[นิยาย] {Fic Naruto}ซีรีย์รักที่ทรมาน

Sakura talk
  "ไม่เชื่อก็แล้วแต่ แต่ฉันจะทำจริง!"
  "เธอจะฆ่าซาสึเกะทางอ้อมหรอ?"
  "เปล่า ฉันจะทรมานเขาต่างหาก"
  "อย่าไปจองเวรมันจะดีกว่านะ.... เดี๋ยวฉันช่วย" ประโยคท้าย? พี่เขาพูดอะไร?
  "ห้ะ? เมื่อกี้พี่บอกว่าอะไรนะ?"
  "เปล่า! ไม่มีอะไรแค่บอกว่า...เดี๋ยวไปช่วยดูงานให้"
  "หืม?" แปลกๆ?
  "แล้ว พรุ่งนี้ช่วงตอนค่ำๆเธอมีนัดกับใครรึเปล่า?"แล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่อง
  "ไม่มีนะ มีอะไรให้ฉันทำหรอ?"
  "มันมีงานประจำปีน่ะ วันครบรอบการก่อตั้งเมืิองโคโนฮะวันแห่งเศรฐกิจซึ่งเป็นวันที่เมืองอื่นๆจะมาร่วมงานด้วย"
  "รวมพวกนักธุรกิจต่างเมืองด้วยน่ะหรอ?"
  "ใช่ ซึ่งฉันเองก็ติดท็อป1ใน10ด้วยนะ"
  "ได้ที่เท่าไหร่?"
  "คงจะที่2-3ล่ะมั้ง"
  "หึๆ แข่งขันระดับประเทศเลย ฉันคงจะไปยืนดูด้วยล่ะ"
  "งั้นขอกำลังใจด้วยได้มั้ย?"
  "ก็ได้ๆ"
  "การพัฒนาบริษัทกับการเล่นหุ้นของฉัน จะมาเร็วแซงทางโค้งเลยล่ะ"
  "เพราะใครช่วยล่ะ?"
  "เพราะคนสวยแถวนี้ล่ะมั้ง"
  "อย่าประม่าละกันคนที่มาเร็วแซงทางโค้งอาจจะเป็นของคนอื่น"
  "พนันมั้ยล่ะ? ถ้าตระกูลที่ดูไม่มีสิทธิ์ขึ้นที่1ได้แต่กลับได้ไปครอง ฉันจะเป็นฝ่ายแพ้ แล้วถ้าฉันครองอันดับ1เธอต้องนอนห้องเดียวกับฉันถาวรเลยนะ"
  "เอาสิ ใครกลัวกัน บอกเวลานัดด้วยนะเดี๋ยวฉันเผลอทำงานเพลิน"
  "หนึ่งทุ่มตรงเป๊ะ เราสองคนต้องไปถึงใจกลางเมืองเดี๋ยวฉันไปรับ"
  "โอเคค่า~ "
Writer talk
  วันถัดมา
  07:20
  "อืม~"ร่างบางเจ้าของผมสีซากุระตื่นขึ้นมา เห็นชายที่ตนรักนอนกอดอยู่ก็คิดจะแกล้ง
  "อื้ม~ใครเอาปั๊กคุงเข้ามา~" ร่างสูงที่หลับตาพลางพูดงัวเงียแต่หารู้ไม่ว่าผู้แกล้งนั้นอยู่ข้างกายเขาแท้ๆ เธอใช้นิ้วเขี่ยปลายจมูกของเขาแล้วใช้นิ้วปัดขึ้นที่แก้มของเขาสลับไปมา
  "555!"
  "โตแล้วนะเล่นอะไรเนี่ย?"
  "ก็ฉันอยากรู้ว่าใครมีความเด็กกว่ากัน?"
  "เดี๋ยวเธอก็รู้~ นี่ไง!" ร่างสูงยังคงรู้จุดอ่อนของเธอนั่นก็คือการใช้ปลายนิ้วทุกนิ้วจี้ไปทั่วร่างของเธอ
  "555!! หยุดนะ มันจักจี้! 555! พอแล้ว~"
  "ใครเด็กกันแน่หึ?!"
  "แหะ~แหะ~ อื้ม~" เธอนอนหอบในท่าที่สยิวกิ้วที่ทำให้ร่างสูงตาแทบหลุดออกมาพร้อมกับเสียงครางหายใจทีี่หอบของเธอทำให้ความหื่นพุ่งพล่านมากกว่าเดิม  "เอิ่ม......อะแห่ม! กระดุมเม็ดบนของเธอน่ะมันหลุดแล้ว" ถึงแม้ร่างสูงคิดในใจว่าอยากเห็นให้มันนานกว่านี้แต่มันก็ห้ามใจจนต้องบอกเธอไป
  "แล้วไง?" เธอรู้ว่าร่างสูงคิดอะไร เธอก็ยิ่งยุให้หนักกว่าเดิมคือการใช้นิ้วชี้เกี่ยวคอปกของเสื้อให้กว้างขึ้น
  "จะมาแล้วไงอะไรล่ะ! ก็เสื้อเธอมันเปิดจนเห็น...ไอนั่นหมดแล้ว!(-////////-#)"
  "มันคืออะไรหรอ?~"
  "ซากุระ! ขอร้องล่ะอย่าทำแบบนี้เลย~"
  "ว้า~ พี่ยังอ่านหนังสือสามเล่มนั้นอยู่ใช่มั้ย?"
  "จะบ้าหรอ?! ฉันไม่มีเวลาไปอ่านหนังสือพวกนั้นเหมือนเมื่อก่อนละนะ!"
  "ก็แค่ความคิดพี่จะเสียงดังทำไมล่ะ?"ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ
  "เฮ่อ~~~เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ! ขืนทนดูมากกว่านี้คงไปสวรรค์แล้วสิตรู!"
  "พี่คาคาชิ! หยิบผ้าเช็ดตัวให้ฉันหน่อยฉันลืมหยิบเข้ามา!"
  "(0///0) มันใช่ของที่ควรลืมมั้ยเนี่ย!" คาคาชิเดินไปหยิบผ้าขนหนูให้เธอพร้อมกับเมินหน้าหนี
  "นี่! ฉันยังไม่ถอดเสื้อจะกลัวอะไรเนี่ย?"
  "เดี๋ยวเข้างานสายเร็วๆเลย" ตอนนี้คาคาชิลนลานไปหมดทั้งหัวใจเพราะงานแต่งที่ใกล้จะถึง ปกติเขาจะไปงานแต่งของเพื่อนซะมากกว่าส่วนคนที่เพิ่งแต่งไปก็คือเพื่อนซี้ทั้ง2ของเขา รินกับโอบิโตะ แล้วเขาก็ไม่คิดว่าจะถึงคราวตัวเองบ้างที่ต้องผ่านงานวิวาห์ของตัวเอง
  'ถ้าเป็นไปได้ อยากให้ตัวเราเองก็มีความสุขในวันนั้นเหมืิอนกัน แค่อยากมีครอบครัวที่เหมือนคนอื่นๆไม่ต้องมานั่งภวังค์หน้าภวังค์หลังแบบนี้'
  "อาบต่อได้เลยนะคะ- พี่คาคาชิ?" คาคาชิมีสีหน้ากังวลจนทำให้ซากุระอดถามไม่ได้ว่าเป็นอะไร  "อ่ะห้ะ? มีอะไรหรอ?"
  "ช่วงนี้พี่ดูเหม่อลอยนะเป็นอะไรรึเปล่า? ไปทำงานไหวมั้ย?"
  "ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า อย่าเป็นห่วงมากเลย"
  "พี่โกหกฉันไม่ได้หรอกนะ ไหนๆก็จะแต่งงานแล้วมีเรื่องอะไรก็บอกฉันสิ"
  "ก็ได้ๆ ฉันคิดเป็นห่วงเธอเรื่ิองงานแต่งแล้วก็อนาคตและที่สำคัญคือ อยากให้เรามีความสุขด้วยกันมีครอบครัวเหมือนคนทั่วไปที่เขามีกัน ไม่ต้องระวังอะไร..." คาคาชิกอดซากุระในขณะที่เธอยืนกอดเขาไปด้วย ใบหน้าที่กังวลกลับเศร้าหมองกว่าเดิม
  "โถ~ไม่เห็นต้องกังวลเลยนิคะ เราก็รักกันตามประสาคนรักกันและที่สำคัญฉันเองก็อยากเห็นเด็กตัวน้อยๆวิ่งเล่นอยู่ในบ้านนะ" เธอกอดเขาแล้วใช้มือลูบหัวของคนรักแล้วพูดออกมาจากใจจริง
  "ฉันเองก็อยากเห็นเหมือนกัน เด็กคนนั้นจะมีผมสีอะไรกันนะ~"
  "หึๆเอาไว้คิดตอนเข้าหอเถอะค่ะ ไปอาบน้ำเถอะเป็นถึงCEOกันทัังคู่เข้างานสายจะไม่ดีนะ"
  "คร้าบ~"
 
  08:45
  ณ ฮาตาเคะเซ็นเตอร์
  เมื่อขาของร่างสูงก้าวลงมาเหยียบที่พื้นบริษัททุกครั้งเขาจะเหมือนดาราฮอลลีวูดที่กำลังเดินพรมแดงทุกครา เพราะจะมีนักข่าวคอยถามความเรื่องสัญญาระหว่างอุจิวะ และคำถามแปลกๆจากนักข่าวที่ว่าเขามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนหนึ่งผมสั้นสีน้ำตาล และผู้ที่ถูกกล่าวถึงคือรินภรรยาของโอบิโตะ
  "นั่นไงท่านประธานฮาตาเคะมาแล้ว!"แต่คราวนี้แปลกกว่าทุกทีนักข่าวที่มากันนั้นต่างยกโขยงกันมาเยอะกว่าเดิมซึ่งทุกคนต่างพากันวิ่งกรูเข้าไปหาเขา
  "ท่านประธานฮาตาเคะคะ พวกเรานักข่าวจากต่างที่ได้ข่าวมาว่าท่านจะแต่งงานน่ะค่ะจริงรึเปล่าคะ?!"
  "!!!!(0_0!)"
  'รู้ได้ไงวะ? เห้ย!จำได้ว่าไม่ได้บอกใครนะ?'
  "แล้วหญิงที่จะแต่งงานนี่คือใครครับ?!"
  "..."
  "ใช่หญิงในตระกูลโนฮาระที่เป็นข่าวอยู่รึเปล่าคะ!"
  "คะ...คือ..."
  "หรือว่ามาจากตระกูลอื่นคะ?!"
  "ขออภัยนะครับคือผมให้สัมภาษณ์ไม่ได้จริงๆขอโทษด้วยนะครับพอดีงานยุ่งคงไม่มีเวลาตอบคำถามหรอกครับ" คาคาชิพยายามที่จะออกมาจากวงล้อมของนักข่าว
  "เท็นโซ!บอกให้รปภ.ไปปิดประตูบริษัทเราเร็ว!"
  "เฮ่อ~รอดตายละตรู!"คาคาชิถอนหายใจพร้อมพูดสบถออกมาเบาๆ
  พนักงานในบริษัทต่างขำในเจ้านายตัวเองที่วิ่งฝ่าดงนักข่าวมา
  "ขำอะไรกัน?!"คาคาชิหัวเสียและอายกับสิ่งที่ทำผ่านมา
  "เปล่าครับ!/ค่ะ!"
  "เรียบร้อยแล้วครับรุ่น-เอ้ย!ท่านประธาน"
  "ดีแล้วล่ะ...มีงานอะไรบ้างอ่ะ?"
  "ประชุมช่วง10โมงครับ แล้วก็...."
  "แล้วก็อะไร?"
  "นัดทานข้าวกับคุณฮารุโนะ ซากุระครับ"
  "นั่นนับเป็นงานด้วยหรอ?"
  "คุณหนูบอกมีเรื่ิองจะคุยด้วยในตอนที่รุ่นพี่โดนพวกนักข่าวล้อมนี่แหละ"
  "ก็ได้ๆ"
Writer อ่านชื่อตอนแล้วมีใครเข้าใจผิดกันบ้างเปล่าเนี่ย? ส่วนฉากที่ซากุระนอนหอบมันNCมั้ย ไรท์ก็ไม่แน่ใจนะมันกึ่งๆ ตอนหน้าจะเป็นยังไงรออ่านเลยจ้า