silver rabbit R.1 รักร้ายยัยไอดอลวัยเรียน

     หลังจากพ่อของใมจังออกไป ยูซากิก็เดินสนเข้ามาและนั่งลงข้างๆแต่กลับเงียบไม่พูดอะไรทั้งสิ้น สีหน้าเธอบ่งบอกถึงความรู้สึกผิด 

       ฉันที่นอนเงียบบนเตียง มองหน้าพี่ยูซากิแต่เธอกลับหลบหน้าหลบตา ฉันถอนหายใจ 

  "พี่ยูซากิ พี่ไม่ผิดน่ะ" 

  "แต่พ่อ เธอบอกว่าฉันผิดละเรื่องที่เกิดเพราะฉันไม่อยู่" 

  "แล้วที่พี่ไม่อยู่พี่ไปทำอะไรล่ะ" 

  "ไปจัดการพวกนั้นและ" 

  "พี่ทำหน้าที่ของพี่แล้ว จะโทษพี่ไม่ได้" 

     ใมที่นอนเจ็บอยู่บนเตียงพยายามปลอบใจยูซากิจนเธอเริ่มดีขึ้น และกลับมาคุยกันอย่างปกติ 

  "เอาละฉันตัดสินใจแล้ว" 

  "ตัดสินใจอะไรค่ะ พี่ยูวากิ" 

  "ฉันจะสอนการเอาตัวรอดให้เธอเพื่อเวลาที่ฉันไม่อยู่" 

  "ก็ดีค่ะ" 

       หลังจากใมออกจากโรงพยาบาล เธอได้ตกลงว่าจ้างกับยูซากิต่อไปละยูซากิเธอก็ได้เริ่มสอนการเอาตัวรอดให้แล้วใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน จนเวลาผ่านไปป 

      1 ปีต่อมา... 

     แล้ววันเวลาที่ต้องจากลาก็มาถึง ในช่วงเวลาสองเดือนสุดท้ายไม่เหตุการ์ณเลวร้ายเกิดขึ้นจึงต้องเลิกสัญญา 

        แล้ววันนี้ก็มาถึงสินะ วันที่ฉันกับพี่ยูซากิกับฉันต้องแยกจากกันแต่มันรู้สึกใจหายยังไงไม่รู้ 

  "จะเหม่อไปถึงไหน อะนี้ฉันให้เธอใม" 

  "กระเป่าอะไรค่ะ" 

  "เอาไว้ค่อยเปิดดูที่หลัง" 

      หลังยูซากิส่งกระเป๋าให้ใมจัง เธอก้มลงจุฟลงที่หน้าผากใมแล้วหันหลงเดินจากใมไป 

        เราต้องใช้ชีวิตอยู่โดยไม่มีพี่ยูซากิละสินะ เอาล่ะสู้ ๆเ ราเองก็ไม่ต้องกลัวไครมาทำร้าย 

     วันต่อมา... 

       วันนี้เป็นวันแรกที่ชีวิตโดยที่ไม่มีการ์ณคุ้มครองจากพี่ยูซากิ มันรู้สึกแปลก ๆ ไม่รู้นะว่าคิดไปเองรึป่าว ฉันรู้ว่ามีคนจ้องมองตลอดและรู้สึกกลัวไปหมดหวาดระแวงไปหมด เพื่อนเข้ามาทักยังตกใจระแวงไปหมด 

  "คุณฮาชิโยะ ๆ" 

  "ค่ะอาจารย์" 

  "เป็นอะไรรึป่าวอาจารย์เรียก้องนานไม่ตอบ" 

  "พอดีหนูไม่สบายนิดหน่อยค่ะ"  

  "งั้นไปนอนที่ห้องพยาบาลเดียวอาจารย์จะโทรให้คุณ่พ่อเธอให้มารับ" 

  "อย่าโทรบอกคุณพ่อโทรหาคุณแองจี้ค่ะ" 

  "ได้ๆเดวอาจารย์โทรให้" 

         ฉันเดินออกจากห้องเรียน แล้วเดินไปที่ห้องพยาบาลล้มตัวลงนอนแต่ไม่หลับจาคอยฟังเสียงคนตลอด มันหวาดระแวงและค่อยเพิ่มขึ้นจนเป็นอาการคิดมากไปหมดทุกอย่าง หลังจากเวลาผ่านไปซักพักคุณแองจี้ก็มา 

  "เป็นไงบ้าง กลับบ้านกันเถอะฉันเอากระเป๋ามาให้แล้ว" 

  "ขอบคุณค่ะคุณแองจี้ แล้วก็ขอโทษ" 

  "ขอโทษ ?" 

      3 วันผ่านไป 

      ณ ห้องนอนของใม 

    ฉันกลับมาบ้านแล้วก็อยู่แต่ในห้องจนผ่านมากี่วันละก็ไม่รู้ ฉันตัดสินใจเปิดกระเป๋าที่พี่ยูซากิทิ้งใวให้ เปิดออกมาฉันน้ำตาไหล เพราะคืออุปกรณ์ที่เธอเคยใช้ดูแลปกป้องฉัน ปืนช็อตไฟฟ้า แกสำน้ำตา หน้ากาก สนับมือที่เธอสอนฉันใช้ แล้วอย่างสุดท้ายกล่องสีดำพอเปิดออก ก็เจอปืนพร้อมกระสุน พี่ยังหวงหนูอยู่สินะพี่สาวสุดที่รักของหนู 

    หนังจากใมเธอเห็นปืนนั้นเธอก็ปิดกล่องแล้วหยิบมันเดินออกจากบ้าน แล้วขึ้นรถแท็กซี่ออกไปแล้วหยุดลงหน้าสนามยิงปืน 

    ในเมื่อฉันมีปืนที่พี่ยูซากิให้มาฉันจะต้องใช้มันให้ได้ ฉันจะต้องปกตัวเองให้ได้ 

  "ฉันมาขอซื้อเป้ายิงปืนค่ะ 10ใบ" 

  "ค่ะแล้วต้องเช้าปืนด้วยไหม" 

  "ไม่ค่ะมีมาเองต้องกระสุน 9 มม. 40นัด" 

  "ค่ะ นี้ค่ะที่ต้องการครบนะค่ะ" 

  "ขอบคุณค่ะ" 

        ภาพเด็กสาวไอดอลที่เดินเข้าสนามยิงปืนทำให้ไครหลายคนจ้องมอง เธอแขวนเป้าชักปืนขึ้นลำ แล้วยิงออกไป แม็กแล้วแม็กเล่าจนคุ้นเคยกับปืน เธอฝีกทุกวัน ทุกวันจนคนที่สนามฝึกซ้อมเริ่มชินชากับการมาของเธอ 

      หลังจากฉันชินกับปืนฉันพกมันไปไหนมาด้วยตลอด แต่ก็ไม่อาจสบายใจตลอดฉันตัดสินใจอะไรบางอย่าง ฉันกลับจากโรงเรียนไม่รับงานอะไรเก็บของลงเป้กดเงินออกจากบัญชีทั้งหมด 

        ตกดึกใมที่เก็บของใส่เสื้อฮู๊ดกางเกงขายาวรองเท้าผ้าใบสะพายเป้หนึ่งใบออกไปแล้วก็แอบออกจากบ้าน 

       ฉันตดสินใจหนีออกจากทุกสิ่ง ก่อนจะไปหาโรงแรมพักคืนนี้ฉันแป้งรองผืนสีเข้ม แล้วก็สีย้อมผม แล้วเข้าโรงแรมม่านรูดคนเดียว ฉันย้อมผมตัวเองเปลี่ยนเสื้อลงรองพื้น แล้วแอบออกจากโรงแรมไปหาโรมแรงอีกที่นึงนอน เช้าวันต่อมาฉันกระโดดขึ้นรถไฟทุกวัน แล้วเวลานอนก็เอาปืนไว้ไต้หมอนตลอด บางวันก็นอนเน็ตคาเฟ่  

     ตัดมาที่บาเหล้าแห่งหนึ่ง 

  "อะนี้รูปเป้าหมายของเธอคลาวนี้" 

  "เป้าหมายชื่ออะไร" 

  "อันนี้ผมก็ไม่รู้ มีอะไรรึป่าว" 

  "หน้าเธอคุ้นๆน่ะ" 

  "อย่าใสใจเลย ทำงานให้สำเร็จเถอะงานนี้ง่ายเงินดี" 

  "สถานะตอนนี้ของเธอล่ะ" 

  "หลบหนีอยู่ ท่าทางจะเก่งด้วย" 

       ตัดกลับมาที่ใม 

      นี้ก็ผ่านไปหลายเดือนสินะ ทีเราหนีมาตลอดอยู่ไม่เป็นที่เป็นทางมีข่าวการหายตัวไปของเราและประกาสตามหา แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรเรารีบหาที่นอนคืนนี้เถอะ 

      ตกดึก 

    ในห้องนอนโรงแรมแห้งนึงที่ใมนอนอยู่ มีผู้หญิงคนนั้นแอบเข้ามาในห้องจนได้แต่ในตอนนั้นใมก็ลุกสวนขึ้นมาพร้อมปืนแต่ช้าไป ปืนของผู้หญิงอีกคนจ่อเข้าที่หัวของเธอแล้ว แต่พอใมมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นเธอน้ำตาไหลออกมา 

  "พี่ยูซากิ นั้นพี่ใช่ไหม" 

  "ไม่ใช่ ฉันคือทานาทอส" 

  "งั้นหลอ นั้นสินะท่าเป็นพี่หนูยกให้" 

    หลังจากฉันพูดจบกำหลับตาลง ตอนนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงการกอดแล้วก็ถูกจุฟที่หน้าผาก "เก่งมากที่หนีได้ถึงขนาดนี้ แต่ฉันจะไม่ให้เธอไปคนเดียว" เธอกระซิบบอกฉันแล้วกดฉัน 

    ปัง........... 

     ข่าว: เมื่อคืนเวลาประมานสามนาฬิกามีคนได้ยินเสียงปืนหนึ่งนัดจากโรงแรมเล็ก ๆ แห่งนึงพนักงานได้โทรแจ้งเจ้าหน้าที่และได้งัดประตูเข้าไปพบศพหญิงอายุราว ๆ 22-25 ไม่ทราบชื่อ และอีกศพคือไอดอลชื่อดังฮิชิโยะ ใมโย สภาพที่เกิดเหตุไม่ล้องรอยการต่อสู้น่าจะเป็นการฆ่าตัวตา คู่ด้วยการยิงทะลุศีรษะ จบการรายงาน 

           จบ...