silver rabbit R.1 รักร้ายยัยไอดอลวัยเรียน

        หญิงสาวอีกและใมจังอุทานขึ้นมาพร้อมกัน ทำเอาพอกับแขกของพ่อไมจังทำหน้างง  


  "ใมลูกรู้จักกับเธอด้วยหรือ" 


  "เธอคือคนที่ช่วยหนูเอาไว้เมื่อคราวก่อน" 


  "อ้องั้นก็ดีเราเรียกเธอคนนี้ว่า rabbit (กระต่าย)จะมาเป็นบอดี้กาดให้ลูก" 


  "ห๊าาาาาา?" 


  "ลูกกลับขึ้นห้องไปก่อน" 


  "ค้าาาา" 


       ใมจังที่เดินหน้ามุ้ยออกจากห้องรับแขก ที่พ่อกับแขกและว่าที่บอดี้กาดของเธอคุยกันอยู่ขึ้นบรรใดกลับห้องตัวเอง 


        ทำไมคุณพ่อต้องจ้างบอดี้ด้วยนะมันน่าอึดอันไปไหนก็ต้องมีคนเดินตาม แต่ตอนนี้ทำยังไงได้ล่ะถึงคัดค้านไปก็ไม่ช่วยอะไร คงต้องทำใจยอมรับอย่างเดียว 


   ก๊ก..ก๊ก....ก๊ก 


       เปิดมาเลยไม่ได้ล็อค 


  "ขอรบกวนหน่อยน่ะ" 


       ผู้หญิงที่มาเป็นบอดี้กาดเปิดประตูเข้ามาพร้อมพูดขออนุญาติ แล้วเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ในห้องตรงโต๊ะแต่งหน้า 


  "คุณต้องการออะไรค่ะ" 


  "ฉันมาคุยกับเธอเพราะหลังจากนี้ ฉันต้องดูและเธอตลอดเวลา" 


  "ตลอดเวลา? หมายความว่ายังไง" 


  "หมายตรงตามนั้นเลย นอนห้องเดียวกันเธอไปไหนฉันไปด้วย" 


          โถ่คุณพ่อนี้กะไม่ให้ไปไหนคนเดียวเลยใช่ไหม ขนาดต้องนอนห้องเดียวกันเลยหลอจะบ้าตาย 


  "เออไหน ๆ ก็ต้องอยู่ด้วยกันซักพักนึงขอถามหน่อยพี่สาวชื่ออะไร" 


  "ทุกคนเดียวฉันว่า rabbitที่แปลว่ากระต่าย" 


  "จะให้เรียกrabbitมันก็ดูจะแปลกๆ ขอเรียกพี่ยูซากิละกันที่แปลว่ากระต่าย" 


  "เอาตามที่เธอจะสดวกแล้วกัน" 


  "อ่าหะ ฉันชื่อฮาชิโยะ ใมโย จะเรียกแค่ใมก็ได้ฝากตัวด้วยนะ" 


  "เช่นกัน อ่าเกือบลืมบอกฉันจะย้ายมาอยู่กับเธอพรุ้งนี้เลยนะ" 


  "..........." 


  "ไปก่อนล่ะ บาย" 


         ย๊ากกกกกกกกก 


      นี้กะไม่ให้เตรียมตัวเตรียมใจเลยหลอ มันกระทันหันเกินไปแต่คงไม่ได้นอนห้องนี้หลอกนะ คิดในแง่ดีไว้ก่อนเพราะที่บ้านคงไม่อันตรายอะไรหลอก 


         วันต่อมา... 


     วันนี้ก็ออกมาโรงเรียนแต่เช้า เลยไม่ทันรู้ว่าพี่ยูซากิจะยายมาอยู่ห้องไหนคองต้องรอเลิกเรียน 


        หลังเลิกเรียน 


     ใมที่กลับมาถึงบ้านระหว่างเดินไปที่ห้องตัวเองก็หันซ้ายหันขวาตลอดทาง เธอมาหยุดที่หน้าห้องตัวเองแล้วค่อย ๆ เปิดประตูออก ปัง 


      ไม่จริงใช่ไหม พี่ยูซากิย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับราจริง ๆ ม้ายยยย ต้องค่อยเข้าห้องแล้วค่อย ๆ ปิดประตู 


           อ่าวกลับมาแล้วหรือ? 


  " (-_-") กลับมาแล้วค้าา" 


  "ขอโทษทีนะที่ใช้ห้องน้ำโดยพลกาล" 


  "ไม่เป็นอะไรค่ะ ยังไงก็ต้องอยู่ด้วยกันซักพักตามสบายเลย" 


        เหอฉันนั่งลงที่เตียงนอนมองดูพี่ยูซากิที่นุงผ้าขุนหนูออกมาจากห้องน้ำ และเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองออกเธอเลือกชุดอยุ่ซักพักเธอก็ปลดผ้าขุนหนูออก ทำเอาฉันสะดุ้งเลย มันทำให้เธอเปลือยทั้งตัวแบบไม่ใส่อะไรเลย  


  "พี่ยูซากิขอร้องล่ะรบกวนใส่เสื้อผ้าที่ห้องแต่งตัวด้วย" 


  "จะอายทำไมผู้หญิงด้วยกัน" 


  "พี่ไม่อายแต่ฉันอายน่ะสิ 


      ฉันคว้าผ้าขุนหนูคลุมตัวเธอแล้วเข็นเธอ ไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วฉันก็กลับมาหอบแฮก ๆ ที่เตียงฉัน แต่ชั่วพริบตาที่เธอโป๊ก่อนที่ฉันจะหยิบผ้าขุนหนุไปคลุมฉันรอยแผลเป็นตามตัวเธอ หลายแผล 


  "ยุ้งยากจังเลยนะเธอ" 


  "แผลเป็นตามตัวนั้น..." 


  "ฉันได้มาตลอดทำงานน่ะ" 


  "พี่ไม่กลัวบ้างหลอ ที่ต้องเอาชีวิตตัวเองไปเสียงแทนคนอื่น" 


  "กลัวสิ ถึงจะกลัวแต่มันเป็นงาน" 


  "แล้วทใมี่ไม่ทำงานอย่างอื่น ทั้งที่พี่ก็หน้าตาดีหุ่นกะสวย" 


  "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้สึกตัวอีกทีก็ทำงานแบบนี้จนเคยชินไปแล้ว" 


  "แล้วกล่องพวกนี้คือของที่พี่เอามาใช้ด้วยใช่รึป่าว" 


  "ใช่ ทำไมหลอ" 


  "จัดของกันเถอะ พอดีหนุไม่ค่อยชอบห้องที่รกน่ะ" 


        ภาพผุ้หญิงสองคนกำลังช่วยกันจัดห้องคนนึงที่ระเอียดในการจัดเรียงอีกคน ที่จัดเอาตามสภาพเพราะไม่ชอบอะไรที่ยุ้งหาก เถียงกันเรื่องจัดของในห้อง 


             เหนื่อยจังกว่าจะจัดของเสร็จ อยากรู้จริงห้องของพี่ยุซากิจะรกแค่ไหนจากสาพที่เธอจะจัดของตัวเองที่นี่แล้วคิดสภาพห้องเธอไม่ออก 


  "แล้วเรื่องที่นอนเอาไงดี" 


           พี่ยูซากิพูดขึ้นมาทำให้นึกออกว่าห้องเรามีเตียงนอนอันเดียว งามใส้ละไงทำใงดีละเนีย  


  "ใม เธอนอนเตียงเดียวกับฉันคงไม่เป็นอะไรใช่ไหม" 


  "ไม่มีปัญหาค่ะ (-_-") " 


       ตกเย็นที่โต๊ะกินข้าวใมที่นั่งข้าง ๆ ยูซากิ มองจิกพ่อตัวเองทำเอาพ่อใมทำอะไรไม่ถูก 


         คุณพ่อนะคุณพ่อทำไมถึงให้พี่เค้ามานอนห้องเดียวกับเราด้วยน่ะแทนทีจะให้นอนห้องข้างที่ยังว่างอยุ่  


      หลังกินข้าวเสร็จใม ก็ลากพ่อตัวเองมาที่ห้องรับแขกแล้วนั่งลงคุยกัน 


  "พ่อทำไม่ถึง ให้พี่ยูซากิไม่ใช่สิพี่rabbit มานอนห้องเดียวกันกับหนูด้วย" 


  "ก็พ่ออยากให้ลูกกับบอดี้กาดตัวเองสนิทกันไว้จะได้สดวกต่อการทำงานของเธอด้วย" 


  "ก็พอเข้าใจได้แต่ที่บ้านห้องข้างๆ ก็ยังว่างอยุ่" 


  "ก็เวลาออกทำงานแล้วต้องค้างคืน ต้องนอนห้องเดียวกันอยู่แล้ว" 


  "เออเล่นเอาเถียงไม่ออกเลย" 


       ใมเดินถอนหายใจกลับมาที่ห้องเปิดประตูห้องออก 


         ตี๊ดดดดดดดดดดด 


       เสียงอะไรน่ะมาจากไหน อยู่ไหน ฉันปิดประตุละไล่ดูตามขอบก็เจอเครืองส่งสัญญานเตือนเวลามีคนเปิดประตูติดอยู่ 


  "พี่ยูซากิทำอะไรกับห้อง หนูเนี่ย" 


  "ฉันแค่ติดเครื่องส่งสัญญานกับซ่อนอาวุธไว้ตามห้อง" 


  "แล้วจะทำที่บ้านทำใม เนี่ย" 


  "ก็งานฉันนิ" 


  "เอาที่สบายใจเลยล่ะกัน" 


  "เอาล่ะปิดไฟด้วยล่ะฉันนอนก่อน" 


       เหอชีวิตอันแสนสงบสุขคงต้องจบลงเพียงเท่านี้สินะ นอนเลยละกันวันนี้เหนื่อยมากล่ะ พอมุดตัวลงในผ้าห่มมันอุ่นมากคงเพราะนอนกันสองคนละมั่งแต่พอหันไปทางพี่ยูซากิ เออ..... ยังไงดีละเนี่ย แก้ผ้านอนอีกเหอแต่ยิงดีที่ใส่กางเกงในนอนไม่งั้นรบไม่ได้ นอนนอน 


   ตกดึก 


     ปวดฉี่จัง ห้องน้ำๆ 


  "จะไปไหนใม" 


  "ห้องน้ำค่ะ" 


      ณ ห้องน้ำ 


       เหอเกือบไม่ทัน เอ๊ะพี่ยูซากิเธอตื่นมาตลอดเลยหลอหรือว่าที่ผ่านมาเธอแกล้งหลับตลอด 


      เตียงนอน 


  "พี่ยูซากิ หลบยังค่ะ" 


      หลังจากเรียกเธอพลิกตัวกลับมา มองหน้าฉัน 


  "มีอะไร รึป่าว" 


  "พี่ไม่ได้หลับเลยหลอ" 


  "หลับไปนิดหน่อยแต่รู้สึกกว่ามีอะไรขยับเลยตื่น" 


  "อ้อ ขอถามอะไรหน่อยนะเวลานอนทำใมไม่ใส่เสื้อผ้า ใส่แค่เสื้อก็ยังดี" 


  "มันอึดอัดน่ะ ทำเธอลำบารึป่าว" 


  "ป่าวไม่มีอะไร แค่เห็นล่ะคันไม้คันมือ" 


  "ยูริสินะ" 


  "ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกันซักหน่อย"


  "แล้วทำใมถึงคันไม้คันมือกับฉันล่ะ" 


  "ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่หลังๆมานี้ชอบมีอารมณ์กับผู้หญิงด้วยกัน" 


  "เธอนะเป็นพวกยูริ แค่ไม่ยอมรับตัวเอง" 


  "ไม่ใช่นะไม่คุยด้วยแล้วนอนดีกว่า" 


        จะบ้ารึไงฉันนี้นะจะชอบผู้หญิงด้วยกัน ก็แค่เห็นผู้หญิงด้วยกันล่ะรู้สึกดีเท่านั้นเอง ไม่ใช่ออกไปจากหัวเลยนะเรื่องพวกนี้ เอ๊ะเธอกำลังทำอะไรกอดฉันงั้นหลองั้นไอที่ดันหลังนี้ก็ ม้ายยยยยยยยยยย 


        เช้าต่อมา 


       ไม่ไหวจะเคลียอ่อนเพลียหัวใจเมื่อคืนนอนไม่หลับเลย การที่นอนโดยถูกผู้หญิงที่อายุเยอะกว่าที่โป๊นอนกอดเนี่ยมันำให้นอนไม่หลับเลยสินะ วันนี้วันหยุดไม่มีงานด้วยดีจริง จะได้พักเต็มที่ 


  "เมื่อคืนนอนไม่พอหลอใม" 


  "เพราะไครล่ะ ความรู้สึกมันยังติดหลังอยู่เลย" 


  "จงทำความเคยชิน" 


  "ไม่ล่ะขอไม่ชินล่ะกัน รู้สึกว่าท่าชินเมื่อไหร่คงจะแย่" 


  "5555" 


  "วันนี้จะไปเที่ยวช่วงสายๆน่ะ" 


  "รับทราบ วันนี้ต้องทำงานแล้วสินะ" 


      ติดตามตอนต่อไป