silver rabbit R.1 รักร้ายยัยไอดอลวัยเรียน

    ในห้องตอนนี้ใมที่กำลังเก็บกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางไปทำงานต่างจังหวัดใจวันพรุ่งนี้ แต่ยูซากิกลับไม่อยู่ 


         พี่ยูซากิไปไหนของเค้าแต่เช้าน่ะไปก็ไม่บอกกัน หายไปหมดวันแต่เช้าโทรไปก็ไม่รับ ไม่รับผิดชอบงานตัวเองเลย..... 


          เช้าวันต่อมา  


       ตื่นน ตื่น ๆ ๆ ๆ 


     ใมที่ถูกยูซากิปลุกให้ตื่นเดินงัวเงียเข้าห้องน้ำไป 


          เมื่อคืนพี่ยูซากิเค้ากลับมากี่โมงกี่ยามกันนะ แต่ก็โอเคล่ะที่เค้ายังกลัมาปลุกฉันได้แบบนี้ 


  "เร็วหน่อยใม เดียวจะออกเดินทางสายเอาฉันก็ต้องแต่งตัวน่ะ" 


  "ค้า ๆ เร่งให้อยู่ แปบนึง" 


      บนรถ 


    ในรถที่เงียบไม่มีการคุยกันแต่อย่างใด มีแต่เสียงเพลงที่เปิดอยู่เบาๆ 


  "พี่ยูซากิ" 


  "ว่าไง เห็นทำท่าอยากจะถามอะไรยุนานล่ะ" 


  "เมื่อวานไปไหนมา หายไปหมดวัน" 


  "อ้อ ไปตรวจสอบโงแรมกับสถานที่จัดงานล่วงหน้าน่ะ" 


  "เพื่อความปลอดภัยสินะ" 


  "ไม่ใช่แค่นั้น เพื่อเตรียมทางหนีทีไร่และเช็คดูว่าที่ห้องพักมีอะไรซ้อนรึป่าวพวกกล้องน่ะ" 


  "ระเอียดจงเลยนะงานแบบนี้" 


  "ต้องระเอียดสิ งานบอดี้การ์ดเมื่อทำพลาดครั้งนึงแล้วเราจะทำมันไม่ได้อีก" 


          จากที่เธอพูดมากทำเอาเราอึ้งไปเลย ตอนแรกเราคิดแค่ว่างานบอดี้การ์ดเป็นงานง่ายๆ แค่ยิงปืนได้ต่อสู้เป็นก็คงทำได้แต่พได้คุยแบบนี้แล้วต้องคิดดูใหม่ 


  "ใมจำไว้น่ะ ว่างานบอดี้การ์ดมันคือที่เราต้องปกต้องคน คนนึงด้วยชีวิตเราเลย" 


  "คงลำบากมากเลยสินะงานแบบนี้" 


  "มันจะลำบากมากลำบากน้อย ขึ้นอยู่กบคนที่เราต้องดูแล" 


  "การดูแลหนูคงลำบากมากสินะ" 


  "ไม่เลยใม การดูแลใมถือว่าไม่ยาก" 


         ณ หน้าโรงแรมที่พัก 


     ภาพสองสาวที่ลากกระเป๋าลงจากรถสองคน ทำให้พยักงานยกกระเป้ารีบวิ่งออกมาช่วย และมีสาว ๆ พนักกับคนแถวนั้นมาขอถ่ายรูปกับใมบ้าง ส่วนยูวากินั้นเดินไปเอากุณแจห้อง ทั้งส้องสาวมาหยุดหน้าห้อง 


  "ใมเดียวฉันไปดูในห้องก่อนนะรอหน้าห้องก่อน" 


      เหอฉันหันไปยิ้มให้พนักยกกระเป๋าแบบ แหย๋ ๆ เพราะพี่ยูซากิชักปืนช็อตไฟฟ้าออกมาแล้วเดินเข้าห้องไปทำเอาพนักตกใจเลยทีเดียวซักพักเธอก็เดินออกมา 


  "เข้าไปได้ล่ะทุกอย่างเรียบร้อย" 


     พอพวกเราเข้ามาพนักงานยกกระเป๋าออกไป พี่ยูซากิก็หยิบอะไรซักอย่างออกมาจากกระเป๋า และเริ่มเอามันค่อยไล่ไปตามกำแพงล่ะฟอนิเจอร์ 


  "นั้นเครื่องอะไร" 


  "เครื่องตรวจจับหาเครื่องดักฟังกับกล่อง" 


     ฉันหยุดยืนดูเธอ พอเครื่องมือดังทำเอาฉันตกใจพี่ยูซากิเธอเอามือตบ ๆ คล่ำ ๆแล้วก็ดึงออกมา มันคือเครื่องดักฟัง พอไล่ไปไล่มาจนทั่วห้อง ก็เจอเครื่องดักฟัง7ตัวกล้อง5 


  "ของพวกนี้ถูกติดตั้งเมื่อคืน" 


  "อย่างนั้นหลอพี่ยูซากิ" 


  "เมื่อวานจัดตรวจเช็คแล้วัมนไม่มีแถมการติดตั้งเป็นแบบมืออาชีพจากจุดที่ติดมันบอกมา" 


  "ห้องนี้ปลอดภัยไหม" 


  "ok แล้วล่ะแต่ล่ะวังไว้หน่อยก็ดี 


       ขนะที่ใมกำลังจัดเสื้อผ้าออกจากกระเป๋า ยุซากิก็เริ่มติดอุปกรณ์ป้องกันแล้วเริ่มซ้อนปืนช็อตไฟฟ้าไว้ตามที่ต่าง ๆ ทั่วห้อง ติดสัญญานเตือนที่ประตู หน้าต่าง หลังจากซ้อนเสร็จเธอก็มาบอกใมว่ามีอะไรซ้อนตรงไหนบ้าง 


      พี่ยูซากิซ้อนอะไรเยอะแยะปานนั้น ล้มไปตรงไหนก็มีปืนช็อตไฟฟ้าแน่นอนเรารีบจัดของดีกว่าเดียวจะได้ไปดูสถานโชว์ 


   สถานที่โชว์ 


     เวทีริมทะเลสำนะคราวนี้ สวยจังเลย อ่าว? พี่ยูซากิหายไปไหนอีกแล้ว เหอ จะไปไหนก็ไม่บอก อีกแล้ว น่าโมโหจริง ๆ เดินมานั้นล่ะ 


  "ไปไหนมาอีกแล้วค่ะ" 


  "โทษทีไปคุยกับทีมจัดงานเรื่องความปลอดภัยมา" 


  "แล้วเป็นไงบ้างล่ะ" 


  "ก็พวกทีมงานก็เห็นมีคนมาด้อม ๆ มอง ๆ แถวบ่อย ๆ น่ะ" 


  "งั้นหลอ จะมีปัญหาไหม" 


  "ไม่เป็นไร เดียวฉันจัดการเองใม" 


       คงต้องปล่อยเป็นหน้าที่พี่ยูซากิเค้า เราไปหาของกินดีกว่าไปลากพี่ยูซากิไปด้วย  


 ติดตามตอนต่อไป                                สั้นหน่อนเนอร์