เกือบสาย

~เกะ~
     เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับพี่มาร์ควิ่งเข้ามากระฉากฉันกลับพี่คุณออก และเข้าไปต่อยพี่คุณ ฉันตกใจมากทำอะไรไม่ถูกเพราะพี่มาร์คไม่เคยเป็นแบบนี้

มาร์ค : นิคุณทำไมมึงทำกับกูแบบนี้หะ ทำไม มึงเป็นพี่ เป็นเพื่อนที่กูไว้ใจที่สุดมึงทำเรื่องเลวๆแบบนี้กับกูได้ไง แอบมาตีท้ายครัวกู มายุ่งกับเมียกูได้ยังไง

     ฉันวิ่งเข้าไปผลักมาร์คและตบพี่มาร์คที่หน้าเขาแรงๆหนึ่งที พี่มาร์คเหมือนจะอึ่งและตกใจกับสิ่งที่ฉันทำมาก

แบม : หยุดๆสักที หยุดบ้าได้แล้ว

มาร์ค : เพราะมันใช่ไหมแบมถึงเลิกกับพี่ เพราะมันใช่ไหม พี่ถามเพราะมันใช่ไหม ที่หาเรื่องทะเลาะกับพี่เพราะแบบนี้นี่เอง นี่เพื่อนพี่นะแบม ทำไมหะแรดมากนักหรือไง

     ฉันตบหน้าพี่มาร์คเป็นครั้งที่ 2 ทั้งๆที่เราคบกันมาตั้งนานแต่ทำไมเขากลับคิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้น

แบม : ไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นแบมเอง แบมเบื่อพี่มาร์คไง เบื่อที่ต้องมาทะเลาะกันแบบนี้ เบื่อ เข้าใจไหม

มาร์ค : ไม่จริงแบมไม่จริงใช่ไหม พี่ไม่เชื่อแบม ทำไมเธอถึงได้เลวกับพี่ได้ขนาดนี้ อยากจะเลิกมากนักใช่ไหมได้เลิกก็เลิก จำไว้นะฉันจะเกียดเธอ จำไว้ "เลว" ส่วนมึง "เพื่อนชั่ว"

     นิคุณ วิ่งเข้ามาต่อยมาร์คแรงๆ 1 ทีและมาร์คต่อยกลับ ทั้ง 2 คนต่อยกันไปกันมา เจบี แจ็ค นยอง ก็วิ่งเข้ามาแยกทั้ง 2 คนออกจากกัน

เจบี แจ็ค นยอง:มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันดิวะเพื่อนกันทั้งนั้น

มาร์ค:มันไม่ใช่เพื่อนกู ผู้หญิงเลวคนนี้ด้วย กูเกียดพวกมัน

นิคุณ : ไอ้โง่ มึงเกียดกู กูไม่ว่าแต่มึงจัเกียดแบมไม่ได้นะ มึงรู้ไหมว่า..!!

แบม : พี่คุณ..!

     ฉันห้ามพี่คุณเพราะรู้ว่าพี่คุณกำลังจะพูดมันออกไป ฉันได้แต่วิ่งหนีออกมา ปล่อยให้พวกเขาเถียงกันต่อไป

มาร์ค : เพราะอะไรหะ มึงบอกมาสิเพราะอะไร

นิคุณ :โอ้ย ปลอยกู ไอ้โง่เอ้ย แบมรอพี่ก่อน

พี่คุณสบัดแขนออกจากเจบี นยอง ที่เป็นคนจับเขาไว้ และผลักมาร์คออกและวิ่งตามฉันออกมา

มาร์ค : ไปเถอะหญิงก็ชั่วชายก็เลว

เจบี แจ็ค นยอง :ใจเย็นมึง มึงอาจจะกำลังเข้าใจผิดก็ได้

     ผมโมโหมากตอนนั้นถ้าผมฆ่าพวกมันได้ผมฆ่าไปแล้ว แต่ผมก็ต้องทำงานกับมันอยู่ดีผมไม่ควรเอาชีวิตดีๆของผมมาทิ้งกับผู้หญิงคนนั้น แต่ในใจลึกๆ ของผมไม่เคยคิดเลยว่าแบมจะทำแบบนี้ ผมเอาแต่เกียดแบม คอยแต่จะหาเรื่องด่าทอเธอทุกครั้งที่เจอกันโดยบังเอิญ แต่ความบังเอิญ คือแบมอยู่กับนิคุณ ยิ่งทำให้ผมโมโหและคอยหาเรื่องนิคุณไปด้วยผมทำแบบนี้ตลอด 4 เดือนจนเริ่มสังเกตุว่าแบมหายไป และผมเองก็เริ่มจะใจหายจริงๆ

มาร์ค :แบมตายแล้วไง หายหน้าไปเลยหรือว่าอายที่จะเจอคนอื่นหรือไง

     นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี่ยแต่ก็ช่างเถอะผมไม่สนใจใครทั้งนั้นในเมื่อแบมคิดจะทิ้งผมไปหามันก็ต้องเจอคำด่าแบบนี้แหละ

นิคุณ :อ่าวทำไมมึงปากหมาแบบนี้วะมาร์ค

มาร์ค :เออ แล้วมึงจะทำไม

นิคุณ : เออ มึงปากดีไปเถอะ แต่ถ้าแบมเป็นไรไปจริงๆมึงจะเสียใจทีหลัง

มาร์ค :กูไม่มีทางเสียใจให้กับผู้หญิงเลวๆคนนั้นหรอก

นิคุณ : ไอ้มาร์ค

~ ตืดๆๆ ตืดๆๆ ~เสียงโทรศัพท์สั่น

นิคุณ : ฝากไว้ก่อนนะมึง ฮาโหล

มาร์ค:รีบมาเอาคืนนะมึง

ปลายสาย : พี่ชายคุณแบมใช่ไหมค่ะ

นิคุณ : ใช่ครับ

ปลายสาย : ตอนนี้คุณแบมอยู่ที่โรงพยาบาลนะคะ

นิคุณ : อาการเธอเป็นยังไงครับ

ปลายสาย : ไม่ดีเลยค่ะฉันว่าคุณควรจะมานะคะ พ่อแม่และคนรักเธอด้วยนะคะ

นิคุณ : ครับแล้วผมจะรีบไป ไอ้มาร์ค มึงมากับกู

มาร์ค : มึงจะพากูไปไหนฮะ กูไม่ไป ปล่อยกูนะเว้ย

     นิคุณมันลากผมเหมือนผมเป็นหมา แมวเลย มันไม่สนใจคำพูดผมสักนิด ตลอดทางที่ขับรถมามันก็เงียบ จนผมหงุดหงิด

~ โรงพยาบาล~

มาร์ค: มึงพากูมาทำอะไรที่นี่กูไม่ได้ป่วยนะเว้ยหรือมึงป่วย

นิคุณ :อย่าพูดมากกูบอกให้มามึงก็มาเถอะ

     นิคุณลากผมมาที่ห้อง ICU และทางพยาบาลก็ให้เราใส่ชุดปลอดเชื้อ ผมไม่อยากเข้าไปเพราะผมไม่รู้ว่ามันจะพาผมไปไหน และใครอยู่ในนั้น แต่สุดท้ายผมก็ต้องเข้าไปอยู่ดี ผมเข้าไปในห้องเห็นคนป่วยที่เต็มไปด้วยสายต่างๆ พอมองดูดีๆผมก็ต้องช็อคกลับคนที่อยู่ข้างหน้าผมเพราะคนนั้นคือแบ ร่างกายแบมๆเต็มไปด้วยอุปกรณ์ทางการแพทย์ทั้งหมด

มาร์ค : นิคุณ แบมเป็นอะไร

นิคุณ : เนื้องอกในสมอง

มาร์ค : ทำไมๆ กูไม่รู้เรื่องนี้เลย

นิคุณ : แบมไม่ยอมให้กูบอกมึงเพราะเข้าไม่อยากให้มึงมาห่วงอะไรเพราะเขา วงพวกเรากำลังไปได้ด้วยดี แบมไม่อยากให้มึงเสียงานที่มึงรักไงไอ้โง่ นี่แหละคือสิ่งที่กูพยายามจะบอกมึงมาตลอด

มาร์ค : แบมทำไมไม่บอกพี่อะแบม แบมตื่นมาคุยกันก่อนสิ พี่ขอโทษแบม

หมอ : คนไข้อาการไม่ดีเลยนะครับผมกลัวว่าคนไข้อาจจะอยู่ได้ไม่นาน หมอเสียใจด้วยนะครับ

     ผมช็อคครับ ผมรู้แล้ว ว่าทำไมแบมถึงทิ้งผมไป ผมรู้แล้ว ผมมันโง่ โง่ที่ไม่เคยสนใจแบมเลย ผมโง่ตลอดเวลา 5 เดือนที่ผ่านมาคอยแต่จะหาเรื่องโกรธเกียดแบม โดยไม่รู้เลยว่าแบมต้องทรมารกับโรคร้ายแค่ไหน

~แบม~

     ฉันลืมตาขึ้นมาแสงสว่างที่กระทบกับม่านตามันทำให้ฉันแสบตามากฉันได้แต่กระพิบตารัวๆ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหน จำได้ว่าฉันไปเดินซื้อของที่ห้างแล้วก็วูบไป

แบม:โอ้ย ...!

     ฉันรู้สึกเจ็บที่ข้อมือ พอมองดูก็พบว่าสายน้ำเกลือมันตึงเพราะฉันพยายามจะพลิกตัว

นิคุณ มาร์ค: แบมๆๆ

แบม:พี่มาร์ค มาได้ไงอะ พี่คุณไหนพี่สัญญากับแบมแล้วไง

นิคุณ:พี่ขอโทษพี่เห็นแบมกำลังแย่ พี่ก็เลย..!

มาร์ค : พี่ขอโทษนะแบม พี่มันโง่ที่ไม่เคยดูแลแบมเลย

แบม:พอเถอะพี่มาร์คเราเลิกกันแล้วหนิ แบมจะเป็นจะตาย พี่ก็คิดสะว่าแบมเป็นคนอื่นไปก็จบ

มาร์ค: ไม่อะแบมพี่ไม่เคยตกลงว่าพี่จะเลิก

แบม:แล้วใครหละ ที่บอกเลิกก็เลิก ด่าแบมดูถูกแบม แถมดึงพี่คุณมาเกี่ยวด้วยอีก

มาร์ค : แบมพี่ขอโทษพี่มันโง่

แบม : ออกไปเถอะแบมอยากนอน

มาร์ค:แต่แบม...!

     ฉันหันหลังและหลับตาลงในใจได้แต่คิดอยากจะขอโทษที่ต้องใจร้ายแบบนี้ แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้มีหวังพี่มาร์คก็ไม่ยอมเลิกยุ่งกับฉัน ฉันไม่อยากให้เขาเสียใจอีกแล้วถึงฉันตายไปฉันก็จะได้หมดห่วง

นิคุณ : มึงออกไปก่อนเถอะ ให้แบมพักผ่อนก่อน

~มาร์ค~

     ผมมันเป็นแฟนที่แย่มาก ผมไม่เคยสนใจหรือสังเกตุอะไรเลย ทั้งๆทีแบมมีอาการมานานแล้ว ผมได้แต่เที่ยวสนุกไปวันๆ และสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกแย่เข้าไปอีกคือผมหาว่าแบมนอกใจ ทั้งๆที่ผมน่าจะรู้ว่าแบมเป็นคนยังไงแต่ผมก็โง่ โกรธแบมตลอด

มาร์ค:นิคุณ มึงรู้มาตลอดเลยใช่ไหมว่าแบมป่วย

นิคุณ:ใช่ มึงจำวันที่มึงมาต่อยกูที่กูกับแบมคุยกันในห้องแต่งตัวได้ไหม

มาร์ค:จำได้

นิคุณ:ถ้ามึงสังเกตุสักนิดมึงจะเห็นเลือดกำเดาแบมออกเต็มเสื้อกูไปหมด

     ผมกลับมานึกดูผมมัวแต่โมโหบ้าอะไรนักหนาก็ไม่รู้ เลยไม่ได้สังเกตอะไรเลยถ้าวันนั้นผมสังเกตสักนิดผมคงจะรู้เรื่องทั้งหมดไปแล้ว คงไม่ต้องมานั่งเสียใจแบบนี้

นิคุณ: วันนั้นแบมเลือดกำเดาไหล ตอนนั้นกูตกใจมากที่อยู่ๆแบมวิ่งเข้ามากอดกู ทั้งที่เลือดกำเดาไหลอยู่ แล้วแบมก็เอาผลตรวจให้กูดูและขอไม่ให้กูบอกมึง แบมพูดแต่คำเดียวว่าแบมกำลังจะตาย ลูกคงจะตายไปพร้อมแบมด้วย

มาร์ค: ลูก งั้นเหรอ แบมท้องเหรอ ท้อง
แบมท้อง

     ผมช็อคหนักมากครับ ทุกอย่างถาถมเข้ามา ผมรู้สึกดีใจและเสียใจไปพร้อมกัน ผมกำลังจะเสียเมียกับลูกผมไป ผมจะทำไงดี

มาร์ค :สมแล้วที่มึงด่ากูว่าโง่

นิคุณ:ใจเย็นๆเว้ย กูว่ามันต้องมีทางออก

มาร์ค: ขอบใจมากเพื่อน ขอโทษนะสำหรับเรื่องต่างๆ

     ผมกลับมาคิดอยู่คนเดียวตลอดว่าผมจะทำยังไงแบมถึงจะยอมให้ผมได้ดูแลเธอกับลูกถึงแม้ว่าจะเหลือเวลาไม่กี่เดือนผมจะทำให้เธอและลูกมีความสุขที่สุดถึงเธอจะไม่อยู่แล้วอย่างน้อยก็ขอให้ผมมีความทรงจำดีๆไว้ในใจผมเสมอ

~โรงพยาบาล~

มาร์ค: แบมทำไรอยู่ครับ

แบม: มาทำไมอีกเมื่อวานไม่เข้าใจใช่ไหม

มาร์ค: ก็แบมบอกให้เราเลิกเป็นแฟนกัน แต่แบมเป็นเมียพี่นะ เลิกเป็นแฟนแต่ไม่เลิกเป็นเมียไง ลูกด้วย คงอยากเจอพ่อแย่แล้ว

แบม: บ้า..!ไอ้พี่มาร์ค อย่ามาหัวหมอใส่แบมนะ

     ผมขึ้นมานอนบนเตียงกับแบมโดยไม่ให้แบมได้ตั้งตัว เพราะแบมนอนตะแคลงอยู่ ผมเลยได้โอกาศนอนกอดแบมจากทางด้านหลังกลิ่น ตัวแบมยังคงหอมเหมือนเดิม ปลายผมสีบอล ผมฝังจูบเบาๆไว้ที่ไหล่เล็กๆของแบม

แบม:พี่มาร์ค ลงไปนะอย่ามาทำแบบนี้ ที่นี่โรงพยาบาลนะ

มาร์ค: ไม่ลงจะนอนกอดเมียไม่ได้กอดมา 5 เดือนแล้ว ขะกอดให้แน่เลย

แบม:จำได้ด้วยเหรอว่ากี่เดือน

มาร์ค:จำได้สิ พี่โกรธตัวเองตลอดที่ไม่เคยพยายามเข้าใจแบมเลยด่าแบมตลอดพี่มันเป็นแฟน เอ้ยผัวที่แย่มากๆเลยว่าไหม

แบม:ผัว...!!อะไรหละพี่มาร์คหยุดพูดเลยนะ ลงไปแบมจะนอน

~แบม~

     จะบ้าตายฉันจะทำยังไงดีนะให้เขาออกไปพี่มาร์คกำลังทำให้ฉันเป็นห่วงนะ ไหนจะเรื่องลูกอีก พี่คุณนะพี่คุณ ไว้ใจไม่ได้เลย

หมอ : เป็นไงบ้างครับคนป่วย

แบม : วันนี้ไม่เหนื่อยไม่ปวดหัวแล้วค่ะ

หมอ:ดีแล้วครับ สงสัยได้กำลังใจดีแน่เลย

มาร์ค: หมอครับไม่มีทางไหนสามารถผ่าตัดเนื้องอกในสมองภรรยาผมได้เลยเหรอครับ

หมอ :เราพอมีวิธีและครับ ผลตรวจมาแล้วครับ เนื้อชิ้นนั้นจากการสแกนครั้งล่าสุดมันเป็นเนื้อดีครับ ไม่ใช่เนื้อร้าย เราสามารถผ่าตัดได้ครับแต่มันเสี่ยงอย่างที่เคยบอกคนไข้ไปครับ เธออาจจะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา

มาร์ค: ผมไม่ให้ผ่า

แบม:พี่มาร์ค

มาร์ค:อย่างน้อยพี่ก็ได้ใช้ชีวิตกับแบมถึงจะไม่นานแต่พี่ก็มีความสุขมาก

แบม:พี่มาร์คแบมจะผ่า เพื่อลูก

มาร์ค:ไม่แบม ถ้าแบมกับลูกเป็นอะไรไปหละพี่จะอยู่ยังไง

แบม:หมอคะแบมพร้อมค่ะ

หมอ:อีก 2 อาทิตย์เราจะต้องมาผ่ากันนะครับ

มาร์ค :แบม...!

     ฉันกลัวค่ะบอกตรงๆเลยว่ากลัว แต่ถ้าทำแล้วลูกฉันรอดฉันจะทำ อย่างน้อยถึงไม่มีฉัน พี่มาร์คก็ยังมีลูก เขาจะได้ไม่คิดว่าเขาไม่เหลืออะไร

2 สัปดาห์ต่อมา

นิคุณ : มาร์ค มึงมาทำงานได้แล้ว

มาร์ค: กูไม่ไป

แบม:ไปเถอะพี่มาร์คแบมอยู่ได้ อย่าทำแบบนี้สิ

มาร์ค:เคร... เออเดี๋ยวกูไป พี่ไปก่อนนะ

~ก๊อกๆๆ~เสียงเคาะประตูดังขึ้นคุณหมอและพยาบาลก็เข้ามา

หมอ :คนไข้แน่ใจนะครับว่าจะผ่า แต่สามีคนไข้ไม่ยินยอมนะครับ

แบม:แบมรับผิดชอบเองค่ะ

หมอ:ตกลงครับ

~มาร์ค~

แขกรับเชิญวันนี้วง GAS ค่ะ

สวัสดีครับ ๆๆๆๆๆ

พิธีกร :ไงคะหนุ่มๆสบายดีไหมคะ

นิคุณ มาร์ค เจบี นยอง แจ็ค: สบายดีครับ

พิธีกร: คุณมาร์คคะ ได้ข่าวซุบซิบมาว่าคุณ
มีแฟนแล้วจริงไหมคะ

มาร์ค:ครับ ผมมีคนรู้ใจแล้วครับ

พิธีกร:บอกได้ไหม

มาร์ค: ได้ครับเธอชื่อแบม

พิธีกร: ว้าว ต้องน่ารักแน่เลย

มาร์ค:ใช่ครับ เธอน่ารักมาก

นิคุณ : พวกเขาคบกันมา 7 ปีแล้วครับ

พิธีกร:แสดงว่าพวกคุณก็รู้มาตลอดเลยใช่ไหมคะ

นิคุณ เจบี แจ็ค นยอง :ใช่ครับ

มาร์ค:แต่ตอนนี้เธอป่วยครับ เธออาจจะอยู่กับผมได้ไม่นาน ผมเลยอยากจะขอเธอแต่งงาน

ข่าวการประกาศแต่งงานของมาร์คออกหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ