เรื่องสั้นของคุกกี้คามุอิ

วันนี้ในเมืองใหญ่ ผมอ่านข่าวบนหนังสือพิมพ์อยู่สักพัก ผมก็ได้ยิน"เจมส์ ลูกแต่งตัวพร้อมแล้วหรือยัง"ผมชื่อเจมส์ พีค อายุหกขวบ เป็นฝรั่งที่อยู่ในประเทศครีออส ประเทศแห่งใหม่ พ่อผมเป็นทนายความ เงินจากการบริการที่มากมายในวันนี้ถูกกอบโกยเป็นค่าน้ำมันรถเพื่อการท่องเที่ยว วันนี้ไปเที่ยวกันทั้งครอบครัวพ่อผมในเสื้อผ้าชุดดอกไม้แกมผลไม้ กางเกงผ้าไหมลินินสีเทาแม่ผมกับชุดหนึ่งชิ้นเป็นผ้าฝ้ายสีน้ำเงินเข้มยังมีสุนัขดัลเมเชียนอีกหนึ่งตัวที่สวมเสื้อสำหรับสุนัข เราพามันไปด้วยอาหารเนื้อสำหรับสุนัขกระป๋องสังกะสีตราเรือใบที่ผมแอบควักเศษหนึ่งส่วนสี่มากินโดยไม่ได้บอกใครๆผมเตรียมตัวพร้อม วันนี้ครอบครัวจะไปชายหาดครีออสประเทศนี้เรียกสถานที่อย่างง่ายๆว่าครีออสพวกเราจะไปชายหาดครีออสที่ตั้งอยู่ในต่างจังหวัด ชายหาดของชนบทรถของพ่อผมเป็นรถพิเศษ เมื่อเดินทางไปตามถนนในเมืองก็กดรีโมทสั่งให้รถกางปีกลอยได้ ถือว่ารถเราปลอดภัยประเทศของเราไม่ได้เป็นแค่วัฒนธรรมเทคโนโลยี นโยบายรัฐบายชุดใหม่ได้เข้ามาให้ประเทศเรายังมีธรรมชาติไว้ท่องเที่ยวอย่างเพลินใจเราเป็นประชากรชาวฝรั่งครอบครัวหนึ่งในเขตเมืองหลวงที่ต่างจังหวัดยังมีคนเอเชียเปิดร้านอาหารในประเทศไม่ว่าจะเป็นส้มตำ ราเมน ต่างร่ำรวย เป็นเศรษฐกิจที่ดีนะนอกจากนี้ ประเทศนี้ก้าวหน้าพัฒนามากภายในไม่เกินยี่สิบปีต่างประเทศนั้นเข้ามาร่วมมือพัฒนา โดยเฉพาะคุณภาพทางทรัพยากรมนุษย์เป็นปัจจัยสำคัญสินค้าเกษตรที่ผสมผสานกับเทคโนโลยีเป็นอุตสาหกรรมพัฒนาให้เป็นนวัตกรรมทุ่มงบประมาณให้การศึกษา รัฐบาลบอกว่า เรียนฟรี อนุบาลถึงมัธยม และ คุณภาพของมนุษย์จะแสดงออกในมัธยมปลายว่าผ่านการสอบแข่งขันเข้ามหาวิทยาลัยรัฐบาลต่างๆ ได้แล้วจบมามีงานรองรับปัญหาการว่างงานไม่มาก เพราะประชากรที่นี่มีงานทางเทคโนโลยีเกินกว่าครึ่งผู้คนสามารถนวัตกรรมสิ่งใหม่ผมกับประเทศนี้ ผมโตขึ้นอยากเป็นวิศวกร เพราะประเทศผมเป็นประเทศเทคโนโลยีล้ำหน้า เกินกว่าประเทศต่างๆ แต่ตอนนี้อายุในวัยของผมยังคงทำได้แค่ใฝ่ฝันอยากมีอนาคตต่อไป .......