว” โทโมะกระซิบข้างหูฉันเบาๆแต่คำพูดนั้นหนักแน่น
“อะไรของนาย ฉันงง แต่ตอนนี้ปล่อยฉันก่อนได้มั้ยฉันหายใจไม่ออก แค่กๆ” ฉันจะตายแล้วววววววว TOT
“ขออยู่แบบนี้อีกหน่อยนะแก้ว” ว่าแล้วเขาก็กระชับอ้อมแขนแกร่งให้แน่นขึ้นกว่าเดิม โฮๆๆ กระดูกจะหักมั้ย???
 
สรุปคือบ่ายนี้ฉันไม่ได้เรียนเลยเพราะนายโทโมะคนเดียว เขาเป็นบ้าอะไรของเขาอ่ะ จู่ๆก็มาพูดแบบนั้นแล้วก็กอดอย่างกับจะไม่ได้กอดกันอีกแล้วซะอย่างนั้นแหละ บ้าๆๆๆ >////<
“เป็นอะไรของแกยัยแก้ว” ยัยฟางเดินเข้ามาดูฉันที่ตบหน้าตัวเองไปมาเบาๆ
“ป่าวๆ”
“ว่าแต่หนุ่มคนเมื่อวานอ่ะใครเหรอ?” ยัยฟางเห็น !!
“O_O”
“ไม่ต้องมาทำหน้าตกใจหรอกย่ะ เขารู้กันทั้งบ้านแล้ว” ฟางพูดเว่อร์ๆ
“ช่างดิ”
“แล้วสรุปคือนายนั่นใครอ่ะ”
“…”
“แกรู้มั้ยว่าโทโมะอ่ะมาแอบดูแกด้วย เหมือนแคร์แกอยู่นะ”
“หา? เธอว่าไง”
“ขี้เกียจบอกซ้ำ เอาเป็นว่าช่างมันเถอะแกกับนายโทโมะนั่นก็เลิกกันไปแล้วนี่นา”
“…”
“แล้วทุกวันนี้ที่แกคุยโทรศัพท์แล้วมีความสุขก็เพราะนายคนนั้นเหรอ? แฟนใหม่อ่ะดิ”
“เอ่อ…” เอาไงดีอ่ะ อยากบอกว่าฉันไม่ได้เลิกกับโทโมะนะแต่วางแผนเพื่อให้แกกับป๊อปปี้ได้มีโอกาสใกล้ชิดกันมากขึ้นเท่านั้นเอง แต่ไหงเรื่องมันดันเกิดกับฉันและโทโมะอ่ะ (เรื่องนี้แกนางเอกนะยัยฟาง O[]O ไม่ใช่ช้านนนนนนนน!!!)
“ว่าไง แฟนใหม่เหรอ? ชื่อไรบอกหน่อยสิ”ยัยฟางยังคงดึงดันอยากรู้ต่อไป
“ก็เป็นเพื่อนกันนี่แหละนายนั่นชื่อ ‘เขื่อน’ บ้านเราอยู่ติดกัน ตอนเด็กๆฉันสองคนไปเล่นด้วยกันเสมอ เป็นเพื่อนกันมาตลอด” ฉันอธิบาย
“เข้าใจแล้ว ตอนนี้เลยมาปิ๊งรักเพื่อนบ้านว่างั้น” คิดไปนู่นยัยนี่
“แกจะคิดไงก็ตามใจเหอะย่ะยัยฟาง ฉันออกไปข้างนอกนะ เดี๋ยวฉันมา”
“มันค่ำแล้วนะจะไปไหน ฉันไปส่งมั้ย?”
“ไม่เป็นไรพึ่งจะทุ่มกว่าเอง ฉันไปซื้อของแปบเดี๋ยวมา”
“ก็ได้ๆ”