รุ่นพี่หน้าใสกับยัยแว่นหน้าจืด

         ในครัวของบ้าน
      "นี่นายมีอะ..." ฉันพูดยังไม่ทันจบนายนั่นก็ทำตาเขม็งใส่ฉัน
      "เธอเรียกฉันว่าไงนะ"
      "พี่ไง ฉะ..ฉันเรียกว่าพี่"
      "อืม แล้วมีไร "
      "คือ...หิวข้าวอ่ะ ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย"
      "แล้วจะกินไรหละ เดี๋ยวทำให้"
      "แล้วแต่เลยอะไรก็ได้ กินได้หมด^-^"
      "ไข่เจียวหมูสับไหมหละ"
      "ไม่อ่ะ" ฉันพูดพลางทำหน้ามุ่ย
      " ไหนบอกอะไรก็ได้ไง ไข่เจียวหมูสับนี่แหละอย่าเรื่องมาก"
      "คร้าาา" โหดจังเล๊ยยย
           1นาทีผ่านไป
     "เสร็จแล้ว กินซ่ะกินเสร็จแล้วอย่าลืมล้างจานหละ"
     "คร้าา^-^"
           5นาทีผ่านไป
     "ล้างจานเสร็จแล้ว" ฉันหันไปยิ้มให้นายนั่น^-^
     "ฉันกลับห้องหละนะ"
     "โอเค"
          ทิว Part
      วันนี้อากาศไม่ค่อยดีแหะทั่งฝนตก ฟ้าร้อง ฟ้าแล๊บ ยัยแว่นจะเป็นยังไงบ้างน้าาา ชั่งเหอะไม่เป็นไรหรอกมั้ง ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่บนเตียง
      ก๊อกๆๆ(เคียงเคาะประตู)
     "นี่ ฉันขอเข้าไปข้างในหน่อยสิ"
     "อืม เข้ามาสิ"
     แอ๊ดดดดด(เสียงเปิดประตู)
     "มีอะไร"
     "คือ...เสียงฟ้าร้องมันดังมาก..ก็เลย.."ยัยแว่นพูดพลางเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานข้างเตียงผม
     "ฮาๆ เลยกลัวว่างั้น"
     "ป่าวซ่ะหน่อย ก็แค่ตกใจนิดหน่อย"
    เปรี้ยงงง"งงงง (เสียงฟ้าผ่า)
     "กรี๊ดดดดดด" ยัยแว่นโผเข้ามาหาผมทันทีและตอนนี้ยัยแว่นนั่งหลับตาปี๋อยู่บนตักผม ประเด็นสำคัญคือยัยแว่นตัวหนักจังเล๊ย ลดน้ำหนักบ้างนะยัยแว่น
     "นี่ยัยแว่น ออกไปได้แล้วฉันหนักนะ"
     "โทษทีๆ ฉันตกใจหนะ" ยัยนั่นรีบผละตัวออกจากตักผมทันที
     "เอ่อ..นี่พี่ ฉันขอนอนด้วยคนนะ นอนบนพื้นก็ได้ นะๆๆ"ยัยแว่นทำสายตาอ้อนวอน
     "เอ๋...จะบ้าหรอมานอนห้องผูชายได้ไง"
     "เสียงฟ้าร้องมันน่ากลัวมากเลยนะT-T ถ้าฉันอยู่คนเดียวต้องหัวใจวายแน่เลย นะๆๆๆ"
     "เออๆ ก็ได้"
     "ขอบใจนะ><"พูดจบยั่ยแว่นก็เดินไปหยิบผ้าห่มกับหมอนในตู้มาปู
     "เดี๋ยวๆ ฉันนอนบนพื้นเอง พื้นมันแข็งมันเจ็บหลัง ไปนอนบนเตียงไป"
     "เอ๋...ขอบคุณนะคะ>< ฝันดีนะ"
     "อืม" ยัยแว่นเอ้ยยย 
          และยัยแว่นก็นอนบนเตียงผมยันเช้า