ระเบียงรัก

ตำนานเรื่องแม่ย่านางกล่าวกันว่า มาจากพรที่พระอุมาเทวีประทานให้แก่เหล่ากุ้งที่อาศัยอยู่ในน้ำ “เปลือกมันบางมากชนิดป้องกันตัวไม่ใคร่ได้ ท่านเลยประทานกรีกุ้งแหลมปรี๊ดบนหัวให้มันใช้แทงสัตว์อื่นที่มารังแกมันได้ แต่อีทีนี้มันกร่างสิเว้ย ไปแทงสำเภาเค้าพัง เจ็กตกน้ำป๋อมแป๋มตาย แถมทำเหี้ยมอีกต่างหากแบ่งหัวเจ๊กให้กั้ง ตัวเจ๊กมันไว้กินเอง แต่กุ้งมันกินซากสัตว์เน่าเปื่อยแล้ว สดๆ มันไม่กิน วิสัยกุ้งธรรมชาติยังงี้แหล่ะ แต่ว่าอาหมวยผู้หนึ่งมันฝันว่าเรือสำเภาอาป๊าอีกับพี่ชายแท้ๆ ของอีกำลังจักจม ล่มลงแล้ว อีเห็นว่าใกล้จม อีเลยตกใจเอาปากคาบเรืองับไว้ในความฝันเว้ย ผลคือความจริงก็แบบนั้น เรือมันค้างเติ่งไม่จมดิ่งลงไปต่อซ้างั้น เหมือนกดสวิทซ์ค้างไว้ คนในเรือเลยว่ายน้ำหนีออกมาได้อย่างหวุดหวิด ไม่ตายรอดหมดทั้งลำเรือ พวกคนจีนที่ค้าสำเภามาด้วยกันในลำนั้นเลยพากันเรียกอาหมวยผู้นี้ว่า แม่ย่านางเรือ.....”ตลกแบบนี้ป๊าโป้ยหรือ ทศพิธ แสงชูโต ตัวจริงแกมีมาเล่าให้ลูกชายผลิตผลของหมวยอ้นเพื่อนรักของเมียฟังเป็นตุเป็นตะได้ไม่รู้เบื่อ “ดีว่ะนุชเราไม่ต้องเบ่งโชคดีโคตรแล้วนี่ตามกฎหมายลูกเอ็งกับอาแปะผัวเอ็งตรงๆ”เล่นเอาชื่อเค้ามาใช้หมดคงไม่รู้จักทำยังไง รักลูก ห่วงลูก ไว้ใจสองผัวเมียอย่างนุชกับโป้ยด้วย เรื่องของเรื่องแล้วเป็นญาติห่างๆ ของอาผัวอีไม่ใช่คนไกลตัว แซ่เซียเดิมๆ เหมือนกัน หลายคู่แล้วเลี้ยงหลานตกทอดมาให้แบบส้มหล่น “อาตี่สองตัวเลยแจ๋วแหววจริงว่ะโป้ยทำเองได้ยังงี้รึเปล่าว่ะ”อาเฮียสงกรานต์อีแน่นหน้าอกเข้าโรงหมอใช้ประกันสังคม “อีจักตายมิตายแหล่อ้วนความดันเฮ้อทำกรรมเวรกับเค้าไประเรื่อยดะระวังเหอะไอ้พวกมือเผาฝิ่นเอาไปปนกับเผาผีเค้าญาติเค้าแจ้งความไม่รู้กี่เท่าไรราย หลายแล้ว” เสียงอากงย้วยชวนหลานชายคุยคลายเครียดไปด้วยในตัวระหว่างนั่งจับหลีฤกษ์ยามแบบจีนตามแนวถนัด หน้าตาอาเฮียสงกรานต์ใครๆ เห็นก็ให้สงสัยว่าไฉนมองดูละม้ายคล้ายพระมหาธีรราชจอมปราชญ์แต่แรกเกิด“เกิดปีหมูเหมือนท่านนี่หว่าเฮียสงกรานต์ กงย้วยว่ามันสิบรอบนักษัตร ห่างกันร้อยยี่สิบปี ตอนมึงถือกำเนิด ครบหนึ่งรอบปีฮวงจุ้ย วนสิบปี คิดเป็นหนึ่งรอบหนึ่งทบ แปลกนะชะตาขาดเสียด้วยซ้ำ ไม่ใช่แค่ตกนะนี่ อาสงกรานต์.... เจ้กจักบอกมึ้งให้หนา กูจับหลีปล้นมาจนแก่อายุกูเกือบร้อยปีใกล้กลับไปบ้านเก่าแล้ว ไม่เคยพลาด ผิดปากคำกูท้าให้ฆ่าไม่รู้กี่รายต่อกี่ราย ได้ฆ่ากูที่ไหน ไม่เคยมีโอกาสได้ฆ่ากู ตามคำท้าของกูเองแบบนี้เลย”กู่ลานนาเก่าแก่ในวัดราชาธิวาส ย่านบางลำพู หรือเรียกว่าวัดมอญ ที่มีต้นพระศรีมหาโพธิยืนลำต้นตระหง่านอยู่ด้านข้าง เลยพลอยทำให้สภาพที่พระธาตุ หรือกู่องค์นี้ที่ทำท่าเหมือนจะทรุดโทรมทลายลง กลับยึดติดด้วยรากของต้นพระศรีมหาโพธิต้นนี้....ไว้ “ต้นไม้รากแก้วใหญ่รากยาวรากเยอะเยี่ยงนี่เองทำให้ยึดติดผืนดินได้แน่นแข็งแรงเหมาะกับการกราบไหว้สักการบูชา นี่อาตี่ดูสิลูก..เห็นม่ายมันแข็งแรงดูเคร่งขรึมดูขลังคงอีแบบนี้พระพุทธเจ้าท่านจึงเลือกนั่งสมาธิเจริญฌานใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ ต้นไม้พันธ์คล้ายๆ กันที่มีลักษณะงามสง่าขลังแบบนี้นี่ไงต้นรัง ต้นบาเก็ง ต้นไทร ทำนองนี้เห็นม่ายอาตี่ ป๊าบอกอะไรต้องจำไม่ต้องจด โตขึ้นถึงพวกมึ้งไม่มีกระดาษ ป๊าเองก็ไม่มี แต่มีความรู้ในหัวกบาลเป็นพอ ลูกผู้ชายอายเค้าตี่อย่าได้ริทำกินเป็นโจรไม่ดีรักแม่นุช รักป๊าต้องรักตัวพวกมึ้งเองให้มากๆ เข้าใจม่าย”สงกรานต์เดินปร๋อออกจากโรงหมอมาสุขภาพดีขึ้นกว่าเดิม “ฟิตกว่าเก่ากงย้วยหลานชายจักบอกความจริงให้ประการหนึ่ง นั่นมันดวงตกดวงซวยถูกพิฆาตตายของไอ้กันมะดันเพื่อนตี๋เอง...มันเกิดปีเดียวกับตี่สงกรานต์นี่ละครับกง แม่นมากครับไอ้คนยิงยิ่งแม่นกว่าอากงย้วย จับหลีต่อไปได้...แม่นแล่วกงคักไม่มีพลาดตัดขั้วหัวใจ ผัวใหม่จีนฮ่อยิงทิ้งเพราะหึงหวงไปวอแวกับเมียเก่ามันที่ยังคาราคาซังกันอยู่นี่ไงกง ตี๋หยิบซิงเสียนมาให้รู้ใจไม่ชอบอ่านคำไทยนี่ไง...กงคักแว่นตานี่ขอรับ...กงคัก เซียๆ น้อกงคัก....” ไอ้คนตายเป็นมะดันเพื่อนเลิฟกว่าสี่ปีย่างก้าวเข้ามาเป็นเพื่อนในก๊วนเหล้าดริงค์สุราฮาเฮ แต่มันโดนสาดโคลน “เห้..มันฆ่าล้างแค้นมั้ง”ขุนรากถอนโคน กลัวโดนเหมือนไอ้มะดัน....กันเป็นแถว ว่าแล้วพ่อวาดแม่วาดหัวเรือแจวพายจ้ำอ้าวไปไหนแล้วล่ะนั่น....“กูม่านหวั่นไหวใจ หนักใจคลอน ใจสะออนกันซ้า นิดหนึ่งเซนซิทีฟ สมัยกาลก่อนพวกกูตายราวกับเดรัจฉานโดนย่ำหน้าทิ้งอสงขย...ประจานด่าหยาม สาดเสียเทเสีย แค่มลายร่างหายตัวไปจากโลกก่อนพวกแม่งกูตายเพราะโง่ ไปรักษา ไปถนอมน้ำใจ หวงแหนในผืนดิน ที่ตนเองตายฝังร่างจมกลายเป็นเนื้อดินเดียวกันหมดแล้ว ทั้งเหนือจรดมลายู ไม่ต้องโทษใคร โทษใจพวกเราหน้าโง่เอง เอาสิ่งที่มันไม่อยากให้มีอยู่คงไว้มันรกเกะกะตาส่ายหน้าดิกไม่เอา อย่ามาเสือกตายแล้วไม่ไป ฮั่นแน่ มันร้องด่าไม่เคยเว้น ไม่เคยวาย...ชนม์สิน่ะเฮียนะ... เฮียมะดันนั่งซึมเป็นสาวจันนั่งเศร้า เฮ้ ยู คัมๆ วิทมีลาสไนท์...ไอ้ วอน ทู โก วิท ยู มึ้งวอน บอกกูว่าไงนะ ไอ้วอน ไอ วอน ทู.... กู ไม่รู้ คิดว่าอยากมาอยู่ด้วย ก็ดีแล้ว กูยิ่งเหงาๆ อยู่จักได้มีมะดัน เพื่อนชาวมะกันไว้เป็นเพื่อนแก้เหงา เป็นไรฟ่ะ ร้องอยู่ได้ คิดถึงพ่อแม่เร้อไง ลูก เอ้อ มะดัน เอ้ย” เฮียสงกรานต์แกเล่นสลับดวงเกิดของแกที่เกิดปีเดียวกันกับเฮียมะดันเพื่อนเลิฟ กงย้วยแกบรรเลงเพลงจับหลี จับยาม จับฤกษ์ดาวโจรดูตามประสา... “แม่นจริงเว้ย กงย้วยนี่ แกเป็นหมอดูเทวดา” ปัญหาเกิดแน่นอนเมื่อเฮียสงกรานต์แกเป็นถึงหัวหน้าพรรคห้าร้อยบาท เงินหนึ่งบาทต่อหนึ่งอายุสมาชิกภาพพรรคเป็นการตลอดชีพ ไม่มีการจ่ายเงินเพิ่มแน่กว่า พรรคประชาธิปัตย์ พรรคเพื่อเธอ(ไทย) พรรคอยู่เพื่อรัก(มวลชน) พรรคกิจสังคม ผู้มีมาตรฐาน ไอโซสังคม เป็นเช่น คำขวัญประจำใจ ของพรรคนี้ “เพื่อมาตรฐานประชาชนที่ดีมีคุณภาพตามมาตรฐานของสังคมที่ดี” ซินแส ฤา หมอดูแท้ ดูได้แม่นจริง ดูรู้ง่าย แค่การใช้วาจากิริยาที่สำรวมกระดาษทะเบียนสมรสล้อมกรอบเพชรระยิบระยับอยู่ในกรอบทองคำแท้ แม้เปอร์เซนต์จักน้อยแต่เป็นกรอบทองคำ บรรจุใบสำคัญการสมรสของนายทศพิธ แสงชูโต กับ นางสาวตรีนุช ลักษณ์มันตร์ แต่วันเริ่มวิวาห์“ธุรกิจจับคู่แบบนี้ร่ำรวยมานักต่อนัก เว้ย ไอ้เดิมๆ ที่มันค้ายาของป๊ามึ้งน่ะนะ มันดันทุรังตั้งกิจการโรงพิมพ์ขึ้นมาพิมพ์แบงก์กับเอกสารปลอมนี่สิมันของมักของคู่กันแท้ๆ น่อ” ตี่สงกรานต์เป็นลูกชายของเสี่ยโรงพิมพ์เก่าเลยรู้กลวิธีทำกินแบบน่ารักน่าเอ็นดูอย่างแรง “คือกงย้วยคักตี่ทำแบบไม่เป็นรูปบริษัทฯ ห้างร้านอะไร แค่แบบใช้เวบฟรีทำขึ้นมา ให้มันดูสวยดูมีสีสันใช้บริการลูกค้า ให้ดูมันมีลูกเล่น หาลูกค้ามาสิเดี๋ยวตี่แบ่งให้กงย้วยกิน มันบุญล้วนๆ เทพอุ้มสมน่า บางคนแกเล่นโชคลางให้พิมพ์ใบทะเบียนสมรสขึ้นมาก่อนสารพัดแบบสารพัดภาษาญี่ปุ่น อังกฤษ เยอรมัน ฝรั่งเศส จีน ไทย ที่บ้านตี่มันมีเครื่องพิมพ์กงทราบไม่ใช่เร้อก็ทำให้แบบเป็นฤกษ์ดีมีคู่ให้เค้า อุ้ย..เค้าดีใจมีความสุขเห็นใบหน้ากันแบบชัดๆ จะๆ แจ่มแจ้ง แอร้มแช่มช้อยอยู่ตรงหน้า แก้มอีดูมีสีสันชมพูเลือดฝาด ดูอีมีความอิ่มเอมใจ แค่เริ่มมาเป็นลูกค้าตี่ความรู้สึกของอีมันเริ่มบ่งบอกว่าอีเริ่มสุขแล้วนิดหนึ่ง แม้นแค่วาดภาพไว้ว่าจักมีไอ้ทะเบียนสมรสแบบนี้อ่ะอากงเชื่อเถิดไปทางเดียวกันเราสองคนตี่ไม่กล้ามั่วกลัวบาปเยอะอยู่เกือบตายมาแล้วเห็นม่ายกงคักยักทักตี่เล้ย...”ใบสำคัญการสมรสระหว่าง มรว.รุ่งคุณ กิติยากร กับ นางสาวลีน่า มาฮาล ....ขอให้สุขสมหวังในชีวิตสมรสถูกฟาดปังลงบนโต๊ะข้างหอพักกรรมมี “ห่วยยายนั่นมันหน้าตาแบบไหนมันคงดูไม่ได้ไม่ก็แรดอย่างแร้งแก่แต่วัยรุ่นไม่ถึงยี่สิบห้ายี่สิบสี่กว่า” นับจีนบวกหนึ่งกงย้วยเริ่มรู้สึกเป็นห่วงตามวิสัยซินแส “ตี่รุ่งมึงอย่าไปพูดอะไรนี่มันเบญจเพศของว่าที่เมียมึ้งในอนาคต ไม่รักใคร่มัน ไม่ลงเอยก็ยังไม่สมควรรีบด่วนตัดรอน ไปด่าว่าอีลูกค้าของกูแนะนำมาให้ไอ้ตี่สงกรานต์ อย่าทำเสียฤกษ์ กูจับหลี จับยามดูเนื้อคู่มึ้งแบบไม่มีชั่ว มีแต่ชื่นมื่นสุขร่ำรวย”วันนัดหมายดูตัว “โอมิไอ” กลายเป็น “โอเมียไอ” ไอ่หย่า “สาวแขกตาคมสวยซึ้งตัวจริงเรียนไม่เก่งไม่เป็นไรเฮียติวให้...หลานยายนีมาจากใต้เรือนเวียงสมุทรหมู่บ้านเรือนไทยสวยๆ หลังล้านขึ้นแค่ชั้นเดียวใต้ถุนสูง”สาวลีน่าเป็นพนักงานขายไม้สร้างบ้านและบ้านสำเร็จรูปแบบเรือนไทยเดิมๆ มีทุกภาคทุกแบบให้เลือกราคาแพงแน่ ต้องมีเงินแต่ลีน่าเป็นสาวพาณิชย์เดิมจบแถวลาดกระบังเรียนการขายสินค้าจบมานานแล้วมาทำงานได้สามปีแล้วขึ้นปีที่สี่ ขายได้เฉพาะไม้เก่าเก็บไม้ฉลุลายสวยๆ แบบเศษไม้ที่เหมามารวมๆ ขายลูกค้าไปเลือกเอาตามใจชอบแล้วเอาไปตกแต่งบ้านกันเองตามใจนึกฝัน เป็นบริษัทฯ ของเครือญาติในวงศ์วานหว่านเครืออากงย้วยแกเองที่ราชบุรี สาวลีน่าหน้าเหมือนแขกแต่พูดสำเนียงราดรีเต็มเปาเล่นเอาว่าที่เจ้าบ่าวฮาตรึมและแกล้งแซวไม่หยุด “ล้อเลียนนู๋อีกแล่วเป็นไรไม่เคยไปรึราดรีง่ะเฮียรุ่ง” รักผลิบานในใจหนุ่มใหญ่กว่าห้าสิบปีกับเด็กสาวน้อยไม่ถึงยี่สิบห้า แต่ย่างใกล้ๆ ครบเบญจเพศเต็มแล้วในปีหน้า ทั้งคู่จึงไปไหนมาไหนด้วยความระมัดระวังกันเป็นพิเศษด้วยความเป็นห่วง สาวน้อยร้อยชั่งคนรัก น้ำหนักตัวลีน่ากำลังดี หุ่นไม่อ้วน ไม่ผอมไม่เตี้ย ไม่สูง “แม่ยายกูแม่ของลีเค้าเรียก สินสอดร้อยชั่ง ตามชื่อละครในทีวี สาวน้อยร้อยชั่ง เพื่อนๆ ของกูและเค้ามันเลยเรียกเมียกูว่าไอ้สาวน้อยร้อยชั่ง”ส่วนอีกสองคู่คือ ท่านอิน ในร่างใหม่ในนามของ มิสเตอร์อูโหวเทียน กับ ปาริชาติ พนมเขตต์ น้องสาวคนสวยรองจาก นาตยา พนมเขตต์ ธิดาสาวของ ยายนีกับตาตุ๊ และถือว่าทั้งคู่เป็นลูกค้าคนสำคัญของงานจับคู่ของตี่สงกรานต์ ม่ายสาวนาตยาเองกำลังหันหาที่มาหลบพักใจประสานรอยร้าวด้วยท่านใหญ่ในร่างของนายสมชาย แซ่ตั้ง ผู้ซึ่งปัจจุบันนี้น้ำหนักตัวขึ้นเร็ว จนผิดหูผิดตาผู้คนที่เคยพบเห็นอากงท่านนี้มาแต่ก่อนเก่าครั้งอียังมีชีวิตอยู่และไม่หมดลมหายใจแล้วลุกขึ้นมาทำประหลาดล้ำฟื้นขึ้นมาในเวลาไล่เลี่ยกันเสียอย่างงั้น....ท่านยังหารู้ไม่ว่าตัวท่านทั้งสองนั้น ได้มีคู่หวังคู่หมายมาดปรารถนา ที่ทั้งคู่ล้วนดูงามสง่ามีราศี สมควรด้วยบุญญาบารมีของหน่อองค์ทั้งสองท่าน เสมือนพระจันทร์ดวงสวยๆ สองดวง ที่จักคอยยืนอยู่เคียงข้างร่วมเผชิญปัญหา และอุปสรรคนานัปประการ อันเสมือนมรสุมหนักหน่วง ถ่วงให้ประเทศชาติล่มจมลงก้นทะเลลึกร้ายแรงและหนักหนาสาหัส มิหนำซ้ำยังเฝ้าคอยดักเป็นกำแพงขวางกั้นอนาคตของคนอาเซียนเองในเบื้องหน้าด้วยความภักดีในฐานะผู้คุ้มกันที่จักคอยแฝงเร้นตัวอยู่ภายในเงามืดแห่งรักใคร่สิเน่หาในสวามี หรือพระหน่อองค์ทั้งสองท่าน และแล้ว ในบัดนี้ ได้ก่อเกิด ใบสำคัญการสมรสขึ้นสองใบระหว่าง นางสาวนาตยา พนมเขตต์ กับ นายสมชาย แซ่ตั้ง...กับอีกใบหนึ่ง ระหว่าง นางสาวปาริชาติ พนมเขตต์ กับ นายอูโหวเทียน....ส่วนอีกใบแถมให้ ใบสำคัญการสมรสระหว่าง นางสาวนลินี จันทร์รุณ กับ พลเอก ยุทธนา หงส์หิรัญ....มิใยที่อาเฮียสงกรานต์แกจักชี้แจงสามสี่เบี้ยถึงสาเหตุว่า ทำขึ้นเพียงแค่เอาฤกษ์ดีมีคู่ สมศรี สมศักดิ์ ฐานันดร สุขสดชื่น สมหวังนานา จงบังเกิดแต่ทั้งสามคู่ “แต่ว่าแค่พิมพ์เอาฤกษ์นะเจ้นีลื้อชอบไปมั่ว ใช้ทำอะไรไม่ได้หนานี่เห็นมั้ย มันมีคำว่า ร่าง หรือ draft เป็นเงามองเห็นภาษาอังกฤษเข้าใจมั้ย ถ่ายเอกสารยังไงก็เห็นแค่ร่างหนามันโปรแกรมทดลองของ ไอ้ฝรั่งมะกันจ๊อบไมโครซอฟท์ เอาเข้ามานานแล้ว บอกเสียก่อนนะเจ้นีเดี๋ยวหน้าแหกอ่านออกที่ไหนอย่ามาโม้เสียให้ยากซ์ เฮ้อ น่าสงสารตรงนี้แหล่ะแก ยายนีเอ้ย...” แต่ไม่ได้ดังใจแกใช้ทำนิติกรรมสารพัดสารเพตามใจนึกฝันดั่งเช่น ยูเมะพลัส เงินกู้ “ใบขอกู้เงินอะไรนั่นฉันไม่รู้เรื่องใคร ปาริชาติ ไม่รู้จักนี่หว่า นามสกุลพนมๆ อ้อไหนขอดูหน่อย ส่งแฟกซ์มาให้หน่อยได้มั้ย รบกวนเค้าหน่อยพูดเพราะๆ หนาตี่เล็ก...มีคนบ่นเข้าหูฉันแว่วเข้ากรรณมาหลายหนแล้วไม่รู้ไผว่ะ” ใบสำคัญการสมรสระหว่างนายชำนาญ พนมเขตต์และนางสาวเสาวณี พนมเขตต์ และอีกสองนายกันยา จันทร์ป้องและนางสาวนาตยา พนมเขตต์ และนายศักดา ฉ่ำเวชะกับนางสาวปาริชาติ พนมเขตต์ เคยกระจายว่อนไปตอนสมัครงานขอสินเชื่อและหลายต่อหลายนิติกรรม “เป็นผลดีมึ้งปุ้ย พอพ่อมึ้งรึนี่ไอ้พวกนี้มันม้วยเกิดอีอาเพศคนสามตัวนี่มันประหลาดล้ำมาเงอะมางะตอนแก่กว่านี้นี่หง่อมแล้วปัญญาอ่อนแบบนี้ทำได้ มะเดี่ยวมันถ่ายเอกสารไว้แล้วทั้งหกใบเอาใบไหนงัดมาก็เอาอีกใบมางัดมันออกเป็นคู่สามคู่นี่ไงประกบกันไว้ก่อน ถึงเวลางัดเข้ามาก็งัดมันออกไปได้ง่ายๆ แค่ถามมันเคยหย่ามั้ย เอามาดูใบหย่าจดครั้งแรกไม่เคยหย่าแล้วทำไมจดซ้ำได้อีกดูสิแล้วบอกว่าผู้หญิงดีสติปกติสมประกอบแค่ขี้เกียจไม่ทำกินคุกไม่เอาเงินเอามาพ่อแม่เค้าแท้ๆใครจักกินเข้าไปลงคุกตารางลูกเต้ามันไม่ได้รักใคร่ผูกพันในฐานะใดๆ ทั้งน้านถึงกล้าทำกล้าคิดกล้าพูดสำมาสำไปใจดำมาใจดำไปไม่เห็นต้องคิดเยอะตาเต่านั่นชื่อนี้ดี แม่เปลี่ยนสถานะอาชีพแกก็เปลี่ยนให้อมโรคโสมมจริงๆ ยายสุณียายมึ้งก็ยิ่งน่าเวทนาหนักกว่า เอ้อ ยกมือไหว้หมาตัวนั้นไปซะมันเก่งเป็นพ่อเลี้ยงอีณีได้ยกให้มันเป็นเองซะแบบนั้นช่วยกันโกหก ตี่ที่นิติพนมันอยู่ระหว่างประกันตัว ศาลมองว่ามันอาจกระทำผิดซ้ำระหว่างประกันตัวตอนสืบพยานหาข้อมูลว่าทำผิดซ้ำจริงไม่จริงนี่ละ เป็นเรื่องปลอมเอกสารนี่สิบปีไหนจักเดือดร้อนอย่างนังสาวๆ พวกนั้นขาขาดอย่างอาเชาวน์มึ้ง โดนกราดกระสุนใส่บาดเจ็บ ตายไฟคลอกถูกทำร้ายสารพัดหลายคนนับสิบบาดเจ็บแบบบ้านตารุ่งนั่นก็มีลูกสาวมันหน้ากลายเป็นยังงั้น พี่สมชาติพี่ชายกูเองอีกร่วมมือกับฝรั่งมักฝรั่งๆ ด้วยกันเองมันเล่นด้วยที่ไหน ตาเต่านี่วันเสาร์นี่เผลอๆเกม ต้องประกันตัวผู้ชราภาพคนที่ไปทำให้แกสำคัญผิดคือ จำเลยที่หนึ่งจำเป็นต้องประกันตัว ซึ่งต้องไม่ใช่ชราภาพไอ้ กศน.นั่นไงเหตุผลเค้าฟังในชั้นศาลระหว่างสู้คดีนี่ ต้องเยี่ยงนี้พวกกูคนจีนค้าขายในกลุ่มนี้เห็นอย่างนี้ไม่มีเป็นอย่างอื่นคอยดูวันนี้เลยด้วยซ้ำนายเก่งกาจ พรหมมันตร์ นี่นะมันยอมพ่อแม่มันถวายหัวให้ในหลวงเลยด้วยซ้ำไปถ้าผิดจากปากพวกแกสองคน“นั่งอยู่นี่พ่อแม่มันนะ” แกกราบทูลในหลวงเยี่ยงนี้เมื่อเช้าเสาร์นี้เอง การประกันตัวในกรณีแบบนี้คล้ายๆแบบนี้แต่บางกรณีไม่ใช่ด้วยถ้าต้องอาญาร้ายแรง เช่น จำนวนยาสารพัดชนิดที่ในห้อง นิติพน สาขาโลตัสกับทำความเสียหายมากๆ ทำร้ายส่วนรวม ปลงพระชนม์ท่าน หรืออย่างทำร้ายใครถึงขั้นเสียชีวิตด้วยจงใจมิใช่แค่เป็นเพียงนกต่อ ไอ้พวกสิบแปดฝนที่รุมชำเราผู้หญิงแค่หนึ่งรายแล้วเยี่ยงนั้นไม่อนุญาต หลักการเหตุและผลสำคัญปรับใช้ได้กับทุกสาขาวิชาชีพไม่เฉพาะทางสายกฎหมาย คำนึงถึงหลักเหตุผลเป็นพอปัญหามันเกิดจากกลฉ้อฉลหาแพะที่มีความผิด และแค่พอกเข้าไปให้หนาให้หนักกว่าเดิม เอาของตนกูไปใส่ให้แพะเพื่อหลบความผิดแก้แค้นได้ด้วยสาใจ แต่ฟ้าดินนานวันเข้าท่านก็สำแดงความจริงให้คนอื่นเค้ารู้จนได้ไม่ช้าก็เร็วเยี่ยงนี้ “ข้อยแขมสำน่อยย่อมล่วงรู้เหมือนกับท่านใหญ่กว่าไม่ได้ต่างจากสมัยโน่น” ท่านใหญ่กว่านั่งนิ่งหน้าตาอมโศกอมทุกข์ “สังขารมันจบไวมันมีดีตรงที่ทำให้ตัวตนเราหลุดพ้นไว อยู่ๆ กลับซานมาหาทุกข์กันอีกหนฉันละหน่ายเหลือเกินฟ้าเอยดินเอย สมัครเข้าทำงานพอก้าวหน้าได้ก็มีอันเหมือนตี่นั่นคิดว่าตนกูผู้ชายไม่เป็นไร ตำรวจมันก็มีนานแล้วแบบนี้ตำรวจดีมันกลายเป็นจ่าขี้เมาตกเย็นเดินเมาแอ๋สู้ไฟไม่ไหวน้ำน้อย”