เกือบสาย

~ก๊อก~
      ฉันเปิดประตูห้องเข้าไปตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ พี่มาร์คนั่งหน้าเคียดรออยู่ที่โซฟา และจ้องมองมาที่ฉัน
มาร์ค:แบมไปไหนมา
แบม:บ้านเพื่อน
มาร์ค:คนไหน
แบม:ยัยแตงไง
มาร์ค:พี่โทรไปถามแตงแล้วแตงบอกแบมไม่ได้ไป ทำไมต้องโกหก
แบม:แบมจะไปไหนเกี่ยวอะไรกับพี่หละ ทีพี่ไปไหนไม่เคยบอก แล้วก็ยังโกหกแบมเลย
มาร์ค:แบม
แบม : แบมไปหาหมอมาแบมปวดหัว แบมเลยไปหาหมอ ทำไมแบมไม่บอกนะเหรอ ก็พี่บอกว่ารถก็มีทำไมแบมไม่ไปเอง แบมก็ไปเองแล้วไงจะเอาอะไรกับแบมอีก
     น้ำใส่เริ่มไหล่ออกมาจากตา โดยอัตโนมัติ ฉันมองไปที่พี่มาร์ค ที่กำลังทำหน้านิ่งปนรู้สึกผิดอยู่ตรงนั้น
มาร์ค:แบมพี่ขอโทษ วันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น แต่เพราะ..
แบม:เพราะอะไร เพราะพี่ไม่สนใจแบมไง
มาร์ค:ไม่ใช่แบบนั้นนะแบม
แบม :พอเถอะ แบมเหนื่อยแบมอยากไปอาบน้ำนอน
     สุดท้ายฉันก็เดินหนีเขาออกมาอีกตามเคย ฉันเหนื่อยกับการทะเลาะกัน
12/04/2018 10:00น
~โรงพยาบาล~
เชิญคุณ แบมที่ห้องตรวจ 2 ค่ะ
หมอ:จากอาการปวดหัวของคุณ คุณกำลังเป็นเนื้องอกในสมองซึ่งทางเรายังไม่สามารถหาวิธีการผ่าตัดมันออกมาได้เลยครับ
แบม : มันไม่มีทางรักษาเลยเหรอคะ
หมอ : มันอยู่ในจุดเสี่ยงมากโอกาศจะรอดชีวิตในห้องผ่าตัดแค่ 20%
แบม : เหลืออีกตั้ง 20% นะคะหมอ
หมอ : หมอเข้าใจนะแต่20% ที่หมอบอกคือ หมอไม่รู้ว่าเนื้อก้อนนั้น คือเนื้อดีหรือเนื้อร้าย เพราะว่าเราไม่สามารถเอามันออกมาตรวจได้แต่ถ้าทำได้ในครั้งนี้ ถ้ามีการผ่าตัดคุณรอบที่ 2 โอการที่คุณจะรอดแค่ 5% แต่เด็กในท้องคุณปลอดภัยแน่นอนครับ
แบม : อะไรนะคะหมอ แบมท้องเหรอ
     ฉันทั้งดีใจและเสียใจไปพร้อมกัน แต่ทำไมลูกต้องมาเกิดตอนฉันเป็นแบบนี้ ถ้าฉันตายลูกก็ตายไปกับฉัน
แบม: แบมเข้าใจแล้วค่ะหมอ แบมเหลือเวลาเท้าไหร่คะ
หมอ : เออ....ครับ ! ถ้ายังหาทางผ่าตัดเนื้อชิ้นนั้นออกมาไม่ได้ ก็...!
แบม :หมอบอกมาเถอะค่ะ
หมอ : 1ปี ครับ หมอเสียใจด้วยนะครับ
แบม :ขอบคุณค่ะ
     ฉันได้แต่คิดในใจตลอดทางกลับบ้าน พ่อคะ แม่คะ พี่มาร์ค แบมจะทำไงดี ลูกแม่จะทำไงดีคะ ฉันได้แต่บ่นกันตัวเอง
~มาร์ค ~พิธีกร : ขอขอบคุณวง GAS มากนะที่มารวมในรายการวันนี้
นิคุณ: วันนี้เหนื่อยมากเลยไปหาไรกินกันดีพวกเรา
แจ็ค : กุ้งเผา
เจบี : หมูย่าง
นยอง : ปลาเผา
นิคุณ : งั้นไปร้านทะเลซีฟูดดีกว่าว่าไหมมาร์ค มาร์คนายฟังพวกฉันไหม วันนี้มึงเป็นอะไรวะเคียดๆ ทะเลาะกับแบมเหรอวันนั้นแบมโทรมาหากูอย่าบอกนะมึงไม่ได้กลับบ้าน
มาร์ค :ฟังโอเคร ตามนั้นนะ เออทะเลาะกับแบมอยู่ เรื่องใหญ่เลย เพราะมึงเลยแจ็ค กูเลยไม่ได้กลับบ้าน ทำไมแบมไม่รับโทรศัพท์นะ โทรไปจะเป็น 10 สายแล้ว
แบม : พี่มาร์ค !!!
มาร์ค : แบมพี่โทรหาตั้งนานทำไมไม่รับ
นิคุณ : สงสัยเราต้องไปกินกันแค่4 คนและแหละ
แบม : ไม่เป็นไรแบมไปด้วยร้านทะเลซีฟูดใช่ไหมแบมได้ยิน
     ร้านทะเลซีฟูดวันนั้นที่ร้านคนเยอะมากเลย แฟนคลับก็ตามไปเยอะมากจริงๆ ผมก็อดห่วงแบมไม่ได้ แต่แบมเคยขอไว้ถ้าแฟนคลับเยอะๆให้ออกห่างแบม แบมไม่อยากให้แฟนคลับรู้ว่าผมมีแฟน ถึงผมจะไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ต้องทำตาม ทุกคนกินกันอย่างอร่อย
แบม : พี่มาร์คแบมมีไรจะบอก
มาร์ค :ว่าไงครับๆๆ หายงอลพี่แล้วเหรอ
แบม : เราเลิกกันเถอะ
     ทุกคนในโต๊ะเงียบทำให้ได้ยินแบมพูดชัดเจน เหมือนช่วยให้ผมช็อคเร็วขึ้นสะอย่างงั้น ผมงงไปหมดไม่รู้จะพูดหรือตอบอะไร
มาร์ค : ไม่พี่ไม่ยอมเลิก พี่ขอโทษ ต่อไปพี่จะไปเที่ยวแล้ว แบมพี่ไม่เลิกนะ
แจ็ค:ใจเย็นนะแบม วันนั้นมันอยู่กับเฮีย จนเช้าเฮียทะเลาะกับแฟน เฮียเลยขอให้มันอยู่ด้วย
     แบมลุกขึ้นเดินออกไปโดนไม่ฟังผมหรือ แจ็ค พูดเลยและสายตาแฟนคลับที่กำลังมองแบบงงๆ ผมไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมแบมถึงทิ้งไปแบบนั้น เพราะเรื่องแค่นี้เหรอ แล้วเวลาที่ผ่านมาหละ ผมร้องไห้หนักมากงานก็ต้องทำผมได้แต่แอบร้องไห้ตามห้องแต่งตัวนักแสดง ทุกคนในวงพยายามปลอบใจผม ขนาดเวลามันผ่านมา 3อาทิตย์แล้ว แต่ผมไม่สามารถหยุดร้องได้เลย
~แบม~
     พี่มาร์ค แบมขอโทษแต่นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเรานะ ฉันได้แต่บ่นแบบนี้ เสียงข้อความที่พี่มาร์คส่งมาฉบับที่ 179 แล้ว ฉันได้แต่แอบไปดูพี่มาร์คตามสตรูดิโอ และงานต่างๆโดยไม่ให้เขารู้
นิคุณ : แบมหยุด แบมหยุดก่อน
     ตายจริงทำไมฉันไม่เห็นเขานะ นิคุณลากฉันไปคุยในห้องแต่งตัวอีกห้องที่ห่างออกไป 2 ห้อง
นิคุณ : ทำไมอะแบมทำไมทำแบบนี้รู้ไหมมาร์คมันเป็นยังไงบ้างเหมือนคนตายเลยแบมรู้ไหม แค่เรื่องมาร์คเที่ยว แถมแจ็คมันก็เป็นพยานให้แล้วหนิ มาร์คมันไม่ได้มีใคร
แบม : เรื่องนั้นแบมเข้าใจแล้วพี่คุณ แบมเองก็เจ็บไม่ต่างกันเลยแต่นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว
นิคุณ : ดีตรงไหนแบมมีไรทำไมไม่พูดหะแบม
     ฉันยืนนิ่งเพราะความปวดหัวมันเริ่มแสดงอาการและฉันไม่ได้ยินเสียงพี่คุณเลย เหมือนมีน้ำอะไรไหลออกมาจากจมูกของฉันเลย
นิคุณ : แบมๆ เป็นไรแบมทำไมเลือดไหลแบมๆ
แบม : พี่คุณ
     ฉันร้องไห้และกอดพี่คุณแน่นจนพี่คุณหายใจไม่ออก เลือดกำเดาก็ไปเปอะเสื้อพี่คุณเต็มไปหมด
นิคุณ : มีไรไหนบอกพี่มาสิแบม
แบม: สัญญานะจะไม่บอกใครสัญญานะพี่คุณโดนเฉพาะพี่มาร์ค
นิคุณ:พี่สัญญา
     ฉันส่งผลตรวจให้พี่คุณ
นิคุณ : แบม !!!!!!!
     พี่คุณดึงฉันไปกอด ฉันได้แต่ร้องไห้และพูดอย่างเดี่ยวว่าฉันกำลังจะตาย ลูกก็คงจะตายไปพร้อมแบมด้วย