จับใจนายเพลย์บอย

“ พี่เขาเป็นคนดีและดีกว่านายทุกอย่าง ”

 

“ พูดอย่างนี้ยอมรับแล้วใช้ไหมว่าได้กัน ” ผมรู้ว่ามันแรงแต่มันทนไม่ได้แล้วโอ้ว

 

“ ใช่  ได้แล้วหลายครั้งแล้วด้วย พอใจนายรึยังหยุดพูดซะที ”ฉันตะโกนใส่หน้าป๊อปปี้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา

 

“ ฉันไม่เชื่ออย่างเธอ ฉันคนเดียวก็…..”

 

---

 

“ นายรู้ได้ไงว่าฉันทำอะไรไม่เป็น  ฉันต้องขอบใจนายมากๆที่ให้ประสบการณ์ฉันเพราะมันทำให้พี่โมะพอใจและหลงในร่างกายของฉันไม่น้อยเลยแหละ”

 

“……………………………” ผมไม่คิดว่าเธอจะตอบแบบนี้เธอไม่รู้ว่ามันจะเกดอะไรกันเธอซะแล้ว

 

“ จอดรถ จอด ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีก” คำพูดเหนื่อยล้าปนกันน้ำเสียงสะอึกที่เป่งเสียงออกมา

 

“ฉันรู้ว่าเธอกำลังโกหกฉัน ”

 

“ แล้วนายจะมากวนประสาทฉันทำไม รู้มั้ยว่ามันเจ็บแค่ไหนกับคำพูดต่ำๆที่นายดูถูกฉัน ”

 

“ ฟาง………ผม…..เอ่อคือว่าผม  ” ผมอยากเข้าไปปลอบเข้าไปกอดเธอขอให้เธอยกโทษให้ ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของผู้หญิงคนนี้ สายตาที่เธอมองผมมันว่างเปล่าทำเหมือนคนไม่มีตัวตน  ผมอยากบอกว่าไอ้คนเลวๆคนนี้มันก็ไม่ได้เจ็บไปน้อยกว่าเธอเลยเหมือนกัน

 

“ หยุด….พอได้แล้ว ฉันบอกให้จอดไง ”

 

“ ไม่   เธอยังโกรธฉันอยู่เธอไม่มองหน้าฉัน ”

 

“ ถ้าไม่จอดก็รีบขับเร็วๆ ไม่อยากอยู่กับนายนานๆ ถ้านายไปส่งฉันที่บ้านฉันจะไม่โกรธนายและหลังจากวันนี้ไปเราก็ต่างคนต่างอยู่นะป๊อปปี้ฉันขอร้อง  ”

 

   ผมไม่พูดอะไรกับเธอเอาแต่ขับรถไปเลื่อยๆที่จริงมันจะถึงบ้านฟางแล้วแต่ผมกลับรถไปทางคอนโด เธอบอกว่าให้เราเลิกยุ่งกัน ผมทำไม่ได้หรอกความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอมันมากขึ้นทุกวัน ผมอยากดูแลเธอ อยากปลอบใจคอยให้กำลังใจ อยากปกป้องเธอ ไม่อยากให้ใครมาใกล้เธอและที่สำคัญอยากให้ผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างผมนานๆหรือตลอดไปยิ่งดี

 

 

_________fang________

  

   ฉันโกรธป๊อปปี้มาก ผู้หญิงที่ไหนจะยอมให้ผู้ชายมาดูถูกศักดิ์ศรีตัวเองอย่างนี้  ก็อย่างที่ฉันบอกถ้าเขาไม่มายุ่งเกี่ยวกับชีวิตฉันอีก ฉันจะไม่โกรธไม่เกียดอะไรเขา

 ตลอดทางที่นั่งรถมาฉันลืมสังเกตทางที่ป๊อปปี้ขับมา  เพราะมันไม่ใช่ทางกลับบ้านฉัน

 

“  ป๊อปปี้นายจะพาฉันไปไหน ”

 

“ ก็เธอโกรธฉันเลยต้องง้อก่อนไงไม่ดีหรอ”

 

“ไม่ฉันจะกลับบ้านไปส่งฉันเดี๋ยวนี้” ฉันรู้ว่าป๊อปปี้กำลังคิดอะไรบางอย่างซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับฉันแน่ ตอนนี้รถของเขาเคลื่อนเข้าคอนโดหรูใจกลางเมือง ฉันจะหาทางหนีอย่างไงดี

 

 

 

______poppy_____

 

   ผมรู้ว่าถ้าพาไปขึ้นไปคอนโดทางหน้าคนทั้งคอนโดต้องแตกตื่นกันแน่ๆ ดีไม่ดียัยตัวแสบก่อความวุ้นวายอีก  ผมจึงตัดสินใจขับรถขึ้นทางด้านหลังของคอนโดแล้วขึ้นลิฟท์  สิทธิพิเศษเพราะพ่อผมเป็นเจ้าของคอนโด

 

“ นายปล่อยฉันไปเถอะ ” หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่มอย่างอ้อนวอน

 

“ เดินเร็วๆ ถึงห้องแล้วค่อยคุยกัน ”

 

“ ไม่ไปปล่อยนะ”

 

“ ถึงแล้วเข้าไป” ฟางพยายามเกาะประตูห้องไว้แต่แรงของฟางก็สู้แรงของผมไม่ได้หรอก  หลังจากเราเข้ามาในห้องผมก็ล็อคประตู

 

“ ฉันขอร้องปล่อยฉันไปเถอะค่ะ คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้แต่ไม่ใช่แบบนี้ ”ฉันปล่อยน้ำตาออกมาอย่างเต็มที่

 

“เธอกลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ ” ผมไม่คิดว่าจะทำให้ผู้หญิงตัวเล็กที่ยืนตรงหน้ากลัวขนาดนี้  โดยเฉพาะน้ำตาของเธอที่ทำให้ผมหวั่นไหวเอามากๆ

 

“ ได้โปรดเถอะค่ะปล่อยฉันไป  ฉันไม่เคยทำอะไรคุณเลย ”

 

“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกเลิกร้องไห้ได้แล้ว ”

 

“ …………………………………………………”

 

“ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเธอ เธอคิดว่าฉันเลวขนาดนั้นเลยหรอ ”

 

“จริงๆนะ โอเคเลิกร้องก็ได้”

 

   มือหนาของชายหนุ่มร่างสูงค่อยๆเลื่อนขึ้นไปหาใบหน้าหวานของสาวร่างบางเพื่อจะเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมาอย่างไม่หยุดยิ่งมือหนาเข้าใกล้มันยิ่งไหลออกมามากกว่าเดิม  มือหนาของชายหนุ่มค่อยเช็ดน้ำตาหญิงสาวอย่างถนุถนอม

 

“ไปกินข้าวกันเถอะ ” ชายหนุ่มตัดบทแล้วลากร่างบางไปที่โต๊ะอาหารทันที

 

“ นายมีอะไรจะคุยกับฉันจะได้กลับบ้าน ”

 

“ กินข้าวก่อนค่อยคุยแล้วกัน ”

 

“ไม่หิว  ฉันไปดูทีวีรอนะ” ฉันนั่งรอนายป๊อปปี้กินข้าวกว่ายี่สิบนาที เขาตั้งใจแกล้งกันชัดๆ

 

“มาแล้วรอนานไหม”

 

“นานมากจนรากขึ้นแล้วเนี่ย มีอะไรก็พูดมา”

 

“ เธอว่าฉันหล่อไหมและน่านับถือไหม ”

 

“ ไม่หล่อหรอกแต่ก็พอดูได้ แต่นายโครตไม่น่านับถือเลย  จะถามทำไม ” ที่จริงแล้วฉันก็พูดไปงั้นแหละว่าป๊อปปี้ไม่หล่อ  ถ้าเขาไม่หล่อแล้วใครจะหล่อ  เป็นถึงเดือนคณะสถาปัยแถมเจ้าชู้เพลย์บอยตัวพ่อถ้าไม่หล่อจริงคงไม่ควงหญิงเป็นว่าเล่นหรอก แต่ไอ้ความไม่น่านับถือฉันตอบออกมาจากใจเลย

 

“เปล่าแค่ถามพอดีมีผู้หญิงคนหนึ่งไม่สนใจ ” พูดไปด้วยน้อยใจไปด้วย

 

“นอกจากฉันแล้วยังมีอีกหรอ 555555 อยากเห็นหน้าเธอจังว่าจะสวยขนาดไหน ” ฟางพูดพร้อมหัวเราะไปด้วย

 

“มีสิขนาดฉันเป็นพี่ เขายังไม่เลือกฉันว่าพี่เลย” ส่งสายตาไปหาฟางเพราะเธอคงรู้ว่าเป็นใคร

 

“นายหมายถึงฉันหรอ ” ว่าแล้วเขาต้องวนกับมาเรื่องเดิมๆก็แค่ไม่เรียกพี่จะอะไรนักหนา

 

“ อยากให้เรียกมากใช้ไหมได้ พี่ป๊อปปี้ งั้นฉันกลับนะ หมดธุระแล้ว ”

 

    สาวร่างบางกำลังจะลุกขึ้นเดินออกก็สะดุดเท้าชายหนุ่มทำให้เธอล้มลงบนตักของชายหนุ่ม สายตาทั้งสองจองมองกัน แล้วใบหน้าของชายหนุ่มก็ค่อยๆต่ำลงจนปลายจมูกทั้งสองชิดกันส่วนสาวร่างบางก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรนอกจากนอนตัวแข็งกับการกระทำของฝ่ายตรงข้าม  ริมฝีปากชิดติดกันทั้งสองหลับตารับสัมผัสที่หอมหวานสองหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เป็นมาก่อน ถึงแม้หญิงสาวจะไม่ยอมเปิดปากออกแต่ชายหญิงผู้เชี่ยวชาญอย่างเข้าก็พอรู้ว่าจะทำอย่างไรเขากัดเบาๆที่ริมฝีปากเล็กนั้นจนเธอเปิดปากออกเขาจึงรีบนำลิ้นหนาเข้าไป หญิงสาวเริ่มมีอาการขัดขืนเมื่อได้รับความร้อนจากปลายลิ้นของอีกฝ่ายแต่ชายหนุ่มก็ทำให้ความร้อนภายในปากเปลี่ยนเป็นความหวานมาได้ จากที่หญิงสาวพยายามขัดขืนก็เริ่มให้ความร่วมมือลิ้นทั้งสองเกี่ยวตวัดกันอย่างดูดดื่มโดยเฉพาะลิ้นหนาของชายหนุ่มที่ค่อยดูดเอาความหวานจากปากหญิงสาวอย่างหนักจนตอนนี้เธอจะไม่ได้หายใจจนกระทั่งชายหนุ่มถอนจูบออกเพื่อที่จะอุ้มร่างบางเข้าไปในห้องเธอจึงไปถ่ายเทอากาศที่หายไปนาน  ชายหนุ่มวางร่างของหญิงสาวลงบนเตียงนุ่มๆพร้อมขึ้นคร่อมร่างเธอทันทีก่อนทีเธอจะรู้ตัว

 

“เดี๋ยวก่อนไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรฉัน ” สติทียังเหลืออยู่ไม่มากแต่เธอก็พยายามเบี่ยงเบนชายหนุ่มไปทางขึ้น

 

“ฉันรู้ว่าเธอก็ต้องการฉันเหมือนกัน ” ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

 

“ไม่นะ ไม่…………อื้ม.....หยุ..ด ”

 

---

ขอโทษที่ไม่ได้อัพนานแต่ตอนนี้แต่งไว้หลายตอนแล้ว

เม้นกันเยอะหน่อยน้า