ระเบียงรัก

“เวรกรรมลูกหลานหลงผิดเห็นขี้ดีกว่าไส้ทำไงดีว่ะ” ตาตุ๊ส่งเสียงบ่นทั้งที่ยังไม่ได้ดื่มเหล้า “ยายเสงี่ยมอาจไม่ใช่แม่กูรึใช่กูไม่เคยเห็นเค้า แต่ว่าเอาเป็นว่าพ่อกูแกบอกว่า แม่กูชื่อเสงี่ยมจักว่าบุญบาปแม่นังปุ้ยก็อีนีแต่กูไม่เคยมีเมียชื่อนี้นี่รูปแม่กูพี่ชายกูบอกผู้ใหญ่คนแก่ที่ยังไม่ตายแกบอกว่าใช่ แต่ด่าแบบนี้เลยได้ด้วยอีทีนี้พ่อเห็นว่าแกทำงานหนักเลี้ยงครอบครัวอยู่คนเดียวเครียดเลย เอาล่ะ ไม่ถือสาอะไร แต่ทีหลังอย่าพูดฟังแล้วไม่สบายใจบอกไม่ถูกด่าว่ายังงี้ ฟังแม่งๆ ยังไงไม่รู้ว่ะ”
วณิพกพเนจรตาบอดก็ไม่นี่หว่าแถมหล่อสวยแต่รูปกายประหลาดล้ำวูบวาบๆ เสียงฟังไพเราะเสนาะหูแต่ให้รู้สึกหวั่นไหวๆ ครั่นคร้ามไปเองในตัวได้อย่างน่าอัศจรรย์บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม แถมมีความเสียสละถึงกับยอมขอทาน ร้องเพลง เป่าซังแคน แลกเงินซึ่งพวกท่านมักเรียกกันว่า อัฐ เพื่อนำเอามาแลกกับคลิปเสียงรวมทั้งหลักฐานทุกอย่าง เพื่อช่วยให้คนที่ถูกทำร้ายที่อาจเป็นแพะ หรือว่าทำผิดแบบไม่ตั้งใจหรือไม่ผิดเลยแค่ถูกแอบอ้าง หรือถูกทำร้ายทำทารุณกรรมนานาประการ แต่ยังไม่มีใครมารับผิดชอบต่อการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียใจ และความเสียหายที่เกิดขึ้นมา ทั้งที่รู้ตัวคนทำผิด และไม่รู้เลยก็ตามทีท่านบอกว่า
“พวกฉันยินดีปรีดายิ่งกว่าอะไรทั้งหมดในโลก จักรู้จักกัน หรือไม่รู้จัก คนชาติไหน พูดภาษาอะไร หาได้สำคัญไม่พวกฉันเต็มใจช่วยเหลืออย่างจริงใจ ไม่ได้เสแสร้ง แอบแฝงผลได้ใดๆ ไอ้ความคิดเรื่อง กมรเตงนี่นะ ฤา ว่าอะไรก็ตามที เจ้านาง พระนางมเหสีเทวีเจ้า ซาริน่า คี นางสนม สืบสายพระโลหิตมาเยี่ยงนั้นตามความเป็นจริงมันนานมากเรียกได้ว่า มากกว่าร้อย กว่าถ้วนศกปี ศตวรรษ ทศศตวรรษ ทวาทศ... ไม่น่าจักเป็นโกศปีโลกภูมิดอก แต่ไม่ใช่ความคิดชอบเห็นชอบอันใดเลยพี่น้องเอย พ่อแม่พี่ป้าน้าอาเอย อันว่าซากอินทรีย์พวกท่านในช่วงอายุนั่นรึ นั่นก็หลายชั่วอายุคน อยู่ที่ทับถมทวีถมผืนดินให้สูงขึ้นมา แท้จริงหลายยุคย่อมลึกลงไปในชั้นเนื้อดิน ย่อมมลายสลายอินทรีย์สิ้นแล่ว กลายเป็นขุยดิน แยกกันออกไม่ได้กับผงเนื้อดินดอกหนาท่าน....”
อันความลึกยากหยั่งได้เท่าใดกะคะเนหยั่งดูน่าจักเป็นหลายชั่วคืนพักค้างอ้างแรมด้วยหนทางไกล จักเป็นการเดินทางจากหัวเมืองเหนือจรดหัวเมืองใต้มลายูเกาะลังกาวีนั่นทีเดียว พี่น้องเอยเดินทางไกลเยี่ยงนี้น่าจักคะเนได้ราวความลึกสักปานใดหนอท่าน กลิ่นหอมเหมือนดอกมณฑา หอมกำซาบซ่านมากกว่ากลิ่นกายของแม่ตรงจุดที่ตนเล็ดลอดออกมาคราวแรกคลอด พ่นคำพูดเหมือนสัตว์สำราก บอกไม่เคยได้ยินว่าเมียรักพูดยังงั้นทุกถ้อยคำโดนชาวบ้าน โดนนังเจนหลานไม่ใช่แท้ๆ เก็บแม่มันมาเลี้ยงทำตลกตัดต่อคลิปเสียงไปหลอกขาย นังแต๋วทะเลาะกันกับเมียรัก นังวันดี นังแสงนี่ก้อด้วย ทุกคนกลั่นแกล้งเมียกับลูกสาวที่ทำงานตัวเป็นเกลียว เหนื่อยจนเครียด หลงผิดด่าว่า ย่าแท้ๆ หยาบๆ ราวกับแกเป็นผู้หญิงหากิน เพราะสำคัญผิดว่าเป็นเมียแรกของตาตุ๊แก....
นวลเจ้าพี่เอย คำน้อยเอ่ยล้ำคร่ำครวญ....ถ้อยคำเหมือนจักชวนใจพี่ป่วนครวญคร่ำอาลัย น้ำตาตกเพราะอะไร?
ฟ้าดินสาป ธรณีสูบ ต้องอาญา แพ่งไม่เว้นวายมาเยอะเพราะโดนกลั่นแกล้งแกกลับพูดแบบนี้เสียนี่....
เด็กมันมีญาณมันรู้ “ชายเค้าเป็นเพื่อนรักกับเนโม ชายก็ลูกในหลวงนั่นล่ะ เนโมเป็นน้องชายเกิดจากการทำกิฟต์ไข่ของฉันกับท่านอานันท พอเค้าเจอกันเห็นมั้ย ความเป็นพี่น้องของเค้าเลยพลอยทำให้เค้ารักใคร่กันได้เองไม่ต้องมีใครมาแนะนำ มาบอกเล่าความเป็นจริงชาติกำเนิดนี่มันสำคัญนะคุณ ไม่รู้แม่มันไม่แม่มันเอาเป็นว่าฉันเกลียดฉันก็ว่าดะไป นี่ถ้าท่านพ่อสมเด็จแม่ฉันอยู่มาด่าทอฉันดังลั่นทั่วบ้านทั่วเมืองออกอากาศเป็นชาติเยี่ยงนี้ ท่านสั่งจับประหารด้วยซ้ำพวกฉันนี่ใคร ทำเป็นเล่นไม่ได้ฉันจักบอกให้ ใครยังไงจริงไม่จริงฉันคิดว่ายังงี้ฉันก็ด่าก็ว่า ฉันไม่ชอบฉันด่าได้มั้ยค่ะคุณ จริงไม่จริงไม่ต้องพิสูจน์ จำเป็นอะไรกะไอ้อีไพร่พวกนี้มีแต่จักต่ำกว่าสะถุนกว่า อย่างอีสุณีพระญาติแม่ฉัน ทำกร่างกลั่นแกล้งฉัน แล้วตัวมันแม่ม่ายจักเลิกไม่เลิกกันกับผัวเก่ารอมร่อ ไอ้วสันต์นี่แหล่ะยิ่งหนัก ข้าเก่าของท่านพ่อตีเสมอแล้วไง แพ้ภัยตนเองตายเรียบวุธ อีจิตเมียใหม่มันกับไอ้อ้วนผัวใหม่มัน....ซะล่ะมาก วางยาพิษฆ่า มาโทษมากล่าวหาฉันไม่อยากต่อความยาวด้วยพวกไพร่ไม่มีประโยชน์นิ่งเงียบเสียยังดีกว่า เป็นทองคำดุจเดิมไปลู่ทำไมกับกระเบื้องแตก เวรกรรมของมันตามทันกันทั้งผัวเมียไม่รู้จักทำยังไง ชายก็ไม่ยอมครองราชย์ กำลังให้หมูคอยพูดให้เค้าฟัง เพราะเค้าฟังหมูรักหมูมาก...พีรนันท์ มหิดล นามปากกาเขาเหมือนเขยหลวงอีกคนไง วีรยุทธ ดิษยรินทร์ ลุงของเนโมนักองค์หล่องามนั่นลูกชายฉันเองกับท่านอานันท เค้าเป็นพระญาติไม่ใช่สังคญาติ ขี้ทูดกุดถังแมวนั่นร้ายกาจสักวันจักตัดตีนมันอย่างกับไอ้หมาตงตงนั่น รอลูกน้องเก่าๆ ของท่านพ่อมันว่างมาจัดการให้อยู่....ร่วมหัวจมท้ายกันมาจนแก่ถามว่าไม่เคยได้ยินจริงๆ หรือไง คนเราร่วมมือกันทำผิดได้ด้วยสาเหตุเดียวระยะยาวนานตลอดชีวิตเกือบๆ ยังงี้มีสาเหตุเดียว แนวคิดเดียวกัน แล้วนั่นคือการร่วมมือกันค้ายาเสพติด ซัดทอดข้อหาให้ผู้อื่น ใส่ร้าย ทำให้ผู้อื่นเป็นแพะ เทปพวกนี้ถามว่ามีใครคิดว่าเป็นการตัดต่อ ถามยากไปถามใหม่มีใครเคยได้ยินคำพูดแบบนี้แบบสดๆ จะๆ ต่อหน้าบ้างให้แจ้งชื่อและเบอร์มา ร่วมด้วยช่วยกันบ้าง กำจัดภัยสังคมออกจากครอบครัว นามสกุลมันจักลบๆ ไม่ได้ แต่จักเลือนอาจได้ แต่ทำไมหายไป หายเพราะอะไรเรามีคำตอบเสมอบันทึก เส้นทางลัดสู่รักที่มีรส หมายถึงว่า พวกนี้ต้องการอะไร พวกนี้เคยพูดแบบนี้มั้ย เพราะอะไรถึงเคยได้ยินและคิดยังไง ฝากเบอร์ อีเมล์ หรืออะไรก็ตามทีชื่อแซ่นามสกุลใดรู้จักกันเพราะอะไรเป็นวงศ์วานหว่านเครือญาติทางไหนสืบสายเลือดกันมายังไงรบกวนหน่อยพี่น้องเอยระดมพลอัดคนใจสัตว์ที่เบอร์มือถือ 087-777-7777 หรือ siwadol@gmail.com หรือ kickkiss@gmail.com หรือ kisskick@gmail.com หรือ 1313,1919
เส้นทางลัดแห่งรักที่มีรสอีกแบบของข้าหลวงไทย หรือสยามแต่สมัยเก่าก่อนกระทำริยำจัญไรเยี่ยงนี้เสมอมาไม่เคยเปลี่ยน “แจ๋น จัญไร นามปากกาของไผว่ะกล้าดีมาด่าว่าเสียดสีนี่เขียนกระทบมึ้งอ่านดูน่าโมโหตามเล่นแม่ง” ประกันราคาข้าวเปลือกนำเข้ายุ้งหลวงของรัฐ ยุ้งข้าวหรือโกดังข้าวกลางของรัฐบาลไทยของกำนันทรง อำเภอสามพราน เป็นชาติโกศปีแล้วแต่กลับผัดวันประกันพรุ่งที่จักจ่ายเงินค่าข้าวให้อ้างมีคดีนายกฯโกงค่าข้าวชาวนาเอาเงินไปหมุนใช้ เมื่อวานทยอยจ่ายให้รอบที่หนึ่งเป็นธนบัตรปลอมล้วนๆ “อีแจ๋น จัญไรมันยุส่งให้ไอ้พวกตาสีตาสายายไม่มีแต่ยายมา มันพากันยกโขยงยกพวกขับรถมาขอขนข้าวเปลือกของพวกมันคืนตามบัญชีกันหมดแล้ว มันโกรธเพราะอีนักเขียนนี่ มันคอยเสี้ยมมันแส่มันเสือก เค้าว่ากันว่านามปากกาอีนี นลินี จันทร์รุณสมัยเมื่อก่อนมันฟุ้งว่ามันใช้ นมจ. อีนีมันแจ๋นเข้าใจม่ายลูกเจ้าพระธิดาแม่ยายเจ้านามปากกา พีรนันท์ มหิดล อีนี่เองอีพยาบาลเก่าจบเกื้อการุณ อีนั่นแหล่ะให้เด็กโทรไปลองถามดูแต่เช้ามันยังยืนยันว่านามปากกาของมันเองลูกสาวมันยืนยันว่า ใช่ ตัวมันเองก็พยายามทำเพื่อประโยชน์สุขของมหาชนชาวสยามตามแนวทางของพ่อผัวมันอยู่ มันคอยเป็นมือปืนแฝงเร้นกายในเงามืด ถวายงานรับใช้ยอมถึงแม้นตัวจักตายเพื่อลูกและผัวของมัน มีพระเกียรติยศ มีระบบกษัตริย์สืบพันธ์ไปเรื่อยๆ ให้มีพระยศ ฐานันดรสมศักดิ์ศรี...”
แนวเขียนลูกทุ่งโจ่งครึม เปิดโถลง โฉ่งฉ่าง ราวกับคนบ้านนอก เลขาสาวข้างกายท่านนายกฯ แกแกล้งทำทีเป็นดูถูกเพื่อสังเกตน้ำเสียงปฏิกิริยา “คงไม่ใช่เช่นนั้นกระมังค่ะ ดิฉันมีการศึกษาจบนิด้า ส่วนยายนีแม่ดิฉันช่างเค้าเถิด ดิฉันเป็นคนดำริคิดเองได้ค่ะ ทำไมจักต้องรอคนๆ นั้นด้วย ไม่รัก ไม่ว่า แต่ทำให้ด้วยใจ ยอมตายเพื่อเค้าได้ด้วยซ้ำไปคุณคิดยังไงไม่ทราบ อย่าเพิ่งวางสายรบกวนสักประเดี๋ยวนะค่ะ อีกประการหนึ่งดิฉันขอตำหนิการใช้ถ้อยคำทางโทรศัพท์ของคุณ เอ้อ...ไม่ทราบคุณเป็นเลขาท่านนายกฯ ได้อย่างไรค่ะเป็นหนึ่งในภรรยาท่านรึว่าดิฉันไม่ได้ดูถูกเพราะนี่ก็อ้อมที่สุดแล้วเกรงว่าคุณจักเป็นคนบ้านนอกคอกนาเสียเอง แต่สงสัยนางสาวบ้านนอกคนนั้นที่นี่น่ะค่ะ แกจักเป็นคนเขียนเอาเป็นว่า กรุณาสังเกตจากวาทะการใช้ภาษาเขียนด้วยแล้วกัน ดิฉันหมายถึงว่าภายหลังจากที่เราพูดคุยตกลงกันทำความเข้าใจกันเป็นอย่างดีแล้ว...ขอบคุณค่ะ”
ผู้ดี มีมารยาทสูง สู้งซ้า ไม่มีความดีความงามติดกาย บัวแล้งน้ำ...ไร้น้ำใจ ไร้กตัญญูกตเวทีแม้แต่ผู้ให้กำเนิดคนเยี่ยงนี้เป็นเยี่ยงไร น่านับถือ ยกย่อง ฤา ยกลงใส่ถังขยะกอทอมอ เกรงว่าน้องเค้าจักไม่ยอมเก็บหนำซ้ำแกกลับค่อยๆ พูดราวกับกระซิบกระซาบข้างๆ หูของคุณเธอว่า
“เออ ป้าผมจักเก็บขยะนะครับช่วยลุกขึ้นออกมาจากถังขยะหน่อย สายมากพวกผมจักโดนนายด่าหาว่าทำให้ถนนมีกลิ่นเหม็นขยะเวลารถขยะขับผ่าน” เอวัง แจ๋น จัญไร เอ้ย เสนียดจัญไรสองอย่างเทียวโดนขับออกมาราวกับต้องรับประทานยาขับเลือดกันทั้งหม่องจันทร์รุณนั่นแท้เทียว...หวาดเสียวใจเหลือดี...เธอช่างกล้า...วุ้ย
สิทธิการประชดชีวิตมีเหมือนกันทุกคนในหัวใจ “กรณีนางเสงี่ยม พนมเขตต์ เจ้าของชนากานต์คลินิกตีคู่กับเมโกะและนิติพน ซึ่งเป็นหน้าที่รับผิดชอบของตี่เล็กแต่เอาชื่อตี่ใหญ่มาใช้ ทำให้พี่ชายถึงกับน้ำตาตกเพราะต้องประกันตัวสู้คดีความแสบไม่เป็นรองเป็นพี่อีกด้วย ส่วนสาวชนากานต์เจ้าของเป็นแค่หน้าฉากหุ่นละครที่สวมบทนักศึกษาแพทย์มหาวิทยาลัยมหิดล คล้ายสาวอีกนางหนึ่งนางสาวไทยทั้งคู่ยังหนีตีคู่กันอยู่ ทำหน้าให้สวยทำทุกอย่างให้ดูดีแล้วใช้หนูเป็นเครื่องมือบังหน้า เบื้องหลังทำการค้ายา ทำสกปรกต่อสังคมหลายเรื่องไอ้ลีเพื่อนรักของหนูมันหนีเพราะทำเค้าตายไม่รู้ยังไง มันกลัวมันหนีก่อนแต่ว่าน้าปุ้ยเค้าบอกว่าหนีก่อนก็ดีทำไมเห็นผู้หญิงคนนี้บังเอิญขนาดนั้น “ฮิวโก้” นั่นแหล่ะมาปูดว่าเมียเก่าไอ้กันขาวหล่อทำศัลยกรรมเหมือนกันมันแกล้งฆ่าแล้วป้ายสีความผิดให้อีทีนี้เพิ่งได้เทปเสียง ทุกวันนี้มันมีหลายคนที่มีชีวิตคล้ายๆ แบบนี้ ผู้หญิงเรามันสาวมาก่อนทุกคนแหล่ะพี่ อย่ามาพูดดูถูกกันถึงขนาดนั้นเลย ทำไมล่ะพี่ไม่เคยมีเมนไม่เคยเป็นสาว ไม่เป็นผู้หญิงเลยก็ว่าไปอย่าง ทำพูดว่าคนอื่นเค้าเสียหายๆ แบบนี้มีใจเป็นสัตว์เร้อค่ะคุณ ตุ๊ดบางคนเพื่อนหนูมันยังเข้าใจ พูดอะไรไร้สาระสติดีแกล้งบ้าเลอะเลือนให้ผู้ชายมาดูแล แย่มาก ไอ้อาจารย์นั่นก็ไม่ใช่คนมีการศึกษา ตาอนุชิตผัวใหม่ยายนีนี่ก็อาจารย์จุฬามีอย่างกลับมาคืนดีเพื่อมาช่วยกันฆ่าเล่าซือลินจงเมียเก่าที่เคยสอนที่เตรียมอุดม ย่ามใจกล้าฆ่าแกต่อหน้าคนกลางตลาดกลางวันแสกๆ พวกหนูนี่แหล่ะเคยเรียนที่นั่นกันแต่ไม่มีวุฒิหรอกค่ะคุณ มันก็หลอกลวงทุกที่เหมือนจุฬา ธรรมศาสตร์ จอมบงการในกลุ่มเดิมวีรชนสิบสี่ตุลานี่แหล่ะ เค้าแกล้งเรียกพวกลุงป้ากันรึเปล่าไม่รู้ตัวเร้อค่ะ ว่าทำดี หรือทำไม่ดี อายุปูนนี้กันแล้วอ่ะค่ะพี่...แล้วเป็นหัวหน้าใหญ่เลยเร้อค่ะคุณเสาวณี” ไปตรวจสอบประวัติดูได้ยายนีแกร้องท้าหลายคนพอค้นเจอรู้สึกว่าอึ้งจริงๆ ว่ะ “นางสาวเสาวณี แซ่อึ้ง หรือ อัตถากรสมรสกับ นายสักดา จุฑาสมิต ตาเบิ้ม ที่ยังคงเดินขายยาและเมื่อก่อนแกทำงานสภาหอการค้าฯ มีลูกชายชื่อ นายบพิตร อัตถากร...” อยากรู้ขอเบอร์มือถือเบอร์ติดต่อของรพ.จุฬา รพ.ตำรวจ รพ.ศิริราชตึก 80 ปีได้ที่ 1313 หรือขอที่ศิวดล 087-777-7777 จักได้รู้วิธีการ 1616 ขอเอกสารทางแฟกซ์ได้สิบห้าบาททุกเมนูไม่ว่าเอกสารกี่แผ่นก็ตามที.....เบอร์นายโยเซพ อูนากรหรืออูสั่งฟ้าคือ 1313 นั่นแหล่ะ ปลื้ม ณวัตร ที่ 1919 และก็เบอร์สภาทนายความก็มีสี่ตัวไม่แน่ใจ.... คนเราไปเที่ยวงานวัดญี่ปุ่นแล้วปางตายเป็นสามัญชนไม่เท่าไร ท่านกมรเตงสยามท่านไปกับบรรดาพระภรรยาเจ้า นี่คือ ปัญหาที่เกิดขึ้นท่านถูกวางยาตี่มันบอกทำไปเพื่อประชดมันอยากได้คุกไม่ใช่แค่ขู่แต่พอคุกมา “ทิวาไม่เอาไม่ยอมให้เอากูไปขังคุก” ทิวาไหนก็อีตาเจ้าของเฟรนส์ไชร์เนตรอบๆ เมืองหลายจุดอาทิ เช่น ที่หัวหิน เชียงใหม่จุดที่มีนักท่องเที่ยวต่างชาติเยอะๆ ก็แล้วในเมื่อสิทธิในการใช้ชีวิตในคุกเกิดขึ้นแล้วอย่างนาตยาก็เหมือนกัน ทำไมโวยวายไม่ใช้สิทธิมาโยนบาปให้บอกทำไปเพื่อหาเงินมาเลี้ยงเรา ถามว่าคนดีทำมาหากินไม่ได้เพราะตำรวจตาม คนดีคนนี้ทำงานแบบไหน แล้วมาบอกว่าเป็นพยาบาล เอาเงินมาเลี้ยงดูเรา ให้ดูคำพูดมันส่อว่าลักษณะความคิดเค้าแบบไหน ตาตุ๊ไม่นับถือแม่เชื้อเข้าใจว่าไม่ใช่แม่ เพราะอะไร “หลงผิด” สันดานครูปุ้ยไม่คุยกับพวกนี้พวกค้ายา แล้วบ่ายวันนั้นครูยิงเพื่อให้มันแค่บาดเจ็บหยุดยั้งเหมือนแบบสัตว์ป่า เสือ งู จระเข้ที่มันดุร้ายแล้วมันดันหลุดเข้ามาในเมือง ให้เรียนถามเจ้าหน้าที่กู้ภัย หรือเจ้าหน้าที่สวนสัตว์ดุสิตเดิมๆ ที่เคยขังสัตว์ไว้แกบอกว่า “มีอยู่หลายวิธีแต่นิยมทำแบบไหน ทำให้สงบใช้ยาสลบยิงด้วยปืนรม” แต่ว่านี่มันอะไรคนหรือนี่หรือนี่หรือคน แล้วอย่างยายนีนาตยานี่หรือคน? มันมากไปหรือเปล่า “มีการศึกษาหรือไม่มี เราไม่กล้าทำในสิ่งที่สองแม่ลูกเดรัจฉานี่กระทำ คุณรู้ไว้ไม่ใช่คนหลอกเค้ากินทำดื้อตาใสกลัวติดคุก อยากได้คุกนี่ไงสิทธิการใช้ชีวิตในคุกประชดผัวเจ้า ก็นี่ไงทำไมไม่ใช้” สิทธิการใช้ชีวิตในคุกชดใช้หนี้กรรมแทนแม่บังเกิดเกล้านี่ไงเกิดสิทธิแล้ว ร่วมมือกับเค้าพิมพ์เอกสารปลอม นี่ไงโกหกมั่วเพื่ออะไร “ใช้ชีวิตอยู่ที่คุกบางบอนอยู่ดีนั่นแหล่ะไม่มีเป็นอื่น ดูการแต่งกาย ดูแววตาอีดูรู้ว่าไม่บ้า ส่วนไอ้เรื่องที่ยายนีแก แกล้งบ้าเพี้ยนทำเล่าบ้าบอไป เพื่อกลบเกลื่อนความผิดที่ติดตัวมา แล้วคิดแบบโจรผู้ชายอ่ะพี่หกสิบห้าปีวัยพ้นขังคุกแล้วค่อยว่ากันใหม่ แต่ว่ายังตะแบงระเรื่อยโกหก ต้มน้ำกรดทุกวันโกรธครูปุ้ยที่บอกเล่าเก้าสิบต่อสังคมแล้วนี่แกล้งโมโหว่าเนรคุณ มาเรียกค่ารักษาพยาบาลที่สาดน้ำกรดโดนหลังเหวอะที่หน้าอีกสองหน สามหนนี้ หนึ่งหมื่นบาทเดรัจฉานแม่ลูกมันคุยกันว่าเอาให้คุ้มนะแม่นะหมูยอ จักไปต้มน้ำกรดให้อ่านแล้วอาจตกใจว่า เอ้ย น้ำกรดเล้ยเร้อถามว่าจริงมั้ย มีเบอร์คนสวยนางงามเชียงใหม่กลางซอยให้ด้วยทุกคนมีเบอร์หมด ถ้าใครยังไม่มีเบอร์เค้ารบกวนช่วยตามให้ครบ ส่วนครูปุ้ยโทรที่ 662-451-3822 ยิ่งกำลังตกงานสามารถอัดเทปขายเฮียมังกรเป็นรายได้โทรได้หมดทุกเบอร์ค่ะ จักขอบพระคุณมาก”
คนที่คิดเดินทางลัดลักษณะแบบนี้ ต้องกินอาหารพิเศษที่เรือนจำสั่งให้ จำพวกหญ้าทุกชนิดประสมกรวดให้ย่อยง่ายขึ้น ของมักของมันกินกันประจำใช้แก้อาการมันสมองเสื่อมอันส่งผลให้เกิดมีอาการพฤติกรรมมนุษย์บกพร่อง อย่างตาหนูภาคินัยพ่อเจ้กาญจนาพรอยู่แค่ปลายจมูกเดินไม่ถึงสิบก้าวเลย แค่สอบถามทำไมไม่กล้าเอายังงี้ดีกว่าทำไมแกล้งโง่ตาใสกันได้หมดทั้งบ้านทำไม “หลงผิด” เอาอย่างเจ้าสัวซีพีญาติผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพ เจ้าสัวเทเวศร์ประกันภัยญาติผู้ใหญ่ที่ฉันเคารพ คุณดูให้ดีๆ ฟังเสียงสิอย่างสามีอุปถัมภ์แต่งงานถูกต้องตามประเพณี พลเอกยุทธนา หงส์หิรัญ นี่เสียงเค้ายังงี้ตะโกนด่าทอลั่นไปหมดฟังกันทั่วบ้านทั่วเมือง บอกไม่ได้ยินส่งไปซ้างั้น ตั้งแต่เดือนมีนาคมกลางเดือน นี่มันวันที่เท่าไร เดือนอะไร เค้าโมโหเรื่องไม่ยอมรับเรื่องโกหกอย่างเรื่องตี่ใหญ่ที่มันประกันตัวสู้อยู่เรื่องคดี นิติพน มันโดนเหมือนครูปุ้ย อย่างยายเสงี่ยมแม่ของพวกลุงครูปุ้ยเค้า ยกเว้นตาตุ๊ ผู้หลงผิด บัตรโง่สารพัด บัตรเอทีเอ็ม บัตรพลาสติกสารพัดปลอม จดหมายทวงหนี้ปลอม สร้างเรื่องปลอมๆ หลอกลวงเค้า สารพัดเรื่องโกหกให้ถามที่ จส. 100 เดิมว่าเสียงใครมีจุดประสงค์อะไรในการด่าเรื่องไอ้กล่องในรถสีส้มสาย 142 รถเมล์สีชมพูสาย 85 รถตาโดม่อนที่บาดเจ็บสาหัสขาขาดเลยสองข้างลูกชายแกนี่ถามได้ แกล้งชวนคุยก่อนพอจักวางสายคุยจบแล้วค่อยบอกแกไปว่า พี่นี่อัดเทปส่งขายเฮียมังกรและนำส่งตำรวจเป็นหลักฐานด้วยนะเฮียฝรั่งแกเพียบคดี แต่แกล้งไปสร้างคดีเพิ่มให้เค้า เหรียญบาทเราเล็กๆ หัวก้อยอย่างน้อยสามสิบบาทไทยเงินนิดเดียวเอง เป็นเรายังยอมจ่ายให้เพราะมันคุ้มหลายอย่างมามั่วทำร้ายแกที่นี่ยังไงก็ตามมันก็คดีความคุกแพ่งของแกอยู่ดี “พ้นที่ไหนมันสามารถตามตัวมาดำเนินคดีกันได้ทั่วทุกมุมโลกอยู่แล้วทุกวันนี้”
มีข่าวลือสะพัดหนาหูหาว่ายายนีเอาชีวิตคนห้าในบ้านยกเว้นครูปุ้ย ตังค์ เจน ไอ๋โจวที่เหลืออยู่ที่ไม่เอ่ยนามนี่ถูกยายนีขายให้ผู้ชายหน้าตาแขกๆ ค่อนข้างผิวสีออกเหลืองซีดๆ ติดยามั้งทำเพี้ยน
“เอาตังค์มาให้สองพันห้าร้อยบาท แรกๆ ฉันนึกว่าท่านเนโม อย่างไงก็ เขยในหลวงนะพ่อ เอามาให้ค่าแบบช่วยแช่ยาๆ อะไรช่างแม่ง แต่ว่าแกให้กูแบบเป็นสินน้ำใจที่ไหนได้ไอ้แขกนี่มันเดินออกมา ตากูฝาดรึก็อีเล็กมันก็เห็นมันเพี้ยน รึว่าแสงนีออนมันส่องจนตาพร่าไม่รู้ มันเองแน่ใจที่ไหน มันกลับเข้ามาถามมันดูเมื่อเช้านี้สายนิดๆ เองมันบอกขอซื้อชีวิตห้าคนชั่วมันว่ายังงี้ กูเลยด่าให้มึ้งนะสิไอ้ชั่วชาติแขกมันเห้..กว่าคนไทยยังไงก็นะมันโมโหมันแยกเขี้ยวเป็นโง้งๆ ตรงมุมปากแล้ว เหมือนร่างมันวูบๆ วาบๆ นี่อีหมูมันโทรมามันบอกมันยืนอยู่ตรงที่ฉีดยาแมวหมามันยังเห็น ตอนแรกมันบอกมันจักแกล้งเข้าไปคุยภาษาด้วย แต่มันเห็นท่าทางแล้วเขี้ยวโง้งยังงี้ร่างวูบวาบแปลกๆ แล้วแต่ไม่เชื่อก็ แต่กูเห็นเป็นเรื่องตลกตังค์มาให้ทำไมกูจักไม่เอา เพี้ยนเอาตังค์มาไล่แจกยิ่งดี...ไอ้ท่านเคาส์ เติร์ก มิน่านังจิตเภทมันเอามาเขียนเป็นตุเป็นตะเชียว...” มาซื้อชีวิตคนชั่วช้าสามานย์ห้าคนนี่ได้วิญญาณแล้วจักรีบกลับไปตุรกี “โอ้ย ทรูขอทำข่าวหน่อยเว้ยตามพวกเราตามไปดูไม่งั้นไม่รู้” เด็กๆ สิครับพี่วิ่งตามไปกันใหญ่เดินดุ่มๆ หายไปซึ่งๆ หน้า สักพัก เหมือนรู้แกทำให้มองเห็นร่างแกอีก “อะไรบาบูมาจากไหน” แกมาจากตุรกีมาซื้อวิญญาณคนชั่วที่บ้านครูปุ้ย “ห้าคนนี้เร้อห้าร้อยบาทต่อคนเอ้งทำไมถูกนักล่ะ” แกหัวเราะแล้วถามว่า “ตายฟรีดีกว่ารึไง” นักข่าวมันหัวเราะกันร่วนแถมแกล้งพูดใส่ต่อหน้าต่อตาของตาตุ๊อีกด้วย “น่าจักตายฟรี ไม่น่าจักต้องเสียเงินซื้อเลยด้วยซ้ำทำเยี่ยงนี้ ปูนนี้แล้วพ่อแม่ตัวเองแท้ๆ เดรัจฉานแจ้วิชัยนั่นก็ด้วย ทำไมไม่เอาไปด้วย” บาบูหันมามองหน้าบอกว่า “ยังไม่อยากได้” ว่าพลางหมุนตัวเดินกลับต่อไปเหมือนพยายามจักเดินเข้าไปในซอยทรัพย์สินพัฒนาห้า ทำท่าเหมือนจงใจจักเดินตรงเข้าไปที่ร้านขายของชำที่เป็นบ้านพักของครอบครัวยายนี พอสักพัก แสงแดดสาดแสงแรงกล้ามากขึ้นคงร้อนขึ้นมั้งเลยเห็นร่างแกวูบวาบพร่าเลือนลางมองเห็นได้ไม่แจ่มชัดนัยน์ตา “แต่นั่นมันทะเลทรายเดิมๆ ร้อนเหมือนจักตายกว่าที่นี่ แกจักหลบแดดล่ะมั้ง ตาแพ้แสงรึไงบาบู” แกเงียบเสียงไปแถมร่างกายแกหายไปเองซะดื้อ ๆ นี่ล่ะครับร้องกันหวีดหวิวไหวว้าย “หายวับไปแล้วอ่ะ” ท่านเอย “วิญญาณกูถูกขนาดแค่ห้าร้อยบาทต่อคนเองรึไงว่ะ พิโธ่เอ๋ย อะไรกัน กูไม่เข้าใจกูไม่ได้เรียนมาหลอกพ่อแม่ที่ไม่มีความรู้ด้อยโอกาสทุกอย่างเพื่อให้ได้ผัวเป็นเจ้าสัตว์เดรัจฉานยังดีกว่า” เสียงตาตุ๊คร่ำครวญร่ำไห้ด้วยอับอายผู้คนเค้าลือเค้าเล่ากันไปต่างๆ นานา.....
นี่บาบูว่าแล้วยายนีเห็นสบช่องลวงเอาตังค์มาใช้หมุนเล่น “อ้อ เอางี้สิเมื่อกี้ห้าคนเอามาอีกห้ามั้ย ไอ้ชำนิ ไอ้ยุทธนามันทหารปลอม ไอ้แจ้ ไอ้วิชัย และก็ไอ้แปะอาจารย์จุฬาเก่าที่ฆ่าเมียมันอีกระจงอะไรนั่นเอาไปเถิดไอ้แจ้ไอ้วิชัยมันเป็นญาติผู้น้องฉัน มันเอาลูกทำเมียจนเด็กเป็นบ้าเสียผู้เสียคนไม่มีอนาคตลูกมันในไส้เล้ยคุณ”
หลายคนที่อยู่ในบัญชีรายชื่อเริ่มตีโพยตีพายโวยวาย “มันฆ่าแบบคนมันเพี้ยนทำเป็นผีดิบน่ากลัวจักแย่บ้าไปหลอกเอาตังค์ไอ้บ้าๆ แบบนี้มันตัดมืออย่างน้อยเบาะๆ ทำมาหลายรายแล่วเสียประสาทตลกไปได้ตัวแกเองก็เหอะนะทำไปได้เล่นกะมันได้ที่ไหน...กูสู้คดีอยู่อนาคตทางการร้องเพลงกูยังพอมีหวังอยู่เยอะไม่ใช่แค่รำไร”
ตาแจ้แกส่งเสียงเอะอะด่ากันเละ “อะไรกันว่ะ อีนี มึ้งมันบ้าจู่ๆ ทำเป็นมาบอกขายวิญญาณพวกกู แล้วนี่ทำท่าจักออกไปเดินตระเวนเที่ยวไหว้พระหาอะไรกินกันกับอีนังลูกสาวมึ้งกับผัวมึ้งเร้อ สำราญใจกันมากสิท่ามึ้ง”
และแล้วเมื่อมันต้องจบมันต้องจบแบบเจ็บๆไม่งั้นไม่ใช่แจ้หนุ่มฮอท “เออ นี่แน่ะอีนี เอางี้สิ เขยมึ้งอ่ะบอกขายรึยังเขยเจ้าของมึ้งอ่ะ พวกกูมันอยากรู้เว้ยว่า ดวงพระวิญญาณเจ้ามันสักเท่าไรกัน ในหลวงพ่อเค้าเองยังอยากรู้เหมือนกันเลยฝากให้มาถามไอ้แขกนั่น ท่านบอกว่า แจ้มึ้งไปบอกบาบูนั่นให้ทีสิว่ะว่า รบกวนมันลองชั่งใจตีราคาออกมาดูทีสิ ทุกคนอยากรู้รวมทั้งกูพ่อมันเองด้วย ฮ่ะๆ ๆ”
บาบูหัวเราะร่วนค่อยๆ เดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบทั้งหมดนี่ “หกพันบาทโหลคน” ทำไมมองหน้าเลิกลักไอ้เขยหลวงมันมีขอมนั่นด้วย “ขอมนั่นแก่นั่นเสพยาฝากยามาโทษฉันนี่ล่ะมันเล้ยโหลหนึ่งพอดี” ก่อนหายตัวไปอย่างรวดเร็วไม่วายบ่นทิ้งท้ายไว้พอแก้รำคาญใจตัวแกเองมากกว่า “ค้ากำไรเกินควรนี่ก็ห้าร้อยแล้ว”
ทุกคนอยากรู้ว่าเมื่อไรจักมาเอาวิญญาณไปเสียทีบาบู “ขอโทษไม่ช้าไม่เคยจ่ายเงินแล้วรอเลยนี่แขกจำไว้แขกยังงี้ไม่รอยิ่งเสียเงินรอไม่ได้ไม่มีใครรอถ้าแขกยังงี้อย่างเดียว”
ลุ้นระทึกใจไม่เป็นส่ำตังค์อยู่ที่ตัวยายนีทำไขสือ “ล้อเล่นกับแกไปให้เงินอะไรที่ไหนไปเชื่ออะไรแขกนั่นเพี้ยนไม่เพี้ยนไม่งั้นมันจักมาเดินย่ำต๊อกมามึนซื้อวิญญาณแบบนี้มันก็มีไม่เอามั่งบางคนที่ฉันบอก มันคงเห็นท่าทางสกปรกโสโครกเห็นแย่เอามากๆ มันคงทนไม่ไหว รับไม่ได้เลยไม่กล้าจ่ายเงินซื้อ พวกนี้มันวิ่งตามไล่แจกเปิดรอคุณ พวกฉันนี่ผู้ดีจริง ไม่ได้ดูถูกเอ้าจริง...ดูไม่ออกเร้อคนไหนผู้ดีคนไหนขี้ข้านะคุณคนเรา”
บาบูแกบอกว่า “สัจจะจริงไม่โกหกไม่กล่าวเท็จจ่ายเงินให้นังแก่นีนั่นแล้วพระเจ้ารับรู้ ให้รอก่อนจัดการไวลงมือเองไม่รบกวนใครทั้งสิ้นทำเองกับมือทุกราย” แน่นอนย่อมไม่เคยมีรายการลุ้นระทึกใดที่จักลุ้น ฤา ก่อเกิดความรู้สึกร้าวรานปวดหัวใจเจียนขาดเท่านี้มาก่อนเลย แล้วยิ่งผู้ที่ถูกรับซื้อดวงวิญญาณทุกรายหวาดหวั่นใจเหลือที่จักเปรียบเปรยพรรณนายายนีแกจำให้คาถากันตายไว้ “ท่องไว้แล้วกันหายใจเข้าพุทหายใจออกโธ”
วันตรุษจีนไหว้ผียายสองสามแม่ลูกนี่ที อัดแผ่นเสียงบูชาเจ้าแม่กาลีของบรรดาญาติผู้ใหญ่ที่นับถือของอาม่านาตยาอาม่านีเอาแบบแล้วแต่ผู้ด่ามีความศรัทธาสักสามสิบห้าสิบนาที เปิดแบบจุดธูปไหว้รอไปด้วยพอหมดดอกค่อยลาของไหว้นำเอาออกมาซ้า วันเผาก้อเหมือนกัน เอางี้สิครูปุ้ยขอแนะนำให้ แจกแผ่นเสียงบูชาเจ้าแม่กาลีแทนหนังสือซีดซ้าเล่มละร้อยแจกไหวเร้อว่ะ แขกเป็นพันคนเทียวมาร่วมไว้อาลัยคนดีเพชรบพิตรไม่เคยเรียนหนังสือเลยทำสารเลวเอาชื่อเพื่อนครูไปใส่สิบเอ็ดปีผู้หญิงสามสิบเจ็ดปีกว่าๆ ติดตารางแค่เอาบัญชีเก่าๆ ที่ไม่ใช้แล้วของเค้ามาผ่านเงินค่ายาเสพติดเค้าไม่รู้เรื่องแต่พ่อแม่เค้าจีนฮ่อนะพี่เรียนจบปวช. คนจีนฮ่อทำมาหากินค้ายาธรรมดาอยู่แล้ว แต่ว่าเค้าอยู่กับย่าที่แถวตลาดนางเลิ้งไม่ค่อยเจอพ่อแม่แกๆ หนีคดี แต่แกไม่รู้จักทำยังไงแกรอดแม่แกรับเคราะห์ แล้วก็ไม่รู้เรื่องไม่รู้หนังสือเลยด้วยซ้ำหนักกว่าแกอีก ทำได้ลงคอแล้วด่าว่าแกกับแม่เป็นออหรี่ เป็นผู้หญิงหากิน สันดานลูกเจ้ามีเขยเจ้าริยำเยี่ยงนี้ ไม่รู้แกนึกทำอะไรนี่หวั่นๆ วัตตะขาเป็นง่อยแต่แรกเกิด แค่นามสกุลเจียรวนนท์เหมือนพวกซีพีแค่นั้นนะรึ มีสิทธิ์อะไรไม่ใช่พ่อแม่เค้าทำทำไม ทำไม่ได้กินไม่ลง ขอให้ได้มีได้กินได้ใช้ใครเป็นไงไม่ใส่ใจ ถามว่าอย่างไอ้ตั๊กที่ยายนีแกไปสะเออะทำเป็นพยาบาล จุ้นไปเอายาแก้อักเสบสูตรอะไร ไม่รู้ไปเปลี่ยนใส่ถุงยาให้มันแล้วใครจักสังเกตุเห็นยิ่งผู้ชายไม่มีทางเลย แล้วตายนี่ทำไม่รู้ไม่ชี้พ่อแม่มันไม่มีญาติมันต้องมีคนรู้จักมันต้องมีบ้างคนเราไม่มีเลยตำรวจเค้าต้องตามเล่นบ่ายนี้ก็มุดเข้าไปในตู้โทรศัพท์สาธารณะ แล้วทำอะไรไม่รู้ไฟมันชอตลูกไอ้ข้าวหอมเด็กมันโทรมาทวงเงินค่ายาใส่นิดๆ เทือกนั้นแล้วทั้งคู่ทั้งตาตุ๊ด้วยหลายปีก่อนตาตุ๊นี่หงายหลังตีลังกาหัวฟาดแตกแบบเย็บสิบสี่เข็มอ่ะพี่แบบนี้ฝนตกแล้วไฟในตู้โทรศัพท์นี่มันดูดเอาเกือบตาย...