เรื่องสั้นของคุกกี้คามุอิ

วันนี้ในเมืองใหญ่ ผมอ่านข่าวบนหนังสือพิมพ์อยู่สักพัก ผมก็ได้ยิน

"เจมส์ ลูกแต่งตัวพร้อมแล้วหรือยัง"

ผมชื่อเจมส์ พีค อายุหกขวบ เป็นฝรั่งที่อยู่ในประเทศครีออส ประเทศแห่งใหม่ พ่อผมเป็นทนายความ เงินจากการบริการที่มากมายในวันนี้ถูกกอบโกยเป็นค่าน้ำมันรถเพื่อการท่องเที่ยว วันนี้ไปเที่ยวกันทั้งครอบครัว

พ่อผมในเสื้อผ้าชุดดอกไม้แกมผลไม้ กางเกงผ้าไหมลินินสีเทา

แม่ผมกับชุดหนึ่งชิ้นเป็นผ้าฝ้ายสีน้ำเงินเข้ม

ยังมีสุนัขดัลเมเชียนอีกหนึ่งตัวที่สวมเสื้อสำหรับสุนัข เราพามันไปด้วย
อาหารเนื้อสำหรับสุนัขกระป๋องสังกะสีตราเรือใบที่ผมแอบควักเศษหนึ่งส่วนสี่มากินโดยไม่ได้บอกใครๆ

ผมเตรียมตัวพร้อม วันนี้ครอบครัวจะไปชายหาดครีออส

ประเทศนี้เรียกสถานที่อย่างง่ายๆว่าครีออส


พวกเราจะไปชายหาดครีออสที่ตั้งอยู่ในต่างจังหวัด ชายหาดของชนบท

รถของพ่อผมเป็นรถพิเศษ เมื่อเดินทางไปตามถนนในเมืองก็กดรีโมทสั่งให้รถกางปีก

ลอยได้ ถือว่ารถเราปลอดภัย

ประเทศของเราไม่ได้เป็นแค่วัฒนธรรมเทคโนโลยี นโยบายรัฐบายชุดใหม่ได้เข้ามาให้ประเทศเรายังมีธรรมชาติไว้ท่องเที่ยวอย่างเพลินใจ

เราเป็นประชากรชาวฝรั่งครอบครัวหนึ่งในเขตเมืองหลวง

ที่ต่างจังหวัดยังมีคนเอเชียเปิดร้านอาหารในประเทศไม่ว่าจะเป็นส้มตำ ราเมน ต่างร่ำรวย เป็นเศรษฐกิจที่ดีนะ

นอกจากนี้ ประเทศนี้ก้าวหน้าพัฒนามากภายในไม่เกินยี่สิบปี

ต่างประเทศนั้นเข้ามาร่วมมือพัฒนา โดยเฉพาะคุณภาพทางทรัพยากรมนุษย์เป็นปัจจัยสำคัญ

สินค้าเกษตรที่ผสมผสานกับเทคโนโลยีเป็นอุตสาหกรรมพัฒนาให้เป็นนวัตกรรม

ทุ่มงบประมาณให้การศึกษา รัฐบาลบอกว่า เรียนฟรี อนุบาลถึงมัธยม และ คุณภาพของมนุษย์จะแสดงออกในมัธยมปลายว่าผ่านการสอบแข่งขันเข้ามหาวิทยาลัยรัฐบาลต่างๆ ได้แล้วจบมามีงานรองรับ

ปัญหาการว่างงานไม่มาก เพราะประชากรที่นี่มีงานทางเทคโนโลยีเกินกว่าครึ่ง

ผู้คนสามารถนวัตกรรมสิ่งใหม่

ผมกับประเทศนี้ ผมโตขึ้นอยากเป็นวิศวกร เพราะประเทศผมเป็นประเทศเทคโนโลยีล้ำหน้า เกินกว่าประเทศต่างๆ
 

แต่ตอนนี้อายุในวัยของผมยังคงทำได้แค่ใฝ่ฝัน

อยากมีอนาคตต่อไป .......