อยากตะโกนดังๆว่า!! "รักเธอ"

    หลังจากที่รุ่นพี่มุราซากิมาบอกชอบฉันและเดินจากไปฉันก็รู้สึกว่ามันมีอะไรขาดไปจากตัวฉัน อะไรสักอย่างที่รู้สึกว่ามันสำคัญมากๆ
     หลังจากที่พวกเราทุกคนเรียกสติกลับมากันได้ครบทุกคนแล้วก็เดินตรงกันไปที่ห้องเรียนทันที
     "ว่าไงคาโอรุ ถูกบอกรักแบบสายฟ้าแลบมีความสุขละสิ"
     "หุบปากไปเลยโชตะ มีความสุขบ้าไรละ"
     "คาโอรุนี่น่าสงสารนะโดนขวัญใจสาวๆทั้งโรงเรียนมาบอกชอบเนี้ย"
     "อ๊าาาาเงียบปากไปเลยริซึ แค่นี้ก็เห็นนรกลอยอยู่ตรงหน้ารำไรๆแล้ว"
     "จะว่าไปแล้วทำไมรุ่นพี่มุราซากิถึงไปชอบยัยทอมเพี้ยนนี่ได้ละ"
     "นี่ฉันไม่ได้เพี้ยนนะไอห่วยโชตะ"
     "ฉันห่วยตรงไหนของเธอคาโอรุ ไอคนที่ลืมเอาเงินมาจนต้องมาขอยืมฉันมันก็เธอนี่ แล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนใครมันหยิบรีโมทโทรทัศน์มาแทนโทรศัพท์กันละ นั้นมันก็เธออีก สรุปว่าคำว่าเพี้ยนมันก็เหมาะกับเธอที่่สุดแล้ว"
     "ไม่มีอะไรจะเถียงแล้วค่ะ พอเถอะค่ะ เจ็บเข้าไปยั้นในทรวงแล้วค่ะ"
     อีตานี่มันปากหมามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทำไมกันนะถึงโดนอีตานี่ด่าแล้วไม่ชินสักที ตัวอย่างเช่น
     "หุบปากไปสักทียัยxxx ทำไมถึงไม่จำสักทียัยสมองxxx ฉันบอกว่าให้ทำอย่างนี้ไงยัยxxx มันสมองกับความรู้มันไปลงอยู่ที่หน้าอกเธอหมดแล้วรึไง โง่ ง่าว ยัยฟาร์มโคนม"
     อ๊าาาาแค่คิดก็จิตตกแล้ว อยากไปผูกคอตายใต้ต้นผักชี
     "ขอโทษที่หน้าด้านเกิดมาค่ะ"
     อึ๊ย อยากกระโดดตบหน้าไอหมอนี่สักที เปิดกรมปศุสัตว์ไว้ในปากรึไงนะ ชักอยากจะแหกปากออกมาดูจริงเลย
     พวกเราคุยกันได้ไม่นานเสียงกริ่งก็ดังขึ้นเพื่อเตือนว่าได้เวลาเรียนแล้ว
     ทางด้านรุ่นพี่มุราซากิ ฮิคารุ
     อ๊าาาาทำไงดีไม่อยากไปโรงอาหารเลย ถ้าไปก็ต้องไปตามคาโอรุจังแน่ๆเลย
     "ทำหน้าอย่างนั้นทำไมกันฮิคารุ ทำหน้าเหมือนอยากเข้าห้องน้ำ"
     "ไอหมอนี่มันไม่ได้ทำหน้าอยากเข้าห้องน้ำหรอกรินะ ทำหน้าอย่างนี้มีอย่างเดียวก็คือไม่อยากไปโรงอาหารมากกว่า ไงฮิคารุไม่อยากไปโรงอาหารอย่างนั้นหรอ ไม่อยากไปเจอคาโอรุจังรึไง"
     "ไอไปมันก็อยากไปอยู่แต่ว่ามันน่าอายนี่นา เมื่อเช้าพึ้งจะไปบอกชอบคาโอรุจังมาเองนี่นา แค่นึกถึงสีหน้าเมื่อเช้าก็เขินแล้ว อ๊ากกกกอยากเอาหัวมุดดิน"
     อยู่ๆริวมันก็เดินมากระชากคอเสื้อด้านหลังแล้วก็ลากผมไปที่โรงอาหารทั้งอย่างนั้นเลย
     แต่แล้วเสียงที่ดังมาจากด้านหน้าที่ผมคุ้นเคยก็ดังขึ้นมา มันเป็นเสียงเรียกจากนรกที่ดังออกมาหยุดพวกผมสามคนที่กำลังเดินตรงไปโรงอาหาร
     "พวกคุณสามคนกำลังคิดที่จะไปไหนกันคะฮิคารุ ริว รินะ ฮิคารุนายไม่ได้อ่านข้อความในกลุ่มหรอ"
     ข้อความอะไรอีกฟระ แต่ถ้าเราพูดอย่างนี้ออกไปได้โดนตบกลับมาแน่
     "ข้อความอะไรหรอครับรุ่นพี่ซายุริ"
     "นัดเรียกประชุมสภานักเรียนไงละ รีบลากสังขารกันมาที่ห้องสภานักเรียนกันเดี๋ยวนี้เลย"
     จากนั้นพวกเราสามคนก็โดนลากไปที่ห้องสภานักเรียนกันทันที
     เวลาผ่านไป 30 นาที
     "แล้วเจอกันนะฮิคารุ อย่าลืมหาคนมาให้ครบละ"
     "เข้าใจแล้วครับประธาน"
     "แล้วตอนนี้พวกเราขาดตำแหน่งไหนบ้างกันริว ฮิคารุ"
     "ฮิคารุเป็นประธาน ส่วนฉันก็หัวหน้าฝ่ายการศึกษา เธอก็เลขา ตอนนี้เราก็ขาดแค่รองกับหัวหน้าฝ่ายกีฬาและกิจกรรมแค่นี้ละ "ฉันก็พอมีเข้าตาบ้างนะคนหนึ่ง"
     "ใครหรอๆ บอกหน่อยสิ"
     "ก็คาซาวะ โชตะ ปี1 ห้องA นะเด็กห้องเดียวกันกับมุราคามิ คาโอรุที่ฮิคารุไปบอกชอบเมื่อเช้านะ"
     "เอ๋อะไรนะ บอกชอบน้องคนนั้นไปแล้วหรอ ใจกล้าหน้าด้านซะจริงเลย พ่อหนุ่มป็อบขวัญใจสาว"
     "นี่ด่าหรือชมกันเนี้ยรินะ"
     "ก็ชมนะสิฮิคารุ ฮี่ๆนี่ริวเอาหูมานี่ทีสิฉันมีแผนแล้วละ"
     อยู่รินะก็ยิ้มแปลกๆออกมา ผมรู้เลยละว่าสองคนนี้ต้องเล่นอะไรแผลงๆกันอีกแน่นอน
     เมื่อพวกผมสามคนมาถึงที่โรงอาหารรินะก็รีบลากคอผมกับริววิ่งไปที่โต๊ะของพวกคาโอรุที่นั่งกินข้าวอยู่ทันที
     "นี่เด็กปี1 ใครคือคาโอรุกับโชตะกันนะฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"
     จากที่รินะพูดจบคาโอรุและริวก็ยกมือขึ้นมาและทำหน้างงๆใส่
     "ตอนนี่พวกเรากำลังหารองประธานนักเรียนกับหัวหน้าฝ่ายกีฬาและกิจกรรมอยู่นะ ฉันก็เลยอยากได้พวกเธอมาอยู่ด้วยนะ"
     "ให้ผมกับยัยเพี้ยนคาโอรุนะหรอเข้าสภานักเรียนพวกรุ่นพี่เอาอะไรคิดกันเนี้ย"
     "ก็เอาสมองคิดเนี้ยแหระ นายนี่มันไร้มารยาทจริง ริวอธิบายทีสิ"
     "พวกฉันคิดเอาไว้แล้วว่าต้องเป็นพวกเธอสองคน โชตะ นายเด่นทั้งด้านการเรียนและกีฬา ฉันเลยอยากให้นายมีตำแหน่งเป็นรองประธานนักเรียน ส่วนคาโอรุจังก็เด่นทางด้านกีฬากับกิจกรรมเห็นว่าในประวัติกิจกรรมจากโรงเรียนเก่าจะเขียนชมมาเยอะเลยนี่ว่าเธอชอบเข้ากิจกรรมทุกอย่างของที่โรงเรียนนะ ก็เลยคิดว่าเธอเหมาะสมที่สุด เพราะฉะนั้นพวกเราจะขอ..."
     รินะที่เงียบอยู่ อยู่ๆก็พูดแทรกริวขึ้นมาทันที
     "ที่พวกเรามานี่พวกเราไม่ได้มาขอให้พวกเธอทั้งสองคนเข้าแต่ว่านี่มันคือคำสั่ง เข้าใจนะ"
     "ขะ เข้าใจแล้วค่ะรุ่นพี่"
     ผมที่ยืนอึ้งอยู่ก็ค่อยเดินเข้าไปใกล้และรวบรวมความกล้าพูดออกไป
     "ฝากตัวด้วยนะโชตะคุง คาโอริจัง"
     หลังจากที่พวกเราพูดคุยกันจบก็เดินไปทางอาหารกันและเข้าเรียนจนถึงเวลาเลิกเรียน
     "เธอคิดที่จะทำอะไรกันแน่นะรินะ โชตะคุงฉันก็พอเข้าใจอยู่ แต่ทำไมถึงชวนคาโอรุจังเข้ามาด้วยละ"
     "ฉันกับริวก็แค่จะหาเวลาให้นายกับคาโอรุจังอยู่กันด้วยนะ ขอบคุณพวกฉันซะสิ"
     "ขอบใจหรอ ไม่เอาด้วยหรอกเฟ้ยไม่คิดว่ามันจะอึดอัดบ้างรึไงฮะ"
     "ก็ไม่นี่คาโอรุกับโชตะก็รุ่นน้องที่ชมรมฉัน พวกเราก็ออกจะสนิทกัน"
     "ส่วนฉันก็คิดว่าคาโอรุจังกับโชตะคุงก็เป็นรุ่นน้องที่น่ารักเพราะงั้นไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องคิดมาก
     "หุบปากไปเลยรินะ เดี๋ยวก็ถอดออกจากเลขาซะหรอก"
     "เอาละนายต้องเริ่มต้นแผนการจีบคาโอรุได้แล้วละ"
     "เงียบไปเลย"
     เริ่มต้นแผนการจีบอย่างนั้นหรอก็เอาสิ
     Start!!
To be continued...