จับใจนายเพลย์บอย

 

 

 

___poppy____

    ผมบอกแล้วว่าไม่ไว้ใจมัน  ถึงมันจะไม่เกินเลยกับฟางแต่ไอ้โมะมันจูบเธอและดูเหมือนฟางไม่ได้ปฏิเสธอะไร  จึงทำให้ผมอารมณ์เดือดมากตอนนี้  ผมยากจะเข้าไปต่อยมันแต่ก็ทำไม่ได้  ไอ้โมะคือเพื่อนที่ผมสนิทมากที่สุดในเคโอติก  เรารู้จักกันก่อนที่จะมีกลุ่มเคโอติกด้วยซ้ำ เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงมหาลัย  ผมกับโทโมะชอบอะไรเหมือนๆกัน นิสัยคล้ายกันแม้แต่มหาลัยเรายังเรียนคณะและมหาลัยเดียวกัน    แต่เราเคยสัญญากันว่าจะไม่ชอบผู้หญิงคนเดียวกันเด็ดขาด  นี่คือเหตุผลที่ผมไม่ไปกล้าเข้าไป ………………………… แต่ไหนไอ้พวกนั้นบอกว่าไอ้โมะมันคืนดีกับเนย  แล้วมันมามัวกับผู้หญิงของผมได้ไงผมไม่ยอมง่ายๆหรอก 

 

 

_______เช้า__________

 

วันนี้วันอาทิตย์เป็นวันรวมตัวของกลุ่มเคโอติกทุกคนที่ไหนซักแห่งในเมืองหลวง  นั้นก็คือรีสอร์ทของจองเบ

 

เขื่อน :  ป๊อปมึงเป็นอะไรทำหน้าอย่างกันคนไม่ได้ขี้มาเป็นปี

 

ป๊อปปี้ : เรื่องของกูมึงไม่เกี่ยว  และไอ้โมะไปไหน

 

เขื่อน : อยู่ข้างในกับจองเบแต่เคนตะยังมาไม่ถึง

 

เคนตะ : มาแล้วทุกคนวันนี้ติดธุระเลยมาช้าหน่อย

 

โทโมะ : มาครบกันแล้วใช่ไม

 

ป๊อปปี้ : แล้วยังมีใครอีกก็มีกันแค่ 5คน เหลือเด็กมึงรึไง (เริ่มกัดโทโมะ)

 

จองเบ : ป๊อปปี้มึงไปอารมณ์เสียมาจากไหนว่ะ

 

ป๊อป : กูก็เป็นแบบนี้แหละ 

 

“ พอ  พอ  พอได้แล้ว ”   เขื่อนขัดบทสนทนาด้วยความรำคาญ

 

“วันนี้เราจะไปไหนกันดี  แข่งรถไหม ” หนุ่มเกาหลีเสนอขึ้น

 

“ ดี กูจะแข่งกับไอ้โมะ ” ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วมองหน้าโทโมะนิ่งๆ

 

“ ได้อยากแข่งกับมึงเหมือนกัน ”

 

 

 

_____สนามแข่งรถ_____

 

“เขื่อนมึงคิดว่าใครจะชนะ”

 

“มึงก็รู้ว่าไม่มีใครสู้ไอ้โมะได้  แต่วันนี้ไอ้ป๊อปมาแปลก”

 

“มันสองคนมีเรื่องกันป่าวว่ะ”

 

  อีกฝั่งหนึ่งของสนามแข่งรถมีผู้ชายสองคนยืนประจำอยู่รถของตัวเองใบหน้าคมของป๊อปปี้จ้องมองโทโมะอย่างจริงจัง

 

“ ป๊อปวันนี้มึงเป็นอะไรมาชวนกูแข่งรถ มึงไม่รู้ฝีมือกูหรอ ”

 

“ ถ้ากูชนะมึงจะให้อะไรกูไอ้โมะ ”

 

“ ทุกอย่างที่ไอ้โมะคนนี้ให้มึงได้ ”

 

“ ทุกอย่าง  แล้วมึงอย่ากลับคำพูดแล้วกัน ”

 

  

   ชายหนุ่มทั้งสองเข้าประจำที่คนขับรถของโทโมะสีขาวส่วนรถป๊อปปี้สีดำ  เมื่อมีเสียงสัญญาณบอกรถที่สองคันเคลื่อนนตัวออกด้วยความเร็วสูง รถคันสีดำเริ่มแซงหน้าไปได้ไม่นานคันสีขาวก็ออกตัววิ่งรถแซงด้วยความเร็วจากนั้นรถคันของโทโมะก็วิ่งเข้าเส้นชัยก่อนป๊อปปี้

 

 

เพื่อนทั้งสามคนที่เหลือวิ่งเข้ามาในสนามเมื่อรถทั้งสองจอดเทียบกัน

 

“เห็นไมไอ้ป๊อปกูบอกมึงแล้วว่าอย่าแข่ง”

 

“ใช่ผลมันก็เห็นกันอยู่แล้ว”

 

“เราแข่งที่ไรก็ไม่เคยชนะไอ้โมะซักครั้ง”

 

  พวกมึงสามคนไม่ต้องมาตอกย้ำ  กูรู้ว่าวันนี้กูแพ้แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ชนะ ถึงเรื่องการแข่งรถกูจะสู้ไอ้โมะไม่ได้แต่เรื่องอื่นกูไม่ยอม   ป๊อปปี้เริ่มปล่อยอารมณ์ที่เดือดมากนานออกมาพร้อมแววตาที่จริงจังมองโทโมะ

 

“มึงหมายถึงอะไรของมึงไอ้ป๊อป เรื่องอะไร ”   โทโมะที่เงียบพูดขึ้นอารมณ์เริ่มเดือดตามป๊อปปี้

 

“เรื่องของกู ”  พูดเสร็จแล้วเดินขึ้นรถแล้วขับออกไป

 

 

 

____poppy______

 

  

  ทำไมผมต้แงแพ้มัน ใครๆก็ชมไอ้โมะว่ามันเก่ง ตอนแรกผมแค่โมโหเรื่องฟางเลยท้าแข่งรถ พอโทโมะบอกว่าถ้าผมชนะมันให้ผมได้ทุกอย่างทำให้ผมอยากแข่งมากขึ้น ถ้าชนะผมจะบอกให้มันเลิกกับผู้หญิงทุกคน ผมรู้ว่าในเวลาเดียวกันมันยุ้งกับผู้หญิงหลายคนหนึ่งในนั้นก็คือฟาง  ถ้าผมให้มันเลิกยุ้งกับฟางมันก็คงรู้ว่าผมคิดยังไงกับเธอ แต่สุดท้ายมันก็เป็นคนชนะ

 

   รถคันหรูขับไปเลื่อยๆตามซอกซอยต่างๆ หลายซอยจนมาถึงเป้าหมาย ก็คือร้านที่ฟางทำงานนั่นเอง วันนี้วันอาทิตย์ผมรู้มาว่าเธอทำเช้าจนถึง 6โมงเย็น ตอนนี้ก็ประมาณห้าโมงสี่สิบแล้ว ดังนั้นผมจึงมาดักรอเธอหน้าร้านเจอตัวแล้วฉุดขึ้นรถเลย

 

   ร่างบางของสาวหน้าหวานกำลังก้าวเท้าออกจากหน้าร้านแล้วเดินตามทางมาได้ไม่นาน ร่างบางก็ถูกอุ้มกึ่งลาก  เขานำตัวเธอยัดเข้าไปในรถ แล้วกดล็อกจากนั้นร่างสูงก็ไปประจำที่คนขับ

 

“นี่นายป๊อปปี้นจับตัวฉันมาทำไม ฉันจะกลับบ้าน”

 

“เดี๋ยวไปส่งแต่ไปเที่ยวกับฉันก่อน”

 

“ไม่ ” ฟางยังพูดไม่จบรถของป๊อปปี้ก็เคลื่อนตัวทันที

 

 

“ เมื่อคืนใครไปส่งเธอที่บ้าน ”

 

“ ก็เพื่อนนายไง ”

 

“ ฉันถามว่าใคร ”

 

“ พี่โทโมะเป็นคนมาส่งฉันเอง ”

 

“ พี่โทโมะงั้นหรอ  ทีไอ้โมะทำไมเรียกพี่แล้วฉันล่ะ ”

 

“ เป็นไรมากป่ะเนี่ยนาย”

 

“ วันนี้มาแปลก แล้วอีกอย่างนะจะบอกให้ พี่โมะเรียกฉันว่าน้องฟาง แล้วนายล่ะเรียนฉันว่าอะไร ”

 

“ น้องฟาง ฉันก็พูดได้ ”

 

“ พอ พอ นายจะอะไรนักหนา ”

 

“ เธอรู้ไมไอ้โมะมันไม่ได้มีเธอคนเดียว  มันมีผู้หญิงอีกเป็นสิบๆ ฉันว่าเธอเลิกยุ่งกับมันเถอะ มันอันตรายกว่าที่เธอคิด ”

 

“ อันตราย……..หรอ  นายบอกว่าพี่โมะยุ่งผู้หญิงเป็นสิบๆ แต่นายเป็นร้อยๆ นายว่าฉันควรกลัวใครดี ”

 

“…………………………................”

 

“และที่สำคัญฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่โมะ ถึงเป็นก็ไม่เกี่ยวกับนาย”

 

“ไม่เกี่ยวได้ไงเธอลืมคนแรกของเธอได้ไง  อีกอย่างฉันไม่อยากให้เพื่อนรักมากินเศษจากฉัน”   ตอนแรกก็ว่าจะคุยกันดีๆแต่ผมมันคนยุอารมณ์หน่อยไม่ได้

 

“พี่โมะเขาบอกว่ามีฉันคนเดียวและเขาหัวสมัยใหม่พอที่จะไม่ถือสากับเรื่องที่ผ่านมาแล้ว” อยากประชดฉันมากใช่ไมได้จะเห็นดีกัน ลองดูว่าใครจะชนะ

 

“ เธอมีผัวแล้วจะเล่นชู้ก็เล่นให้มันไกลหูไกลตาผัวหน่อย ”

 

“เขาบอกว่า (รักฉันแค่นี้ก็พอแล้ว) ” เห็นไงล่ะเจอประโยคนี้หน้าซีดทันที 55555

 

“ เมื่อคืนไอ้โมะมันพาไปส่งบ้านเธอ หรือบ้านมันล่ะ”

 

“ เรื่องของฉัน ”

 

“ไม่ใช่ได้ไง ไอ้โมะมันเพื่อนฉันฉันก็อยากให้เจอผู้หญิงดี บริสุทธิ์ ผุดผ่อง ” ผมรู้ว่าเมื่อคืนไม่มีไรหรอก ก็ผมตามมาดูกับตาแต่ยัยตัวเล็กข้างๆ ไม่ยอมปฎิเสธจนตอนนี้เริ่มคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว

 

“ พี่เขาเป็นคนดีและดีกว่านายทุกอย่าง ”

 

“ พูดอย่างนี้ยอมรับแล้วใช้ไหมว่าได้กัน ” ผมรู้ว่ามันแรงแต่มันทนไม่ได้แล้วโอ้ว

 

“ ใช่  ได้แล้วหลายครั้งแล้วด้วย พอใจนายรึยังหยุดพูดซะที ”ฉันตะโกนใส่หน้าป๊อปปี้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออก

มา

“ ฉันไม่เชื่อ!! อย่างเธอ ฉันคนเดียวก็…......”

 

---

ขอโทษที่ไม่ได้อัพนาน ตอนหน้ามี nc

เม้นกันหน่อยน้า