อยากตะโกนดังๆว่า!! "รักเธอ"

     สวัสดีค่ะฉัน มุราคามิ คาโอรุ อายุ 16 ปี เกิดวันที่ 10 ตุลาคม ราศีกันย์

     ฉันขอย้อนกลับไปเมื่อ 2 เดือนก่อนตอนช่วงโรงเรียนเปิดได้ประมาณ 1 เดือนกว่าๆ

     "เอาละครับตอนี้เรามาดูราศีที่ดวงดีที่สุดกันในวันนี้ดีกว่านะคะ ราศีที่ดวงดีที่สุดในวันนี้ก็คือ ราศีกันย์ครับ"

     "เย่!! ราศีดวงดีที่สุด แม่คะขอข้าวเพิ่มอีกค่ะ"

     "นี่ยังไม่อิ่มอีกรึไงคาโอรุ เช้านี้ก็ 5 ชามเข้าแล้วนะ"

     "ปล่อยพี่เขาไปเถอะฮะแม่ ยังไงยัยนี่ก็กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนอยู่แล้วนี่ กระเพาะหลุมดำชัดๆ"

     "แกว่าไงนะไดกิ นี่แกกล้าว่าฉันว่ากระเพาะหลุมดำงั้นหรอเดี๋ยวก็ซัดซะหรอก"

     "พอได้แล้วน่าลูกทั้งสองคนนี้ก็ คาโอรุเลิกกินแล้วก็ไปโรงเรียนได้แล้ว"

     "ค่ะแม่ ฝากไว้ก่อเถอะไดกิ"

     "อย่าลืมมาเอาคืนละ ยัยทอม"

     "เลิกกัดกันแล้วไปโรงเรียนกันได้แล้ว ทั้งคู่เลย"

     "เห็นมั๊ยโดนแม่ดุเลย เพราะยัยทอมคนเดียวเลย"

     ฉันที่กำลังไม่สบอารมกับคำพูดของน้องชายจอมปากเสียบวกกับยังกินข้าวเช้าไม่เต็มอิ่มก็ได้เดินไปโรงเรียนอย่างชิวๆก็เหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือเพื่อดูเวลา ปรากฏว่า

     "อ๊ากกกก สายแล้วไง เพราะมัวแต่ทะเลาะกับไดกิเลยสายจนได้"

     ฉันที่กำลังเดือดร้อนเพราะต้องไปโรงเรียนสายก็ดันนึกถงภาพตอนทะเลาะกับไดกิจนวิ่งมาถึงโรงเรียนแล้วเหลือบมองนาฬิกาอีกที

     "ฮะทำไมมันยังเวลาเดิมอยู่ฟะ เอ๊ะไอนี่มัน"

     ฉันสังเกตุเห็นตัวเลขบนนาฬิกาของฉันเป็นลอยหมกจากปากกาดำของไดกิที่ชอบใช้เป็นประจำ เลยหัวเสียนิดหน่อยที่นาฬิกาเรือนโปรดโดนน้องชายเอาปากกามาเขียน

     "ไดกิกลับบ้านไปแกเจอดีแน่ เฮ้อแต่ก็นะไม่ได้มาโรงเรียนสายสักหน่อยช่วยไม่ได้แต่ว่านาฬิกาฉัน"

     จังหวะที่ฉันบ่นพึมพัมๆอยู่คนเดียวตรงถนนทางเดินเข้าโรงเรียนฉันก็รู้สึกเหมือมีนมาสกิดฉันที่หลัง

     "คาโอรุ อรุณสวัสดิ์จ๊ะ มายืนทำอะไรตรงนี้หรอ"

     "โอ้วไงคาโอริ ก็นี่ไง เครียดเรื่องนี่อยู่นะสิ"

     ฉันโชว์นาฬิกาข้อมือให้กับคาโอริดู

     "เอ๋ ลอยปากกาดำ 555 นึกว่ามาสายงั้นหรอ แบบนี้ฝีมือไดกิใช่มั๊ยเนี้ย"

     "ไม่ต้องถามก็น่าจะรู้นี่ ไอเจ้านั้นกลับบ้านไปจะตบให้หายบ้าเลย"

     จากนั้ก็มีเพื่อนของฉันเดินเข้ามาสมทบอีก

     เพื่อนที่เข้ามาสมทบด้วยนั้นมันดันมีผู้ชายบ้าๆบอๆมาด้วยนี่สิ

     การทักทายของเพื่อนที่เข้ามาสมทบด้วยนั้นคือการเตะ แต่กับไอหมอนี่มันดันเรียกด้วยชื่อแปลกๆว่า

     "ไงคาโอรุโดน ลูกถีบแห่งความรัก เข้าไปแล้วเป็นไงบ้าง"

      "รู้สึกอยากฆ่าแกตอนนี้เลยละคาเสะ แกจะช่วยทักด้วยคำพูดปกติไม่ได้รึไงฟะ"

     "นี่ก็เรียกว่าปกตินะ"

     "ปกติบ้านแกสิ แต่วันนี้โลกคงแตกแน่ที่แกตื่นมาโรงเรียแต่เช้าได้อะ"

     "คนเรามันก็ต้องปรับเปลี่ยนนิสัยกันบ้างเซะ"

     "อรุณสวัสดิ์คาโอริ คาโอรุเธอไม่เจ็บมากใช่มั๊ยเนี้ย"

     "ไม่เจ็บหรอกเธออย่าห่วงเลยริสึ ว่าแต่ทำไมสองคนถึงมาด้วยกันละ"

     "ก็แม่ของฉันวานให้เอาของไปให้คุณนานินะสิ คุณนานิเลยบอกว่าวันนี้ช่วยลากคอคาเสะไปโรงเรียนด้วยนะ"

     "งั้นหรอ ไหนว่าปรับเปลี่ยนนิสัยไง ที่แท้ก็นาฬิกาปลุกมนุษย์นี่เอง"

     ฉันกับเพื่อนๆก็เดินหยอกล้อกันตามประสาเด็กวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ ระหว่าที่พวกเราเดินเข้ามาให้โรงเรียนได้ไม่เท่าไหร่ก็เจอกับรุ่นพี่ มุราซากิ ยืนดักอยู่

     "เออคือ เธอชื่อมุราคามิ คาโอรุใช่มั๊ย ฉันมีเรื่องจะบอกนะ"

     จากนั้นรุ่นพี่ก็ก้มหน้าเอามือจับคอแล้วเงยหน้าขึ้นมา สีหน้ารุ่นพี่ตอนนั้นมันไม่ต่างอะไรกับมะเขือเทศสุกรอเวลาเก็บเลย

     "ใช่ค่ะมุราคามิ คาโอรุ มีอะไรรึป่าวคะ"

     "ฉันชอบเธอนะ ฉันชอบเธอมาตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกแล้ว ฉันเฝ้าคอยดูเธอมาตลอด 1 เดือน เพราะงั้นช่วยคบกันฉันจะได้มั๊ย"

     เพื่อนๆในกลุ่มของฉันที่ยืนกันอยู่ข้างหลังก็ถึงขั้นช็อคกันตามๆไปรวมถึงฉันด้วย

     อยู่ๆริสึก็ตั้งสติได้ก็ยิงคำถามไม่ยั้งใส่รุ่นพี่มุราซากิ

     "ทำไมรุ่นพี่ถึงชอบคาโอรุละคะ?? เพราะอะไรถึงชอบ?? แล้วไปชอบคาโอรุตอนไหน?? นิสัยยัยนี่ไม่รู้อะไรเลยรึไงคะ?? แล้วรุ่นพี่รู้เรื่องอะไรของคาโอรุบ้างขั้นมาขอคบด้วย??"

     เดี๋ยวนะยัยนี่ถามมากไปแล้ว ถามเยอะกว่าฉันซะอีกฉันยังเรียกสติกลับมาไม่ได้เลย

     "ฉันขอตอบทีละคำถามละกันนะ ฉันชอบคาโอรุตรงที่มีนิสัยร่าเริ่งเป็นตัวของตัวเอง เพราะอะไรก็ไม่รู้หรอกนะแต่ว่าสายตาของฉันอยู่มันก็มองหาคาโอรุตลอดเวลาที่เดินผ่าน ก็อย่างที่พูดไปว่าชอบตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว"

     รุ่นพี่เองก็ตอบคำถามไม่ยั้งเหมือนกัน ความจำพี่ดีมากหนูเองยังจำได้ไม่หมดเลยค่ะ นับถือรุ่นพี่เลยค่ะ สมแล้วกับฉายาเจ้าชาย

     "แล้วรุ่นพี่รู้อะไรเกี่ยวกับคาโอรุบ้างละคะ"

     "คาโอรุเกิดวันอังคารที่ 10 กันยายน อายุ 16 ราศีกันย์ สูง 167 น้ำหนัก 54 ครอบครัวมีกัน 4 คน คณพ่อชื่อมุราคามิ ทาจิซากุ คุณแม่ชื่อมุราคามิ ยูกิโนะ น้องชายชื่อมุราคามิ ไดกิ จบจากโรงเรียนไซโตกิ ไม่เก่งด้านการเรียนแต่เก่นด้านกีฬา ชอบอาหารทุกอย่าง เกลียดของขมๆยกเว้นช็อคโกแล็ต เวลาว่างก็ไปเล่นบาสที่สนามแถวบ้าน แค่นี้พอรึยังครับ"

     ฐานข้อมูลรุ่นพี่แน่นมากค่ะ สโต๊กเกอร์รึไงฟระนั้น

     "รุ่นพี่รู้ได้ยังไงกันนะ"

     "แค่ขอดูประวัติในฐานข้อมูลของสภานักเรียนก็ได้แล้ว ยังไงผมก็มีฐานะเป็นรองประธานนักเรียน เรื่องแค่นี้บอกคำเดียวก็ได้ข้อมูลมาแล้ว"

     "ใช้อำนาจนี่คะรุ่นพี่"

     "เรื่องนั้นผมไม่สนครับ ผมรู้แค่ว่าผมชอบคุณมุราคามิก็เพียงพอแล้ว"

     ฉันที่เรียกสติกลับมาได้นานแล้วแต่ไม่มีจังหวะที่จะพูดก็เอามือปิดปากของริสึ

     "ขอถามอะไรสึกอย่างนะคะรุ่นพี่"

     รุ่นพี่ที่ได้ยินเสียงฉันพูดก็เริ่มหน้าแดงและสีหน้าท่าทางดีใจ

     "มีอะไรหรอครับคุณมุราคามิ"

     "รุ่นพี่ราศีอะไรหรอคะ"

     "ผมราศีกรกฏครับ มีอะไรรึป่าว"

     "มะ ไม่มีค่ะ"

     ฉันที่ได้ชิบคำตอบก็หน้าซีดเป็นไก่ตาแตกไปเลย

     "งั้นผมขอตัวไปที่ห้องเรียนก่อนนะครับ"

     รุ่นพี่ที่หน้าแดงยิ้มดีใจก็เดินจากไปราวกลับสายลม เมื่อเดินมาได้สักหน่อยก็หันหลังตะโกนออกมาบอกฉันเสียงดังว่า

     "ผมจะขอเริ่มจีบคุณมุราคามิตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เตรียมใจไว้ได้เลยครับ"

     ฉันที่กำลังยืนหน้าซีดอยู่ก็เริ่มนึกถึงคำพูดของพิธีกรรายการดูดวงเช้าวันใหม่อยู่

     "เอาละครับตอนี้เรามาดูราศีที่ดวงดีที่สุดกันในวันนี้ดีกว่านะคะ ราศีที่ดวงดีที่สุดในวันนี้ก็คือ ราศีกันย์ครับ แต่ว่าวันนี้กับมีราศีที่เป็นที่ดวงดีที่ตีคู่กันมาก็คือ ราศีกรกฏ นั้นเองครับ ขอแสดงความดีใจด้วยครับ"

     ชิบเราดันไม่ได้สนใจไอราศีที่ตีคู่กันมา ก็ใครมันจะไปคิดละฟะว่ามันจะราศีของรุ่นพี่มุราซากิบ้านั้น

     "ทำไมอีตารุ่นพี่คนนั้นถึงหน้าด้านจังมาบอกรักคาโอรุหน้าโรงเรียนแบบเนี้ย"

     "พอเถอะริซึอย่าไปว่ารุ่นพี่เขาเลย ก็วันนี้มันเป็นวันดวงดีของรุ่นพี่เขานี่นา"

     พระเจ้าคะที่บอกว่าดวงดีเนี้ย หนูไม่ได้ขอให้รุ่นพี่ซาราคากิขวัญใจสาวมาบอกรักนะคะพระเจ้าคะ

To be continued...