อยากตะโกนดังๆว่า!! "รักเธอ"

     ผม มุราซากิ ฮิคารุ อายุ 17 เรียนอยู่ชั้นปี 2 โรงเรียนไคโจว เป็นว่าที่ประธานนักเรียนในปีนี้

     ผมแอบชอบรุ่นน้องที่เรียนอยู่ปี 1 แต่เธอดันเป็นสาวเท่ ในกลุ่มเธอก็ดันมีพวกผู้ชายเข้ามาอยู่ด้วย ส่วนมากก็จะมีพวกผู้หญิงเข้ามาวนเวียนและสารภาพรักกับเด็กคนนั้น ถ้าคิดเป็นเปอร์เซ็นละก็ ผู้หญิง 90% ส่วนผู้ชาย 10%

     ย้อนกลับไปเมื่อตอนเปิดเทอมใหม่ๆ

     "ฮิคารุ วันนี้นายต้องเป็นคนกล่าวทักทายนักเรียนใหม่นะ ทำไมนายังมาเดินอยู่แถวนี้อีกละ"

     ผู้หญิงคนนี้คือรุ่นพี่ซายุริ เรียนอยู่ชั้นปี 3 เป็นเลขานุการสภานักเรียน จู้จี้ ขี้บ่นอย่างแรงเลย

     "ก็ไหนว่ามันเป็นงานของประธานนักเรียนไงครับ แล้วอีกอย่างผมเองก็อยากจะถ่ายรูปด้วย พวกอาจารย์ขอมานะ"

     "ไม่รู้ละนายต้องไปกล่าวคำทักทายนักเรียนใหม่เข้าใจมั๊ย และนี่เป็นคำสั่งจากประธานนักเรียน"

     "แล้เรื่องถ่ายรูปละครับ พวกอาจารย์ขอมานะ จะขัดก็ไม่ได้ใช่มั๊ยละครับ"

     "นั้นไม่ใช่ข้ออ้าง ไปทำตามที่ประธานสั่ง"

     เรื่องมากจริง ก็ตามนั้นแหระผมเองก็ไม่ค่อยกินเส้นกับรุ่นพี่ซายุริอยู่แล้ว

     ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าที่ค่อยๆเดินมาอย่างเร่งรีบได้มาหยดอยู่ตรงหน้าผม

     "คุณเป็นรุ่นพี่ใช่มั๊ยคะ หนูอยากจะขอถามทางหน่อย"

     "อ่า ใช่ครับ มีอะไรอย่างงั้นหรอครับ"

     "หอประชุมต้อนรับนักเรียนใหม่อยู่ทางไหนหรอคะ พอดีว่าหาไม่เจอนะค่ะ"

     "ถ้าอย่างนั้นก็ไปพร้อมผมเลยก็ได้นะครับ ผมเองก็กำลังจะไปที่นั้นอยู่พอดีเลย ตามมาสิครับ"

     "ขอบคุณมากนะคะ"

     รอยยิ้มของผู้หญิงคนนี้ดูเป็นธรรมชาติมากเลย ไม่เห็นถึงความเสแสร้งเลยสักนิด ผมยาวประบ่า ตาโตหางตายกขึ้น นี่สินะที่เรียกว่าน่ารักนะ

     ผมกับเด็กคนนี้เดินมาด้วยกันจนถึงหอประชุมและแยกย้ายกันไป

     ส่วนผมที่ยังคงมองแผ่นหลังของเด็กคนนั้นเมื่อเรียกสติกลับมาได้ก็รีบเดินไปหาประธานที่หลังเวทีโดยเร็ว

     "ขอโทษที่มาช้าครับประธานชินบะ พอดีไปเจอเด็กหลงมานะครับ"

     "เออคือ ฮิคารุนายไม่ต้องขึ้นไปกล่าวคำทักทายแล้วละ เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปเอง นายไปถ่ายรูปเถอะ"

     "เอ๋ แล้วจะให้ผมรีบมาเพื่ออะไรกันนะครับ"

     นี่ละครับความขี้แกล้งของประธาน

     ผมไล่ถ่ายรูปของนักเรียนใหม่ไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่นักเรียนใหม่คนนี้

     "อ้าวรุ่นพี่ที่เจอกันเมื่อกี้นี่ ขอบคณอีกครั้งนะคะที่พามาส่ง ถ้าไม่ยังไงก็ช่วยรับเอาไว้ด้วยนะคะ"

     เด็กคนนั้นยื่นลูกอมมาให้ผมเม็ดหน่งด้วยรอยยิ้มที่ดูสดใส ผมจะทำไงได้ละนอกจากรับเอาไว้นะ

     "ขอบคุณนะครับ ถ้ายังไงผมขอถ่ายรูปเอาไว้หน่อยละกันนะ"

     ผมจงถ่ายรูปของเด็กคนนั้นเอาไว้หลายรูปเลยละ แต่ละรูปมันช่างบ่งบอกถึงนิสัยเธอจริงๆ แสนจะแก่นแก้วซะจริง

     "ขอบอกรุ่นพี่ไว้ก่อนเลยนะคะว่าหนูนะชอบลูกอมมากเลยละค่ะ แม้งแต่เพื่อนสนิทยังไม่เคยให้เลยนะคะ สำหรับรุ่นพี่พิเศษเลยละค่ะ"

     เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพักกลางวัน

     "นี่ฮิคารุ จะไม่ไปกินข้าวรึไงนั่งพูดคนเดยวมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ"

     คำพูดที่ว่า สำหรับรุ่นพี่พิเศษเลยละค่ะ มันยังคงก้องอยู่ในหัวของผมวนซ้ำไปซ้ำมาจนผมไม่มีสมาธิเลยด้วยซ้ำ ไม่มีสมาธิจนเพื่อนของผมเหยียบเท้าเพื่อเรียกสติคืนให้ผม

     "ทำไรของแกฮ๊ะริว รองเท้าเปื้อนหมด"

     "โทษที เห็นคนใจลอยแล้วหมั่นไส้อะ เท้ามันเลยขยับไปเอง"

     "โทษทีละกัน งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ"

     ผมกับริวก็เดินคุยกันถึงเรื่องสมาชิกสภานักเรียนใหม่จนเดินไปถึงโรงอาหาร สิ่งที่ผมเห็นก็คือเด็กคนนั้นกำลังนั่งกินข้าวกับเพื่อนอยู่ ผมจงรีบเดินไปที่ร้านขายของทันที

     เมื่อผมกับริวซื้อของกันเสร็จผมก็เอาของบางอย่างยัดใส่มือของริวทันที

     "ริวช่วยเอาไอนี่ไปให้เด็กผู้หญิงผมยาวประบ่าทีสิ แล้วอย่าบอกว่าฉันเป็นคนให้นะเข้าใจมั๊ย"

     ริวทำหน้างงๆทันทีที่ผมบอก เมื่อฟังจบริวก็ยิ้มที่มุมปากเซาะแววถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้และรีบเดินไปทันที

     "นี่เธอนักเรียนใหม่ใช่มั๊ย มีคนฝากไอนี่มาให้นะ"

     "ลูกอมนี่นา ใครให้มาหรอคะ"

     "อ่อ มุราซากิ ฮิคารุ ปี 2 นะงั้นฉันไปละ"

     "ฝากขอบคุณด้วยนะคะ ถึงจะไม่รู้ว่าเพราะอะไรก็ตาม"

     นั้นแหราะภัยมาเยือนของผม ผมพึ้งจะรู้ ณ บัดนั้นว่าไม่ควรไว้ใจมันเลยสักนิดเดียว พอริวรู้ว่าผมชอบเด็กคนนั้นไอหมอนั้นก็เริ่มคอยเดินตามและไปแอบสืบว่าเด็กคนนั้นอยู่ชมรมอะไรและเข้าตาม

     "เฮ๊ยริว แกคิดจะทำอะไรวะ"

     "น่าๆ ก็แค่แกล้งเล่นนิดหน่อยเอง อย่าไปคิดมากน่า"

     "แกคิดว่าฉันเล่นด้วยรไง ฉันจริงจังนะ"

     จากนั้นไม่นานริวกับเด็กคนนั้นก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆจนผมทนไม่ได้ ผมคิดว่าผมต้องเริ่มทำอะไรสักอย่าง

     และนี่คือเรื่องราวของ 1 เดือนที่ผ่านมาจากเปิดเทอม

     "เอาละครับต่อไปนี้เรามาดูราศีที่ดวงดีที่สุดกันในวันนี้ดีกว่านะครับ ราศีที่ดวงดีที่สุดในวันนี้ก็คือ ราศีกันย์ครับ แต่ว่าวันนี้กับมีราศีที่เป็นที่ดวงดีที่ตีคู่กันมาก็คือ ราศีกรกฏ นั้นเองครับ ขอแสดงความดีใจด้วยนะครับ"

     เอาละวันนี้เราะต้องสารภาพออกมาให้ได้

     "ผมไปก่อนนะครับ"

     ผมรีบออกากบ้านและรีบเดินไปที่โรงเรียนเพื่อไปยืนรอเด็กคนนั้น สามวันก่อนผมได้ไปค้นดูรายชื่อของนักเรียนใหม่ที่ห้องสภานักเรียนก็เจอชื่อของเด็กคนนั้นทันที

     นั้นไงเธอมาแล้วมาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของเธอ

     "เออคือ เธอชื่อมุราคามิ คาโอรุใช่มั๊ย ฉันมีเรื่องที่จะบอกนะ"

     อยู่ผมก็รู้สึกอายขึ้นมาทันทีที่พูดชื่อของเธอ หรือเป็นเพราะวันนี้เธอมัดผมมาเลยทำให้รู้สึกว่าน่ารักกว่าปกติ อยู่ๆผมก็ก้มหน้าแล้วเอามือจับคอผมรู้ทันทีเลยว่าการสารภาพรักมันก็ไม่ต่างอะไรกับการเสี่ยงดวงเลยสักนิด ผมจึงไม่รีรอจงเงยหน้าขึ้นมาเพื่อที่จะคุยต่อ

     "ใช่ค่ะมุราคามิ คาโอรุ มีอะไรรึป่าวคะ"

     "ฉันชอบเธอนะ ชอบเะอมาตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกแล้ว ฉันเฝ้าคอยดูเธอมาตลอด 1 เดือน เพราะงั้นช่วยคบกับฉันจะได้มั๊ย"

     พะ พะ พูดออกไปแล้ว โถ่เอ๊ยหัวใจเต้นแทบจะหลุดออกมาจากปากแล้วเนี้ย อายชิบ ไม่คิดเลยว่าคนอย่างฉันจะต้องมาหน้าแดงเพราะเรื่องแค่นี้อะ

     จากนั้นเด็กผู้หญิงในกลุ่มของคาโอริก็ยิงคำถามใส่ผมแบบไม่ยั้งเลยสักนิด เด็กนี่ปากร้ายจริง กะจะฆ่าให้ตายด้วยคำถามเลยรึไง

     ทำไงได้ละครับพอผมถูถามมาผมก็ต้องตอบไปทีละคำถามจนหมด คุยกันไปมาจนผมเริ่มรู้สึกอายมากข้นเรื่อยๆ อยู่เธอก็ถามถึงราศีของผมผมจงตอบไป

     อยู่คาโอรุก็เงียบและเริ่มหน้าซีดขึ้นมาทันที แต่จะว่าไปแล้วราศีกันย์มันราศีของคาโอรุนี่นา ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยตอบเนียนๆไป

     "งั้นผมขอตัวไปที่ห้องเรียนก่อนนะครับ"

     เยี่ยมหลุดพ้มมาจากสถานะการณ์ตรงนั้นมาได้แล้ว แต่ว่า อ๊ากกกเป็นเพราะมัวแต่คุยเลยไม่ได้ฟังคำตอบของคาโอรุเลย ถ้าอย่างนั้น

     "ผมจะขอเริ่มจีบคุณมุราคามิตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เตรียมใจไว้ให้ดีเลยครับ"

     เท่านี้ก็ชัดเจนแล้ว ถ้ามุราคามิจังตอบตกลงก็ดีนะสิ อิอิ

To be continued...