silver rabbit R.1 รักร้ายยัยไอดอลวัยเรียน
เขียนโดย 
Bloodlas
วันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2561 เวลา 18.19 น.
แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2561 19.01 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1) กระต่าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้ต้องขึ้นคอนเสิร์ต ไม่อยากขึ้นเลย บ่นทำไมเนียเราบ่นไปก็ต้องขึ้นโชว์อยู่ดี รีบไปดีกว่าเดียวจะไปสายเอา ว้าวสวยจังเลยเวทีคราวนี้ พอเดินดูรอบๆก็ยิ่งดีใจเพราะเวทีสวยมาก ไปดูห้องแต่ตัวกับชุดขึ้นโชว์มันเข้ากันมาก หลังเดินดูจนทั่วก็เดินไปไล่ขอบคุณทีมงานส่วนต่างๆ ทุกคนเขินกันใหญ่เลย
เวลาโชว์
"ใมจัง เตรียมขึ้นเวทีได้แล้ว"
ผู้หญิงที่เป็นเจ้าหน้าที่คุมคิวคอนเสิร์ต มาเรียกให้เตรียมตัว
ปรบ.....ปรบ....ปรบ
ฉันเอามือตบแก้มทั้งสองข้างเรียกสติ เอาล่ะมาลุยกันเลยทุกคน โหยคนเยอะเป็นบ้าใจเต้นแรงตื่นเต้นใจลมจะจับเอา ทักทายคนดูก่อนละลุยกันเลย
สวัสดีแฟนๆทุกคนที่มาดูน้า มาสนุกกันเถอะ
เย้....เย้.....เย้
หลังจบโชว์
"วันนี้ทำงานได้ดีมาก ไมจัง"
"ขอบคุณค่ะ แองจี้"
"วันนี้จะไปไหน ต่ออรึป่าว"
"ไปค่ะ รบกวนไปส่งที่ฮาราจูกุด้วยนะค่ะจะไปซื้อของ"
"ได้สิ แล้วไมจังจะให้ฉันรอรับกลับด้วยรึป่าว"
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวให้ที่บ้านมารับ"
"ไปเปลี่ยนชุดละจะได้ไปกัน"
คนที่มะกี่นี้คือ คุณแองเจิล แต่เธอชอบให้เรียกแองจี้ เป็นผู้จัดการส่วนตัวของฉันค่อยดูแลหลายๆอย่างให้
ฮาราจูกุ
"ขอบคุณที่มาส่ง"
"จะไม่ฉันไปด้วยจริง ๆ หลอ"
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณแองจี้"
"งั้นระวังตัวด้วยล่ะ อย่ากลับบ้านมืด บ้ายบาย"
"ขับรถกลับดี ดีนะค่ะ บาย"
มาหาซื้อของขวัญให้คุณพ่อก่อนกลับ แต่ก็ยังไม่รู้จะซื้ออะไรดีรองเดินหาดูก่อนเพื่อจะเจออะไรที่ถูกใจ
1ชั่วโมงผ่านไป
จะบ้าตายเดินมาเป็นชั่วโมงยังไม่เจออะไรที่คิดว่าคุณพ่อน่าจะชอบเลย รองเดินดูอีกหน่อยล่ะกัน อุบ! มืดชั่วพริบตาฉันรู้สึกเหมือนโดนกระชากแขนเข้ามาในตรอกมืดๆ แล้วถูกอะไรคลุมหัว
ช่วยด้วยยยยยยยยยย ! !
"เงียบ ท่ายังไม่อยากตาย" คนที่พยายามลากฉันขึ้นตะหวาดใส่
"นั้นเสียงไคร?" แล้วก็มีเสียงผู้หญิงตะโกนมาไกล ๆ
ตอนนั้นฉันตัดสินใจ
ช่วยด้วยยยยยยยยยย
หลังจากนั้นก็มีเสียงคนตีกันแล้วก็มีเสียงคนร้อง โอด โอย ฉันนั่งเงียบแล้วหันซ้ายหันขวาฟังเสียงรอบๆ เสียงทุกอย่างเงียบลงแล้วก็มีเสียงเท้าเดินเข้ามาใกล้ๆ ผ้าคลุมหัวถูกเอาออก ตรงหน้ามีผู้หญิงผมยาวสีดำออกน้ำตาล ผิวค่อนข้างข้าว ดวงตาสีนำตาล อายุประมานยี่สิบบกลางๆ นี้เป็นทั้งหมดที่สังเกตุในตอนแรกที่เห็นตอนแรก
"เอาไงกับพวกนี้ดี สาวน้อย"
"เออ......คือ..."
"เอายังไง อย่าเงียบ"
"แจ้ง ความค่ะ"
"งั้นเธอ แม่สาวน้อย ไปเรียกตำรวจมา"
"ค่ะๆ จะไปเดียวนี้"
ฉันวิ่งไปป้อมตำรวจที่ไกล้ที่สุดแจ้งเจ้าหน้าที่ แล้วก็พาตำรวจไปที่เกิดเหตุ หลังจากไปถึงก็เจอผู้คนนั้นยืนเฝ้าคนอยู่ หลังจากนั้นก็มีตำรวจมาเพิ่มหลังจากนั้นเค้าก็สอบปากคำฉัน แล้วก็ไปสอบปากคำผู้หญิงที่มาช่วย แล้วในช่วงสุดท้ายฉันข้อให้ปกปิดเรื่องคดีนี้กับตำรวจ เพราะเดียวมีปัญหากับงาน
"ขอบคุณที่เข้ามาช่วยนะค่ะ"
"ไม่เป็นไร พอจะรู้ไหมมันต้องการอะไร"
"ไม่รู้เลยค่ะ"
"เอ๊ะ เธอเป็นไอดอลใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ เป็นไอดอลวัยเรียน"
"งั้นกลับบ้านดีๆ ฉันไปก่อนสาวน้อย"
"เออ คุณชื่ออะไรค่ะ"
"....."
เธอเดินจากไปโดยไม่ตอบ คำถามของฉันพอมองดูเธอจริงๆเธอค้อนข้างสวยเลยนะ สูงประมาณ160เกือบ170 รูปร่างสวยนางแบบเลยแต่การแต่งตัว ของเธอดูแข็งๆเหมือนผู้ชายเอาเถอะ รีบโทรให้ที่บ้านมารับก่อนดีกว่าคงต้องเลิกล้มเรื่องของขวัญก่อน
1ช.ม. ณ บ้านไมจัง
เอาล่ะชุดเรียบทุกอย่างเรียบร้อยไม่น่าสงสัย หูวคุณพ่อไม่อยู่โชคดีจริง กุก...กุก....กุก ปัง เรื่องวันนี้คงรอดแล้วต้องห้ามให้คุณพ่อรู้เด็ดขาดไม่งั้นงานเข้า
ฮา..ฮา..เฮ..ฮา..ฮา..เฮ. ติ๊ด
"หะโหล ใมพูดค่ะ"
"นี้แองจี้นะ ถึงบ้านรึยัง"
"ถึงแล้วค่ะ นี้คงไม่ได้โทรมาถามแค่นี้แน่"
"อ่าจะ ใมจังพอดีมีงานติดต่อเข้ามา แต่มันต้องค้างคืน7วัน"
"อือ ........."
"คงไม่ได้สินะ คุณพ่อใมจังคงไม่ยอม"
"คุณแองจี้ หนูตัดสินใจรับค่ะ ส่วนเรื่องคุณพ่อหนูจัดการเอง"
"โอเค งั้นเดียวฉันโทรไปบอกทางผู้ว่าจ้างก่อนนะ"
วันต่อมา
วันนี้ไม่มีงาน แต่ต้องไปโรงเรียนเหอๆขี่เกียจจริง ล้า......ล่า.......ล้า......ล่า แย่ล่ะคุณพ่อยังไม่ไปที่ทำงาน ไม่กินข้าวเช้าดีกว่า
"ใมลูกจะรีบไปไหน มากินข้าวเช้าแล้วกับพ่อก่อน"
"ค้าาาา"
"คิดจะบอกเรื่องเมื่อวาน กับพ่อรึป่าว"
"มันไม่จำเป็นที่จะต้องบอกนิค่ะหนูไม่ได้เป็นอะไรด้วย"
"มันไม่เกี่ยวว่าจำเป็นรึป่าว! "
"คุณพ่อเองก็ต้องดูแลบริษัท ใหนจะคุณร้ากับน้องไม่ยุ้งกับหนู"
"นั้นเป็นหน้าของพ่อ แต่การดูแลลูกก็เป็นหน้าที่พ่อ"
"นั้นสินะมันเป็นหน้าที่ หนูตัวไปโรงเรียนค่ะ เออหนูมีงานต้องไปค้างคืน7วัน"
"พ่อไม่ให้ไป แค่เรื่องเมื่อวานมันก็อันตรายมากพอแล้ว"
"หนูกตกลงไปแล้ว ยกเลิกไม่ได้ ขอตัวไปโรงเรียนละค่ะ"
ออกรถ เหอพูดแบบนั้นใส่คุณพ่ออีกแล้ว พ่อกับฉันเริ่มทะเลาะกันตั่งแต่ท่านแต่งงานใหม่หลังคุณแม่เสียไปได้ปีนึง แล้วก็มีน้องชายมาอีกคนส่วนตัวฉันแล้วไม่มีปัญหากับน้องชายแต่มีปัญหากับแม่เค้ามากกว่า เราสองคนไม่ลงลอยกันเท่าไหร่แต่ก็ชั่งมันเถอะปัญหาที่บ้านก็ทิ้งใว้ที่บ้าน อย่าเอาไปที่อื่นด้วย
หลังเลิกเรียน
ยังไม่อยากกลับบ้านเลย คงต้องโทรบอกลุงชุนก่อนว่าจะกลับบ้านเอง ไปหาที่นั่งกินกาแฟอ่านหนังสือแล้วค่อยกลับบ้าน
เหอๆ กว่าจะได้นั่งอ่านหนังสือกินกาแฟเล่นเอาเหนื่อยโดนแฟนผลงานขอถ่ายรูปกับลายเซ็น กินกาแฟหมดแก้วล่ะกลับบ้านเลยล่ะกัน
ณ บ้านไมจัง
นั้นรถไคร สงสัยคุณพ่อมีแขกมาบ้านมาคุยเรื่องธุระกิจ พอเดินเข้ามามีคนมาสองคนชายหนึ่งหญิงหนึ่งจากเสียงที่ได้ยิน พอเดินผ่านห้องรับแขกก็ถูกคุณพ่อเรียกให้ไปนั่ง เห็นหาของเจ้าของเสียงผู้หญิง
"คุณ?"
"เธอ?"
ติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
