อยากตะโกนดังๆว่า!! "รักเธอ"

    หลังจากที่รุ่นพี่มุราซากิมาบอกชอบฉันและเดินจากไปฉันก็รู้สึกว่ามันมีอะไรขาดไปจากตัวฉัน อะไรสักอย่างที่รู้สึกว่ามันสำคัญมากๆ

     หลังจากที่พวกเราทุกคนเรียกสติกลับมากันได้ครบทุกคนแล้วก็เดินตรงกันไปที่ห้องเรียนทันที

     "ว่าไงคาโอรุ ถูกบอกรักแบบสายฟ้าแลบมีความสุขละสิ"

     "หุบปากไปเลยโชตะ มีความสุขบ้าไรละ"

     "คาโอรุนี่น่าสงสารนะโดนขวัญใจสาวๆทั้งโรงเรียนมาบอกชอบเนี้ย"

     "อ๊าาาาเงียบปากไปเลยริซึ แค่นี้ก็เห็นนรกลอยอยู่ตรงหน้ารำไรๆแล้ว"

     "จะว่าไปแล้วทำไมรุ่นพี่มุราซากิถึงไปชอบยัยทอมเพี้ยนนี่ได้ละ"

     "นี่ฉันไม่ได้เพี้ยนนะไอห่วยโชตะ"

     "ฉันห่วยตรงไหนของเธอคาโอรุ ไอคนที่ลืมเอาเงินมาจนต้องมาขอยืมฉันมันก็เธอนี่ แล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนใครมันหยิบรีโมทโทรทัศน์มาแทนโทรศัพท์กันละ นั้นมันก็เธออีก สรุปว่าคำว่าเพี้ยนมันก็เหมาะกับเธอที่่สุดแล้ว"

     "ไม่มีอะไรจะเถียงแล้วค่ะ พอเถอะค่ะ เจ็บเข้าไปยั้นในทรวงแล้วค่ะ"

     อีตานี่มันปากหมามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทำไมกันนะถึงโดนอีตานี่ด่าแล้วไม่ชินสักที ตัวอย่างเช่น

     "หุบปากไปสักทียัยxxx ทำไมถึงไม่จำสักทียัยสมองxxx ฉันบอกว่าให้ทำอย่างนี้ไงยัยxxx มันสมองกับความรู้มันไปลงอยู่ที่หน้าอกเธอหมดแล้วรึไง โง่ ง่าว ยัยฟาร์มโคนม"

     อ๊าาาาแค่คิดก็จิตตกแล้ว อยากไปผูกคอตายใต้ต้นผักชี

     "ขอโทษที่หน้าด้านเกิดมาค่ะ"

     อึ๊ย อยากกระโดดตบหน้าไอหมอนี่สักที เปิดกรมปศุสัตว์ไว้ในปากรึไงนะ ชักอยากจะแหกปากออกมาดูจริงเลย

     พวกเราคุยกันได้ไม่นานเสียงกริ่งก็ดังขึ้นเพื่อเตือนว่าได้เวลาเรียนแล้ว

     ทางด้านรุ่นพี่มุราซากิ ฮิคารุ

     อ๊าาาาทำไงดีไม่อยากไปโรงอาหารเลย ถ้าไปก็ต้องไปตามคาโอรุจังแน่ๆเลย

     "ทำหน้าอย่างนั้นทำไมกันฮิคารุ ทำหน้าเหมือนอยากเข้าห้องน้ำ"

     "ไอหมอนี่มันไม่ได้ทำหน้าอยากเข้าห้องน้ำหรอกรินะ ทำหน้าอย่างนี้มีอย่างเดียวก็คือไม่อยากไปโรงอาหารมากกว่า ไงฮิคารุไม่อยากไปโรงอาหารอย่างนั้นหรอ ไม่อยากไปเจอคาโอรุจังรึไง"

     "ไอไปมันก็อยากไปอยู่แต่ว่ามันน่าอายนี่นา เมื่อเช้าพึ้งจะไปบอกชอบคาโอรุจังมาเองนี่นา แค่นึกถึงสีหน้าเมื่อเช้าก็เขินแล้ว อ๊ากกกกอยากเอาหัวมุดดิน"

     อยู่ๆริวมันก็เดินมากระชากคอเสื้อด้านหลังแล้วก็ลากผมไปที่โรงอาหารทั้งอย่างนั้นเลย

     แต่แล้วเสียงที่ดังมาจากด้านหน้าที่ผมคุ้นเคยก็ดังขึ้นมา มันเป็นเสียงเรียกจากนรกที่ดังออกมาหยุดพวกผมสามคนที่กำลังเดินตรงไปโรงอาหาร

     "พวกคุณสามคนกำลังคิดที่จะไปไหนกันคะฮิคารุ ริว รินะ ฮิคารุนายไม่ได้อ่านข้อความในกลุ่มหรอ"

     ข้อความอะไรอีกฟระ แต่ถ้าเราพูดอย่างนี้ออกไปได้โดนตบกลับมาแน่

     "ข้อความอะไรหรอครับรุ่นพี่ซายุริ"

     "นัดเรียกประชุมสภานักเรียนไงละ รีบลากสังขารกันมาที่ห้องสภานักเรียนกันเดี๋ยวนี้เลย"

     จากนั้นพวกเราสามคนก็โดนลากไปที่ห้องสภานักเรียนกันทันที

     เวลาผ่านไป 30 นาที

     "แล้วเจอกันนะฮิคารุ อย่าลืมหาคนมาให้ครบละ"

     "เข้าใจแล้วครับประธาน"

     "แล้วตอนนี้พวกเราขาดตำแหน่งไหนบ้างกันริว ฮิคารุ"

     "ฮิคารุเป็นประธาน ส่วนฉันก็หัวหน้าฝ่ายการศึกษา เธอก็เลขา ตอนนี้เราก็ขาดแค่รองกับหัวหน้าฝ่ายกีฬาและกิจกรรมแค่นี้ละ "ฉันก็พอมีเข้าตาบ้างนะคนหนึ่ง"

     "ใครหรอๆ บอกหน่อยสิ"

     "ก็คาซาวะ โชตะ ปี1 ห้องA นะเด็กห้องเดียวกันกับมุราคามิ คาโอรุที่ฮิคารุไปบอกชอบเมื่อเช้านะ"

     "เอ๋อะไรนะ บอกชอบน้องคนนั้นไปแล้วหรอ ใจกล้าหน้าด้านซะจริงเลย พ่อหนุ่มป็อบขวัญใจสาว"

     "นี่ด่าหรือชมกันเนี้ยรินะ"

     "ก็ชมนะสิฮิคารุ ฮี่ๆนี่ริวเอาหูมานี่ทีสิฉันมีแผนแล้วละ"

     อยู่รินะก็ยิ้มแปลกๆออกมา ผมรู้เลยละว่าสองคนนี้ต้องเล่นอะไรแผลงๆกันอีกแน่นอน

     เมื่อพวกผมสามคนมาถึงที่โรงอาหารรินะก็รีบลากคอผมกับริววิ่งไปที่โต๊ะของพวกคาโอรุที่นั่งกินข้าวอยู่ทันที

     "นี่เด็กปี1 ใครคือคาโอรุกับโชตะกันนะฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"

     จากที่รินะพูดจบคาโอรุและริวก็ยกมือขึ้นมาและทำหน้างงๆใส่

     "ตอนนี่พวกเรากำลังหารองประธานนักเรียนกับหัวหน้าฝ่ายกีฬาและกิจกรรมอยู่นะ ฉันก็เลยอยากได้พวกเธอมาอยู่ด้วยนะ"

     "ให้ผมกับยัยเพี้ยนคาโอรุนะหรอเข้าสภานักเรียนพวกรุ่นพี่เอาอะไรคิดกันเนี้ย"

     "ก็เอาสมองคิดเนี้ยแหระ นายนี่มันไร้มารยาทจริง ริวอธิบายทีสิ"

     "พวกฉันคิดเอาไว้แล้วว่าต้องเป็นพวกเธอสองคน โชตะ นายเด่นทั้งด้านการเรียนและกีฬา ฉันเลยอยากให้นายมีตำแหน่งเป็นรองประธานนักเรียน ส่วนคาโอรุจังก็เด่นทางด้านกีฬากับกิจกรรมเห็นว่าในประวัติกิจกรรมจากโรงเรียนเก่าจะเขียนชมมาเยอะเลยนี่ว่าเธอชอบเข้ากิจกรรมทุกอย่างของที่โรงเรียนนะ ก็เลยคิดว่าเธอเหมาะสมที่สุด เพราะฉะนั้นพวกเราจะขอ..."

     รินะที่เงียบอยู่ อยู่ๆก็พูดแทรกริวขึ้นมาทันที

     "ที่พวกเรามานี่พวกเราไม่ได้มาขอให้พวกเธอทั้งสองคนเข้าแต่ว่านี่มันคือคำสั่ง เข้าใจนะ"

     "ขะ เข้าใจแล้วค่ะรุ่นพี่"

     ผมที่ยืนอึ้งอยู่ก็ค่อยเดินเข้าไปใกล้และรวบรวมความกล้าพูดออกไป

     "ฝากตัวด้วยนะโชตะคุง คาโอริจัง"

     หลังจากที่พวกเราพูดคุยกันจบก็เดินไปทางอาหารกันและเข้าเรียนจนถึงเวลาเลิกเรียน

     "เธอคิดที่จะทำอะไรกันแน่นะรินะ โชตะคุงฉันก็พอเข้าใจอยู่ แต่ทำไมถึงชวนคาโอรุจังเข้ามาด้วยละ"

     "ฉันกับริวก็แค่จะหาเวลาให้นายกับคาโอรุจังอยู่กันด้วยนะ ขอบคุณพวกฉันซะสิ"

     "ขอบใจหรอ ไม่เอาด้วยหรอกเฟ้ยไม่คิดว่ามันจะอึดอัดบ้างรึไงฮะ"

     "ก็ไม่นี่คาโอรุกับโชตะก็รุ่นน้องที่ชมรมฉัน พวกเราก็ออกจะสนิทกัน"

     "ส่วนฉันก็คิดว่าคาโอรุจังกับโชตะคุงก็เป็นรุ่นน้องที่น่ารักเพราะงั้นไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องคิดมาก

     "หุบปากไปเลยรินะ เดี๋ยวก็ถอดออกจากเลขาซะหรอก"

     "เอาละนายต้องเริ่มต้นแผนการจีบคาโอรุได้แล้วละ"

     "เงียบไปเลย"

     เริ่มต้นแผนการจีบอย่างนั้นหรอก็เอาสิ

     Start!!

To be continued...