silver rabbit R.1 รักร้ายยัยไอดอลวัยเรียน

        วันต่อมา 


          ฉันต้องขึ้นโชว์สองวันสินะนี้ วันเปิดงานกับวันปิดงานมิน่าถึงให้เราอยู่นานสุดพรุ่งนี้วันเปิดงานคงต้องเตรียมตัวสวนชุดจะมาตอนเย็น ๆ สินะ 


  "ใม ฉันไปตรวจสถานที่จัดงานครั้งสุดท้ายมาล่ะ" 


  "โอเคไหม พี่ยูซากิ" 


  "ทุกอย่างเป็นไปตามปกติ" 


         หลังจากยูซากิพูดจบเธอก็เดินออกไปส่วนใมก็นั่งจัดการเรื่องเพลงเตรียมตัวที่จะไปซ้อมรอบสุดท้าย  


     ณ เวที 


  "คุณสตาฟ รบกวนช่วยจัดดนตรีช่วงจังหวะตามนีด้วยค่ะ" 


  "ครับคุณใม เดียวทางเราจัดการให้ มีอะไรต้องการบอกมาเลยนะครับ" 


  "ขอบพระคุณมาก" 


         โชคดีนะทีมงานที่นี่ขยันกันมาก เจอบางงานนี้ไม่อยากจะทำงานกันเลยเล่นเอาเบื่อเลย  


            วันต่อมา ณ เวที 


       ใมจัง.......ใมจัง......ใมจัง......ใมจัง 


          ทุกคนสวัสดีนะมาสนุกด้วยกัน...มาเริ่มกันเลย เย้ ๆ 


        ปวดขาจังเลยวันเต้นมากไปหน่อย พี่ยูซากิไปไหนของเค้าอีกแล้วน่ะ 


  "ไง ไง โชว์วันนี้เต็มที่ไปเลยนะ" 


  "เอ๊ะ!...มาตอนไหนคุณแองจี้ ?" 


  "มาถึงก่อนโชว์เริ่มนะใมจัง โทษทีนะที่มาช้า" 


  "คุณแองจี้เห็นบอดี้การ์ดของหนูบางไหม" 


  "เห็นจะเค้าไปทำธุระนิดหน่อยให้ฉันมาพาเธอกลับโรงแรม" 


  "รบกวนด้วยนะค่ะ" 


       พอใมกลับมาถึงโรงแรมแองจี้ที่มาส่งแยกตัวกลับไปห้องของตัว ใมก็นั่งกดโทรศัพท์ 


        เหอหายไปไหนของเค้าน่ะ งั้นขอนอนพักก่อนล่ะกัน....zZ..zZ...zZ 


   ก๊อก...แก๊ก...ก๊อก...แก๊ก 


      ตีีดดดดดดดดดด 


         เสี่ยงสัญญานดังขึ้นทำให้ใมที่หลับอยู่ตกใจตื่นแล้วกลิ้งตัวลงข้างตียงนอนแล้วขว้าปืนช็อตไฟฟ้าที่ซ้อนไว้ออกมา 


         ไครนะไม่ใช่พี่ยูซากิแน่เพราะเธอรู้ว่าที่ห้องนี้ติดเครืองเตือนไว้ พอเราแอบดูมีคนสองคนนิ เอาใงดีช็อตกันยิงได้หนึ่งคน ที่เตียงมีหนึ่ง ไต้โต๊ะแต่งหน้ามีอีกหนึ่ง หลังประตูห้องน้ำอีกหนึ่ง ตู้เสื้อผ้าอีกหนึ่งแกสน้ำตากับหน้ากากกันแกสอีกหนึ่งที่เก๊ะข้างหัวนอน ใช่แล้วแกสน้ำตา 


        ใมที่่หยิบแกสน้ำตาที่เก๊ะแล้วโยนมันลงพื้นพร้อมใส่หน้ากาก แกสน้ำตาที่เริ่มฟุ้งจนเต็มห้อง เธอยิงช็อตกันอันแรกเข้าเป้าแล้วช็อตคนแรกล้มลง  ปัง...ปัง...ปัง  เสียงปืนดึงขึ้น3นัด ใมจังวิ่งไปขว้าปืนช็อตกันกระบอกที่สองยิงออกไป  


           ซวยล่ะยิงพลานเพราะมองไม่ชัดเอาไงดี วิ่งออกไปเลยล่ะกันละปิดประตูขังไว้ก่อน 


    คึก...คึก...ปั่ง 


          ใมวิ่งออกมาปิดประตูห้อง เธอเลือกที่จะวิ่งลงทางบันใดเพราะมันแค่ชั้น3เธอวิ่งลงมาหน้าโรงแรมเจอกับกลุ่มคนประมาน2-3คนยื่นอยู่กับรถตู้ ตอนนั้นไม่รู้ทำใม พนักงานหายไปไหนหมด 


      เอายังดีเราหาทางอื่นดีกว่า ลองโทรหาพี่ยูซากิก่อน เอาล่ะไงลืมหยิบโทรศัพท์ลงมา 


     อุบ..อุบ... เงียบ 


       ฉันได้ใครบางคนเอามาปิดปากแล้วกระซิบให้เงียบ ใจหายแวบเลย พอหันกลับไปเจอพี่ยูซากิ 


  "ตามมา เบาเบาล่ะ" 


  "ค่ะ" 


       สองสาวค่อย ๆ พากันออกมาจากโรงแรมและวิ่งเข้าป่า และค่อยๆวิ่งอ้อมไปที่ลานจอดรถ 


  "ใม เดียวฉันจะไปเอารถเธอหลบรออยู่ตรงนี้น่ะ" 


  "รับทราบ" 


         ยูซากิวิ่งออกไปพร้อมชักปืนของตัวเองแล้ว พยายามหลบเหลี้ยงตามเงาแล้วหายลับตาใมจังไป ผ่านไปซักมีเสียงปืนดังขึ้น แล้วยูซากิก็ขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาแล้ววิ่งมาจอดรับใม 


  ปัง....ปัง....ปัง 


      มีเสียงปืนดังขึ้น3นัด แล้วมอเตอร์ไซค์ก็วิ่งออกไปด้วยความเร็วในเงามืด ทั้งสองวิ่งข้ามเมืองไปแล้วจอดที่สถานีรถไฟ 


  "ใมเป็นอะไรรึป่าว ปลอดภัยดีนะ" 


  "จะบอกว่าปลอดภัยคงไม่ได้ เพราะหนูเอางานมาด้วยพี่ยูซากิ" 


        ฉันเอามือที่กุมเอวเปิดออกให้เลือดกับแผลที่ถูกยิงมาให้พี่ยูซากิเธอเห็น ตัวฉันตอนนี้ยังจะยืนไม่ไหวแล้ว เอ๊ะทำไมขาไม่มีแรง 


  "ใม ใม ทำใจดี ๆ ไว้น่ะ" 


       สติของฉันมีอยู่ตลอดแต่เริ่มน้อยลงทุกที ตอนที่ขึ้นรถไฟฉันถูกพาไปนั่งตู้ที่คนน้อยที่สุด พี่ยูซากิพยายามคุยกับฉันตลอดเพื่อดึงสติไว้ ผ่านไปซักพักฉันถูกอุ้มลงแล้ววิ่งไปหารถแท็กซี่แล้วตัวฉันก็หลับไป 


      ตอนที่ใมสลบไปเพราะเริ่มมีอาการขาดเลือด ยูซากิพยายามเรียกเธอตลอดและเรียกรถพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาล 


    3วันผ่านไป 


      เอ๊ะเสียงไครคุ้นๆจังแล้วเค้ากำลังด่าไคร กดเรียกพยาบาลก่อนหิวน้ำจัง ซักพักพยาบาลก็เข้ามาทำให้รู้ว่าเสียงนั้นคือเสียงคุณพ่อที่กำลังว่าพี่ยูซากิ 


  "ใม ลูกเป็นยังไงบ้าง" 


  "ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ คุณพ่อก็อย่าว่าพี่ยูซากิเลย" 


  "เค้ามีหน้าที่ปกป้องลุก แต่กลับพลาดทำลุกเกือบตาย" 


  "แต่ท่าไม่มีเค้าล่ะก็หนูตายไปตั่งแต่บนห้องแล้วค่ะมาไม่ถึงนี้หลอก" 


  "เอาเถอะ พ่อจะตามใจลูก" 


  "งั้นให้พี่เค้าดูแลหนูต่อไปก็แล้วกันนะค่ะ" 


         ติดตามตอนต่อไป