การเดินทางของติวเหวอ(เตอร์)

                  สวัสดีครับ ผมติวเตอร์โน้สเองครับ หลังจากที่ห่างหายจากไปนาน ด้วยสถานการณ์โรคระบาด ทำให้ต้องเตรียมพร้อมใน

เรื่องงานหลายอย่าง จนเพิ่งมีเวลานี่แหละครับ ช่วง 2 - 3 เดือนที่ผ่านมาผมติวเด็กๆผ่านทางโปรแกรมออนไลน์ซึ่งผมต้องยอมรับว่า

มันสะดวกกว่าการไปติวข้างนอกมากเลยนะครับ ทั้งตัวผมและเด็กมีสมาธิมากกว่าการออกไปเรียนในสถานที่ที่คนเยอะๆ

ในเรื่องของเอกสารการเรียนก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไร เพราะในสมัยนี้เทคโนโลยีมันไปไกลมากแล้วครับ แค่มีอินเตอร์เน็ตกับอุปกรณ์พร้อมๆ เราจะ

ทำการเรียนการสอนที่ไหนก็ได้จริงมั้ยครับ

               มาว่าเรื่องของผมต่อนะครับ ก่อนหน้าที่จะมีล็อคดาวน์กรุงเทพ ผมได้เด็กมา 2 คน เป็นเด็กผู้หญิงทั้งคู่ ให้ชื่อว่าน้องเอกับน้องบี

แล้วกันนะครับ สองคนนี้มาจากโรงเรียนเดียวกันต้องการติวเพื่อสอบเข้า ม.1 แต่น้องเอจะสอบเข้าโรงเรียนหญิงล้วนอันดับหนึ่งของกรุงเทพ 

สมมุติว่าชื่อโรงเรียนหนึ่ง  ส่วนน้องบีต้องการจะสอบเข้าโรงเรียนหญิงล้วนอันดับรองลงมา สมมุติว่าชื่อโรงเรียนสอง พอผมรู้จุดประสงค์ของทั้งสอง

ผมเลยจัดชีทที่เหมาะสมมาให้น้อง 

               ในช่วง 3 ครั้งแรก เราได้ไปเรียนกันในห้างที่เป็นศูนย์กลางของติวเตอร์ จนทางการประกาศให้ปิด เราจึงแยกย้ายมาเรียน

ออนไลน์กัน ซึ่งในเดือนมีนาคมจะมีแต่น้องบีที่เรียนกับผมต่อเนื่องมาเรื่อยๆ ส่วนน้องเอยังไม่ได้ติดต่อมา ในส่วนของน้องบี ผมก็สอนติวข้อสอบ

ทั้งยากและง่ายปะปนกันไป มีการทดสอบตามสเต๊ป จนกระทั่งเดือนเมษายน แม่ของน้องเอจึงติดต่อมาเพื่อเรียนออนไลน์กับผม 

               ผมก็ติวสองคนนี้ไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงช่วงต้นเดือนพฤษภาคม วันนั้นผมสอนน้องบีอยู่

              "บี ตกลงสอบที่ไหน" ผมถามน้องเพื่อจะได้ประเมินถูก

              "สอบโรงเรียนหนึ่งมั้ง" น้องบีตอบ ผมก็รับทราบ น้องบีก็ถามต่อ

              "ครูรู้มั้ยว่า เอสอบในเขตหรือนอกเขต" 

              "ไม่รู้อ่ะ" ผมตอบ

              "ครูถามให้หน่อยสิ แต่อย่าบอกว่าหนูถามนะ"

              "แล้วทำไมไม่ถามเอง ในโรงเรียนเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมั้ย" ผมถาม

              "กลุ่มเดียวกัน หนูถามแล้ว เอไม่ยอมบอก สงสัยกลัวหนูสอบติด" น้องบีตอบผมแบบนี้ ทำเอาผมอึ้งไปนิดนึง

ว่าทำไมเด็กอายุ 12 มีความคิดแบบนี้ 

              หลังจากนั้นสามวันก็เป็นคิวที่ผมต้องสอนน้องเอ ผมเลยแย็บๆถาม

              "เอ ตกลงสมัครสอบในเขตหรือนอกเขต" 

              "ในเขตค่ะ แล้วครูรู้มั้ยบีสอบโรงเรียนอะไร" น้องเอถามผม ผมก็ถามกลับเหมือนเดิม

              "แล้วทำไมไม่ถามเองล่ะ" 

              "ถามแล้ว มันไม่บอก"

              คำตอบเหมือนกันเลยครับ ต่างคนต่างไม่บอกกัน ผมก็ไม่ได้พูดอะไร ก็ปล่อยเรื่องนี้เงียบไปจนคืนหนึ่ง น้องบีไลน์มาหาผม

              น้องบี : ครู เอสอบในเขต

              ผม    : รู้ได้ไง เอบอกแล้วหรอ

              น้องบี : หนูไปดูรายชื่อนอกเขตมา ไม่มีชื่อเอ ก็แสดงว่าเอไปสอบในเขต

              ผม    : อ่อๆ

             จบประโยคสนทนาแค่นี้ ผมวางโทรศัพท์ แล้วนึกในใจว่าทำไมเด็กสมัยนี้ แค่เด็กประถมถึงได้มีการอิจฉาริษยากันมากขนาดนี้

ความเป็นเพื่อนที่มีให้กันคืออะไร ความจริงใจที่จะคบกันนี้ไม่มีตั้งแต่ระดับประถมเลยหรอ หรือผมคิดมากไปเอง